Cinefil

 Φίλες και φίλοι έχω κάνει αρκετές αναφορές σε κινηματογραφικές δημιουργίες του σύγχρονου Ελληνικού σινεμά . Είναι γεγονός ότι τις δύο τελευταίες δεκαετίες, η εγχώρια παραγωγή, έχει κάνει ποιοτικά άλματα. Σαν ευτυχές αποτέλεσμα έχουμε, τα τελευταία χρόνια να βλέπουμε υπέροχες δημιουργίες, που πραγματικά αξίζουν της προσοχής μας. Συνεχίζοντας λοιπόν τη σκυτάλη σε αναφορές και παρουσιάσεις ταινιών της τρέχουσας παραγωγής, σήμερα θα σταθώ σε τρείς ταινίες της τελευταίας δεκαετίας, οι οποίες ξεχώρισαν ποιοτικά και θεωρούνται σαν διαμάντια ποιότητας. Πάμε λοιπόν στην παρουσίασή τους με χρονολογική  σειρά, ξεκινώντας από την παλιότερη. "ΤΕΤΑΡΤΗ 04:45" 12 Μαρτίου 2015 Ένα κινηματογραφικό είδος που δεν έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ στην εγχώρια παραγωγή, ήρθε δια χειρός ενός εξαίρετου σκηνοθέτη να ανεβάσει πάρα πολύ τον πήχη του κινηματογράφου μας. Μια πολύ δυνατή αστυνομική film noir ταινία, σε σκληρά κοινωνικά όρια και εντάσεις. Μια ταινία που μπαίνει στα τρίσβαθα της κοινωνίας της κρί

 "ΕΞΙ ΝΥΧΤΕΣ στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ" ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ Στις 20 Σεπτέμβρη του 1971, η καρδιά του μεγάλου μας Νομπελίστα λογοτέχνη θα πάψει να χτυπά και δύο μέρες αργότερα, την Τετάρτη 22 Σεπτέμβρη, η Αθηναϊκή γη θα τον αγκαλιάσει για πάντα. Η κηδεία του, πάνδημη, θα μεταβληθεί σε μια σαφή, σιωπηρή και απόλυτη διαμαρτυρία ενάντια στη χούντα. Ανάμεσα στο μεγάλο έργο του, ποιητικές συλλογές, δοκίμια, μεταφράσεις και μυθιστορήματα, υπάρχει και το μυθιστόρημά του "Έξι νύχτες στην Ακρόπολη" Αναλυτικότερο σημείωμα για το έργο του αυτό έχω κάνει σε αυτήν εδώ την ανάρτηση: Το Ελληνικό κλασικό διήγημα στην τηλεόραση Η δημόσια τηλεόραση, είχε πράγματι τη φωτεινή έμπνευση, να μεταφέρει στη μικρή οθόνη, με τη μορφή τηλεοπτικής σειράς, αυτό το ιδιαίτερο μυθιστόρημα, μέσα από την ΕΡΤ2 σε έξι επεισόδια. Τους συντελεστές της σειράς, σε όλα τα επίπεδα αλλά και τους πρωταγωνιστές, τούς έχω ήδη παρουσιάσει στην ανάρτηση, την οποία και σάς ανέφερα παραπάνω. Το σημερινό μου θέμα θέλει να εστιάσει πε

 "ΤΙΤΑΝΙΟ" "ΤΙΤΑΝΕ" Η 39χρονη Γαλλίδα Julia Ducournau , μετά το αριστουργηματικό της δράμα τρόμου "GRAVE" ("RAW"), ήρθε πέρυσι να ταράξει για τα καλά, μία ακόμα φορά, τα Ευρωπαϊκά αλλά και διεθνή κινηματογραφικά δρώμενα. Julia Ducurneau Και αυτή τη φορά με ένα θρίλερ σωματικού τρόμου, γίνεται μόλις η δεύτερη γυναίκα σκηνοθέτης που θα τιμηθεί με το πιο ιστορικό παγκόσμιο κινηματογραφικό βραβείο. Τον "ΧΡΥΣΟ ΦΟΙΝΙΚΑ" στις ΚΑΝΝΕΣ. (Η πρώτη ήταν η Jame Campion, το 1993 με το "The Piano") Το "Τιτάνιο" έρχεται λοιπόν, ως καθαρά Ευρωπαϊκή παραγωγή, συγκεκριμένα Γαλλο-Βελγική, να μας αποδείξει ότι ο κινηματογράφος της γηραιάς ηπείρου, μόνο γερασμένος δεν είναι. Αλλά δίνει συνεχώς αριστουργήματα μέσα από τις εμπνεύσεις των δημιουργών. To έργο αυτό είναι μια ιδιαίτερα σκληρή σύλληψη πλοκής και θέματος, που απαιτεί πολύ δυνατά νεύρα και αντοχή καθώς αναδεικνύει μια στυγνή μεταλλική αγριότητα. Άλλωστε το όνομα του τιτανίου, φωτο