Στον κύριό μας με αγάπη για το μεγάλο του ταξίδι: Σίντνεϊ Πουατίε (Sidney Poitier)

 Αχ ο πανδαμάτωρ χρόνος... οι σκληροί νόμοι της ζωής και της βιολογικής φθοράς. Για μια ακόμα φορά ήρθαν να δώσουν την πιστοποίησή τους και να πάρουν στην αγκαλιά της αιωνιότητας μια ακόμα μεγάλη μορφή στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Μεγάλος Σίντνεϊ Πουατιέ δεν βρίσκεται πλέον κοντά μας. Κίνησε για το μεγάλο του ταξίδι στον κόσμο της αθανασίας εκεί που τα ονόματα των πρωταγωνιστών γράφονται στα βιβλία εκείνα που τίμησαν την έβδομη τέχνη και το αποτύπωμά της

SIDNEY POITIER


Ο θάνατός του σηματοδοτεί και το οριστικό κλείσιμο στην πολύ μεγάλη και χρυσή εκείνη γενιά των ηθοποιών του Χόλιγουντ. Μετά τον Κερκ Ντάγκλας ήταν ο τελευταίος της σειράς εκείνης που έμελλε ακόμα να λάμπει στο γέρμα της ζωής τους.

Πλήρης ημερών, θα μας αποχαιρετίσει, για να στρογγυλοκάτσει στα πεδία εκείνα των ουρανών και της ζωντανής μνήμης εκείνων που μας έκαναν να αγαπήσουμε και να λατρέψουμε την τέχνη του κινηματογράφου αλλά και όχι μόνο.

Γιατί ο Σίντνεϊ Πουατιέ, δεν ήταν μόνο ένας τρανός ηθοποιός. Ήταν και μια προσωπικότητα με έντονο πολιτικό και κοινωνικό στίγμα.

Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε ανεπανόρθωτη γροθιά στο ρατσιστικό οικοδόμημα που ηγεμόνευε στον Αμερικάνικο κινηματογράφο. Ήταν αυτός που απαίτησε, πάλεψε για τα δικαιώματα των μαύρων. Ήταν αυτός που το 1969, στην ταινία "THE LOST MAN" απαίτησε τη σύνθεση του συνεργείου που γύριζε την ταινία, να έχει αναλογία 50% από Αφροαμερικάνους. Γεγονός που προκάλεσε σοκ στους τότε κύκλους της αγοράς. 


Γεννήθηκε στις 20 Φλεβαρη 1927 στο Μαϊάμι και έφυγε στις 6 Γενάρη 2022 στο Λος Άντζελες, σε ηλικία 95 ετών. Παντρεμένος δύο φορές, έχει δύο κόρες. Πολιτογραφημένος και στις Μπαχάμες, όπου εκπροσώπησε τη χώρα στην περίοδο 1997-2007 ως πρεσβευτής της στην Ιαπωνία.

Στα παιδικά του χρόνια έζησε τη φτώχια των ανθρώπων της τάξης του. Οι γονείς του ζούσαν πουλώντας ντομάτες από τη μικρή τους φάρμα στο νησί Κατ. Γεννήθηκε πρόωρα και για να σωθεί, οι γονείς του ταξίδεψαν στις ΗΠΑ όπου και το μωρό πήρε την Αμερικάνικη ιθαγένεια. Στα 15 του χρόνια οι γονείς του, τον έστειλαν πάλι στο Μαϊάμι με τον αδελφό του και στα 17 του πήγε Ν. Υόρκη όπου έπιασε δουλειά σαν εργάτης λάντζας. Έμαθε να διαβάζει, κατετάγη στο στρατό, όταν απολύθηκε πέρασε από ακρόαση και έπιασε δουλειά στο Αμερικάνικο θέατρο Νέγρων.

Εκεί δούλεψε σκληρά για να καλύψει τις υπάρχουσες αδυναμίες του, κύρια στη φωνή. Η επιστροφή του ήταν ενθαρρυντική αυτή τη φορά και το ντεμπούτο του στο θέατρο Μπρόντγουεϊ ήταν με την "ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ" του Αριστοφάνη, όπου δέχτηκε καλές κριτικές. Εκεί θα τον ανακαλύψει ο Ντάριλ Ζάνουκ, διευθυντής της 20th Century Fox και θα τον τραβήξει για να συμμετάσχει στην ταινία "ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ" (NO WAY OUT), το 1949, του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς. Από εκεί ξεκινά και η μεγάλη του καριέρα στο σινεμά.


Φιλμογραφία

Η πρώτη του καθιέρωση ήρθε το 1955, στο αστυνομικό δράμα του Richard Brooks "Η ΖΟΥΓΚΛΑ του ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΑ". Έπαιξε με τους Glenn Ford & Anne Francis.

Η συνολική του φιλμογραφία δίνει ένα μεγάλο παζλ από:

55 ταινίες ως ηθοποιός, 9 ταινίες τις οποίες σκηνοθέτησε, 4 ταινίες στις οποίες έκανε την παραγωγή και 1 ταινία της οποίας έγραψε το σενάριο.

Το 1958, ως πρωταγωνιστής στο αστυνομικό δράμα του Stanley Kramer "ΟΤΑΝ ΣΠΑΣΑΜΕ τις ΑΛΥΣΙΔΕΣ", μαζί με τον Tony Curtis, γίνεται ο πρώτος Αφρο-Αμερικάνος ηθοποιός που είναι ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ για Όσκαρ Α' αντρικού ρόλου.


Το 1963 θα έρθει η μεγάλη στιγμή του αλλά και η μεγάλη στιγμή για ολάκερη τη φυλή του. Ο πρώτος Αφροαμερικάνος ηθοποιός που θα κρατήσει στα χέρια του το χρυσό αγαλματίδιο του Όσκαρ Α' Αντρικού ρόλου. Για την υπέροχη ερμηνεία του στο δράμα του Ralph Nelson "LILIES OF THE FIELD"  (ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ του ΘΕΟΥ)


Το 1965 διακρίνεται σε δύο ταινίες. Στο δραματικό θρίλερ "THE BEDFORD INCIDENT" του James Harris και στο ρομαντικό δράμα του Guy Green "ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ"



Το 1967, θα είναι χρυσή χρονιά του από άποψη εμπορικής επιτυχίας. Τρεις ταινίες του θα μεγαλουργήσουν. Το αστυνομικό δράμα μυστηρίου του Norman jewison "ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ". Πρωταγωνιστεί μαζί με τους Rod Steiger & Warren Oates στο ρόλο του αστυνόμου Virgil Tibbs, τον οποίο και θα δούμε σε ακόμα δύο ταινίες αργότερα με λιγότερη επιτυχία: "ΜΕ ΛΕΝΕ Κύριο ΤΙΜΠΣ" και "Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ", το 1970 και 1971 αντίστοιχα.


Ακολουθεί η δραματική κομεντί επίσης του Stanley Kramer "ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΄ΡΘΕΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ", με τους KATHARINE HEPBURN & SPENCER TRACY


Και κλείνει η χρονιά με μια ακόμα θριαμβευτική επιτυχία του. Στο δράμα του James Clavell  "ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ". Μια εμβληματική παρουσία, η οποία αγαπήθηκε όσο λίγες.


Το 1968 θα γράψει το σενάριο και θα πρωταγωνιστήσει σε μια ακόμα εξαίρετη ταινία. Την ρομαντική δραματική κομεντί του Daniel Mann "ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ της ΑΪΒΙ"


Το 1972 θα σκηνοθετήσει και θα πρωταγωνιστήσει στο δραματικό γουέστερν "ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΙΚΗΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ", όπου θα παίξει με τον Harry Belafonte και την Ruby Dee


Θα σκηνοθετήσει δύο ακόμα ταινίες, το 1974 την αστυνομικό κομεντί "UPTOWN SATURDAY NIGHT" όπου θα παίξουν τριάδα με τον Harry Belafonte και τον Bill Cosby. Και το 1975 επίσης μια ακόμα αστυνομική κομεντί, την "LET'S DO IT AGAIN" ξανά με τον Bill Cosby

Το 1988 θα επανέλθει υποκριτικά με την αστυνομική περιπέτεια "ΦΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ" του Roger Spottiswoode


Οι βραβεύσεις

Η μεγάλη διαδρομή του σημαδεύτηκε και επιβραβεύτηκε με 27 διεθνή βραβεία και ακόμα 41 υποψηφιότητες.

Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν:

2002 Όσκαρ για την τιμητική του και συνολική του παρουσία και προσφορά επί σκηνής

1964 Όσκαρ Α' αντρικού ρόλου

Δύο βραβεία BAFTA, το 1959 και το 2016 τιμητικό

Δύο βραβεία Φεστιβάλ Βερολίνου καλύτερης ερμηνείας, το 1958 και 1963

Τρεις Χρυσές σφαίρες ΗΠΑ 1964,1969,1982

Βραβείο Grammy το 2001

Το 1967, στα γυρίσματα της ταινίας "Ιστορία ενός εγκλήματος", κατά την επίσκεψή του συνεργείου στο Τεννεσί, η φασιστική οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν, απείλησε ευθέως τη ζωή του, αναγκάζοντας τον Πουατιέ να κοιμάται τις λίγες εκεί μέρες με το όπλο κάτω από το μαξιλάρι του.

Ήταν επίσης παρών στην μεγάλη πορεία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το 1963, στην Ουάσιγκτον

Το 1974, τιμήθηκε από την βασίλισσα της Αγγλίας με τον τίτλο του Ιππότη και όχι του Σερ, τίτλο τον οποίο και απεχθάνονταν.

Τέλος η Αμερικάνικη ακαδημία κινηματογράφου στη λίστα με τις 100 πιο εμπνευσμένες ταινίες έχει τον Σίντνεϋ Πουατιέ σε 5 από αυτές κάτι που μόνο ο Γκάρυ Κούπερ έχει ως τιμή.


Αυτός ήταν ο μεγάλος και επιβλητικός SIDNEY POITIER.

Ένας από τους τελευταίους ελάχιστους μεγάλους που κρατούν ακόμα τα σκήπτρα της μεγάλης κινηματογραφικής παγκόσμιας σκηνής.

Θα τον θυμόμαστε πάντα με το κύρος και την παρουσία του.



Διαβάζετε πρώτοι τις αναρτήσεις του CINEFIL. 

Κάντε Subscribe μέσω του e-mail σας για να παίρνετε άμεση ειδοποίηση σε κάθε νέα ανάρτηση.

"Ανθολογία"

Ακολουθείστε το προσωπικό συγγραφικό μου blog για να έχετε πλήρη εικόνα της δουλειάς μου.


Σχόλια

  1. Γιάννη μου πολύ σ' ευχαριστώ γι' αυτό το αφιέρωμα. Λατρεύω τον υπέροχο αυτόν ηθοποιό και εξαιρετικό άνθρωπο. Από τα μικράτα μου παρακολουθούσα την πορεία του και τον θαύμαζα όλο και πιο πολύ. Ας έχει καλό δρόμο και ανοιχτούς ουρανούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βιργινία μου, θα ήταν αδύνατον να μην αναφερθούμε στον μεγάλο αυτό ηθοποιό και άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που σημάδεψε την τέχνη του και σαν ηθοποιός και σαν προσωπικότητα ενεργή στα κοινωνικά δρώμενα. Χαίρομαι που σού άρεσε κορίτσι μου και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να είσαι καλά, γερή και δυνατή.

      Διαγραφή
  2. Εξαιρετικό αφιέρωμα!! Καλο του ταξίδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου, σε ευχαριστώ πολύ. Χαίρομαι που σου άρεσε κοπέλα μου.

      Διαγραφή
  3. Πολυαγαπημένος! Ταλαντούχος και με ήθος! Καλό του ταξίδι! Έφυγε πλήρης ημερών και δημιουργικότατος. Ωραίο αφιερωμα Γιάννη.ΆΞιος.
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως ακριβώς τον περιέγραψες Άννα μου! Από τις τελευταίες μεγάλες μορφές του Αμερικάνικου μεγάλου χρυσού κινηματογράφου. Ευχαριστώ πολύ Άννα μου. Καλή σου μέρα.

      Διαγραφή
  4. Σπουδαίος ηθοποιός, αγαπημένος στα νιάτα μου, με πολύ σημαντικό έργο το οποίο δεν παραλείπεις. Ένα υπέροχο αφιέρωμα σε έναν από τους μεγάλους του Χόλλιγουντ.
    Νάσαι Καλά, Γιάννη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένας από τους μεγάλους και ποιοτικούς του Χόλιγουντ Βασίλη μου. Ακριβώς έτσι. Σε ευχαριστώ πολύ αγαπητέ φίλε, καλημέρα.

      Διαγραφή
  5. Θερμά συγχαρητήρια φίλε Γιάννη. Κάνεις σπουδαία δουλειά στο cinefil. Καλή χρονιά (και ευχές για τη γιορτή σου αν και ετεροχρονισμένα) κι από αυτό το έντεχνο μετερίζι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευρυτάνα μου, είσαι πάντα εδώ και αυτό μετράει. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου φίλε μου. Τα λόγια σου στηρίζουν κάθε ταπεινή μου προσπάθεια.

      Διαγραφή
  6. Υπέροχο όπως πάντα το αφιέρωμά σου Γιάννη μου. Ο καλύτερος χαιρετισμός, με πλήρη και εμπεριστατωμένη αναφορά στο έργο του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη. Καλό ταξίδι να έχει. Το έργο που αφήνει πίσω του, εγγυάται ότι θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου, σε ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου φίλη. Με τιμούν τα λόγια σου. Σπουδαίο έργο και πέρασμα στην τέχνη από έναν άνθρωπο που περνάει στην ιστορία πλέον. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  7. Με την θλίψη νωπή ακόμα για την απώλεια αυτή, συγκινούμαι και σε συγχαίρω για το εξαιρετικό σου αφιέρωμα! Είναι πολλά αυτά που δεν ήξερα για το βίο του και -ως συνήθως- ενημερώθηκα πλήρως. Να είσαι καλά Γιάννη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mαρία μου, αγαπημένη φίλη, συμμερίζομαι τη θλίψη για την απώλεια. Από τις "ψαγμένες" παρουσίες στην ιστορία του σινεμά, ειδικά στο χώρο του Χόλιγουντ. Εγώ να σε ευχαριστήσω για τα λόγια σου, την παρουσία και να χαρώ που μπόρεσα να σου δώσω κάτι χρήσιμο και όμορφο. Καληνύχτα κοπέλα μου.

      Διαγραφή
  8. Άλλο ένα εκπληκτικό αφιέρωμα Γιάννη. Μπράβο σου.
    Δεν έχω δει ομολογουμένως όοολη τη φιλμογραφία του, αλλά ήταν υπέροχος ηθοποιός.
    Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποχαιρετήσεις κάποιον για το στερνό ταξίδι, από το να μιλήσεις για τις πιο ωραίες του στιγμές.
    Μπράβο σου Γιάννη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα μπορούσα να μην ανεβάσω ένα θέμα για τη διαδρομή του Μαρίνα μου. Το αξίζει και το δικαιούται. Χαίρομαι που σε κάλυψε, που το βρήκες ενδιαφέρον και άξιζε το χρόνο σου. Σε ευχαριστώ γλυκιά μου για τα ωραία σου λόγια. Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  9. Να πω πρώτα πως είναι ένα εξαιρετικό αφιέρωμα! Η πρώτη γνωριμία με τον Πουατιέ ήταν, αν θυμάμαι καλά, ¨στον κύριό μας με αγάπη" Τον λάτρεψα και έκτοτε δεν έχανα ταινία του. Υπέροχος ηθοποιός και υπέροχος άνθρωπος με ήθος και αξίες που δεν παραβλέπεις. Καλό του ταξίδι, θα τον θυμόμαστε με αγάπη.
    Γιάννη σ' ευχαριστούμε! Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννίκα μου, η δική μας ...κλάση είναι πιο κοντά στο έργο του. Ειδικά αυτή του η ταινία ήταν η πιο προσιτή στις επιλογές που έκαναν τότε οι γονείς μας για μας. Θυμάμαι τους γονείς μου, που αγαπούσαν πολύ αυτήν την ταινία. Προφανώς ήξεραν και είχαν δίκιο. Δυστυχώς δεν έχω δει άλλη ταινία του και νιώθω ελλειμματικά στο κομμάτι αυτό. Χάρηκα που μοιραστήκαμε αυτές τις σκέψεις καλή μου φίλη. Και σε ευχαριστώ πολύ. Να είμαστε καλά.

      Διαγραφή
  10. Πάντα μαθαίνω κάτι παραπάνω με τα αφιερώματα σου. Δεν έχω δει πολλές ταινίες του, όμως θυμάμαι την παρουσία του έντονη.
    και κάτι άσχετο. Δεν ήξερα πως υπήρχε Θέατρο Νέγρων!!!
    Καλή συνέχεια Γιάννη μας
    Φιλί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε και εγώ το ήξερα Μάνια μου. Προφανώς εκείνες τις σκληρές εποχές όπου στις ΗΠΑ βασίλευε και τυπικά ο ρατσισμός, υπήρχε χωριστό θέατρο για τους μαύρους. Η αλήθεια είναι ότι μήτε εγώ έχω δει πολλές ταινίες του Σίντνεϊ. Παρέμεινε ως αγαπημένη μορφή μέσα στα νεανικά μου χρόνια, ο ρόλος του στο "Στον κύριό μας με αγάπη". Σε ευχαριστώ καλή μου για την παρουσία και το σχόλιο. Να είσαι καλά. Φιλιά.

      Διαγραφή
  11. Σπουδαίο αφιέρωμα φίλε Γιάννη. Γιατί ο Πουατιέ δεν είχε να αγωνιστεί μόνο για την καριέρα του, και να αναγνωριστεί όπως συνέβη, είχε να δώσει πρωτίστως μάχη για την επιβίωση τη δική του και των συνανθρώπων του, είχε να "απολογηθεί" γιατί δεν γεννήθηκε λευκός, και να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό τής εποχής (που δεν έχει δυστυχώς εξαλειφθεί ακόμα και μέχρι τις μέρες μας). Και τον έδωσε αυτόν τον αγώνα. Δεν ταμπουρώθηκε πίσω από περγαμηνές και σημαντικούς ρόλους. Άρα η σφραγίδα του είχε διττό αποτύπωμα.. Να είσαι καλά και καλό σ/κ!⭐

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο σπουδαία είναι η τοποθέτησή σου Πέτρα μου! Και πόσα σημαντικά αποκαλύπτει. Γιατί ο Πουατιέ δεν "κρύφτηκε" πίσω από τη διασημότητά του για να καρπωθεί τα οφέλη της. Πάλεψε για τα δικαιώματα των ανθρώπων του, αγωνίστηκε για αυτά, δεν σιώπησε, πήρε το ρίσκο και το κόστος. Στη χώρα της ...ελευθερίας, (ε λέμε και καμιά σαχλαμάρα να γελάμε ε...), τις ΗΠΑ, είχε να υπερασπιστεί το υποτιθέμενα αυτονόητο. Όμως είχε να αντιμετωπίσει και τους ντόπιους φασίστες. Ναι λοιπόν! η σφραγίδα του είχε μεγαλύτερο ειδικό βάρος αγαπημένη φίλη. Καλησπέρα Πέτρα μου, όμορφο Σ/Κ επίσης.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις τελευταίου μήνα

Ηλίας Λογοθέτης: Στο δρόμο της αθανασίας

Αντρική λάμψη στο κλασικό Χόλιγουντ (Top stars actors in classic Hollywood) Μέρος 1ο

Όταν ο Μάρλον Μπράντο σόκαρε τα Όσκαρ