Το Δόγμα 95
Το 1995, η ΕΥΡΩΠΗ, γιόρτασε τα 100 χρόνια Κινηματογράφου.
Τη χρονιά εκείνη ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε η τελευταία ίσως σχολή Κινηματογραφικής σκέψης στον Ευρωπαϊκό χώρο, που πήρε το όνομα:
"ΤΟ ΔΟΓΜΑ 95"
Η Πηγή της θεωρίας αυτής ήταν μια Ομάδα ΔΑΝΩΝ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ με πρωτοβουλία των:
LARS VON TRIER & THOMAS VINTERBERG
 |
| LARS VON TRIER |
 |
| THOMAS VINTERBERG |
Εκέινη τη χρονιά, οι δύο παραπάνω σκηνοθέτες, έγραψαν μια διακήρυξη για τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ, την οποία και συνυπέγραψαν και περίπου άλλοι δέκα Σκηνοθέτες.
"ΤΟ ΔΟΓΜΑ 95" Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
1) To γύρισμα πρέπει να γίνεται σε φυσικούς χώρους. Σκηνικά και είδη φροντιστηρίου δεν επιτρέπονται. (Αν ένα συγκεκριμένο αντικείμενο είναι απαραίτητο για την ιστορία, πρέπει να χρησιμοποιηθεί και η τοποθεσία, όπου αυτό θα βρεθεί).
2) Ο ήχος δεν πρέπει ποτέ να παράγεται ξεχωριστά από τις εικόνες, ή αντίστροφα. (Μουσική δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί, εκτός αν παίζεται εκεί που γυρίζεται η ταινία).
3) Η κάμερα πρέπει να κρατιέται στο χέρι. Οποιαδήποτε κίνηση ή ακινησία που μπορεί να επιτευχθεί με το χέρι επιτρέπεται. (Η ταινία δεν πρέπει να λαμβάνει χώρα εκεί που στέκεται η κάμερα, το γύρισμα πρέπει να λαμβάνει χώρα εκεί που η ταινία λαμβάνει χώρα).
4) Η ταινία πρέπει να είναι έγχρωμη. Ειδικός φωτισμός δεν είναι αποδεκτός. (Αν υπάρχει πολύ λίγο φώς για έκθεση του φίλμ, η σκηνή πρέπει να κοπεί, ή μία απλή λάμπα μπορεί να προσαρτηθεί στην κάμερα).
5) Οπτική εργασία και φίλτρα απαγορεύονται.
6) Η ταινία δεν πρέπει να περιέχει επιπόλαιη δράση. (Φόνοι, όπλα κλπ, δεν πρέπει να υπάρχουν).
7) Χρονικές και γεωγραφικές αποστασιοποιήσεις απαγορεύονται. (Αυτό σημαίνει ότι η ταινία λαμβάνει χώρα εδώ και τώρα)
8) Ταινίες συγκεκριμένων ειδών δεν είναι αποδεκτές.
9) Το φορμά του φίλμ πρέπει να είναι το ακαδημαικό 35mm.
10) Ο σκηνοθέτης δεν πρέπει να αναγράφεται στους τίτλους.
Επιλέον ορκίζομαι ως σκηνοθέτης να απέχω από το προσωπικό γούστο! Δεν είμαι πια καλιτέχνης. Ορκίζομαι να απέχω από την δημιουργία ενός "έργου", καθώς θεωρώ το στιγμιαίο πιο σημαντικό από το συνολικό. Ο υπέρτατος σκοπός μου είναι να βγάλω την αλήθεια από τους χαρακτήρες και το σκηνικό χώρο μου. Ορκίζομαι να το κάνω αυτό με όλα τα μέσα που έχω στη διάθεσή μου και εις βάρος κάθε καλού γούστου και κάθε αισθητικής σύμβασης. Έτσι δίνω όρκο αγνότητας".
Ο Στόχος του ΔΟΓΜΑΤΟΣ 95 ήταν να επανέλθει ο Κινηματογράφος σε μια καθαρή, αγνή, ημι-ερασιτεχνική δημιουργία αλλά με πολλές αφαιρέσεις που ήταν δύσκολες στην πράξη.
Εκείνο που προείχε ήταν η κινηματογράφιση του γεγονότος-συμβάντος, ακριβώς τη στιγμή που λάμβανε χώρα, χωρίς ιδιότυπα στολίδια και άλλα καλούδια που θα μπορούσαν να αλλοιώσουν το "φυσικό" του θέματος.
Να γιατί το ΔΟΓΜΑ 95 ήταν έντονα αφαιρετικό σε όλες τις καλλιτεχνικές πτυχές του Κινηματογράφου (Μουσική, ήχος, φωτισμός, φίλτρα, εφφέ κ.λ.π.)
Έδινε δλδ ένα χαρακτήρα ντοκυμανταίρ στο Φιλμ.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ του ΔΟΓΜΑΤΟΣ 95
"ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΙΟΡΤΗ" ΤΟΜΑΣ ΒΙΝΤΕΜΠΕΡΓΚ
"ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ" ΛΑΡΣ ΦΟΝ ΤΡΙΕΡ
"ΜΙΦΟΥΝΕ" ΣΟΡΕΝ ΓΙΑΚΟΜΠΣΕΝ
"Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ" ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΛΕΒΡΙΝΓΚ
"ΔΑΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ" ΛΑΡΣ ΦΟΝ ΤΡΙΕΡ
Ένα λυρικό αριστούργημα πραγματικά...
"ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ" ΛΑΡΣ ΦΟΝ ΤΡΙΕΡ
"DOGVILLE" ΛΑΡΣ ΦΟΝ ΤΡΙΕΡ
Χαρακτηριστικό αριστούργημα της σχολής αυτής.
Κάλλιστα το "ΔΟΓΜΑ 95" μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ των ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ του 20ου αιώνα.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το ΔΟΓΜΑ 95 ακούγεται κάπως σαν "θρησκευτικό δόγμα" και αφαιρεί όλες τις προόδους του Κινηματογράφου στα 100 του χρόνια. Δεν είναι όμως έτσι.
Απλά δίνει δύναμη απόλυτη στην ΚΑΜΕΡΑ στο ΧΕΡΙ με ΦΥΣΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ.
Το ΦΙΛΜ δεν είναι ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ τονίζουν αλλά φυσική εικόνα-περιγραφή.
Πολλές φορές οι εικόνες στην Κινηματογραφία του ΔΟΓΜΑΤΟΣ 95 σοκάρουν....!
Οι εικόνες προβάλλονται χωρίς την "καθώς πρέπει" επεξεργασία αλλά είναι ωμές και ψυχρές σαν να ήσουν εκεί.
Στο "ΔΟΓΜΑ 2" του LARS VON TRIER οι σκηνές του ερωτικού οργίου καταγράφονται επαναλειπτικά χωρίς "καμουφλάζ" μήτε όμως για να διεγείρει ερωτικά σαν ταινία πορνό μήτε να καλύψει σαν "καθως πρέπει" ταινία.
To Δόγμα '95 εγκαινιάστηκε στις 20 Μαρτίου 1995 στο Theatre de l' Odeon de Paris,στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια της 7ης τέχνης.Ολοκληρώθηκε τον Μάρτη του 2005 στα πλαίσια του Φεστιβάλ των Κάννων."
Η σκηνοθετική ομάδα του Δόγματος, αν και στην αρχή εμφανώς Δανοκρατούμενη, στην πορεία εντάσσει στους κόλπους της ταινίες προερχόμενες από την παγκόσμια σκηνή ( Κορέα, Αργεντινή, Ιταλία, και δώδεκα Αμερικανικές παραγωγές κ.τ.λ.) εκφράζοντας πλέον μία πιο συνολική αντίδραση.
Οφείλουμε τέλος να τονίσουμε κλείνοντας ότι το ΔΟΓΜΑ 95 είχε και καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ενάντια στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ της ΜΠΟΥΡΖΟΥΑΖΙΑΣ καθώς έλεγε και τόνιζε.
Άλλωστε οι ταινιές όλες σχεδόν αποτελούσαν και ένα χαστούκι ηθικής εκβαράθρωσης στην ΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και τρόπο σκέψης.
Το Dogville το έχω δεί, ήταν εξαιρετικό. Όμως Γιάννη με την τεχνική του δόγματος 95 δεν συμφωνώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μου αρέσουν οι "Αμερικανιές", αν και μερικές σε κρατούν καθηλωμένο. Μου αρέσει ο Αγγλικός και ο Γαλλικός κινηματογράφος. Και ο Ιταλικός, μη ξεχνάμε π.χ. το "Οι Εντιμότατοι φίλοι μου" και το "Η ζωή ειναι ωραία".
Έτσι που το έγραψα φαίνεται σαν να εντάσσω το δόγμα 95 στις Αμερικανιές. Εννοώ ότι ούτε το δόγμα 95 μου αρέσει ούτε οι Αμερικανιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δόγμα 95 έχει δόσει έργα όπως το Dogville που όπως είπα μου άρεσε αλλά και αξιόλογους σκηνοθέτες όπως ο Τίρστεν που το γύρισε. Όμως το δόγμα είναι πολύ λιτό για το γούστο μου αρκετές φορές. Είναι θέμα διάθεσης, κάποιες φορές θέλω χρώμα (γενικά το λέω), θέλω να εντυπωσιασθώ απο τρυκ και σκηνικά. Είπαμε θέμα διάθεσης, άλλες φορές θα κατευχαριστηθώ ταινία στο στυλ του δόγματος 95. Όπως να μη ξενάμε ότι ο Αμερικανικός κινηματογράφος δεν είναι μόνο εφέ και Αμερικανιές. Είναι και "ο Ταξιτζής" ,είναι και το "Πράσινο μίλι" είναι και " στη Φωλιά του Κούκου" για να αναφέρω λίγα από τα πολλά αξιόλογα. Να μη πω το "Θωρηκτό Ποτέμκιν" του Ρωσσικού κινηματογράφου... Καλός κινηματογράφος υπάρχει σε κάθε χώρα, ναι ακόμα και εδώ, με τα φτωχά μας μέσα. Κάναμε τις "νύφες", καναμε την "μικρή Αγγλία", κάναμε τον "Θίασο", έχουμε Βούλγαρη, είχαμε Αγγελόπουλο... Να μη σου πω ότι κάποιες στιγμές νοσταλγώ και τις παλιές κωμωδίες τις δεκαετίας του 60-70, δείχνουν μια Ελλάδα (σε τοπία, ήθη, έθιμα) που μας τελείωσε. Με τα καλά της και τα κακά της, την έζησα, τη νοσταλγώ. Όλα είναι θέμα γούστου, τι εννοεί καλό κινηματογράφο ο κάθε ένας από εμάς. Και ΦΥΣΙΚΑ θέμα διάθεσης που έχουμε όταν καθόμαστε να δούμε μιά ταινία.
Όχι απλά με κάλυψες αγαπητέ Γιώργο αλλά με ξεπερνάς σε προσδοκίες άποψης και ζητημάτων που έβαλες συνολικότερα.
ΔιαγραφήΔεν έχω παρά να συνυπογράψω κάθε σου φράση.
Η Διάθεση είναι το κορυφαίο κριτήριο σε κάθε μας επιλογή.
Καλή συνέχεια φίλε και σε ευχαριστώ πολύ.