Alejandro Amenabar: "Agora" (Υπατία): Όταν η πίστη γίνεται μίσος και η θρησκεία μηχανισμός χειραγώγησης

 Φίλες και φίλοι του CINEFIL

Χρόνια πολλά σε όλους με τις καλύτερες ευχές μου.

Επανέρχομαι στην μετά Πάσχα περίοδο με την παρουσίαση μιας σύγχρονης κινηματογραφικής ταινίας που έχει σαφή σημείο αναφοράς τα θρησκευτικά ιστορικά δρώμενα αλλά και την ένταξη των ανθρώπων μέσα στη διαδικασία της πίστης και της λατρείας.


Γυρίζουμε στον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο και πάμε σε μια κοινή: Ισπανο-Βουλγαρο-Μαλτέζικη μεγάλη παραγωγή

Θα "δούμε" ένα ιστορικό βιογραφικό δράμα, απόλυτα βασισμένο σε ακριβή ιστορικά στοιχεία, με σημείο αναφοράς τη μορφή, τη δράση και το μαρτύριο της Υπατίας. Ξεκινάμε λοιπόν:

ALEJANDRO AMENABAR

Alejandro Amenabar & Rachel Weisz

"AGORA"

Αλήθεια, πόσες φορές μπορεί στον άνθρωπο η πίστη να αλλάξει ρόλο στην καρδιά και στο πνεύμα του; Πόσες πραγματικά φορές από ένα βίωμα λύτρωσης και εσωτερικής γαλήνης, μπορεί να μετατραπεί σε δολερό και φονικό εργαλείο μίσους; Πόσες φορές, μια θρησκεία, με προάγγελο την αγάπη, τον αλτρουισμό και τη δοτικότητα, μπορεί να μετατραπεί και αυτή σε μηχανισμό χειραγώγησης των μαζών;

Πόσες φορές τα, ανά τον κόσμο, Ιερατεία, δούλεψαν και πάτησαν πάνω σε αυτές τις αρχές και τα βιώματα. Τα οικειοποιήθηκαν, τα αλλοίωσαν. Τους έδωσαν θεσμικούς ρόλους και τα μετέτρεψαν σε μηχανισμούς σκληρής, φονικής κοσμικής εξουσίας, η οποία δημιούργησε τα δικά της στάτους μέσα στις κοινωνίες.

Πόσες φορές, στο όνομα των Θεών της αγάπης και στα λυτρωτικά τους κηρύγματα, έγιναν τρομακτικά και απάνθρωπα εγκλήματα!

Ο πολυβραβευμένος Ισπανο-Χιλιανός σκηνοθέτης, ( "Οι άλλοι",  "Άνοιξε τα μάτια",  "Η θάλασσα μέσα μου" ), γυρίζει πίσω σε μια άκρως ταραγμένη εποχή και τόπο για να αφηγηθεί κινηματογραφικά την τραγική ιστορία μιας πολύ μεγάλης μορφής. Της Υπατίας.

Με τον Mateo Gil γράφουν το σενάριο για να μας δώσουν μια σπουδαία ταινία με καθαρή ιστορική βιογραφική αφήγηση.

Λίγα λόγια για την Υπατία


Κόρη του Θέωνα του Αλεξανδρέως . Γεννήθηκε το 360 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια και δολοφονήθηκε στις 8 Μάρτη 415, σε ηλικία 55 ετών.
Ήταν Νεοπλατωνική φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρονόμος. Σπούδασε στην Αθήνα και Ιταλία. Ήταν επικεφαλής της σχολής των Πλατωνιστών στην Αλεξάνδρεια όπου και δίδασκε μαθηματικά και αστρονομία. Πολυγραφότατη χωρίς όμως κανένα της έργο να έχει σωθεί. Δίδασκε σε κύκλο ευγενών της πόλης, πολλοί από τους οποίους αργότερα έγιναν μορφές της εξουσίας. Όπως ο μετέπειτα έπαρχος της Αλεξάνδρειας Ορέστης και ο μετέπειτα επίσκοπος Κυρήνης Συνέσιος.

Η δολοφονία της από τον χριστιανικό όχλο της πόλης ήταν μνημείο βαρβαρότητας και δόλου καθώς σύρθηκε με μαρτυρικό τρόπο σε έναν θάνατο που ουδεμία σχέση έχει με το κήρυγμα του Ιησού και τις θεωρητικές αρχές του Χριστιανισμού. Λοιδωρήθηκε, χτυπήθηκε, γυμνώθηκε καθ' οδόν, αποκαλέστηκε παντελώς άδικα "μάγισσα" και "ειδωλολάτρισσα". Τεμαχίστηκε ζωντανή με όστρακα και κάηκε εντελώς μπροστά στο Κυνάριο.
Τεράστια ευθύνη ιστορικής και ηθικής αυτουργίας στη δολοφονία της φέρει ο γνωστός αρχιεπίσκοπος Κύριλλος της Αλεξανδρείας. 




ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ της ΤΑΙΝΙΑΣ

Πρεμιέρα:  28 Γενάρη 2010

Σενάριο:  Alejandro Amenabar, Mateo Gil
Σκηνοθεσία:  Alejandro Amenabar

Κινηματογράφιση:  Xavi Himenez
Μοντάζ:  Nacho Ruiz Capillas
Μουσική: Dario Marianelli
Σκηνογραφία:  Larry Dias
Ενδυματολογία: Gaabriella Pescucci
Σχεδιασμός παραγωγής:  Guy Hendrix Dyas

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ  (Πρωταγωνιστικές)


RACHEL WEISZ (Αγγλία), στο ρόλο της Υπατίας



MAX MINGHELLA (Αγγλία),  στο ρόλο του Ντάβους




OSCAR ISAAC (Γουατεμάλα),  στο ρόλο του Ορέστη, έπαρχου της Αλεξάνδρειας




ASHRAF BARHOM (Ισραήλ), στο ρόλο του χριστιανού Αμμώνιου




MICHAEL LONSDALE (Aγγλία), στο ρόλο του Θέωνος του Αλεξανδρέως, πατέρα της Υπατίας




RUPERT EVANS (Αγγλία), στο ρόλο του Συνέσιου, μαθητή της Υπατίας και μετέπειτα επισκόπου της Κυρήνης




SAMI SAMIR (Αίγυπτος), στο ρόλο του Επισκόπου Κυρίλλου της Αλεξανδρείας.


Το κοινωνικό και ιστορικό περιβάλλον δράσης της ταινίας

Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος, 391 μ.Χ.

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία διανύει τους πρώτους αιώνες της. Ο Θεοδόσιος διανύει τα τελευταία 4 χρόνια της αυτοκρατορίας του. Το πέρασμά του διακρίνεται από υστερικό ανθελληνισμό και ισοπέδωση και διωγμό σε κάθε τι από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και λατρεία.
Μετά την Κωνσταντινούπολη, η Αλεξάνδρεια είναι η δεύτερη μεγάλη πόλη της αυτοκρατορίας. Κέντρο πνευματικό, επιστημονικό. Η μεγάλη βιβλιοθήκη αποτελεί θησαυρό γνώσης και χώρος παιδείας και διατριβής επιστημών.
Παράλληλα η πόλη είναι και μια βραδυφλεγής βόμβα καθώς στον πληθυσμό της ενυπάρχουν: Αυτόχθονες οπαδοί της αρχαίας Αιγυπτιακής λατρείας, οπαδοί του Ιουδαϊσμού αλλά και μια ραγδαία αναπτυσσόμενη χριστιανική κοινότητα. 
Οι σχέσεις των κοινοτήτων, κάθε άλλο παρά διαλεκτικές είναι. Αντιθέτως βασίζονται στη λογική της επιβολής της μίας άποψης, του θρησκευτικού σωβινισμού και της μισαλλοδοξίας. 
Μια μάχη χωρίς έλεος θα ξεκινήσει με όπλα το μίσος και το θάνατο. Η πίστη στα δόγματα θα γίνει μίσος και η θρησκεία θα αποτελέσει μηχανισμό χειραγώγησης των αμόρφωτων μαζών.
Ο αγώνας για την τελική επικράτηση έχει ήδη αρχίσει.



Πλοκή

Μέσα σε αυτό το θνησιγενές και νοσηρό κοινωνικό περιβάλλον, η Υπατία, νεαρή φιλόσοφος και επιστήμων, διδάσκει στη μεγάλη βιβλιοθήκη με σημείο αναφοράς την αστρονομία σε μια προσπάθειά της να ερμηνεύσει την κίνηση των πλανητικών σωμάτων.
Δίπλα της, ο Ντάβους, πιστός υπηρέτης της και κρυφός θαυμαστής της. Τόσο σε πνευματικό αλλά κύρια σε σωματικό ηδονικό πεδίο.
Μαθητές της Υπατίας είναι νεαροί που στη συνέχεια θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της πόλης: Κυριαρχούν ο Ορέστης, ο οποίος μετέπειτα θα γίνει έπαρχος της πόλης και ο Συνέσιος, ο οποίος στη συνέχεια θα γίνει χριστιανός και επίσκοπος Κυρήνης.

Η Υπατία παρακολουθεί το ζοφερό πολεμικό κοινωνικό περιβάλλον των συγκρούσεων να γενικεύεται. Η μία θρησκευτική ομάδα χτυπά αλύπητα την άλλη, μέχρι τελικής πτώσης. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει η μεταστροφή του Ντάβους στον χριστιανισμό, όπου ο ίδιος θα ενταχθεί σε φανατικά χριστιανικά μάχιμα τάγματα παίρνοντας και ο ίδιος μέρος σε σφαγές και επιθέσεις.

Στην ταινία θα παρακολουθήσουμε δύο ιστορικές φάσεις:

Η πρώτη φάση ξεκινά με την Υπατία να διδάσκει στη σχολή εν μέσω γενίκευσης των θρησκευτικών ταραχών. Η σχολή της πολιορκείται από χριστιανούς οπαδούς και με μεσολάβηση αυτοκρατορικού διατάγματος λύνεται η πολιορκία όμως δίνεται η δυνατότητα στους χριστιανούς να εισβάλλουν στην βιβλιοθήκη, την οποία και καταστρέφουν απόλυτα.

Στη δεύτερη φάση της δράσης θα μεταφερθούμε αρκετά χρόνια αργότερα, όπου έπαρχος στην πόλη είναι ο παλιός μαθητής της Υπατίας, ο Ορέστης. Ο επίσης παλιός μαθητής της Συνέσιος, έχει γίνει επίσκοπος Κυρήνης. Οι οπαδοί της αρχαίας Αιγυπτιακής θρησκείας έχουν εξαφανιστεί κατά κράτος και στο προσκήνιο παλεύουν για την επικράτηση η ραγδαία οργανωμένη και ισχυρή χριστιανική κοινότητα και οι Εβραίοι. Η σύγκρουση είναι φονική και ανηλεής με τελική επικράτηση των χριστιανών.

Η Υπατία, σε όλα αυτά, προσπαθεί και μένει αμέτοχη, παραμένοντας πιστή στις επιστημονικές της μελέτες και στο πάθος της για ανακαλύψεις.

Όμως ο νέος επίσκοπος Κύριλλος θα είναι αυτός που δεν θα δει με καλό μάτι τη δράση της, χρεώνοντάς την με δόλο, ανυπόστατες κατηγορίες. Η αρχή του μαρτυρικού τέλους για την Υπατία έχει ήδη ξεκινήσει.



H ερμηνεία της Αγγλίδας ηθοποιού Rachel Weisz στον κεντρικό ρόλο της Υπατίας, έρχεται, στα 50 της χρόνια, να αναδείξει, μία ακόμα φορά, την μεγάλη της υποκριτική προσωπικότητα.
Ήδη βραβευμένη με Όσκαρ ερμηνείας ("Ευνοούμενη" του Λάνθιμου), θα μας δώσει μια υπέροχη ερμηνεία της μεγάλης μορφής της Ελληνίδας φιλοσόφου και επιστήμονος.

Είναι όμορφη, γοητευτική. Είναι πειστική. Γεμάτη εσωτερική δύναμη και γαλήνη. Μακριά από μίση, διαλεκτική, δεκτική σε κάθε σκέψη και άποψη έρχεται να μαρτυρήσει με τον πιο άγριο τρόπο τα μίση και τα πάθη των "κηρύκων της ...αγάπης" 

Κοντά της και οι λοιπές ερμηνείες ενός ανοιχτού παλμαρέ ηθοποιών διαφορετικής καταγωγής και εθνικότητας δίνει ένα εξαίρετο σύνολο ερμηνειών κάτω από το βάρος των ιστορικών ρόλων που καλούνται να υλοποιήσουν.


Ο δημιουργός της ταινίας Alejandro Amenabar, τολμά και κατορθώνει, συγκεντρώνοντας εξαιρετικά σχόλια, να δώσει μια αξιόλογη κινηματογραφική δημιουργία, με ρυθμό, ένταση, αναδεικνύοντας απόλυτα την ιστορική αλήθεια αλλά και τους συμβολισμούς-αναφορές πάνω στην μετατροπή της πίστης σε όπλο καταστροφής.
Έχει γίνει σπουδαία δουλειά σε γραφικά, οπτικά εφέ, σε σκηνογραφία και ενδυματολογία.
Η παραγωγή στοίχισε το ποσόν των 70 εκατομμυρίων δολαρίων, ποσό πολύ μεγάλο για ταινία εκτός Χόλιγουντ. Γυρίστηκε στη Μάλτα κατά βαση.

Αρκετές καθολικές οργανώσεις στην Ισπανία κατηγόρησαν τον σκηνοθέτη για "αντιχριστιανική προπαγάνδα" αλλά μάλλον απέτυχαν παταγωδώς να το περάσουν στη συνείδηση του κόσμου ωθώντας σημαντικές προσωπικότητες να μιλήσουν για ανάγκη αυτοκριτικής στο χώρο της εκκλησίας που δεν ήρθε ποτέ!



Βραβεύσεις

Η ταινία τιμήθηκε με 11 διεθνή βραβεία και ακόμα 15 υποψηφιότητες
Ξεχωρίζουν:  7 Βραβεία φεστιβάλ Goya, 1 βραβείο συνδικάτου Ιταλών δημοσιογράφων, βραβείο καλύτερης Ισπανικής ταινίας 2010 ASECAN

Εκείνο που μπορούμε επίσης να πούμε είναι ότι, στο φινάλε, ο σκηνοθέτης δίνει άλλο τρόπο θανάτου για την Υπατία, έναν πιο "λυτρωτικό" θάνατο, αποφεύγοντας να δώσει την απάνθρωπη και αποτρόπαια μορφή της διαπόμπευσης και δολοφονίας της. Κάτι όμως που δεν αναιρεί το κεντρικό νόημα των μηνυμάτων.



Σαν κλείσιμο, φίλες και φίλοι, μπορώ να πω ότι η "Agora", είναι μια ταινία που στήριξε και έριξε φως στην ιστορική αλήθεια των γεγονότων εκείνων με σημείο αναφοράς την Υπατία. Είναι μια ταινία που σίγουρα βοηθά στην κατανόηση των συνθηκών εκείνων του θρησκευτικού φανατισμού και μίσους, μιας διαδικασίας που οδηγεί στον όλεθρο, στο αίμα και στην καταστροφή.
Μιας ταινίας που αποκαθηλώνει σημαντικούς "άγιους" ιεράρχες (Κύριλλος της Αλεξανδρείας),  για τον σκοτεινό ρόλο τους σε μια άδικη εκτρωματική δολοφονία μιας φωτεινής γυναίκας για την επιστήμη και την ελεύθερη άποψη.
Σίγουρα θα μπορούσε να δώσει ακόμα καλύτερα πράγματα καθώς ατονεί λίγο ερμηνευτικά ή και το δραματικό στοιχείο δεν είναι ανάλογο του βιώματος που παρακολουθεί ο θεατής.

Δυστυχώς στο όνομα των θρησκειών, πολλές φορές, οι θεσμικοί λειτουργοί τους, μετέτρεψαν τη λατρεία σε σημαία θανάτου και πολέμου με εγκλήματα κατά του ανθρώπου.


Σχόλια

  1. Μια ταινία που δεν έχω δει και που η παρουσίαση σου , μ" έπεισε ότι αυτό πρέπει να γίνει οπωσδήποτε. Διότι η Υπατία, για μας τους Έλληνες, υπήρξε μια σπουδαία Ελληνίδα μαθηματικός, που τόλμησε στην εποχή της να υπερβεί τα στενά όρια που η κοινωνία την ήθελε. Πλήρωσε με τη ζωή της, το θάρρος της αλλά και την δική της αλήθεια.
    Ευχαριστώ Γιάννη, για την πρόταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ Βασίλη μου που σου έδωσα μια πρόταση που σε ενδιαφέρει και νομίζω θα καλύψει ανησυχίες και απαιτήσεις σου. Προτείνω να την δεις ανεπιφύλακτα. Η Υπατία είναι μεγάλη μορφή και οφείλουμε μια ματιά στα γεγονότα τότε.
      Την καλησπέρα μου με ευχές για όμορφο Σαββατοκύριακο.

      Διαγραφή
  2. Ωραία παρουσίαση μιας ταινίας που δεν έχω δει. Και ναι ο θρησκευτικός φανατισμός που σήμερα είναι έντονος, αν και δεν θα έπρεπε, καθόριζε την πορεία της μάζας, του όχλου. Πάντα οι θρησκείες ελέγχουν τους ανθρώπους. Αρκεί οι άνθρωποι να ξεχωρίσουμε την πίστη από τους λειτουργούς της. Η Υπατία ήταν μια σπουδαία Ελληνίδα και κρίμα που δεν σώθηκε κανένα έργο της. Ο τρόπος που δείχνει η ταινία ότι πέθανε η Υπατία ίσως να ερμηνεύεται ότι η ταινία ήθελε να είναι κατάλληλη για το κοινό χωρίς μακάβριες σκηνές. Θανατώθηκε αδίκως. Αρκεί
    Και υπάρχει ελπίδα αφού έχει αποκατασταθεί πλέον η Υπατία στις παραγράφους της ιστορίας
    Σ'ευχαριστούμε Γιάννη
    Καλή σου ΄μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Υπατία έχει έρθει στην ιστορική επιφάνεια Άννα μου, αλλά δυστυχώς οι υπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί, φιγουράρουν στις κορυφαίες θέσεις της εκκλησιαστικής ιστορίας ως ...άγιοι. (Κύριλλος πατριάρχης Αλεξανδρείας...) Και αυτό δεν θα αλλάξει δυστυχώς καθώς η ιεραρχία δεν είναι οργανισμός εύκαμπτος που θα αναγνωρίσει εγκλήματα και λάθος προσεγγίσεις.
      Ναι, σίγουρα τώρα πια, έχουμε τη δύναμη να ξεχωρίσουμε τη θρησκευτική μας συνείδηση από το ιερατείο. Αυτό είναι γεγονός.
      Εγώ σε ευχαριστώ Άννα μου που έδωσες την προσοχή σου στο θέμα. Τα φιλιά μου κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  3. Άλλη μια ωραία παρουσίαση Γιάννη. Μια ταινία καλογυρισμένη και με καλές ερμηνείες, ιδιαίτερα από την πρωταγωνίστρια.
    Ιστορικά η ταινία γεμίζει όντως αρκετά κενά όσον αφορά την Υπατία και θίγει δύσκολα, για τον κινηματογράφο, θέματα. Σε γενικές γραμμές είναι μια αξιόλογη ταινία. Δεν είχε βέβαια το χιπ που χρειαζόταν για να εδραιωθεί και προσωπικά δεν μου άρεσε, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι αξιόλογη ταινία. Πιστεύω πως την ταινία την σώνει η σκηνοθέσία του Αμεναμπάρ και το σενάριο, όπως και η Rachel Weisz.
    Μπράβο Γιάννη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς αυτό Γιώργο! Το γράφω βέβαια πιο ...διακριτικά αλλά ισχύει. Η ερμηνεία της Βάις σώζει την κατάσταση, στην κυριολεξία είναι ένα έργο μόνη της. Η σκηνοθεσία πολύ καλή και το γραφικό περιβάλλον. Αλλά τα δραματικά στοιχεία είναι χαμηλών τόνων, λίγο ευνουχισμένα ως προς το θέμα που χειρίζεται.
      Να είμαστε καλά Γιώργο μου, σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή και την κρίση σου αγαπητέ φίλε. Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  4. Πόσο τεράστια τέχνη είναι τελικά αυτή του Κινηματογράφου, Γιάννη μου! Εσύ που τον αγαπάς τόσο, το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα. Μιά ταινία επίσης που αναφέρεται σε υπαρκτά πρόσωπα, είναι ικανή να αποθεώσει ή να "χαντακώσει" μιά προσωπικότητα, αν τη μεταφέρει με λάθος οπτική. Θα ήθελα κάποια στιγμή να δω (και) αυτή την ταινία που μας προτείνεις, μέσα από ένα τόσο μεστό αφιέρωμα! Την καλημέρα μου κι από εδώ και καλή εβδομάδα 🌞

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια Πέτρα μου. Μεγάλα γεγονότα, προσωπικότητες και στιγμές, αν πέσουν σε "λάθος" χέρια, τότε μπορεί να ισοπεδωθεί το σύμπαν. Πάντα κρατάμε λογικές αποστάσεις από κάθε τέτοιο έργο για να προλάβουμε τυχόν τέτοια φαινόμενα. Το έργο αυτό, λέει αλήθειες και μάλιστα μεγάλες. Δεν διαστρεβλώνει δεν κλείνει τα μάτια. Απλά τα δραματολογικά του στοιχεία θα έπρεπε να ήταν μεγαλύτερα και αυτό είναι θέμα σεναρίου, διαλόγων και ερμηνευτών. Όταν την δεις θα έχεις άποψη καλή μου φίλη. Σε ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη και τη συμμετοχή. Την καλησπέρα μου. Καλή βδομάδα.

      Διαγραφή
  5. Οι διώξεις των πνευματικών ανθρώπων έχουν βαθιές ρίζες που χάνονται πίσω στο χρόνο. Ο φόβος για τη γνώση ήταν πάντα ένα αγκάθι στη σκοτεινή περίοδο του Μεσαίωνα. Στο επίκεντρο της έντασης Χριστιανών και Εθνικών βρέθηκε η Υπατία, όταν η μάθηση και η επιστήμη ταυτιζόταν με την ειδωλολατρία. Θύμα πολιτικής αντιζηλίας. Πόσο μακριά από το πνεύμα του Χριστιανισμού (κατ’ όνομα) Και βέβαια ένας θρησκευτικός φανατισμός που επιβάλλει τις απόψεις του με τη βία, μόνο στον όλεθρο οδηγεί. Και οι «άγιοι» αυτού του είδους, απέχουν μακράν από το φωτοστέφανο. Αξίζει να τη δει κανείς την ταινία Γιάννη μου, πραγματικά εξαιρετική.
    Να είσαι καλά, Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνυπογράφω το λόγο σου Αννίκα μου! Ο λόγος της αγάπης πρέπει να είναι τέτοιος και στη ζωή. Δεν υπάρχουν "πιστοί" και "άπιστοι". Αλλόφυλοι και δικοί μας. Προχθές παραλίγο να πέσω, με δική μου ευθύνη, πάνω σε μια μοτοσυκλέτα που οδηγούσε ένας Πακιστανός. Αφού ζήτησα συγγνώμη, ο άνθρωπος έδειξε ανακουφισμένος, με το χέρι του ψηλά, τον ουρανό, λέγοντάς μου, ο Θεός! Έπρεπε να του έλεγα τότε δηλαδή "Άπιστε!"
      Πόσα εγκλήματα έγιναν στο όνομα κάποιας πίστης και πόσα γίνονται ακόμα και σήμερα. Με εκείνο όμως που αγανακτώ είναι ότι δεν μπορεί η ιεραρχία, το ιερατείο, να μιλά για ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Θα ήθελα κάποιος από αυτούς να μου εξηγήσει τι εννοεί.
      Καλησπέρα αγαπημένη μου φίλη και ευχαριστώ.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις τελευταίου μήνα

Χρυσά ζευγάρια στο Ελληνικό σινεμά: Δεκαετία 1960-Μέρος 1ο

Ηλίας Λογοθέτης: Στο δρόμο της αθανασίας

"ΑΝΤΙΓΟΝΗ" του Γιώργου Τζαβέλλα. Το Αρχαίο δράμα στον ελληνικό κινηματογράφο