"Κορίτσια στον ήλιο" στο λυκόφως του καλοκαιριού

Ένα γλυκό καλωσόρισμα σε όλες τις φίλες και τους φίλους του Σινεφίλ. Καλό μήνα Σεπτέμβρη αγαπημένοι μου. Γυρίσαμε σελίδα στο φετινό καλοκαίρι αλλά στην ουσία, το γλυκό του φως ακόμα μένει κοντά μας να μας χαρίζει την ομορφιά και τη μαγεία του. 

Στο λυκόφως του φετινού καλοκαιριού, έρχομαι να υποδεχτούμε τον καινούργιο μήνα με μια Ελληνική ταινία από το παρελθόν, που γέμισε ομορφιά, νοσταλγία και αισθήσεις την καρδιά μας. Θα ανοίξουμε λοιπόν την πόρτα μας στο Σεπτέμβρη με τα:

Μια ακόμα κινηματογραφική δημιουργία, που φέρει και αυτή τη φωτεινή υπογραφή του ίδιου κινηματογραφικού δημιουργού με το προηγούμενο θέμα μας ("Εκείνο το καλοκαίρι") για να δώσει ένα ιδιαίτερο χρώμα και φως στις καλοκαιρινές μας στιγμές.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ στη σκηνοθεσία

Μια ταινία, που έχει τη σεναριακή υπογραφή ενός μεγάλου λογοτέχνη μας.

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ στο σενάριο

και την επίσης καθοριστική υπογραφή ενός παραγωγού, με πολύ μεράκι και αγάπη για το σινεμά των αισθήσεων, των συναισθημάτων και των εικόνων.

ΚΛΕΑΡΧΟΣ ΚΟΝΙΤΣΙΩΤΗΣ στην παραγωγή

Η ταινία προβλήθηκε πρώτη φορά στις 16 Σεπτέμβρη 1968 στη Θεσσαλονίκη, σηματοδοτώντας τον πρώτο μήνα του Φθινοπώρου, για να τον ντύσει νοσταλγικά και μελαγχολικά με την αύρα της.

Στις 15/1/1972, άνοιξε τα φτερά της εκτός Ελλάδος και έφτασε μέχρι τη μακρινή Ιαπωνία για τη διεθνή της καταξίωση.

Η ταινία για να γεννηθεί και να καταξιωθεί και στο κοινό και στα διεθνή φεστιβάλ, είχε τις υπογραφές τριών ακόμα εκπληκτικών και μεγάλων δημιουργών.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ στη μουσική

ΝΙΚΟΣ ΓΑΡΔΕΛΗΣ στη φωτογραφία

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΡΥΔΗΣ-ΦΟΥΞ στο μοντάζ

Οι χαρακτήρες της πήραν ζωή επί σκηνής με την ερμηνεία των:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΛΗΣ στο ρόλο του βοσκού

ANNE LONNBERG στο ρόλο της αξέχαστης Άνναμπελ Στόουν

Δίπλα τους έπαιξαν οι:

Κώστας Μπάκας στο ρόλο του αστυνομικού

Μιράντα Μυράτ στο ρόλο της κ. Φραγκοπούλου

Βαγγέλης Καζάν στο ρόλο του ρεσεψιονίστ

Ελπίδα Μπραουδάκη στο ρόλο τη φίλης της Άνναμπελ

Η θέληση της παραγωγής ήταν, η ταινία να γυριστεί έγχρωμη για να μπορέσει να έχει το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στα διεθνή φόρουμ του κινηματογράφου. Όμως ο Βασίλης Γεωργιάδης ήταν εκείνος, που ως δημιουργός, επέβαλε τη θέλησή του για ένα ασπρόμαυρο φιλμ, με όλες τις ανάλογες τεχνικές και καλλιτεχνικές προδιαγραφές για να μοιάσει με κάποια παλιότερη ταινία με παρόμοιο σενάριο.

Η πλοκή-το θέμα-το περιβάλλον

Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη μαύρη εποχή για την πατρίδα μας και το λαό μας. Η χούντα έχει επιβληθεί απόλυτα και προσπαθεί βίαια να περάσει και το δικό της "πολιτιστικό συνοθύλευμα", ισοπεδώνοντας κάθε αισθητική και αρμονία. 

Η ταινία θα έρθει σαν μια σαφή και συμβολική προσπάθεια αντίστασης σε όλο αυτό, καθώς το θέμα της όχι απλά ακολουθεί τα μέτρα της χούντας αλλά τα κάνει κομμάτια, καθώς κινείται σε απόλυτα ελευθεριακά πρότυπα, τόσο στη σχέση των δύο βασικών πρωταγωνιστών όσο και στην αισθητική της ταινίας.

Η Άνδρος, στο Μπατσί κατά βάση και η Σαλαμίνα λιγότερο, θα φιλοξενήσει τους χώρους που εκδηλώνεται η δράση της πλοκής. Ένα Ελληνικό νησί, καλοκαίρι ελεύθερο γεμάτο άρωμα, φως και τις αισθήσεις στο πικ τους. Διάθεση για κάτι διαφορετικό, διάθεση για έρωτα, για επαφή.

Μια Αγγλίδα τουρίστρια θα φτάσει στην Ελλάδα και στο νησί θα ζήσει στις διακοπές της κάτι πρωτόγνωρο. Μια παράταιρη γνωριμία με έναν Έλληνα βοσκό. Δύο παντελώς διαφορετικά πλάσματα με εντελώς αποκλίνουσες αρχές, βιώματα, αξίες, θα έρθουν κοντά, πολύ κοντά κάτω από τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα. 

Ένας έρωτας, που βάζει σε σοβαρές περιπέτειες τον Έλληνα βοσκό, που δεν μπορεί εύκολα να διαχειριστεί τα συναισθήματά του αλλά και οριοθετεί μια αγάπη που είναι καταδικασμένη να τελειώσει εκεί σαν τη ζωή της πεταλούδας. 

Ο συμβολισμός είναι έντονος και συνάμα απλοϊκός. Μια πλοκή, ένα σενάριο, χωρίς ανατροπές, χωρίς βαθιές αναζητήσεις ή περισυλλογές. Μας δίνει δύο διαφορετικούς κόσμους, που προσπαθούν να έρθουν κοντά, να πάρει ο ένας από τον άλλο το δικό του νέκταρ και αμβροσία.

Ο Βασίλης Γεωργιάδης δίνει αυτό το ανάλαφρο, αυτήν την αναζήτηση της ζωής, της φρεσκάδας, την ορμή της νιότης που δεν λογίζει νόρμες, στερεότυπα και περιορισμούς. 

Η Άνναμπελ είναι ο ορισμός του ονείρου, μιας ανάλαφρης αισθητικής παρουσίας, μιας αγνότητας. Αυτό το νέο, το "ξένο", το διαφορετικό, που έρχεται να ταράξει τη ζωή ενός απλού βοσκού και να του γεννήσει πρωτόγνωρα αισθήματα.

Τα δε φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά και των δύο πρωταγωνιστών είναι ο ορισμός της τέλειας επιλογής.

Δυο πρόσωπα, πορτραίτα ζωγραφικής βγαλμένα μέσα από το άδολο μια αγνότητας διαφορετικής. Η Άνναμπελ, τα υπέροχα μάτια της, η εμφάνιση μιας "σειρήνας" χωρίς ίχνος χυδαιότητας ή πρόκλησης, ένα φως και ο βοσκός. Μπρούσκος, ακατέργαστος, ασχημάτιστος, ίσως "αγροίκος" μα άνθρωπος.

Γιάννης Βόγλης και Άνν Λόμπεργκ δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ ευαισθησίας και συναισθημάτων που κάνουν μια απλοϊκή αισθηματική ταινία να αποκτά τέτοιο βάθος.

Η Μουσική της ταινίας

Δεν θα ήταν δυνατόν να μην κάνω ειδική αναφορά στη μουσική της ταινίας, η οποία, αποτελεί ένα καλλιτεχνικό διαμάντι. Ο Βασίλης Γεωργιάδης και ο Κλέαρχος Κονιτσιώτης είναι πράγματι τυχεροί γιατί τόσο στο "Εκείνο το καλοκαίρι" όσο και εδώ στο "Κορίτσια στον ήλιο" φέρνουν κοντά τους δύο τεράστιους μουσουργούς. Γιάννη Σπανό και εδώ το ΣΤΑΥΡΟ ΞΑΡΧΑΚΟ.

Ο μεγάλος μας συνθέτης γράφει ένα αξέχαστο soundtrack που συνοδεύει ακόμα και σήμερα τα τρυφερά μας ακούσματα 

Πείτε μου σας παρακαλώ ποιοι από σας τους 60+ δεν έχετε χορέψει ένα τρυφερό "μπλουζ" στα πάρτι εκείνης της εποχής αυτό το τραγούδι και δεν ανατριχιάζετε! Πείτε μου!

"Τι να θυμηθώ" πραγματικά! Ένα ακόμα τραγούδι από αυτή τη μαγική μουσικής ψυχής του Ξαρχάκου. Όσο για τη φωνή της ΜΑΡΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ, που μετέπειτα θριάμβευσε και σημάδεψε το πολιτικό μας τραγούδι, τι να πει κανείς! Αισθαντική, σαν χάδι να κυλάει πάνω σου, όπως οι συγχορδίες στα τραγούδια. Τους στίχους έγραψε ο μεγάλος και υπέροχος υμνωδός του Νέου Κύματος, Γιώργος Παπαστεφάνου, ακόμα μια υπέροχη επιλογή.

Φυσικά αυτή η δημιουργία δεν έμεινε έτσι. Τιμήθηκε με Βραβείο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μένοντας από τότε να φωλιάζει στις καρδιές εκείνων των παλιών ίσως και νεότερων ρομαντικών νοσταλγών.

Η ταινία αγαπήθηκε από το Ελληνικό κοινό αν και απευθύνονταν σε συγκεκριμένο κοινό. Την είδαν 186.109 άνθρωποι στους κινηματογράφους, παίρνοντας την 38η θέση προβολής ανάμεσα στις 99 ταινίες εκείνης της χρονιάς.

Οι βραβεύσεις

Θα ήταν άδικο να μην γνωρίσει και τη φεστιβαλική καταξίωση αυτή η ταινία. Στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1968 τιμήθηκε με 4 βραβεία:  Καλύτερης ταινίας, Α' βραβείο υποστηρικτικού ρόλου για τον Κώστα Μπάκα, καλύτερης μουσικής και πάλι βραβείο κριτικών για την ερμηνεία του Κώστα Μπάκα.

Τέλος η ταινία ήταν ΥΠΟΨΗΦΙΑ για ΒΡΑΒΕΙΟ ΧΡΥΣΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας!

Αλήθεια θυμάστε το σμίξιμο, τη συνάντηση που είχαν οι δύο ηθοποιοί της ταινίας, το 2012, 44 ολάκερα χρόνια μετά το γύρισμα; Στο στούντιο εκπομπής;

Ο Γιάννης Βόγλης, στα 75 του πλέον και η Αμερικανίδα με Σουηδικές ρίζες, Άνν Λόμπεργκ, στα 54 της χρόνια. Αλήθεια πώς θα ένιωσαν; 

Πείτε μου τώρα λοιπόν φίλες και φίλοι μου, τώρα στο λυκόφως του καλοκαιριού. Τώρα που τα φώτα σιγά-σιγά χαμηλώνουν, τώρα που οι παραλίες θα μείνουν πάλι μόνες. Τώρα που οι αναμνήσεις αυτών των κοριτσιών στον ήλιο μπαίνουν στα άλμπουμ της ζωής μας, δεν θα ανατρέχετε στην ταινία αυτή κάπου να συναντήσετε τον εαυτό σας. Την ανοιχτή σας αγκαλιά, τα υγρά χείλη σας, τα τρεμάμενα χέρια σας, την κομμένη σας ανάσα.

Ακούστε το soundtrack της ταινίας και φυσικά δείτε την! Μια κρυστάλλινη διαμαντένια επιλογή.

Καλό μήνα Σεπτέμβρη σε όλους σας, με την καρδιά μου.

Καλό αποκαλόκαιρο...