"Έξι νύχτες στην Ακρόπολη" το άρωμα του Γιώργου Σεφέρη στη mini τηλεοπτική σειρά

 "ΕΞΙ ΝΥΧΤΕΣ στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ"


ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Στις 20 Σεπτέμβρη του 1971, η καρδιά του μεγάλου μας Νομπελίστα λογοτέχνη θα πάψει να χτυπά και δύο μέρες αργότερα, την Τετάρτη 22 Σεπτέμβρη, η Αθηναϊκή γη θα τον αγκαλιάσει για πάντα. Η κηδεία του, πάνδημη, θα μεταβληθεί σε μια σαφή, σιωπηρή και απόλυτη διαμαρτυρία ενάντια στη χούντα.

Ανάμεσα στο μεγάλο έργο του, ποιητικές συλλογές, δοκίμια, μεταφράσεις και μυθιστορήματα, υπάρχει και το μυθιστόρημά του "Έξι νύχτες στην Ακρόπολη"

Αναλυτικότερο σημείωμα για το έργο του αυτό έχω κάνει σε αυτήν εδώ την ανάρτηση:

Το Ελληνικό κλασικό διήγημα στην τηλεόραση

Η δημόσια τηλεόραση, είχε πράγματι τη φωτεινή έμπνευση, να μεταφέρει στη μικρή οθόνη, με τη μορφή τηλεοπτικής σειράς, αυτό το ιδιαίτερο μυθιστόρημα, μέσα από την ΕΡΤ2 σε έξι επεισόδια.

Τους συντελεστές της σειράς, σε όλα τα επίπεδα αλλά και τους πρωταγωνιστές, τούς έχω ήδη παρουσιάσει στην ανάρτηση, την οποία και σάς ανέφερα παραπάνω.

Το σημερινό μου θέμα θέλει να εστιάσει περισσότερο στην αύρα και την ατμόσφαιρα της σειράς, η οποία, κατά την άποψή μου, είναι μοναδική με την αισθητική της.


Θα τολμούσα να πω ότι δεν ήξερα τον τόσο τολμηρό αλλά και ανατρεπτικό ερωτικό λόγο του μεγάλου μας λογοτέχνη. Δεν είχα την τύχη να αφεθώ στον ασύγκριτα λεπτό ερωτισμό που αναδύει, σε αυτό το έργο, η γραφή του.

Και βέβαια, ο λόγος στον δημιουργό της σειράς, τον εξαίρετο σκηνοθέτη: ΓΙΑΝΝΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος με τη βοήθεια των συνεργατών του: Γιάννης Μάρρης (Μοντάζ), Διονύσης Τσακνής (Μουσική), Γιώργος Αργυροηλιοπουλος (Φωτογραφία), Κική Μήλιου (Σκηνογραφία), Σάββας Πασχαλίδης (Ενδυματολογία) και Αντώνης Σαμαράς στον ήχο.

Κάθε ένας από τους συντελεστές αυτούς, συμβάλλει ξεχωριστά και ενοποιημένα στη δημιουργία ενός μικρού αισθητικού αριστουργήματος που, δεν έχω ξαναδεί σε σειρά εποχής στην Ελληνική τηλεόραση.


Φυσικά, καθοριστική συμμετοχή, στην επιτυχία της σειράς, έχει όλο το ερμηνευτικό σύνολο των ηθοποιών. Ιδιαίτερα όμως εγώ θα σταθώ στους τρεις βασικούς πρωταγωνιστές:

Φοίβος Μαρκιανός στο ρόλο του Στρατή


Γρηγορία Μεθενίτη στο ρόλο της Σαλώμης


Ελίζα Σκολίδη στο ρόλο της Λάλας

Ηθοποιοί, που δεν είναι ευρέως γνωστοί στο κλασικό ερμηνευτικό προβεβλημένο "χρηματιστήριο" αλλά αποτελούν ηθοποιούς με σοβαρή δουλειά στο κλασικό θέατρο. Ηθοποιοί που έδωσαν ένα ρεσιτάλ ερμηνείας και αισθητικής παρουσίας στη σειρά. Με εσωτερική έκφραση που συναρπάζει, με παρουσία που ξεχωρίζει.

Για να θυμηθούμε λίγο την ΠΛΟΚΗ του έργου:

Είμαστε στην Αθήνα του 1930. Στην ιδιαίτερα τονισμένη αισθητικά ατμόσφαιρα του Μεσοπολέμου. Θα δούμε τη ζωή και την πόλη μέσα από τα μάτια μιας παρέας επτά νέων που, η επιστροφή του Στρατή, ενός από αυτού από το Παρίσι, χρόνια χαμένος, τούς κάνει να αποφασίσουν να βρεθούν και πάλι μαζί, να θυμηθούν τα παλιά αλλά και να ζωντανέψουν τις σχέσεις τους.

Η παρέα δίνει ένα ιδιαίτερα συμβολικό ραντεβού στο βράχο της Ακρόπολης για έξι συνεχόμενες πανσελήνους. Εκεί θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν το συμβολισμό του μνημείου αλλά και να σκιαγραφήσουν την πορεία στις ζωές τους σε σχέση με ένα δύσκολο αύριο που καταφτάνει για όλους αλλά και για τον κόσμο.

Η καταμέτρηση των νωπών ακόμα πληγών της Μικρασιατικής καταστροφής και της προσφυγιάς, μπαίνει με δύναμη στο καταγραφικό μικροσκόπιο του Σεφέρη, για να μάς παρουσιάσει την επίδραση των γεγονότων στην Ελληνική κοινωνία της εποχής.

Επίσης στο ανεπανάληπτης αισθητικής μικροσκόπιό του θα μπει και το ανήσυχο ερωτικό πνεύμα της εποχής, που, σε κύκλους νέων και μορφωμένων παιδιών, θα προσπαθήσει να σπάσει τα στερεότυπα και να αμφισβητήσει τα "straight" μέτρα και σταθμά.


Πάμε λοιπόν να περπατήσουμε μαζί στην μοναδική ατμόσφαιρα εποχής, που αναδύει η σειρά, μέσα από συγκεκριμένα πλάνα, στα οποία κυριαρχεί η τόλμη, ο ερωτισμός και η αισθητική.




Ένα εξαίρετο πλάνο. Η εικόνα μέσα απ' τον καθρέφτη. Η αντανάκλαση ενός ειδώλου ή η αναζήτηση μιας πραγματικής μας ταυτότητας. 



Σαν κάδρο μιας εξαιρετικής προσωπογραφίας θα έρθει εδώ η εικόνα της Γεωργίας Μεθενίτη (Σαλώμης) σε μία στιγμή ξέγνοιαστης ανεμελιάς. Οι σκιάσεις με τον φωτισμό μαζί με το χρώμα, δίνουν ρεσιτάλ αρμονίας.



Ο Φοίβος Μαρκιανός (Σρατής), σε περιβάλλον γραφείου εποχής. Μαζί με την ενδυματολογία, ένα σύνολο αρμονίας. Τα βιβλία αριστερά κλείνουν όμορφα την εικόνα.






Δύο ακόμα κοντινά πλάνα της Γρηγορίας Μεθενίτη, που μαγεύουν με την αισθητική τους. Στα όρια της εικαστικής τελειότητας. Η έκφραση, ο έκδηλος ερωτισμός λίγο πριν ξεχειλίσει, τα χρώματα, τα μάτια. Όλα στήνουν ένα χορό για τις αισθήσεις.



Το πρωταγωνιστικό μας ζευγάρι σε μια στιγμή διχασμένης ψυχολογικής διάθεσης. Κατ΄ αντιπαράθεση ψυχολογικής διάθεσης, ο Στρατής έχει αφεθεί στην Νιρβάνα της χαλάρωσης σε αντίθεση με την Σαλώμη, όπου οι σκέψεις της, με έμφαση είναι γεμάτες ανησυχία και προβληματισμό. Οι αντιθέσεις μιας συνύπαρξης δοσμένης με εξαίρετο τρόπο.



Πλάνο που παραπέμπει στην φιλμογραφία Γερμανικού εξπρεσσιονισμού ή ακόμα και στον Βωβό Κινηματογράφο. Το σώμα νιώθει απροστάτευτο, εκτεθειμένο, ίσως σε προηγηθείσα ερωτική διάθεση ή στιγμή. Η έκφραση ενός αδιόρατου φόβου στο πρόσωπο είναι τόσο γλυκιά όσο και η θαμπάδα.



Εδώ η σκηνή είναι σαφέστατη. Το περιβάλλον του προσωπικού χώρου ορίζει και την τοποθεσία του. Η κρεβατοκάμαρα ως χώρος λειτουργίας και ανάσας. Και το ερωτικό κάλεσμα, στα όρια της πρόκλησης, δοσμένης με τον τρόπο που πρέπει.



Εδώ περνάμε στο χώρο της ανατροπής, στο χώρο της ιδιαίτερης ερωτικής σχέσης μεταξύ της Σαλώμης και της Λάλας. Σε εικαστική αποτύπωση πλάνων με τη δική τους έντονη ατμόσφαιρα. Η ένταση των συναισθημάτων είναι αποτυπωμένη με σαφήνεια, στα όρια της σύγκρουσης. Το περιβάλλον στηρίζει το άρωμα της σκηνής. Ο ερωτισμός αρχίζει να κυριαρχεί.



Μια ερωτική επαφή προσπαθεί να βρει τα δικά της πατήματα και μονοπάτια. Ο πόθος συμπλέκεται με την αναστολή και το δισταγμό. Η ηδονή ζητά τα δικά της διέξοδα με τη λογική να στήνει τις δικές της αντιστάσεις.



Τολμηρό γυμνό πλάνο υψηλής αισθητικής και έκφρασης. Η Λάλα (Ελίζα Σκολίδη), αναζητά τα μέτρα της δικής της ισορροπίας. Το ολόγυμνο σώμα, ποθητό, ερωτεύσιμο σε αντιπαράσταση με τις εσωτερικές της σκέψεις. Ίσως οι αγωνίες και τα ερωτήματα της προηγούμενης επαφής, ίσως κάτι άλλο...



Εδώ ένα εκπληκτικό πλάνο του ζευγαριού. Ο Στρατής με τη Σαλώμη. Λάτρεψα αυτό το πλάνο από τη θέση των σωμάτων, το φόντο πίσω τους, την υφή του παλιού τοίχου, το φωτισμό, τις εκφράσεις στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Μοναδικό!



Και εδώ ένα πλάνο από την κορύφωση της σειράς. Στρατής και Νάλα, σε πλήρη έκσταση, στην καθαρτήρια φιλοσοφική στιγμή του έργου. Σε κάτι εντελώς διαφορετικό που υπάρχει χάρη στο πνεύμα του Σεφέρη και στην δημιουργική ικανότητα των δημιουργών της σειράς.



"Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει" έλεγε ο Γιώργος Σεφέρης και δεν είχε άδικο. Όμως, μέσα σε αυτές τις πληγές, μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει το φωτεινό, το ποιοτικό και το πνευματικό. Μπορεί να νιώσει στην αύρα της τέχνης τον αέρα της ακμής. Και η τηλεοπτική αυτή μεταφορά αυτού του έργου του, ήταν ένα σοβαρό λιθαράκι στην προσπάθεια που καταβάλλεται φέτος για να αναδειχθεί η λογοτεχνία του τόπου μας και να ζωντανέψει πάλι στις μνήμες μας.








Σχόλια

  1. Σου έγραψα την γνώμη μου, Γιάννη, σε προγενέστερη εγγραφή σου. Δεν μου άρεσε, πιστεύω ότι κινείται σε πολύ αργό ρυθμό, απίστευτα αργό, για τα δεδομένα της τηλεόρασης. Δεν μπορώ όμως παρά να συμφωνήσω μαζί σου για τις εξαίρετες ερμηνείες των πρωταγωνιστών, των μη προβεβλημένων ηθοποιών και την άριστη φωτογραφία, την οποία κι εσύ πολύ σωστά προβάλλεις εδώ. Ίσως, μια μια σωστή διασκευή, θα μπορούσε να γίνει μια πολύ καλή ταινία εποχής. Δεν πρέπει οι Έλληνες σκηνοθέτες να φοβούνται τέτοιου είδους διασκευές. Σκέψου, πόσες ταινίες, υπέροχες ταινίες εποχής, έχουν γυριστεί και στηρίζονται σε λογοτεχνικά έργα των αγγλοσαξόνων. Γιατί όχι κι εμείς; Θα χανόταν η γλώσσα του Σεφέρη θα μου πεις. Θα απαντούσα ότι βρίσκεται εκεί για να την διαβάσει όπως ενδιαφέρεται. Άλλο πράγμα όμως η οπτικοποίηση του κειμένου. Ίσα ίσα, κατά τη γνώμη μου, μια καλή ταινία, θα προσέθετε ενδιαφέρον στον κόσμο για τον μεγάλο μας ποιητή. Αντίθετα εδ΄β παρά τις πολύ καλές προθέσεις, η σειρά χάθηκε.
    Νάσαι καλά, φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρατώ σοβαρά τις παρατηρήσεις σου Βασίλη. Ναι, το είχαμε συζητήσει ξανά στην προηγούμενη ανάρτηση. Οι σειρές εποχής δεν πρέπει να αποτελούν φόβητρο παρά κάλεσμα για δημιουργία. Θα μου πεις είναι εξαιρετικά δαπανηρές για τα Ελληνικά δεδομένα. Ναι, στη σειρά έχουμε οπτικοποίηση της αφήγησης, ίσως ο σκηνοθέτης θέλει να μείνει αυθεντικός ο λόγος του Σεφέρη. Περισσότερο βέβαια η σημερινή μου ανάρτηση είχε να δώσει το χαρακτήρα της ατμόσφαιρας που είναι εκπληκτική. Βασίλη μου, χαίρομαι που είσαι πάντα εδώ φίλε μου και σε ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  2. Δεν την είδα και δεν έχω γνώμη. Η αντίθετη άποψη του Βασίλη μπορεί να ξεκινήσει ένα γόνιμο διάλογο. Πάντως οι καλές σειρές δεν λείπουν από την ελλ τηλεόραση. Καιρός ήταν.
    Καλή συνέχεια Γιάννη μου και καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καιρός ήταν δεν λες τίποτα Άννα μου. Προσωπικά μαγεύτηκα από τις εικόνες, την ατμόσφαιρα που έχει η σειρά και νομίζω φαίνεται στις εικόνες. Σε ευχαριστώ Άννα μου για την παρουσία αγαπημένη μου φίλη, να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  3. Φωτεινό δημιούργημα (και) αυτό το έργο τού Σεφέρη, Γιάννη μου! Και μέσα από την εξαίσια παρουσίαση σου, βρήκα μόλις τώρα δα, ποιά σειρά θα δω στην ερτφλιξ το αμέσως επόμενο διάστημα! Να είσαι καλά! ⭐

    Υ.Γ Απορίας άξιο, πώς μέσα στο δεξιοχουντικό καθεστώς τού τραγιΚούλη (μην ξεχνάμε ότι είναι και η ΕΡΤ υπό την σκέπη του, τρομάρα του..), η ΕΡΤ αναβαθμίστηκε σε ό,τι αφορά τις σειρές τουλάχιστον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, η ΕΡΤ, ως δημόσια τηλεόραση, στο κομμάτι αυτό περνά ίσως τη μεγαλύτερη άνθησή της από τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Δεν ξέρω τι συσχετισμοί σκέψης επικρατούν στα κλιμάκια της διοίκησης και πως μπόρεσε αυτό το φως να έχει διάρκεια. Ελπίζω το σκοτάδι που διακρίνει την σκέψη της ΝΔ στα πολιτιστικά να μην απλωθεί και σκεπάσει ότι όμορφο υπάρχει στο χώρο αυτό. Να τη δεις τη σειρά Πέτρα μου, ψαγμένη πολύ και αισθησιακή άλλο τόσο. Την καλησπέρα και το ευχαριστώ μου καλή μου.

      Διαγραφή
  4. Το είδα και συμφωνώ μαζί σου Γιάννη.
    Έχουμε να παίρνουμε και καλά από την δημόσια τηλεόρασή μας.
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι ιδιαίτερα Μαρία μου. Άρα έχεις πλήρη εικόνα και άποψη πάνω στη σειρά.
      Σε ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη, να είσαι καλά. Όμορφο Σαββατοκύριακο.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις τελευταίου μήνα

Ηλίας Λογοθέτης: Στο δρόμο της αθανασίας

Αντρική λάμψη στο κλασικό Χόλιγουντ (Top stars actors in classic Hollywood) Μέρος 1ο

Όταν ο Μάρλον Μπράντο σόκαρε τα Όσκαρ