Η ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

Το να γράψει κανείς για την Μεγάλη αυτή Ιέρεια της Ελληνικής υποκριτικής σκηνής είναι αφάνταστα δύσκολο.

Η Άννα Συνοδινού ήταν από τα πρόσωπα εκείνα που το πέρασμά τους σημαδεύεται από την παρουσία τους.

Στο μεγάλο "Πάνθεο" των Ελλήνων και Ελληνίδων Ηθοποιών που θεωρούνται "μορφές" στο είδος η συμμετοχή της είναι δεδομένη.

21 ΝΟΕΜΒΡΗ 1927-7 ΓΕΝΑΡΗ 2016

Γεννήθηκε στο Λουτράκι της Κορινθίας και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών, πλήρης ημερών και δημιουργιάς

Η Μεγάλη μας Ηθοποιός ήταν καθιερωμένη και ιδιαίτερα καταξιωμένη κύρια μέσα στο χώρο του Ελληνικού ΘΕΑΤΡΟΥ.

Ο Ελληνικός ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, θα έλεγε κανείς, στερήθηκε της μαζικής της παρουσίας καθώς την χαρήκαμε στην Μεγάλη Οθόνη μονάχα σε έξι (6) Κινηματογραφικές ταινίες, που λόγω του μικρού τους αριθμού, καθίστανται κατά κάποιο τρόπο "συλλεκτικές" για την Κινηματογραφική της σταδιοδρομία

Η Άννα Συνοδινού ήταν το όγδοο παιδί (!!!) της οικογένειάς της με καταγωγή από την Αμοργό.

Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα και φοίτησε στη ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ στα 1947-1949 σε μια θυελλώδη εποχή.

Πήρε τα πρώτα της βήματα, μάζεψε θεατρικές εμπειρίες και μοιράστηκε στιγμές στη σκηνή με τεράστια ονόματα του Ελληνικού θεάτρου.

Ξεκίνησε την μεγάλη της καριέρα το 1948 στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ στο έργο "ΣΙΡΑΝΟ ΝΤΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ" του Έντμοντ Ροστάν, σε σκηνοθεσία του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΝΤΗΡΗ.

Ακολούθησαν συνεργασίες της με τους:  ΝΤΙΝΟ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ, ΜΙΜΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ, ΝΙΚΟ ΧΑΤΖΙΣΚΟ τους οποίους συνάντησε κατά βάση στο θέατρο ενώ οι δύο πρώτοι θριάμβευσαν στον Κινηματογράφο.

Στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ γίνεται μόνιμο μέλος από το 1956 έως το 1964 θητεύοντας στο πλάι των:  ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ, ΑΛΕΞΗ ΜΙΝΩΤΗ,  ΘΑΝΟΥ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΥ με μεγάλες θεατρικές διακρίσεις με το βραβείο της "ΜΑΡΙΚΑΣ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ".

Παντρεύτηκε το 1956 τον αθλητή του τριπλούν και έμπορο ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ο οποίος πέθανε το 2009.

Η Αριστερή και ριζοσπαστική κουλτούρα της Άννας Συνοδινού έπεσε πάνω στην εχθρότητα της Χούντας, η οποία και διέκοψε βίαια κάθε καλλιτεχνική της δραστηριότητα. Έκλεισε το θέατρό της του Λυκαβηττού και απαγόρευσε την έξοδό της στο εξωτερικό. Η Άννα Συνοδινού εργάστηκε στο διάστημα αυτό ως δακτυλογράφος στην εμπορική εταιρεία του άντρα της.

Το 1972 επανήλθε στο Θέατρο ως Ηλέκτρα στο Ηρώδειο, ανασυγκρότησε την "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ" με τον ΘΑΝΟ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟ και συνέχισε τις εμφανίσεις της μέχρι το 1975 και στο Κ.Θ.Β.Ε.

Η ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ

Η πρώτη εμφάνιση της μεγάλης μας ηθοποιού ξεκινά το 1954 όπου πρωταγωνιστεί σε Α' Γυναικείο ρόλο στην κωμωδία του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ  

"ΘΑΝΑΣΑΚΗΣ Ο ΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟΣ"

μαζί με τον ΝΤΙΝΟ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ, τον ΒΥΡΩΝΑ ΠΑΛΛΗ και την ΤΖΟΛΥ ΓΑΡΜΠΗ

Η δεύτερη συμμετοχή έρχεται το 1956 στην Κωμωδία του ΙΩΝΑ ΝΤΑΪΦΑ 

 "ΔΟΛΛΑΡΙΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ" 

όπου πρωταγωνιστεί με τους:  ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟ, ΝΙΚΟ ΚΑΖΗ,  ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΥΡΑΤ, ΣΤΑΥΡΟ ΞΕΝΙΔΗ

Η Τρίτη της συμμετοχή είναι η συγκλονιστική ταινία του ΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ, σε Σενάριο ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΗ  

"Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ"

 κορυφαία ερμηνευτική στιγμή για την ίδια.

Στο πλάι των:  ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΠΑ, ΜΙΧΑΛΗ ΝΙΚΟΛΙΝΑΚΟΥ,  ΖΩΡΖ ΣΑΡΡΗ σημαδεύει με την παρουσία της μια συγκλονιστική και λατρεμένη ταινία

Οι μεγάλες εμφανίσεις συνεχίζονται το 1962, αυτή τη φορά με μεταφορά στον Κινηματογράφο Αρχαίου δράματος.

O TED ZARPAS σκηνοθετεί την "ΗΛΕΚΤΡΑ" του Σοφοκλή και η Άννα Συνοδινού ερμηνεύει με απαράμιλλη ερμηνεία την Ηλέκτρα στο πλάι του ΘΑΝΟΥ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, της ΚΑΚΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, του ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΝΑΚΗ

Το έργο ήταν η αντίστοιχη μεταφορά του Θεατρικού έργου, στο οποίοι έπαιξε το αντίστοιχο ερμηνευτικό δίδυμο το 1961.

Η Τελευταία στιγμή της Άννας Συνοδινού στον Κινηματογράφο, είναι το 1962 αυτή τη φορά σε μια Ξένη παραγωγή.

Ο Διάσημος Σκηνοθέτης RUDOLPH MATE σκηνοθετεί το:

"ΟΙ 300 ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ"

Η Άννα Συνοδινού ερμηνεύει την Γοργώ, ενώ στο ρόλο του Λεωνίδα είναι ο RICHARD EGAN.

Αυτή ήταν η μικρή δυστυχώς παρουσία της Άννας Συνοδινού στον Κινηματογράφο.

Ήταν από εκείνες τις Ηθοποιούς, που στη ζωή τους δεν θέλησαν να αποχωριστούν τη μεγάλη τους αγάπη, που δεν ήταν άλλη από το Θεατρικό σανίδι, στο οποίο και επέστρεψε δριμύτερη.

Από το 1974 και μετά τίμησε με την σεμνή της παρουσία την Ελληνική πολιτική σκηνή, σε μια προσωπική επιλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος υπερέβει την ιδεολογική αντιπαλότητα που είχε με τις απόψεις της.

Είναι καθ' όλα σίγουρο ότι αν συνέχιζε στον Κινηματογράφο, θα στόλιζε με την παρουσία της περισσότερο το χώρο αλλά παρέμεινε πιστή στις ιδέες της τεχνοτροπίας της θεατρικά μέχρι το τέλος.