Οι είκοσι μέρες, που θρήνησε η Ελληνική Όπερα

 Το CINEFIL δεν είχε την τιμή, μέχρι τώρα να ασχοληθεί με το λυρικό μουσικό θέατρο και συγκεκριμένα με την Όπερα.

Παρ' όλα αυτά, το λυρικό μουσικό θέατρο, τέχνη "διπλή" θα την έλεγε κανείς καθώς συνδυάζει αρμονικά τόσο το λυρικό τραγούδι, τη μουσική αλλά και την υποκριτική επί σκηνής. 

Έπεσε λοιπόν στην ενημέρωσή μου μια είδηση, που ακόμα και για τους ανθρώπους, που δεν ανήκουν ή δεν έχουν άμεση οικειότητα με το χώρο, αποτελεί πρωτόγνωρο σοκ.

Η Ελληνική Όπερα, η λυρική σκηνή και το θέατρο, μέσα στο Νοέμβρη του 2023 και συγκεκριμένα σε είκοσι (20) μέρες, δέχτηκε ένα πρωτοφανές πλήγμα. Τέσσερις μεγάλοι καλλιτέχνες, τέσσερα στελέχη του μουσικού θεάτρου μας, άνθρωποι που το υπηρετούσαν για δεκαετίες, έφυγαν από τη ζωή, σχεδόν όλοι μαζί. Λες και ένας τραγικός διακόπτης θανάτου ήρθε να ρίξει βάρβαρη τη σκιά του στην Εθνική Λυρική Σκηνή.

ΒΙΚΥ ΔΑΝΙΗΛ


Έφυγε απ' τη ζωή στις 11 Νοέμβρη 2023. Εξαίρετη φωνή αλλά και πανέμορφη γυναίκα. Χορωδός (Κορίστα) στο μουσικό λυρικό θέατρο. 

Με σπουδές στο Ωδείο Αθηνών αλλά και την Ιταλία. Στη Λυρική έκανε το ντεμπούτο της το 1988, όπου και την υπηρέτησε μέχρι το 2011, για 23 ολάκερα χρόνια. 

Ως χορωδός εμφανίστηκε στις μεγάλες παραστάσεις:

  • Μάκβεθ (1988) του Βέρντι, ως ακόλουθος της Λαίδης Μάκβεθ
  • Μαγικός αυλός (1990) 
  • Κατερίνα Ισμαήλοβα (1996) του Σοστάκοβιτς ως μία κατάδικος
  • Ναμπούκκο (1997) του Βέρντι, ως Άννα
με μαέστρους τους Παρίδη, Κολάση, Μπαλτά, Καρυτινό κλπ

Όσοι την γνώριζαν έλεγαν ότι η Βίκυ ήταν εξαιρετικά μορφωμένη, ευγενική, αρχοντική, δεν μασούσε ποτέ τα λόγια της, κοκέτα. Ένα πραγματικό αερικό της σκηνής και της ίδιας της ζωής.

Η τραγωδία για την Ελληνική Όπερα, μόλις είχε αρχίσει. Μέσα στις μέρες που ακολούθησαν, ήρθε τριπλό τραγικό απίστευτο χτύπημα.
Τρεις μεγάλοι καλλιτέχνες, με παρουσία στο θέατρο για 40 ολάκερα χρόνια, έφυγαν από τη ζωή.

ΛΙΝΑ ΤΕΝΤΖΕΡΗ


Γεννημένη στον Τύρναβο, Θεσσαλίας. Απόφοιτος του Εθνικού θεάτρου το 1977 με αριστείο σπουδών. Με σπουδές στην περίφημη Μουσική ακαδημία Κιτζάνα της Σιένα στην Ιταλία με καθηγητή το διάσημο μαέστρο Ετόρε Καμπογκαλιάνι.

Χρυσό μετάλλιο στο διαγωνισμό "Πάολο Νέλια".

Στη Λυρική σκηνή πρωταγωνίστησε το 1979-1999, για 20 ολάκερα χρόνια, ως μεσόφωνος. 18 Όπερες και 1 Οπερέτα. Έπαιξε:

"Τροβατόρε", "Χορός μεταμφιεσμένων", "Ναμπούκκο", "Ριγκολέτο", "Βέρθερο", "Δον Κιχώτης", "Καβαλερία Ρουστικάνα", "Νυχτερίδα" και στην "Ηλέκτρα"

Επίσης δίδαξε σε διάφορα ωδεία. Γυναίκα λεπτή και αισθαντική.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΑΤΘΑΙΟΥΔΑΚΗ


Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη. εγγονή του μεγάλου μαέστρου Βασίλειου Θεοφάνους. Απόφοιτη του Ωδείου Αθηνών και της Βασιλικής ακαδημίας του Λονδίνου. Μελέτησε ρεπερτόριο με τον Τζον Μοδινό. Γυναίκα γελαστή, δυναμική, γεμάτη θετική αύρα.

Ήταν στέλεχος της Όπερας του Λονδίνου. Τραγούδησε: "Δον Τζοβάνι", "Κάρμεν". Με ρεσιτάλ σε Αγγλία, Σουηδία, Γερμανία, Τσεχία.

Στη Λυρική σκηνή δούλεψε 32 χρόνια, από το 1989 ως το 2011 σε 20 μεγάλες παραγωγές:

"Χάνσελ και Γκρέτελ" του Χούμπεριντινγκ, "Γυρισμός" του Αργύρη Κουνάδη, "Χριστίνα" του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, "Απάχηδες των Αθηνων" του Χατζηαποστόλου, "Μαγικός Αυλός" του Μότσαρτ και πολλές άλλες παραστάσεις.


ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΜΨΑΚΗΣ


Χορωδός και σολίστ. Μια απώλεια που τάραξε ακόμα περισσότερο τα νερά καθώς ήταν παντελώς αναπάντεχη λόγω του νεαρού της ηλικίας, ο Παύλος ήταν εν δυνάμει αθλητής.  

Σπούδασε στο ωδείο Νάκα, θαυμάσια καθάρια φωνή, με ήθος η ομορφιά του. Μεγάλωσε ανάμεσα σε ευρύτερη οικογένεια καλλιτεχνών μουσικής. 

Το έργο του πλούσιο και σημαντικό: Σολίστ στο "Ρέκβιεμ" του Φορέ, "Αντιγόνη" του Θεοδωράκη, "Ολυμπιάδα" παγκόσμια πρώτη.
Μέλος της χορωδίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 1991 ενώ από το 1997 αναβαθμίστηκε σαν σολίστ, σε δεκάδες έργα και παραστάσεις: "Μποέμ", "Τόσκα", "Τζάνι Σκίκι", ¨Τραβιάτα", "Ναμπούκκο", "Μάκβεθ", "Οθελλος", "Φεδώρα", "Εύθυμη χήρα", "Κυρά Φροσύνη".

Η απώλεια των παραπάνω τεσσάρων καλλιτεχνών ήταν τραγική και για το μέγεθός της αλλά και για τον τρόπο, που συνέπεσε χρονικά. Κάτι σαν κατάρα. 
Όλοι τους ήταν ακούραστοι καλλιτέχνες, πνευματικοί άνθρωποι, εραστές και αγωνιστές της ζωής. 
Θα τους θυμόμαστε πάντα, ακόμα και εμείς οι "αδαείς" με το μεγάλο και σπουδαίο αυτό είδος της τέχνης.


Πηγή: "Ριζοσπάστης", Παρασκευή 5/1/2024 εδώ: https://www.rizospastis.gr/story.do?id=12376914





Σχόλια

  1. Ενδιαφέρον το σημερινό άρθρο, δυστυχώς δεν είμαι λάτρης της όπερας, αν κι έχω δει κάποιες πολύ εμβληματικές. Από την άλλη, δικαίως αναρωτιέσαι για το τυχαίο; του θανάτου τους, την ίδια χρονιά. Ίσως να είναι σύμπτωση, δεν ξέρω, ποτέ δεν θέλω να ορίζω κάποια πράγματα τα οποία ξεφεύγουν της λογικής, με τόσον απλοϊκό τρόπο.
    Την καλημέρα μου, φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσα παιχνίδια παίζει η ζωή, φίλε μου Βασίλη. Μερικές φορές δεν μπορούμε να δώσουμε εξηγήσεις σε τραγικά γεγονότα, που συμβαίνουν με τον τρόπο αυτό. Το θέμα είναι το άσχημο πλήγμα στον εμβληματικό αυτό χώρο της τέχνης.
      Ευχαριστώ για το σχόλιο, φίλε μου, να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  2. Κι εγώ δεν είμαι λάτρης της Όπερας αλλά δεν μπορώ να μην υποκλιθώ στους ανθρώπους που την υπηρετούν. Όταν το ''φευγιό'' γίνεται στην ώρα του τότε λες καλό ταξίδι, θα τους θυμόμαστε φυσικά. Και οι λάτρεις της Όπερας θα έχουν το έργο τους ως παρακαταθήκη. Έτσι είναι η ζωή, ΄φέρνει αναπάντεχα καταστάσεις που σε βάζουν στον πειρασμό να σκεφθείς εξω από τη λογική.
    Ωραία ανάρτηση και μπράβο σου που ασχολήθηκες με τόσο σπουδαίες μορφές
    Καλή σου μέρα Γιάννη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα δεν είμαστε γνώστες ή ακόλουθοι του λυρικού μουσικού θεάτρου, Άννα μου. Αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την τεράστια σημασία του για την τέχνη. Η Όπερα άλλωστε έχει τεράστιο υπόβαθρο στο πέρασμα των αιώνων.
      Αυτές οι απώλειες είναι μεγάλο χτύπημα, πραγματικά. Ας θυμόμαστε το έργο και την παρακαταθήκη των μεγάλων αυτών καλλιτεχνών.
      Ο πολιτισμός άλλωστε μάς αγκαλιάζει όλους. Ευχαριστώ, καλή μου φίλη για το σχόλιο. Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  3. Bonjour Giannis.
    Je suis triste pour l'Opéra grec.
    Pourtant je ne suis pas trop fan de cet Art, mais je suis conscient qu'il est à l'origine, tout comme la musique classique, de l'art que nous connaissons actuellement.
    Et c'est vrai que ces personnes, en plus du talent, étaient belles, et donc amplifie le chagrin et cette tragédie si rapprochée.
    Bien à toi, mon ami.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Merci beaucoup pour votre commentaire Jill et désolé pour la réponse tardive.
      Moi non plus, je ne préfère pas l'Opéra mais je le respecte car c'est l'une des références de la musique classique.
      Bonne chance mon ami

      Διαγραφή
  4. Την είχα διαβάσει κι εγώ την είδηση Γιάννη μου, αλλά εσύ έκανες ένα εξαίσιο αφιέρωμα σε ένα δύσκολο είδος τέχνης, που κυρίως παρ-ακολουθούν θεατές, που έχουν γνώση και κουλτούρα επάνω στο αντικείμενο. Έχω δει κι εγώ μια-δυο όπερες, αλλά θυμήθηκα τώρα όταν είχα πάει στην Κίνα, και είμασταν ένα γκρουπ 50 ατόμων, μας πρότειναν να πάμε στη διάσημη όπερα τού Πεκίνου, και -μάντεψε- μόνο εγώ ήθελα να πάω, ενώ οι άλλοι 49 ήθελαν να πάνε για... ψώνια!!! Πού;; Στο Πεκίνο! Να αγόραζαν τί, αλήθεια;;; Τέλος πάντων, όπως αντιλαμβάνεσαι, δεν πήγα ποτέ, έχασα μια μοναδική ευκαιρία ζωής.. μια εμπειρία κυρίως, γιατί δεν έχω γνώσεις όπερας (συγχύστηκα -ξανά- τώρα που το θυμήθηκα! 😡) Καλό ταξίδι σε όλους εκείνους τούς ακατάπαυστους εργάτες τής τέχνης τους.. 🌹

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έπρεπε να πας, Πέτρα μου. Δεν ξέρω αν ήταν εφικτό μιας και η πλειοψηφία, (άλλη μια φορά), σε πήρε στο λαιμό της. Καλά είναι και τα ψώνια στο Πεκίνο αλλά η Όπερα δεν υπάρχει εύκολα στις ζωές μας.
      Εγώ έχω δει την παράσταση του Βάγκνερ "Ταγχόυσερ", στο Ηρώδειο, τη δεκαετία 1980 και μιλάμε μού έμεινε!
      Εργάτες τέχνης, καλά λες, κορίτσι μου. Και τέτοιες μορφές, έχουμε πολύ ανάγκη.
      Ευχαριστώ, κορίτσι μου. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
    2. Δεν ήταν καθόλου εύκολο Γιάννη μου, όχι μόνο για τις χαοτικές αποστάσεις μεταξύ ξενοδοχείου και όπερας πχ -για να κανονίσει κάποιος να πάει μόνος του- αλλά ήταν κι αλλιώς να κλείσει ένα γκρουπ 20 πχ ατόμων (ανάλογα πόσοι θα αποφάσιζαν να πάμε) να πάει στην παράσταση, κι άλλο ένα άτομο μόνο του, από οικονομική άποψη.. Τέλος πάντων, αρκετά έσκασα σήμερα που θυμήθηκα αυτό το περιστατικό (και κάποια άλλα) από αυτό το -κατά τα άλλα- συναρπαστικό ταξίδι! Η Κίνα είναι (κατ' εμέ) ονειρεμένη χώρα!

      Διαγραφή
    3. Είσαι ευλογημένη, Πέτρα μου, που μπόρεσες να ζήσεις ένα τέτοιο ταξίδι. Και πολυ καλώς το αποφάσισες και το τόλμησες. Νομίζω ότι θα ήταν μια μεγάλη εμπειρία ζωής, που δύσκολα βιώνει κάποιος. Σε νιώθω. Σε ένα τέτοιο ταξίδι, μένουν μια σειρά απωθημένα πράγματα από λάθος επιλογές τρίτων. Δυστυχώς αυτό είναι το πρόβλημα με τα ταξίδια με γκρουπ. Αλλά πώς μπορείς να σηκώσεις το κόστος σε δικό σου ταξίδι.
      Κράτα αυτά που έζησες, καλή μου φίλη.
      Στέλνω την αγάπη μου.

      Διαγραφή
    4. Ναι, ευλογημένη νιώθω Γιάννη μου, και γι' αυτό, και για όλα μου τα ταξίδια! Και όχι, δεν είχα άλλα προβλήματα με το γκρουπ -ίσα ίσα, είχα περάσει πολύ καλά!- επί προσωπικού ήταν η αναφορά μου, αλλά τώρα πια, τίποτα δεν έχει νόημα. Ήταν ένα αξέχαστο ταξίδι και είχε και.. 8 πτήσεις! (4 για να πάω και να γυρίσω και 4 εσωτερικές!) Καλό σ/κ 🌻🌼

      Διαγραφή
    5. Ωωωωω, τι λες τώρα φιλενάδα! Άλλαξες όλη την ...αεροπορία μιλάμε! Μπράβο, κορίτσι μου, σε χαίρομαι, πολύ καλά έκανες και γέμισες τη ζωή σου με ταξίδια. Άλλοι προτιμούν άλλα υλικά πράγματα ενώ η επιλογή σου ήταν και είναι ζωής και εμπειρίας. Ολάκερο βιβλίο μπορείς να γράψεις.
      Και μιας και είπα για βιβλίο, για ...πέρνα από το ΗΔΥΠΟΤΟΝ, σε καρτερεί ...δρώμενο στα σκαριά, να δω τις παρατηρήσεις και σκέψεις σου. Φιλάκια.

      Διαγραφή
  5. Κάτι σατανικές συμπτώσεις που συμβαίνουν όμως ε; Τους γνωρίζω καλύτερα μέσα απ' την ανάρτησή σου, τόσο σπουδαίοι άνθρωποι όλοι τους, σ' ένα είδος που δεν είναι δημοφιλές στη χώρα μας και θέλει σκληρή δουλειά για να καθιερωθείς.
    Συγχαρητήρια Γιάννη που μπαίνεις και σ' αυτά τα "χωράφια" της τέχνης. Κυρίως για όλους εμάς που δεν γνωρίζουμε και πολλά για τους καλλιτέχνες αυτούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέμα το είδα και με συγκίνησε, Μαρία μου. Δεν δηλώνω ειδήμων της Όπερας. Την αντιμετωπίζω με σεβασμό χωρίς να την ακούω. Κλασική μουσική ακούω ναι αρκετά. Παρ' όλα αυτά είναι ένα είδος τέχνης με τη δική του μεγάλη ιστορία. Και τα τραγικά αυτά γεγονότα αποτελούν θλιβερή σελίδα πραγματικά.
      Μαρία μου, σε ευχαριστώ. Μαζί, παρέα, μαθαίνουμε ότι μπορούμε από το χώρο της τέχνης, καλή μου φίλη. Φιλιά στέλνω.

      Διαγραφή
  6. Yπέροχο το αφιέρωμά σου, Γιάννη μου! Πάντα μαθαίνω μαζί σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κική μου. Αν μπορώ να προσφέρω κάτι στη γνώση, καλή μου φίλη, με γεμίζει ιδιαίτερη χαρά και σε ευχαριστώ πολύ. Όμορφη να είναι η μέρα σου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις τελευταίου μήνα

Γιάννης Φέρτης: Για πάντα στον κόσμο της καρδιάς μας

Χρυσά ζευγάρια στο Ελληνικό σινεμά (Μέρος 3ο)

"Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια" στην κάψα του Καλοκαιριού