Αντρική λάμψη στο κλασικό Χόλιγουντ (Top stars actors in classic Holywood) Μέρος 4ο-τελευταίο

 Φίλες και Φίλοι, καλό μήνα Δεκέμβρη. Γιορτινό και λαμπερό. Και σαν τέτοιο, νομίζω ότι αξίζει να δώσω λίγη λάμψη στη σημερινή ανάρτηση. Σας χρωστάω κάτι! Το μεγάλο αφιέρωμα του CINEFIL πάνω στους μεγάλους αστέρες, που έλαμψαν με την παρουσία τους στο κλασικό Holywood, φτάνει σήμερα στο τέλος του.

Για να σάς θυμίσω και τα τρία προηγούμενα μέρη του θέματος, για να τα έχετε κάπου συγκεντρωμένα:

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο 

Μέρος 3ο

Πάμε λοιπόν να συνεχίσουμε με τις τελευταίες αναφορές στους ηθοποιούς εκείνους, που σημάδεψαν τη χρυσή εκείνη εποχή στην κλασική "Μέκκα" του κινηματογράφου

4ο Μέρος

FRED ASTAIRE

Γεννήθηκε στις 10 Μάη 1899 στην Ομάχα των ΗΠΑ και έφυγε στις 22 Ιούνη 1987, στο Λος Άντζελες, σε ηλικία 88 ετών. To πραγματικό του όνομα ήταν Φρέντερικ Αούστερλιτς. Ο πατέρας του ήταν Αυστριακός μετανάστης.

Ποιος άραγε δεν θυμάται, στη χρυσή εκείνη εποχή του Χόλιγουντ, τον άνθρωπο, που έβαλε το χορό στ κινηματογραφικά πλατώ; Μια τεράστια παρουσία στο χώρο της τέχνης: Χορευτής, χορογράφος, τραγουδιστής και φυσικά ηθοποιός στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

Μια τεράστια καριέρα που ξεκίνησε το 1933 με το "Dancing lady" και έκλεισε το 1981 με το "Ghost story". 

Το γελαστό του πρόσωπο έμεινε βαθιά χαραγμένο στην ιστορική καλλιτεχνική μνήμη. Η φιλμογραφία του αποτελείται από 50 ταινίες, εκ των οποίων, οι 31 είναι μουσικές με το χορό του να κυριεύει τη σκηνή. Συνεργάστηκε αρμονικά και προνομιακά με την Τζίντζερ Ρότζερς, με την οποία έκαναν ένα υπέροχο δίδυμο σε δέκα ταινίες. Η καριέρα του είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, στο θέατρο από το 1917 και συνεχίστηκε μέχρι το 1933. 

Από τις πλέον γνωστές του εμφανίσεις: 1939 "The story of Vernon and Irene Castle", βιογραφικό μουσικό δράμα του H.C.Potter.

1957 "Έξυπνο μουτράκι", μουσική ρομαντική κομεντί του Stanley Donen, με την υπέροχη Audrey Hepburn.

1959 "Όσο θα υπάρχει ο κόσμος", ρομαντικό δράμα επιστημονικής φαντασίας του Stanley Kramer

Οι βραβεύσεις: 19 συνολικά βραβεία και 7 ακόμα υποψηφιότητες. Ξεχωρίζουν: Το Όσκαρ του 1950, τιμητική βράβευση για τη συνολική προσφορά του. Βραβείο τιμητική προσφοράς στον κινηματογράφο το 1981 από το Αμερικάνικο ινστιτούτο κινηματογράφου. Το 1976, βραβείο BAFTA Β' αντρικού ρόλου για την ταινία "Ο πύργος της κολάσεως". Το 1970 βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ Βερολίνου για την προσφορά του στο μιούζικαλ. Το 1975, βραβείο David di Donatello. Δύο χρυσές σφαίρες το 1941 και το 1968.

Το Αμερικάνικο ινστιτούτο κινηματογράφου τον έχει στην 5η θέση των κορυφαίων ηθοποιών στην ιστορία.

MARLON BRANDO

Γεννήθηκε και αυτός στην Ομάχα των ΗΠΑ, στις 3 Απρίλη 1924 και έφυγε στις 1 Ιούλη 2004 στο Λος Άντζελες, σε ηλικία 80 ετών.

Μια από τις μεγαλύτερες μορφές ανάμεσα στους μεγάλους κλασικούς σταρς. Επιβλητικός, γοητευτικός και συνάμα ακραία ποιοτικός. To ερμηνευτικό του ύφος, ειδικά στην περίοδο του 1950, αυτό του ασυμβίβαστου αλλά και συνάμα αυτοκαταστροφικού νέου, αποτέλεσε διδαχή για μετέπειτα μεγάλα αστέρια του Χόλιγουντ. Ειδικά στις μεγάλες ταινίες του Ελίας Καζάν "Λεωφορείον ο πόθος" και "Το λιμάνι της αγωνίας".

Ατίθασος αλλά πολύ καλός μαθητής. Σπούδασε υποκριτική στην Ν. Υόρκη στα: New school & Actor studio. To 1944 ανέλαβε τον πρώτο μεγάλο του ρόλο στη θεατρική κωμωδία "Θυμάμαι τη μαμά"

H φιλμογραφία του, θα ξεκινήσει το 1949 και θα τελειώσει το 2006. Στο διάστημα αυτό έπαιξε σε 48 ταινίες, πολλές εκ των οποίων άφησαν πίσω τους καθοριστική ιστορία. Αναφερόμαστε στις:

1951 "Λεωφορείο ο πόθος", το συγκλονιστικό δράμα του Τέννεσυ Ουίλλιαμς, σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν, όπου ερμήνευσε τον Στάνλευ Κοβάλσκι.

1952 "Βίβα Ζαπάτα" βιογραφικό ιστορικό δράμα του ίδιου

1953 "Ιούλιος Καίσαρας", το μεγάλο βιογραφικό δράμα του Robert Mankiewicz

1954 "To λιμάνι της αγωνίας", ένα μεγάλο έργο, πάλι του Ηλία Καζάν.

1957 "Σαγιονάρα", ρομαντικό δράμα του Joshua Logan. 

1958 "O xoρός των καταραμένων", πολεμικό δράμα του Edward Dmytryk

1972 "O Noνός", η συγκλονιστική τριλογία του Francis Ford Coppola

1973 "Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι", το πολύκροτο ρομαντικό δράμα του Bernardo Bertolucci

1979 "Αποκάλυψη τώρα", το πολεμικό δράμα του Francis Ford Coppola

Και η προσωπική του ζωή ήταν ταραχώδης αλλά συνάμα και έντονα ανικονφορμιστική για το σύστημα. Άφησε εποχή η στάση του να μην παραλάβει το Όσκαρ για τον "Νονό", αφήνοντας στη θέση του μια Ινδιάνα ακτιβίστρια.

Η παγκόσμια καταξίωση του Μπράντο, φαίνεται και στις βραβεύσεις του: 34 διεθνή βραβεία και ακόμα 36 υποψηφιότητες. Για να δούμε τι ξεχωρίζει:

Όσκαρ Α' αντρικού ρόλου το 1955 για το "On the Waterfront" και για τον "Νονό" (1973), ακόμα δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ ερμηνείας. Τρία βραβεία BAFTA (1953-54-55), 1952 Βραβείο Φεστιβάλ Κανών για το "Ζαπάτα", 1958 Βραβείο ερμηνείας David di Donatello για το "Σαγιονάρα", Πέντε χρυσές σφαίρες ΗΠΑ, Βραβεία ερμηνείας στα φεστιβάλ San Sebastian & Tokyo. Το 1960 βραβεύτηκε με το Walk of fame στο Χόλιγουντ.

Τέταρτος στη λίστα των πιο μεγάλων ηθοποιών από το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου.

JAMES STEWART

Γεννήθηκε στις 20 Μάη 1908 στην Ιντιάνα και έφυγε στις 2 Ιούλη 1997, στο Μπέβερλυ Χιλς, σε ηλικία 89 ετών.

Ένας ακόμα θρύλος του κλασικού Χόλιγουντ, με παγκόσμια καταξίωση και ιδιαίτερη γοητεία. Ηθοποιός που συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου όπως ο Φράνκ Κάπρα, ο Τζον Φορντ και ο Άλφρεντ Χιτσκοκ. Με την ερμηνεία του σφράγισε κάποιες από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες ταινίες του 20ου αιώνα.

Από μικρός έδειξε καλλιτεχνικές ανησυχίες. Το 1928, έχοντας τελειώσει το σχολείο, έπαιξε στο θεατρικό "Οι Λύκοι". Προσωπικό του όνειρο, να γίνει πιλότος αλλά ο πατέρας του τον έγραψε στο πανεπιστήμιο του Πρίστον όπου σπούδασε αρχιτεκτονική. Στη σχολή του άρχισε να ενδιαφέρεται για την υποκριτική και να συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις. Το καλοκαίρι αυτό, γνωρίστηκε με τον Χένρι Φόντα, όπου μαζί έχτισαν μια μακροχρόνια μεγάλη φιλία, που κράτησε μέχρι το θάνατο του Φόντα, το 1982.

H φιλμογραφία του είναι τεράστια. Σαν ηθοποιός, παίρνει μέρος σε 102 ταινίες. Σαν σκηνοθέτης δημιουργεί 3 και σαν παραγωγός, 2.

Η πρώτη του ταινία, ήταν το 1934, το "Art trouble", κωμωδία μικρού μήκους, όπου είχε έναν μικρό ρόλο. Τελευταία του εμφάνιση, το 1991, όπου έδωσε τη φωνή του στο animation "Fievel goes West".

57 ολάκερα χρόνια επί σκηνής, άφησε πίσω του εμβληματικά αριστουργήματα στην παγκόσμια ιστορία του σινεμά.

1938 "Δεν θα τα πάρεις μαζί σου" κομεντί του Φρανκ Κάπρα. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του ηθοποιού και στην ουσία η εδραίωσή του γρήγορα στην πορεία για την κορυφή.

1939 "Ο κ. Σμιθ πάει στην Ουάσιγκτον", πολιτική κομεντί του ίδιου σκηνοθέτη με τον Στιούαρτ να πρωταγωνιστεί με την Τζιν Άρθουρ και να προτείνεται για Όσκαρ Α' αντρικού ρόλου.

1940 "Κοινωνικά σκάνδαλα" ρομαντική κωμωδία του Τζορτζ Κούκορ. Με τον Κάρι Γκραντ και την Κάθριν Χέπμπορν. Ο Στιούαρτ τιμάται με Όσκαρ Α' αντρικού ρόλου

1946 "Μια υπέροχη ζωή", ρομαντικό δράμα του Φρανκ Κάπρα, με τον ίδιο εκ νέου υποψήφιο για Όσκαρ ερμηνείας.

1950 "Χάρβεϊ" κομεντί του Χένρι Κόστερ, νέα υποψηφιότητα του Στιούαρτ για Όσκαρ ερμηνείας.

1954  "Σιωπηρός μάρτυς", θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ με την Γκρέις Κέλλυ. Μια συγκλονιστική ερμηνεία σε μια μεγάλη ταινία.

1956 "Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά" εκ νέου θρίλερ του Χίτσκοκ

1958 "Δεσμώτης του ιλίγγου" πάλι με τον Χίτσκοκ και την Κιμ Νόβακ

1959 "Ανατομία ενός εγκλήματος", το συγκλονιστικό θρίλερ του Ότο Πρέμινγκερ, με τον Στιούαρτ να έχει μία ακόμα υποψηφιότητα για Οσκαρ ερμηνείας.

Με τον Τζον Φόρντ είχε τρία αριστουργήματα: 1960 "Δύο ιππότες της κολάσεως", 1962 "Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς", "Η κατάκτηση της Δύσης", 1964 "Το δειλινό της μεγάλης σφαγής"

Διεθνείς βραβεύσεις: Ο μεγάλος ηθοποιός τιμήθηκε συνολικά με 31 διεθνή βραβεία και ακόμα 22 υποψηφιότητες. Εκτός των Όσκαρ, βραβεύτηκε επίσης με: 2 βραβεία Φεστιβάλ Βερολίνου, 2 χρυσές σφαίρες ΗΠΑ, βραβείο Φεστιβάλ Βενετίας και ένα Walk of fame.

3ος στη λίστα με τους πιο διάσημους άντρες ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου.

CARY GRANT

Γεννήθηκε στις 18 Γενάρη 1904 στο Μπρίστολ της Αγγλίας. Έφυγε στις 29 Νοέμβρη 1986, στην Αϊόβα των ΗΠΑ, σε ηλικία 82 ετών. 

Πραγματικό όνομα: Άρτσιμπαλντ Αλεξάντερ Λιτς, άγγλος στην καταγωγή. Σημάδεψε και αυτός με την εμβληματική του παρουσία τα δρώμενα του κλασικού Χόλιγουντ. Γοητευτικός όσο λίγοι, άνετος χαρακτήρας, υπέροχος ηθοποιός.

Έζησε δύσκολη παιδική ηλικία σαν μοναχογιός μέσα σε ένα εξαιρετικά καταθλιπτικό περιβάλλον. Η μητέρα του είχε χάσει το πρώτο της παιδί και έπασχε από κατάθλιψη. Ο πατέρας του την έκλεισε σε ίδρυμα, λέγοντας βαρύ ψέμα στον Κάρυ. Έμαθε την αλήθεια για τη μητέρα του μόλις ήταν 30 ετών. Το 1918 αποβλήθηκε απ' το σχολείο και ακολούθησε το θίασο του Μπομπ Πέντερ σε περιοδείες στην Αγγλία, σαν ακροβάτης. Το 1920, ο θίασος ταξίδεψε στις ΗΠΑ και ο Γκραντ, έμεινε οριστικά εκεί. Δούλευε σε πλανόδιους θιάσους σαν ακροβάτης, ζογκλέρ, τραγουδιστής και χορευτής.

Η καριέρα του ξεκινά σταδιακά μετά το 1930 με τη συμμετοχή του στις πρώτες κινηματογραφικές ταινίες, στις οποίες έμελλε να λάμψει.

Η εντυπωσιακή φιλμογραφία του ξεκινά το 1932 με την κομεντί του Φρανκ Τουτλ "This is the night"και τελειώνει το 1966 με την ρομαντική κομεντί "Περπάτα μην τρέχεις" του Τσαρλς Γουότερς. Συνολικά 77 ταινίες για το μεγάλο ηθοποιό.

Διέπρεψε και στις κομεντί, όπου στη δεκαετία του 1940 ξεχώρισε στις:

1942 "Ανθρώπινη δικαιοσύνη" του Τζορτζ Στίβενς,  1944 "Αρσενικό και παλιά δαντέλα" του Φρανκ Κάπρα,  1947 "Ένας άγγελος στη γη" του Χένρι Κόστερ. 

Στη συνέχεια ξεχώρισε στα δράματα, ανάμεσα στα οποία:

1941 "Νύχτα γεμάτη έρωτα", ερωτικό δράμα του Τζορτζ Στίβενς, υποψήφιος για Όσκαρ Α' αντρικού ρόλου,  1944 "Στο διάβα της ζωής", ρομαντικό δράμα του Κλίφορντ Οντετς, επίσης με έξοχη ερμηνεία, που τον έφερε και πάλι υποψήφιο για Όσκαρ ερμηνείας.  

Η συνεργασία του με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, έδωσε πολύ μεγάλες, θρυλικές και αξέχαστες ταινίες:

1941 "Υποψίες" μαζί με την Τζοάν Φονταίν,   1946 "Υπόθεση Νοτόριους" με την Ινγκριντ Μπέργκμαν,  1955 "Το κυνήγι του κλέφτη" με τις Μπέργκμαν και Γκρέις Κέλλυ,  1959  "Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων".

Ο Κάρυ Γκράντ, ήταν ο αγαπημένος ηθοποιός του Άλφρεντ Χιτσκοκ, όπως το δήλωσε ο ίδιος δημόσια, καταθέτοντας την απόλυτη βεβαίωσή του γι' αυτό.

Ο Κάρυ Γκραντ, τιμήθηκε με 12 διεθνή βραβεία και ακόμα 22 υποψηφιότητες. Ξεχωρίζουν: Όσκαρ για την συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο και Βραβείο David di Donatello το 1960, 

Είναι στη 2η θέση ανάμεσα στους καλύτερους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου.

HUMPHREY BOGART

Το αφιέρωμά μου, κλείνει με τη μεγάλη κορυφή. Εκεί που στέκει ψηλότερα, στην πρώτη θέση, ο μεγάλος θρύλος, ο Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ. Ένας ηθοποιός έμβλημα που σημάδεψε το κλασικό παλιό Χόλιγουντ ως ερμηνεία και πρότυπο.

Γεννήθηκε τα Χριστούγεννα του 1899 στην Ν. Υόρκη. Έφυγε στις 14 Γενάρη 1957, στο Λος Άντζελες, εντελώς πρόωρα, σε ηλικία 58 ετών, από καρκίνο του οισοφάγου. Στα λίγα αυτά χρόνια, πρόλαβε να ανέβει στη κορυφή της κινηματογραφικής λάμψης και να γοητεύσει για πάντα τους θεατές ανά τον κόσμο με την ερμηνευτική του προσωπικότητα.

Παιδί εύπορης οικογένειας, ο πατέρας του γιατρός. Προσπάθησε να ακολουθήσει και ο ίδιος αλλά αποβλήθηκε. Μετά το 1920 και τη θητεία του ασχολήθηκε με διάφορες εργασίες. Με τη βοήθεια φίλων του μπήκε σε μερικούς μικρούς ρόλους και στο τέλος της δεκαετίας του 1920 και το 1930 υπέγραψε συμβόλαιο με την 20th Century Fox.

H δεκαετία του 1940 θα είναι αυτή που θα τον απογειώσει στη μεγάλη κορυφή της λάμψης.

Η μεγάλη του φιλμογραφία περιλαμβάνει 84 ταινίες, αριθμός πολύ μεγάλος σε σχέση με τα λίγα χρόνια του. Το μεγάλο του ταλέντο και προσωπικότητα ξεχώρισε στα:

1936 "Το απολιθωμένο δάσος", αστυνομική περιπέτεια σε σκηνοθεσία του Άρτσι Μάγιο, με την Μπέττυ Ντέηβις,  1941 "Το γεράκι της Μάλτας", το πρώτο κορυφαίο φιλμ νουάρ στο σινεμά, του Τζον Χιούστον,  1942 η θρυλική "Καζαμπλάνκα" του Μάικλ Κουρτίζ με την Ίγκριντ Μπέργκμαν,  1944 "Η σειρήνα της Μαρτινίκα" ρομαντικό πολεμικό του Χάουαρντ Χοκς με την Λορήν Μπακόλ,  1946  "Πάθος και αίμα", φιλμ νουάρ του Χάουαρντ Χοκς σε σενάριο του Ρέημοντ Τσάντλερ,  1948 "Θησαυρός της Σιέρα Μάδρε" και το 1951 "Η βασίλισσα της Αφρικής", ρομαντική δραματική περιπέτεια του Τζων Χιούστον στο πλάι της Καθριν Χέπμπορν. Για την ερμηνεία του βραβεύτηκε με Όσκαρ.

Παντρεύτηκε τέσσερις φορές με τον τελευταίο του γάμο με την Λωρήν Μπακώλ, μεγάλη του αγάπη, είκοσι πέντε χρόνια μικρότερή του, που έμεινε μαζί του ως τον πρόωρο θάνατό του από καρκίνο του οισοφάγου.

Βραβεύσεις: 14 διεθνή βραβεία και ακόμα 6 υποψηφιότητες για το μεγάλο ηθοποιό. Ανάμεσά τους, το Όσκαρ ερμηνείας που αναφέραμε και το walk of fame. 

Το Αμερικάνικο ινστιτούτο κινηματογράφου, τον έχει αναδείξει στην πρώτη θέση των ηθοποιών.

Πέραν τούτου, προσωπικά θεωρώ την αποδοχή του Μπόγκαρτ, εντελώς υποβαθμισμένη στα παγκόσμια φεστιβαλικά δρώμενα, κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω.

Φίλες και φίλοι, εδώ τελείωσε το μεγάλο αυτό αφιέρωμα στους λαμπερούς θρύλους του κλασικού Χόλιγουντ. Κάναμε μια μεγάλη διαδρομή και μαζί με τα αφιερώματα για τις γυναίκες ηθοποιούς της ίδιας περιόδου, έχουμε πια γενική εικόνα για αυτήν την κινηματογραφική περίοδο.

Ελπίζω να περάσατε καλά.