Cinefil

"Πριν απ την ευτυχία πρώτα η φρόνηση κι ο σεβασμός στους νόμους των Θεών. Και των φαντασμένων τα μεγάλα λόγια με μεγάλες συμφορές πληρώνονται. Πάντα διδάσκουν τη φρόνηση όταν είναι πια πολύ αργά" Αυτά είναι τα τελευταία λόγια που ο Ευρυπίδης δίνει στον σοφό γέροντα στο τραγικό κλείσιμο της συγκλονιστικής "Αντιγόνης" Μιας από τις πιο κλασικές και εμβληματικές αρχαίες τραγωδίες που στέκουν πύρινη διδαχή στο διάβα των αιώνων. Το αρχαίο δράμα δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορη την έβδομη τέχνη στην πατρίδα μας. Ευτυχώς έπεσε στα δημιουργικά χέρια πολύ μεγάλων δημιουργών αλλά και συντελεστών που, όχι μόνο σεβάστηκαν το ύφος και την ποιότητά του αλλά ανέδειξαν ταινίες που διακρίθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο και τίμησαν την ελληνική τέχνη. Το 1961 ο Ιάκωβος Πάρις, ναι, ο μετέπειτα γνωστός μας παραγωγός James Paris, αναλαμβάνει την παραγωγή της ταινίας που είναι η πρώτη απόπειρα στην Ελλάδα να ανέβει στον κινηματογράφο αρχαίο δράμα. Σκηνοθέτης ένας καταξιωμένος και μεγάλος μας

Αγαπημένες φίλες και φίλοι του CINEFIL , σε συνέχεια του πρώτου μέρους του μεγάλου αφιερώματός μου στο συγκεκριμένο θέμα, σήμερα θα προχωρήσουμε στο 2ο μέρος. Για να έχουμε μια σύνδεση με τα προηγούμενα σας θυμίζω το σύνδεσμο από το πρώτο μέρος: "Άρχοντας των δαχτυλιδιών" Μέρος 1ο: Τζον Ρ.Ρ.Τόλκιν Στο πρώτο μέρος είχα κάνει εισαγωγικά ένα μικρό αφιέρωμα-παρουσίαση του J.R.R.Tolkin του δημιουργού του μεγάλου αυτού έπους. Έτσι πιστεύω ο αναγνώστης έβγαλε μια πρώτη εικόνα και αποκόμισε μια αρχική εντύπωση για τον άνθρωπο και συγγραφέα πίσω από το τεράστιο αυτό έργο. Είμαστε λοιπόν έτοιμοι να προχωρήσουμε.  Μέρος 2ο:  Η κινηματογραφική τριλογία του "Άρχοντα των δαχτυλιδιών" Ο Σκηνοθέτης δημιουργός Peter Jackson Ο άνθρωπος που έδωσε φιλμική πνοή στην κινηματογραφική μορφή του "Άρχοντα" έχει γεννηθεί στις 31 Οκτώβρη 1961 στην Νέα Ζηλανδία. Μέχρι το γύρισμα της πρώτης ταινίας της τριλογίας είχε σκηνοθετήσει έξι ταινίες, με πρώτη το  "The Valley" το 197

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι, αγαπημένοι μου συνταξιδιώτες στο CINEFIL Πολλές φορές ο νους του ανθρώπου έχει την ανάγκη να σπάσει τα δεσμά του ορθολογισμού και της "λογικής σκέψης". Πολλές φορές έχουμε την ανάγκη να βγούμε από τα δεσμά του παρόντος χρόνου και να ανέβουμε στα σύννεφα. Να διαβούμε το χρόνο προς τα πίσω και να συναντήσουμε κόσμους επικούς, κόσμους μυθικούς.  Ήθελα εδώ και καιρό να κάνουμε μαζί αυτό μας το ταξίδι.  Όταν συναντήθηκα με τον κόσμο του Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν θαρρώ πως ένα κλειδωμένο δωμάτιο στα βάθη της σκέψης μου άνοιξε διάπλατα. Ήταν ένα δωμάτιο που ήθελε να πετάξει σε κόσμους επικούς, σε μορφές ηρωικές, σε παραμυθένια πρόσωπα, σε αλληγορίες και συμβολισμούς με τη δική τους βαρύτητα. Έκλεισα τα μάτια μου, κλείδωσα το φράγμα του παρόντος χρόνου και άρχισα να ταξιδεύω πίσω μακριά. Στον κόσμο των Χόμπιτ, των μικρών νάνων, στο κόσμο των μάγων, των ηρώων, των ξωτικών. Στον κόσμο των ανθρώπων. Στον κόσμο του καλού και του κακού. Εκεί που στη φω