Κώστας Καζάκος: η τελευταία πράξη επί σκηνής

 Κώστας Καζάκος

Η τελευταία πράξη επί σκηνής

Θα ήταν πίσω κάπου στα 2007, στα μακρινά εκείνα χρόνια, που είχαμε ακόμα την πολυτέλεια να παρακολουθήσουμε μια θεατρική παράσταση. Ήταν τότε λοιπόν, που στο θέατρο Καρέζη, είχαμε την ευλογία να ζήσουμε και να απολαύσουμε μια θεατρική μεγάλη παράσταση. Το έργο του Άρθουρ Μίλερ "Ήταν όλοι τους παιδιά μου" με έναν υπέροχο θίασο: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ, Αφροδίτη Γρηγοριάδου (αείμνηστη), Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Κωνσταντίνος Καζάκος, Ιωσήφ Μαρινάκης, Γεράσιμος Μιχελής, Κωνσταντίνος Καρβέλης, Τζούλη Σούμα, Ειρήνη Χέλιου.

Αμέσως μετά τη λήξη της παράστασης, οι κόρες μας τότε, στα 14 και στα 11 ήθελαν να κατέβουμε στα καμαρίνια των ηθοποιών για να ζήσουν το βίωμα με αυτούς που αγαπούσαν (Τότε μεσουρανούσε η "Βέρα στο δεξί" με τους δύο Καζάκους πρωταγωνιστές). Ήρθε τότε λοιπόν η μεγάλη στιγμή να μπούμε στο καμαρίνι του Κώστα Καζάκου.  Ένας επιβλητικός άντρας, με το γνωστό του "εκτόπισμα" και ύφος, κατάκοπος, περίμενε στωικά, μέχρι τον τελευταίο θεατή του, να τον δεχτεί να πει δυο λόγια μαζί του.

Μια σκηνή τότε εκεί, έμελλε να μας μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη όλων μας. Η μεγάλη μου κόρη, μια έφηβη 14 ετών, πλησίασε τον Κώστα Καζάκο στο επιβλητικό του γραφείο. 

"Μια μικρή σας θαυμάστρια, κ. Καζάκο..." τού είπαμε.

Ο μεγάλος εκείνος ηθοποιός σηκώθηκε από την πολυθρόνα του, πλησίασε εκείνος την κόρη μας, άπλωσε το χέρι του να σφίξει το δικό της και η βαθιά χαρακτηριστική, μοναδική του φωνή ακούστηκε στο γραφείο σαν ποίημα:

"Τι κάνεις Κυρά μου;" της είπε με έναν σεβασμό που μάς άφησε άναυδους να χάσκουμε αμήχανοι, μην μπορώντας να πιστέψουμε ότι ένας φτασμένος ηθοποιός τέτοιου "μεγέθους" είχε τόση αμεσότητα, τόσο σεβασμό στον κόσμο χωρίς να καταλαβαίνει από τυπικούς διαχωρισμούς ηλικίας, φύλου, προέλευσης.

Τον Κώστα Καζάκο τον έζησα από "κοντά" και σε άλλες περιπτώσεις. Στο θέατρο στην Επίδαυρο, στην παράσταση του Κ.Θ.Β.Ε. "Προμηθέας Δεσμώτης" του Αισχύλου ως Προμηθέα καθώς επίσης και ως Κρέοντα παλιότερα πάλι στην Επίδαυρο στις "Φοίνισσες" του Ευρυπίδη.

Τον έζησα όμως και πολιτικά σε αρκετές παρουσίες και ομιλίες του ή χαιρετισμούς του σε εκδηλώσεις του ΚΚΕ μην μπορώντας να ξεχάσω ποτέ τη δυνατότητα που είχε να σε ανεβάζει ψυχολογικά στον "ουρανό", να σε κάνει να πιστεύεις σε σένα, στη δύναμη και στην προοπτική σου.

Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό, βιώσαμε συνεχείς "αποχωρήσεις" μεγάλων μας ηθοποιών. Αποχωρήσεις που αφήνουν πολύ μεγάλα κενά πίσω τους και μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Ακριβώς αυτό συμβαίνει και τον Κώστα Καζάκο.

Η παρούσα ανάρτηση, σκοπό έχει να κάνει μια ταπεινή αναφορά στο κινηματογραφικό στίγμα του μεγάλου μας ηθοποιού. Ένα στίγμα και αποτύπωμα πάρα πολύ μεγάλο καθώς ο Καζάκος ήταν ένας από τους κορυφαίους άντρες που σημάδεψαν το Ελληνικό σινεμά.

Γεννήθηκε στις 29 Μάη 1935 στον Πύργο και έφυγε στις 13 Σεπτέμβρη 2022 στην Αθήνα.

Στα δεκαοκτώ του χρόνια, το 1953, ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει παιδαγωγός αλλά η ...δημοκρατική Ελλάδα τού αρνείται το δικαίωμα των σπουδών λόγω της αριστερής ιδεολογίας του πατέρα του . Έτσι αναγκάζεται να αλλάξει τη ζωή του και τα όνειρά του. Γράφτηκε στη Σχολή κινηματογράφου ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΣΤΑΥΡΑΚΟΥ μέχρι το 1956. Συνεχίζει τις σπουδές του στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ το 1954-1957.

Παντρεύτηκε το 1962, στα 27 του χρόνια, την εικαστικό Νερίνα Λυμπεροπούλου, αδελφή της ηθοποιού, Μάγιας. Στη συνέχεια θα γνωριστεί μέσω του κινηματογράφου, με την Τζένη Καρέζη. Ένας μεγάλος έρωτας θα γεννηθεί και θα οδηγηθεί σε ένα γάμο το 1968. Θα μείνουν έκτοτε για πάντα μαζί, μέχρι το θάνατο της Τζένης, το 1992 και θα αποκτήσουν τον Κωνσταντίνο, το γιο τους.

Το 1997, θα παντρευτεί την επίσης ηθοποιό Τζένη Κόλλια και απέκτησαν μαζί τέσσερα παιδιά: Αλέξανδρος-1997, Άρτεμις-Γεωργία-1998 (την έχασαν ένα χρόνο μετά από σπάνια ασθένεια), Ηλέκτρα-2002 και τη Μάγια-2008.

Ο Καζάκος μετά το θάνατό του προσέφερε το σώμα του στην ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ του Πανεπιστημίου Αθηνών για εκπαίδευση.

Το έργο του επί σκηνής

Η παρουσία του Κώστα Καζάκου επί σκηνής, "σπάει" στο Θέατρο, στον Κινηματογράφο και στην Τηλεόραση. Ένα έργο πάρα πολύ μεγάλο και πολυποίκιλο

13 θεατρογραφίες

Σκηνοθεσία: 4 τηλεοπτικές σειρές, 3 κινηματογραφικές ταινίες

Πρωταγωνίστησε σε 11 τηλεοπτικές σειρές

Φιλμογραφία

Έπαιξε σε 57 κινηματογραφικές ταινίες

Θα σταθώ στις μεγάλες του εμφανίσεις, που σίγουρα έχουν την προσωπική μου επιλογή

Η πρεμιέρα του στο σινεμά ήταν το 1956, στη ρομαντική κομεντί του Γρηγόρη Γρηγορίου "Η ΑΡΠΑΓΗ της ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ", όπου θα ερμηνεύσει τον Πλούτωνα.

Το 1965 θα συμπρωταγωνιστήσει στο μεγάλο ιστορικό δράμα του Άδωνι Κύρου "ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ", όπου, με συγκλονιστικό τρόπο, θα ερμηνεύσει τον Κοσμά, σε μια ιστορική κινηματογραφική αφήγηση του Μπλόκου της Κοκκινιάς.

Η συνεργασία του με την ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜΣ, θα δώσει πολύ μεγάλες ερμηνείες και πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Το 1967 θα πρωταγωνιστήσει στο πολεμικό δράμα του Ντίνου Δημόπουλου:

"ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑ"

Μια ταινία, η οποία έγινε αφορμή να γνωριστεί στενά με την ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ και να γεννηθεί μια μεγάλη αγάπη μεταξύ του, που οδήγησε στο γάμο τους.

Την ίδια χρονιά θα τον απολαύσουμε και στη δραματική περιπέτεια του Νίκου Φώσκολου

"ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ"

Θα ερμηνεύσει ένα σκληρό εξωτερικά χαρακτήρα, τον Τσάκο, ο οποίος θα δείξει όλα εκείνα τα ανόθευτα χαρακτηριστικά που καλά κρύβονται στην απαίδευτη καρδιά του.

Το 1968 για τον Κώστα Καζάκο θα είναι θριαμβευτικό καθώς θα πρωταγωνιστήσει τρεις σπουδαίες ταινίες. Τη  σειρά θα ξεκινήσει ένα υπέροχο αστυνομικό δράμα του Γιάννη Δαλιανίδη

"ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ"

Θα ερμηνεύσει τον Βασίλη Μουτούση, του οποίου η σύζυγος κουβαλά ένα γκρίζο παρελθόν, που καθορίζει το παρόν τους, μαζί με τη Μαίρη Χρονοπούλου

Θα συνεχίσει με μια δραματική ερωτική περιπέτεια του Νίκου Φώσκολου

"ΑΓΑΠΗ και ΑΙΜΑ"

Στο πλάι της αγαπημένης του Τζένης Καρέζη θα ερμηνεύσει τον Έκτωρα Αργούζη, το γιο ενός τσιφλικά, που εμπλέκεται σε μια άγρια περιπέτεια με φόντο ένα ποτάμι, που λειτουργεί συμβολικά ως ορόσημο διχασμού και αίματος.

Η μεγάλη αυτή χρονιά θα κλείσει με ένα υπέροχο αστυνομικό δράμα, πάλι του Νίκου Φώσκολου

"ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ"

Στο πλάι μιας εξαιρετικής Μαίρης Χρονοπούλου, θα ερμηνεύσει τον ανακριτή  Κώστα Κυριαζή, ο οποίος αναζητά την αλήθεια σε ένα θανάσιμο τροχαίο ατύχημα μιας νύχτας που τον σημαδεύει σαν άνθρωπο.

Το 1969 θα ξεχωρίσει σε δύο επίσης υπέροχες ταινίες.

"ΠΕΘΑΙΝΩ ΚΑΘΕ ΞΗΜΕΡΩΜΑ"

Ερωτικό δράμα του Νίκου Φώσκολου μαζί με την εκπληκτική Μάρθα Καραγιάννη, σε έναν ξεχωριστό ρόλο στην καριέρα της.

Θα ερμηνεύσει τον Ορφέα, έναν λιμενικό που θα εμπλακεί θανάσιμα με μια γυναίκα του λιμανιού.

"ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ 17"

Εδώ θα πρωταγωνιστήσει σε κάτι ξεχωριστό. Ένα ψυχολογικό θρίλερ του Πέτρου Λύκα, ένα έργο ιδιαίτερο για τα Ελληνικά κινηματογραφικά δρώμενα, με πολλές διακρίσεις. 

Στο ρόλο ενός ψυχιάτρου στο πλάι της εκπληκτικής Σοφίας Ρούμπου, ταινία, που σάρωσε τα βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Το 1972 θα πρωταγωνιστήσει φυσικά με την Τζένη Καρέζη σε μια προσωπική σκηνοθετική του δουλειά, που θα ξεχωρίσει για την ευαισθησία της.

"ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ"

Θα υποδυθεί τον εφοπλιστή Πέτρο Κρίσπη σε ένα σενάριο, που έγραψε η Τζένη Καρέζη.

Το 1972 θα πρωταγωνιστήσει στην αρχαία κωμωδία "ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ" του Γιώργου Ζερβουλάκου, ως Κινισίας και θα βραβευθεί για την παραγωγή.

Το 1977 θα έρθει μια συγκλονιστική του παρουσία σε μια δημιουργία διεθνή, σε εντελώς διαφορετικό κλίμα.

"ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ"

Ο Μιχάλης Κακογιάννης, σκηνοθετεί το αρχαίο δράμα της Ιφιγένειας και ο Καζάκος θα συγκλονίσει με την ερμηνεία του ως Αγαμέμνων σε μια ταινία, που ανήκει στις κορυφαίες μεγάλες στιγμές του Ελληνικού σινεμά.

Οι βραβεύσεις

Ο μεγάλος μας ηθοποιός γνώρισε μια πολύ μεγάλη καταξίωση στην υποκριτική σκηνή της πατρίδας μας. Καταξίωση, η οποία ομολογουμένως, βασίστηκε περισσότερο στο θέατρο απ' ότι στον κινηματογράφο.

Ήταν αντιπρόεδρος του Ελληνικού κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, Γ.Γ. της Πανελλήνιας ένωσης ελεύθερου θεάτρου, πρόεδρος της Πανελλήνιας πολιτιστικής κίνησης, ιδρυτικό μέλος του Ελληνο-Αραβικού συνδέσμου.

Τιμήθηκε με "Χρυσό Απόλλωνα" της Ένωσης κριτικών κινηματογράφου το 1967.

Το 1973 πήρε χρυσό βραβείο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την παραγωγή του στη "Λυσιστράτη".

Τέλος η Ένωση θεατρικών συγγραφέων και κριτικών τον τίμησε με το βραβείο αναγνώρισης της προσφορά του.

Στις εκλογές του 2007 και 2009 εκλέχτηκε βουλευτής με το ΚΚΕ.

Ο Κώστας Καζάκος, στα ύστερα χρόνια του, διατήρησε μια βαρύνουσα ηγετική προσωπικότητα στο χώρο της τέχνης. Με άφθονα τα χαρακτηριστικά του πνευματικού δάσκαλου. Η επαφή του με το κοινό και τον απλό λαό ήταν χαρισματική δίνοντάς του χαρακτηριστικά πνευματικού ηγήτορα.

Ένα απόσπασμα από την "Ερωτική Συμφωνία". Κύρια εδώ τα λόγια που ακούγονται από τον Κώστα Καζάκο είναι συγκλονιστικά.

Δείτε εδώ και το αφιέρωμα της ΚΝΕ 

Ο Κώστας Καζάκος είναι και αυτός ένας από τους τελευταίους μεγάλους της Ελληνικής υποκριτικής σκηνής. Απώλεια μεγάλη όπως επίσης και παρακαταθήκη άλλη τόση.

Πολλά τα χνάρια στα βήματά του. Ας είναι και πολλοί οι ακόλουθοι στις σκέψεις και στις ιδέες του για έναν καλύτερο κόσμο.