Κινηματογραφικά ζευγάρια που έγραψαν ιστορία (Μέρος V: Ευρωπαϊκός κινηματογράφος)

 Αγαπημένοι συνοδοιπόροι του CINEFIL,

συνεχίζω το όμορφο διαχρονικό ταξίδι στα διάσημα και ιστορικά ζευγάρια του κινηματογράφου, με το 5ο μέρος.

Τι έχουμε δει μέχρι τώρα:

Μέρος 1ο  Κλασικό Χόλιγουντ

Μέρος 2ο Κλασικό Χόλιγουντ

Μέρος 3ο Σύγχρονο Χόλιγουντ

Μέρος 4ο Κλασσικό Ευρωπαϊκό σινεμά

Τι θα δούμε σήμερα:

Ευρωπαϊκός κινηματογράφος (Συνέχεια)

Συνεχίζουμε, φίλες και φίλοι, το μεγάλο ταξίδι στα μεγάλα Ευρωπαϊκά στούντιο, στους κινηματογραφιστές της γηραιάς ηπείρου και φυσικά στα μεγάλα και θρυλικά εκείνα ζευγάρια που σηματοδότησαν με το πέρασμά τους την ιστορία της μεγάλης οθόνης.

"Η ΕΚΛΕΙΨΗ"  1962

Σκηνοθεσία: MICHELANGELO ANTONIONI

MONICA VITTI-ALAIN DELON

στους ρόλους της Vittoria και του Piero

Ένα από τα μεγάλα κλασικά ρομαντικά δράματα του διάσημου κινηματογραφιστή, που μεσουράνησε σε μια χρυσή εποχή του Ευρωπαϊκού σινεμά με τις δημιουργίες και τους φιλμικούς του χαρακτήρες.

Η αβέβαιη και μετέωρη πορεία του σύγχρονου ανθρώπου, όπως αυτή δίνεται στην ερωτική σχέση, μέσα στο αποξενωμένο και αποστεωμένο αστικό περιβάλλον.

Η νεαρή και γοητευτική Βιττόρια, θα επιδιώξει μια ερωτική σχέση με τον εξ' ίσου γοητευτικό νεαρό χρηματιστή Πιερό. Ο νεαρός γιάπις κουβαλάει το καπιταλιστικό όνειρο, την επιφανειακή ευτυχία του πλούτου.

Ο Αντονιόνι, θα μάς δώσει ένα μεγάλο αριστούργημα αλλά και ένα εκπληκτικό ζευγάρι επί σκηνής, το οποίο υπηρετούν και ζωντανεύουν, δύο μεγάλοι ηθοποιοί. Ο Αλαίν Ντελόν και η Μόνικα Βίττι.

Ερμηνείες πραγματικά σε μεγάλα ύψη και τεράστιες απαιτήσεις, που στην κυριολεξία ζωγραφίζουν με την αισθητική και την παρουσία τους.

Το άγχος της λαμπερής επιτυχίας, η ισοπέδωση μιας ερωτικής σχέσης μέσα από ένα ασφυκτικό θορυβώδες και γυαλιστερό περιβάλλον.

Η "Έκλειψη" αγαπήθηκε, λατρεύτηκε, καθιερώθηκε. Τιμήθηκε με υψηλό βραβείο στις Κάννες, δέθηκε με την τριλογία του Αντονιόνι ("Περιπέτεια", "Νυχτα")

Το μεγάλο ζευγάρι ξεχώρισε και η Μόνικα Βίττι ήταν υποψήφια για βραβείο ερμηνείας από το Ιταλικό συνδικάτο δημοσιογράφων κινηματογράφου.

"ΚΟΚΚΙΝΗ ΕΡΗΜΟΣ" 1964

(Deserto Rosso)

Σκηνοθεσία: MICHELANGELO ANTONIONI

MONICA VITTI-RICHARD HARRIS

στους ρόλους της Giuliana και του Corrado Zeller

Το κονσέρτο του μεγάλου Αντονιόνι συνεχίζεται για να έχουμε, δύο χρόνια αργότερα, την πρώτη του έγχρωμη ταινία. Ένα ακόμα αριστούργημα, ένα ακόμα δράμα, που έχει σημείο αναφοράς τις ιδιαίτερες σχέσεις των ανθρώπων με τον έρωτα πάντα να καραδοκεί και να κυριαρχεί ανάμεσα στα προβλήματα και τις δοκιμασίες.

Ο μεγάλος σκηνοθέτης εδώ, θα δημιουργήσει ένα άλλο ζευγάρι. Με πλαίσιο χώρου τη βιομηχανική ζώνη της Ραβέννας, στην Ιταλία, όπου και οι άνθρωποι των μεγάλων αστικών κοινωνιών, ασφυκτιούν και πνίγονται.

Θα δούμε την Juliana, μια νεαρή γυναίκα, η οποία προσπαθεί εναγωνίως να λυτρωθεί από τις ψυχολογικές της νευρώσεις.

Ένα τροχαίο ατύχημα, θα προκαλέσει σοκ στην Τζουλιάνα και κατάθλιψη. Η νεαρή γυναίκα είναι παντρεμένη και μητέρα αλλά σε ένα περιβάλλον, που παραμένει αποξενωμένη και μόνη. Θα γνωριστεί με τον Κορράντο, φίλο του άντρα της, θα έρθουν πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο, γιατί θα την βοηθήσει με όλη του τη διάθεση. Θα χτίστον μαζί μια παράξενη σχέση, με αμοιβαίες τολμηρές εξομολογήσεις και έναν έρωτα που κρέμεται κρυφός.

Έξοχες οι ερμηνείες τόσο της Μόνικα Βίττι όσο και του Ρίτσαρντ Χάρρις, συγκροτούν ένα ιδιαίτερο ζευγάρι επί σκηνής, σε μια σχέση, με χίλιους δυο κινδύνους, ιδαιτερότητες και αδιέξοδα.

Η ταινία διέπρεψε και αγαπήθηκε τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ευρώπη αλλά και πέραν του Ατλαντικού. Με μεγάλα βραβεία και διακρίσεις σε Βερολίνο και Κάννες.

Η Μόνικα Βίττι βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Ιταλίας, ενώ η ίδια η ταινία πήρε τρία βραβεία στις Κάννες.

"ΣΕΖΑΡ και ΡΟΖΑΛΙ" 1972

(Cesar et Rosalie)

Σκηνοθεσία: CLAUDE SAUTET

YVES MOTAND-ROMY SCHNEIDER

ερμηνεύοντας τον Σέζαρ και τη Ροζαλί

Ο Γαλλικός κινηματογράφος, στο λυκαυγές της δεκαετίας του 1970, με έναν εμπνευσμένο σκηνοθέτη, δίνει ένα ακόμα εξαίρετο ρομαντικό δράμα, μέσα από το οποίο θα γεννηθεί και θα μεγαλουργήσει ένα ακόμα κινηματογραφικό ζευγάρι. Ο Σεζάρ και η Ροζαλί.

Στις ερμηνείες τους, δύο τεράστιοι ηθοποιοί, ο μεγάλος Υβ Μοντάν και η λατρεμένη Ρόμυ Σνάιντερ.

Η ταινία διαπραγματεύεται με ευαίσθητο τρόπο τα ζητήματα του έρωτα, της φιλίας και της δυσκολίας της επιλογής. Χρόνος δράσης η δεκαετία του 1970 με τα δεδομένα κοινωνικά της ήθη. Η ταινία θεωρείται η καλύτερη σκιαγράφηση της προεδρικής περιόδου Ζωρζ Πομπιντού στη Γαλλία.

Η Ροζαλί είναι μια νεαρή, όμορφη γυναίκα παντρεμένη με έναν εξ' ίσου γοητευτικό άντρα, τον Σεζάρ. Άντρα με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Έναν άνθρωπο με υπερβολική αλαζονική θα έλεγε κανείς σιγουριά για τον εαυτό του. Τη ζωή τους θα ταράξει η επανεμφάνιση του νέου Νταβίντ, νεανικού έρωτα της Ροζαλί, η παρουσία του οποίου θα δώσει νέα ανάσα στην παντρεμένη γυναίκα, η οποία θα γίνει ερωμένη του και θα τον ακολουθήσει εγκαταλείποντας το Σεζάρ. 

Όλα όμως τώρα ξεκινούν! Ο Σεζάρ την ακολουθεί και ζητά να επιστρέψει. Θα φτάσει μάλιστα να ζητήσει από τον Νταβίντ να ζήσουν μαζί, ένα παράλογο ερωτικό τρίο.

Εκεί οι δύο άντρες θα αναπτύξουν μια ειλικρινή ανιδιοτελή φιλία γεγονός που θα οδηγήσει τη Ροζαλί σε νέα αδιέξοδα.

"Η ΑΠΙΣΤΗ ΣΥΖΥΓΟΣ"  1969

(La femme infidele)

Σκηνοθεσία: CLAUDE CHAMBROL

STEPHANE AUDRAN-MICHEL BOUQUET

στους ρόλους του ζεύγους Helene & Charles Desvallees

Ένας ακόμα μαίτρ του Ευρωπαϊκού σινεμά, ο Γάλλος σκηνοθέτης Κλωντ Σαμπρόλ, σκηνοθετεί και δημιουργεί ένα υπέροχο και δυνατό δραματικό θρίλλερ.

Σημείο αναφοράς ένα ζευγάρι, αυτό των Desvallees, όπου πρωταγωνιστούν ο σύζυγος, Charles και η ερωτική του γυναίκα, η Helene.

To ζεύγος Ντεσβαλέ, ζει μια άνετη μεσοαστική ζωή, χωρίς ιδιαίτερα οικονομικά προβλήματα και με ένα γιο. Όμως σε μια ζωή ρουτίνας και φθοράς, η παράλληλη σχέση παραμονεύει. Ο Τσάρλς έχει βάσιμα στοιχεία να πιστεύει ότι η γοητευτική του γυναίκα έχει εραστή. Έτσι θα προσλάβει έναν ιδιωτικό ερευνητή να το διερευνήσει. Εκείνος θα βρει την αλήθεια και ο Τσάρλς γνωρίζει ότι η Έλεν έχει παράλληλη σχέση, με μεγάλη ένταση, με τον συγγραφέα Βίκτωρ.

Ο Τσάρλς θα τον επισκεφτεί σπίτι του και θα τον δολοφονήσει. Η αστυνομία υποπτεύεται την Έλεν αλλά όταν ανακαλύπτει συγκυριακά μια φωτογραφία, που ενοχοποιεί το σύζυγό της τότε όλα αλλάζουν...

Η Στεφάν Οντράν είναι πολύ όμορφη, αισθησιακή και έχει μια έξοχη ερμηνεία στο φιλμ συγκροτώντας με τον Μισέλ Μπουκέτ, ένα εξαιρετικό ερμηνευτικό ζευγάρι, το οποίο ακροβατεί σε ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις. Με τη σκηνοθετική δε φόρμα του μεγάλου Σαμπρόλ όλα γίνονται στον υπέρτατο βαθμό.

Η ταινία τιμήθηκε ως καλύτερη ξένη ταινία από το National board of review, USA και ο Μισέλ Μπουκέτ ήταν υποψήφιος για καλύτερη ερμηνεία από το National society of film critics awards, USA.

"ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ του ΠΟΘΟΥ"  1979

(Cet obscur object du desir)

Δραματική ρομαντική κομεντί

Σκηνοθεσία: LUIS BUNUEL

FERNANDO REY-CAROLE BOUQUET-ANGELA MOLINA

στο ρόλο των Mathieu Faber & Concita Perez

Ο μεγάλος κινηματογραφιστής, ο Λουίς Μπουνουέλ, δεν χρειάζεται συστάσεις! Από τους πλέον ανατρεπτικούς σκηνοθέτες και δημιουργούς, θα έρθει με μια ακόμα εδώ ταινία του να ταράξει, ως συνηθίζει, τα λιμνάζοντα νερά της επίπεδης μικροαστικής ζωής.

Στο τελευταίο του μάλιστα φιλμ, θα καταπιαστεί με ένα παλιό εμβληματικό μυθιστόρημα του 1898 "La femme et le pantin", του Πιερ Λουί, (H γυναίκα και η μαριονέττα).

Εδώ θα έχουμε ένα ξεχωριστό και, θα έλεγε κάποιος, ιδιαίτερο ζευγάρι. Αυτό του ώριμου επιχειρηματία Ματιέ και της απαστράπτουσας νεαρής Κονσίτα. 

Όλα ξεκινούν με ένα περιστατικό ένα τραίνο, στο οποίο συνταξιδεύουν, όπου ο Ματιέ θα κάνει μια επιθετική χειρονομία απέναντι στην νεαρή γυναίκα.

Το περιστατικό αυτό θα γίνει αφορμή για να ξεκινήσει μια αναδρομική αφήγηση του Ματιέ που αφορά τον παθιασμένο του έρωτα με την νεαρή αυτή γυναίκα και τον απορριπτικό τρόπο με τον οποίο εκείνη αντιμετώπιζε.

Το έργο είναι γεμάτο από έντονο ερωτισμό και τις σκοτεινές πλευρές του πόθου του σκηνοθέτη. Σουρεαλιστικές προσεγγίσεις, επιρροές από τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, το Γοτθικό μυθιστόρημα, την πολιτική, το χιούμορ.

Το ζευγάρι μας εδώ είναι a priori, ιδιαίτερο. Και ηλικιακά και κοινωνικά. Και ο Μπουνουέλ παντρεύει με άριστο τρόπο δύο ηθοποιούς, το μεγάλο Φερνάντο Ρέη και την ελκυστική Καρόλ Μπουκέτ.

Έξοχες οι ερμηνείες τους, μοναδικό το δέσιμό τους επί σκηνής, γράφει ένα φιλμ, που αφήνει εποχή.

Το φιλμ καταξιώθηκε, αγαπήθηκε, βραβεύτηκε και ανάμεσα στις διακρίσεις του ήταν και οι υποψηφιότητες του Φερνάντο Ρέη για βραβείο ερμηνείας από τα σωματεία κριτικών στις ΗΠΑ και στην Ν. Υόρκη.

"ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΕΡΑ"   1977

(Una giornata particolare)

Σκηνοθεσία:  ETTORE SCOLA

SOPHIA LOREN-MARCELLO MASTROIANNI

στους ρόλους της Antonietta Taberi και του Gabrielle

Το τέλος της δεκαετίας του 1970, θα δώσει ένα από τα κλασικά αριστουργήματα στον παγκόσμιο κινηματογράφο και μαζί ένα από τα πιο "μεγάλα" ερμηνευτικά ζευγάρια του.

Ο διάσημος λατρεμένος του Ιταλικού σινεμά και εκφραστής του Κοινωνικού ρεαλισμού, Έτορε Σκόλα, δίνει ένα κοινωνικό ανθρώπινο δράμα με βαθύτατες πολιτικές αναφορές.

Είναι μια συνηθισμένη μέρα για μια απλή οικογένεια στη Ρώμη, όπου "ετοιμάζεται", διά της βίας, να υποδεχθεί το Χίτλερ, παρόντος του Μουσολίνι.

Εκεί σε αυτό το απλό περίγραμμα θα γνωρίσουμε μια Ιταλίδα απλή νοικοκυρά, την Αντονιέττα Ταμπέρι, σύζυγο ενός δηλωμένου φασίστα. Το ένα μέλος του ζευγαριού της ταινίας. Το άλλο είναι ο Γκαμπριέλε, ένας δηλωμένος αντιφασίστας δημοσιογράφος και ομοφυλόφιλος άντρας, συγκάτοικος σε διπλανό διαμέρισμα της ίδιας πολυκατοικίας.

Αφορμή για τη συνάντηση και γνωριμία τους, θα σταθεί ο παπαγάλος της Αντονιέττα, που θα φύγει για να σταθεί στο περβάζι του παραθύρου του Γκαμπριέλε.

Η αφήγηση της συγκλονιστικής αυτής ταινίας, θα τους ακολουθήσει να γνωριστούν, να έρθουν ο ένας κοντά στον άλλο και σε μια έρημη και άδεια πολυκατοικία, όπου οι λοιποί ένοικοι έχουν, με το ζόρι, αναγκαστεί να πάνε στην υποδοχή του Χίτλερ, να ανοίξουν ευρύτατα τις καρδιές τους.

Η Αντονιέττα με τον Γκαμπριέλε, θα ζήσουν, εκείνες τις ελάχιστες ώρες, μοναδικές στιγμές, όπου η ανθρώπινη επαφή, η ανάγκη για επικοινωνία, η λαχτάρα για μοίρασμα θα τους φτάσει ως την ερωτική έλξη.

Μια όμως συνύπαρξη, που είναι μοιραία να τελειώσει και μάλιστα με τραγικό τρόπο στο τέλος της μέρας, όπου οι φασίστες καραδοκούν για τον Γκαμπριέλε.

Είναι περιττό να τονίσουμε το ειδικό ερμηνευτικό βάρος του Μαρτσέλο Μαστρογιάννι και της Σοφίας Λόρεν. Εντελώς περιττό. Οι δύο μεγάλοι καλλιτέχνες, δίνουν ένα θρυλικό ρεσιτάλ ερμηνείας, συγκροτώντας ένα από τα καλύτερα ζευγάρια του κινηματογράφου στην ιστορία του.

Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Α' αντρικού ρόλου και Χρυσή σφαίρα ΗΠΑ. Βραβεύτηκε με Χρυσή σφαίρα Ιταλίας για την ερμηνεία του. 

Η Σοφία Λόρεν τιμήθηκε με το βραβείο ερμηνείας του Ιταλικού συνδικάτου δημοσιογράφων κινηματογράφου και με το βραβείο David de Donatello για την ερμηνεία της. Επίσης και με Χρυσή σφαίρα Ιταλίας. 

"Η ΓΥΝΑΙΚΑ της ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ"  1981

(La femme d' a cote)

Σκηνοθεσία-Σενάριο: FRANCOIS TRUFFEAUT

GERARD DEPARDIEU-FANNY ARDANT

στους ρόλους του Bernard και της Mathilde

Μπαίνουμε ήδη στην αυγή της δεκαετίας του 1980 και μάς περιμένει ένα ακόμα ιερό "τέρας" του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Γάλλος δάσκαλος Φρανσουά Τρυφώ, ο οποίος θα μάς δώσει το κλασικό ρομαντικό του δράμα, ένα δημιουργικό του διαμάντι.

Ο Τρυφώ θα μάς δώσει μια σπουδή πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, στο ερωτικό πάθος, που οδηγείται σε οριακά ακραία μονοπάτια και φέρνει στο φως όλα εκείνα, που κατατρέχουν τη μοίρα των ανθρώπων, σε τέτοιες περιπτώσεις. Μάλιστα ο σκηνοθέτης έλεγε: "Στην αγάπη, οι γυναίκες είναι επαγγελματίες και οι άντρες ερασιτέχνες"

Ο Τρυφώ, θα αναδείξει σεναριακά και ερμηνευτικά, ένα υπέροχο και δυνατό ζευγάρι, που το ερμηνεύουν δύο πολύ μεγάλοι ηθοποιοί.

Δύο πρώην εραστές, ο Μπερνάρ και η Ματίλντ, θα συναντηθούν ξανά τυχαία σε μια νέα γειτονιά, όπου τώρα κατοικούν. Εκείνος, είναι ένα ήσυχος οικογενειάρχης με συμβατική ζωή. Παντρεμένος με την Αρλέτ και το μικρό τους γιο, τον Τομά. Όλα θα αλλάξουν όταν δίπλα τους φτάσει ένα νέο ζευγάρι, ο Φιλίπ και η Ματίλντ. Ο ερωτικός τροχός του παρελθόντος, θα αρχίσει να γυρίζει ξανά για τους παλιούς εραστές. Η Ματίλντ συμπεριφέρεται με ακραίο ερωτικό και φλογερό πάθος, είναι ανεξέλεγκτη και ο Μπερνάρ δεν μπορεί να ισορροπήσει. Το ζευγάρι βουλιάζει, χωρίς επιστροφή, σε μια ερωτική καταιγίδα.

Ο Ζεράρ Νεπαρντιέ και η Φανύ Αρντάν, συγκροτούν ένα υπέροχο, ερμηνευτικά, ζευγάρι, που αποδίδει στο μέγιστο βαθμό, τις τεράστιες απαιτήσεις του Τρυφώ. Οι χαρακτήρες τους, η δύναμή τους, τα πάθη και ο έρωτάς τους, σε εκφραστικά υψηλά όρια και επίπεδα. Ένα κινηματογραφικό ζευγάρι, που γράφει τη δική του διαδρομή στην ιστορία του σινεμά.

Η Φανύ Αρντάν, υποψήφια για βραβείο ερμηνείας στα Γαλλικά βραβεία CESAR, λάμπει στην κυριολεξία με τον ερωτισμό και τη φλόγα της, σε ένα φιλμ που αγαπήθηκε πολύ και τιμήθηκε ανάλογα.

"ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ την ΚΥΡΙΑΚΗ"   1983

(Vivement dimanche)

Σκηνοθεσία: FRANCOIS TRUFFAUT

FANNY ARDANT-JEA LOUIS TRINTIGNANT

στους ρόλους της Barbara Becker & Julien Vercel

Η ταινία αυτή είναι και η τελευταία μεγάλη ταινία του σπουδαίου κινηματογραφιστή, μια αστυνομική κομεντί μυστηρίου. Αποτελεί μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος του Charles Williams "The long Saturday night".

Φυσικά ο Τρυφώ διαλέγει ένα ακόμα μεγάλο κινηματογραφικό ζευγάρι, όπου στο γυναικείο του μέρος είναι η "μούσα" του, η Fanny Ardant και στο αντρικό μέρος είναι ο μεγάλος Jean Louis Trintignant.

Εκείνος θα ερμηνεύσει τον Ζυλιέν Βερσέλ, έναν κτηματομεσίτη, ο οποίος είναι βασικός ύποπτος για τη δολοφονία της γυναίκας του, Μαρί και του εραστή της, Ζακ. 

Η πρώην γραμματέας του Ζυλιέν, η Μπαρμπαρά Μπέκερ, ερωτευμένη ακόμα μαζί του, θα τον βοηθήσει με όλη της τη δύναμη για να μπορέσει να βρει την αλήθεια για τον πραγματικό δολοφόνο και να αθωωθεί.

Το νέο κινηματογραφικό ζευγάρι του Τρυφώ, είναι υπέροχο και δίνει εξαίρετες ερμηνείες, σε μια πλοκή που στροβιλίζεται σε συνεχείς ανατροπές και δράση, μέχρι να φτάσει στην πολυπόθητη αλήθεια και στο ζητούμενο.

Τόσο η Αρντάν όσο και ο Τρεντινιάν, δεν χρειάζονται συστάσεις για να αποδείξουν την ερμηνευτική και σκηνική τους δεινότητα. Είναι δυνατοί, είναι ρεαλιστικοί, είναι εκφραστικοί, γεμάτοι συναισθήματα και αγωνία.

Η Φανύ Αρντάν ήταν υποψήφια για βραβείο CESAR Γαλλικής ακαδημίας, για την ερμηνεία της.

Ένα ακόμα ζευγάρι της μεγάλης οθόνης, που σφράγισε το Ευρωπαϊκό σινεμά στη δεκαετία του 1980.

"ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ της ΓΕΦΥΡΑΣ"   1991

(Les amants du Pont-Neuf)

Σκηνοθεσία:  LEOS CARAX

JULIETTE BINOCHE-DENIS LAVANT

στους ρόλους της Michelle και του Alex

Η αυγή της δεκαετίας του 1990, θα μάς βρει στον κόσμο ενός μεγάλου σκηνοθέτη και δημιουργού, συνιδρυτή μιας μεγάλης κινηματογραφικής σχολής, του Cinema du Look. Είναι ο διάσημος Leos Carax, που θα μάς δώσει ένα πανέμορφο κοινωνικό αντισυμβατικό δράμα. Ένα δράμα, που θα αναδείξει τις ζωές και τη σκληρή πραγματικότητα των απόκληρων αστέγων της ζωής του λαμπερού Παρισιού.

Εκεί θα αναδείξει ένα υπέροχο ζευγάρι, εντελώς διαφορετικό από τα κλασικά σχήματα, που έχουμε ως τα τώρα δει.

Ο Αλέξ είναι ένα πλανόδιος άστεγος καλλιτέχνης, αλκοολικός και περιθωριακός, που ζει τη δική του παρακμή. Δίπλα του μια νεαρή ζωγράφος, η Μισέλ, της οποίας την όραση, καταστρέφει μια ασθένεια. 

Ο χώρος που ζουν; Κάτω από τη γέφυρα που κοσμεί με την παρουσία της τον "φαίνεσθαι" λαμπερό κόσμο του Παρισιού.

Το κινηματογραφικό μας ζευγάρι, βλέπουμε να ζει τη σκληρή προσπάθεια να επιβιώσουν στους αφιλόξενους δρόμους της πόλης. Η Μισέλ τυφλώνεται όλο και πιο πολύ και εξαρτάται από τον Αλέξ. Η οικογένεια της Μισέλ, έχει στα χέρια της μια σωτήρια θεραπεία και την αναζητά με αφίσες στους δρόμους. Όμως ο Αλέξ, στην απελπισμένη του προσπάθεια να μην τη χάσει αν βρει την όρασή της, αυτό φοβάται, προσπαθεί να κόψει τους τυχόν δεσμούς της με την οικογένειά της. 

Όμως θα συλληφθεί και θα μείνει στη φυλακή για τρία χρόνια για φόνο εξ αμελείας. Μετά την αποφυλάκισή του, η Μισέλ θα είναι εκεί, με την όρασή της υγιή, θεραπευμένη, να τον περιμένει στην νέα προσπάθεια για τη ζωή τους.

Η σαρωτική ερμηνεία στο ζευγάρι του Ντενί Λεβάν δίπλα στην Ζουλιέτ Μπινοσέ, οδηγεί τον νεαρό ηθοποιό να αποκτήσει μια μεγάλη κοινή πορεία με τον σκηνοθέτη του, τον Λεό Καράξ, πορεία που τους σημάδεψε για χρόνια. 

Έξοχη και η Μπινοσέ, δίνει μεγάλα μέτρα και σταθμά ερμηνείας.

Η ταινία αγαπήθηκε πολύ στη Γαλλία και οδηγήθηκε σε ψηλές πτήσεις. Υποψηφιότητα για βραβείο BAFTA ξενόγλωσσης ταινίας. Η Ζουλιέτ Μπινοσέ βραβεύεται με τα Ισπανικά SAN JORDI, για την ερμηνεία της αλλά η ψηλότερη διάκριση έρχεται με τη βράβευσή τους ως το καλύτερο ερμηνευτικό δίδυμο του Ευρωπαϊκού σινεμά για το έτος 1992 από τα European Film Awards

**********************

Εδώ κλείνω και το πέμπτο μέρος αυτού του αφιερώματος, φίλες και φίλοι, με ζευγάρια του Ευρωπαϊκού σινεμά. Μένουμε συντονισμένοι στο "Σινεφίλ" καθώς θα ακολουθήσει ένα ακόμα αφιέρωμα της σύγχρονης εποχής.