12ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1971
Φίλες και Φίλοι,
μετά από καιρό, επανέρχομαι στις διοργανώσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Παρακολουθώντας κάποιος τη ροή των προηγούμενων διοργανώσεων, έχει στον σύνδεσμο που παραθέτω ήδη τις πρώτες 11 διοργανώσεις, τις οποίες και μπορεί ενιαία να παρακολουθήσει εδώ:
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960-1970
Σήμερα θα συνεχίσω στον 12ο διαγωνισμό που έγινε στο αμέσως επόμενο έτος του 1971
12ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Η διοργάνωση έγινε στο διάστημα 20 έως και 26 Σεπτέμβρη 1971, στον κλασικό της χώρο, στην αίθουσα εταιρείας Μακεδονικών σπουδών και φυσικά σε ασφυκτικές συνθήκες της Χούντας των συνταγματαρχών, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Επτά ήταν οι ταινίες μεγάλου μήκους, που τράβηξαν την προσοχή της κριτικής επιτροπής και συγκέντρωσαν και τα σχετικά βραβεία.
Μπορούμε να ξεκινήσουμε την απαρίθμηση και τη σχετική τους παρουσίαση:
"ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ"
Ιστορικό δράμα σε σκηνοθεσία του ΕΡΡΙΚΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ
Η ταινία απέσπασε ΤΡΙΑ ΒΡΑΒΕΙΑ:
- Καλύτερη σκηνοθεσία για τον Ερρίκο Ανδρέου
- Καλύτερη παραγωγή για τον Τζέημς Πάρις
- Τιμητική διάκριση ενδυματολογίας, σκηνογραφίας για τον Διονύση Φωτόπουλο
- Καλύτερο Σενάριο για τον Ντίνο Κατσουρίδη
- Α' Αντρικό ρόλο για τον Θανάση Βέγγο
- Καλύτερης καλλιτεχνικής ταινίας
- Καλύτερης Μουσικής για τον Γιάννη Σπανό και την μοναδική του μουσική σύνθεση που πραγματικά θεωρείται ένα από τα καλύτερα soundtrack του Ελληνικού κινηματογράφου.
- Καλύτερης Φωτογραφίας για τους Παύλο Φιλίππου και Σταμάτη Τρύπο και την ανεπανάληπτη δουλειά τους στις εικόνες και στα θέματα γεμάτα ευαισθησία.
- Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη για τον Δημήτρη Παπακωνσταντή
- Βραβείο Β' Αντρικού ρόλου για τον Λαυρέντη Διανέλλο, συγκλονιστικός όπως πάντα.
- Βραβείο Α' Γυναικείου ρόλου για την συγκλονιστική Μαρία Βασιλείου
- Βραβείο Β' γυναικείου ρόλου
- Τιμήθηκε με βραβείο ειδικής διάκρισης
- Ο κλασικός "εξώστης" του φεστιβάλ αποδοκίμασε έντονα τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ προκαλώντας την έντονη προσωπική του αντίδραση, που ακόμα μέχρι σήμερα μνημονεύεται ως σημείο αναφοράς
- Επίσης το κοινό αποδοκίμασε άγρια την προβολή της ταινίας "Η ΧΑΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ", σε σημείο να κινδυνέψει η διακοπή της προβολής
- Ο Γιώργος Ζερβουλάκος, αρνήθηκε την παραλαβή του τιμητικού βραβείου για την ταινία του χαρακτηρίζοντάς το απαράδεκτο.
- Δύο ξένες ταινίες που συμμετείχαν στην προβολή κόπηκαν από τη χουντική λογοκρισία: "Σάκκο και Βαντσέττι" από Ιταλίακαι "Αγάπη" από την Ουγγαρία
Ένα ακόμα υπέροχο αφιέρωμα, στον ελληνικό κινηματόγραφο αυτή τη φορά και στις βραβευμένες ταινίες του 1971. Ταινίες που έγραψαν τη δική τους ιστορία, ποιος μπορεί να αρνηθεί την αξία του ΠΑΠΑΦΛΕΣΑ και τη διαχρονικότητα της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έκανε εντύπωση, δεν το ήξερα ότι βραβεύτηκε η αντιπολεμική ταινία του Θανάση Βέγγου, "Τι έκανες στον Πόλεμο, Θανάση;" η οποία είχε σαφείς αναφορές στα ναζιστικά δρώμενα. Μάλλον ήταν μια προσπάθεια της δικτατορίας να διαχωρίσει τη θέση της από εκείνο το άκρο.
Μένω όμως, στη δική μου αγαπημένη ταινία, την ΕΥΔΟΚΙΑ του Δαμιανού. Άκρως ποιητική, ερωτική, χωρίς πολλά λόγια, η κάμερα ακολουθεί και καταγράφει από κοντά ρους ηθοποιούς, διαβάζουμε τις αντιδράσεις τους, σκληρή εν πολλοίς, ηθογραφία μια εποχής χαμένης πια.
Χαίρομαι, που μου έδωσες την ευκαιρία να θυμηθώ τις ταινίες αυτές, κάθε εγγραφή σου εδώ είναι μάθημα για μένα.
Την Καλημέρα μου, Γιάννη, να είσαι καλά φίλε!
Καλησπέρα Βασίλη μου,
Διαγραφήχαίρομαι που σου άρεσε το αφιέρωμα, στα πλαίσια της ιστορίας του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Κοίτα, στην περίοδο της χούντας, με το καπέλο της δικτατορίας πάνω από τα κεφάλια της κριτικής επιτροπής, τα πράγματα ήταν δύσκολα. Υπήρχε αφόρητη πίεση για βράβευση ταινιών της σειράς, κύρια "πολεμικών" θεμάτων, φτηνής παραγωγής. Ο "Παπαφλέσσας" δεν ανήκει φυσικά στην κατηγορία αυτή αν και η επιρροή της καθεστηκυίας αντίληψης για το 21 είναι κυρίαρχη. Από την άλλη, η κριτική επιτροπή, με αγώνα, προσπαθούσε να περάσει και ταινίες που πραγματικά άξιζαν κάθε προβολής. Αυτές που αναφέρεις π.χ. η "Ευδοκία" που, με το ζόρι πήρε ένα βραβείο Α' γυναικείου ρόλου, σε άλλες καταστάσεις θα τύχαινε μεγαλύτερης αποδοχής, μιλάμε για μία από τις 10 καλύτερες ταινίες του Ελληνικού σινεμά ιστορικά. Ευτυχώς η συγκλονιστική "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση", κατάφερε και καταξιώθηκε.
Βασίλη μου, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αγαπητέ μου φίλε. Να είσαι καλά σου εύχομαι.
Γιάννη μου, με αυτό σου το αφιέρωμα επιβεβαιώνεις το γεγονός πως και η πιό μαύρη κυβέρνηση δεν μπορεί να σταματήσει τη δημιουργία!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρεις από τις παραπάνω ταινίες θεωρώ αριστουργήματα-για τις άλλες δεν έχω γνώμη γιατί είτε ποτέ δεν τις είδα ολόκληρες (πχ τον Παπαφλέσσα), είτε γιατί εκείνη την εποχή-9 χρονών ήμουν, μπορεί να κάνω λάθος και στη χρονιά που παιζόταν, -το μόνο πολεμικό που έβλεπα ήταν η Μάχη!!
Για να είμαι ακριβής μόνο το "Εκείνο το καλοκαίρι" είδα στην εποχή του τότε, έκανα και μια σχέση αντιζηλίας με την συνομίληκή μου και λεγόμενη παιδί θαύμα Ρούλα Μαυροπούλου του στυλ γιατί αυτή κι όχι εγώ, νάτανε η ζήλια ψώρα, όμως η ταινία ήταν μαγευτική, η φωτογραφία υπέροχη, η Ναθαναήλ εξωπραγματικά όμορφη και η μουσική, ακόμα και τώρα, όταν την ακούω -και την ακούω συχνά-μου προκαλεί ανατριχίλα (ν΄ακούς στη σειρά το ένα καλοκαίρι, το σαν με κοιτάς και το floating into the night της Julee Cruise, πάει, γκρεμίστηκες!!).
Την Ευδοκία την είδα μεγάλη κι ευτυχώς, γιατί επ' ουδενί το 71 δεν θα μπορούσα να την εκτιμήσω, τον δε Βέγγο, το ίδιο-όταν ήμουν μικρή, αν και οι περισσότερες ταινίες του χαρακτηριζόταν ως κωμωδίες, μου προκαλούσαν βαθύτατη μελαγχολία και βεβαίως, έτσι έπρεπε. Η μελαγχολία, η θλίψη, το αδιέξοδο ήταν απλώς κρυμμένα πίσω από μια μάσκα γέλιου! Σάμπως οι περισσότεροι κωμικοί δεν είναι κατά βάθος μελαγχολικοί; Πάντως το "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση", βλέποντας και το σχόλιο παραπάνω, πιστεύω ότι βραβεύτηκε διότι απλά οι χουντικοί ήταν στόκοι-αδυνατούσαν να καταλάβουν ... :-). Πάντως αυτή η γενική αποδοχή για τον Παπαφλέσσα με βάζει στη διαδικασία να τον αναζητήσω και να τον δω επιτέλους ολόκληρο!!
Θερμές ευχαριστίες για το αφιέρωμα, ανυπομονώ για το επόμενο.
Εύχομαι καλή Κυριακή!
Καλή μου φίλη καλησπέρα. Να πω, μία ακόμα φορά, ότι απολαμβάνω τη συμμετοχή σου και εδώ με το σχόλιό σου.
ΔιαγραφήΚοίτα, ο "Παπαφλέσσας" είναι καλή ταινία. Έχει πολύ καλή σκηνοθεσία, υπέροχη μουσική, φωτογραφία, εξαίρετα σκηνικά, πολύ καλές έως μεγάλες ερμηνείες από πληθώρα Ελλήνων ηθοποιών. Σίγουρα, ιστορικά, φέρει τη σφραγίδα της οπτικής γωνίας του "εθνικού κορμού" για την επανάσταση, στρογγυλεύοντας πολλά πράγματα αλλά μην ξεχνάμε την εποχή και τις συνθήκες που γυρίστηκε. Πιστεύω αξίζει να τη δει κανείς.
Όσον αφορά τα άλλα που επισημαίνεις, είναι απόλυτα σωστά. Ακόμα και μια χούντα, δεν μπορούσε να θάψει το φυτίλι της δημιουργίας. Το μόνο που έκανε είναι να φροντίζει πιεστικά να χώνει δίπλα τους και "δικά της" δημιουργήματα για να περ΄σει και το ύφος "Ελλάς Ελλήνων χριστιανών" τρομάρα της.
Το έργο του Κατσουρίδη με τον Βέγγο σε συγκλονιστική ερμηνεία ζωής, σημαδεύει ολάκερη γενιά και τον κινηματογράφο μας. Όσον αφορά δε την "Ευδοκία", τι να πει κανείς. Κινηματογράφος χωρίς "βαριά" ονόματα αλλά με τέτοια αλήθεια που αναπληρώνει τα πάντα. Οι παλιές γειτονιές της ζωής μας και τα πάθη των γονιών μας.
"Εκείνο το καλοκαίρι" με οδήγησε σε κατάθλιψη ναι. Ήταν τέτοιο το σοκ που έπαθε στα 12 μου με την ταινία εκείνη που έκανα χρόνο να συνέλθω. Έκλαιγα το χαμό της αγάπης, το θάνατο και την απώλεια. Με σημάδεψε εκείνο το σενάριο αλλά και η μουσική.
Να είσαι καλά κορίτσι μου, να ευχηθώ το καλύτερο για όλους μας.
Εκπηκτικό φλας μπακ στα χρόνια της χούντας και στο θρυλικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης! Η ταινία του Βέγγου έσπασε τα ταμεία και τον έσωσε από βέβαιη χρεοκοπία, όπως είχε πει σε συνέντευξή του ο Κατσουρίδης. Για να αποφύγει μάλιστα τη λογοκρισία, βάφτισε την ταινία του αντιπολεμική σάτιρα, αντί για αντιφασιστική. Οι δικτάτορες άλλωστε δεν φημιζόντουσαν και για τον οξύνοιά τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέροντα και τα στοιχεία που αναφέρεις στο τέλος. Δεν τα ήξερα όλα αυτά.
Όπως και να έχει, είναι μια εποχή που στιγματίστηκε απ' την αμείλικτη λογοκρισία, το κόψιμο ακόμα και θεατρικών παραστάσεων, αλλά και τις "παρεμβάσεις" που γινόντουσαν για ν' αλλάξει ο χαρακτήρας των έργων. Ίσως και να μην απέχουμε πολύ από τέτοιες πρακτικές σήμερα. Οπότε καλό είναι να έχουμε τέτοιες αναφορές και να ερμηνεύουμε ορθά τα φαινόμενα της εποχής μας. Οι επεμβάσεις της αστυνομίας για παράδειγμα, στα σινεμά που έπαιζαν το "Τζόκερ" είναι μια απ' αυτές. Λες και η τηλεόραση προβάλλει ολημερίς εκπαιδευτικές εκπομπές και η νεολαία μας απειλήθηκε απ' τη συγκεκριμένη ταινία.
Συγχαρητήρια για το αφιέρωμά σου, έξοχη δουλειά και πολύ κατατοπιστικό!
Μαρία μου, πάντα το αστικό κράτος φροντίζει να παρεμβαίνει στην χειραφέτηση της τέχνης. Κινδυνεύει από αυτήν και φροντίζει να παίρνει τα μέτρα του με κάθε τρόπο και εποχή. Έτσι και τότε με τρόπο ωμό, γραφικό θα τολμούσαμε να πούμε, χοντροειδές, έτσι και σήμερα με τρόπο δυστυχώς και πάλι ωμό. Δεν έχουν άλλωστε άλλα μέσα.
ΔιαγραφήΔεν το ήξερα αυτό με τον Βέγγο και την χρεοκοπία του, ξέρω ότι χρεοκόπησε με την παραγωγή "ΘΒ" αλλά δεν ξέρω αν εννοούμε την ίδια εποχή. Πιθανά ναι. Σε κάθε περίπτωση ήταν συγκλονιστικός.
Μαρία μου χάρηκα που απόλαυσες το αφιέρωμα σε αυτό το μεγάλο μας περπάτημα στην ιστορία του φεστιβάλ. Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη.
Εκπληκτικό και αυτό το αφιέρωμα Γιάννη μου. Ένα φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε σε μια δύσκολη περίοδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνώριζω φυσικά όλες τις ταινίες, όπως και πως κάποιες απ' αυτές είχαν διακριθεί.
Για τον Παπαφλέσσα δεν χρειάζεται να πούμε κάτι, ιστορικό δράμα αξιώσεων με διαχρονική αξία (προσωπικά μία θέαση μου αρκεί, θεωρώ την ερμηνεία του Παπαμιχαήλ ελαφρώς υπερβολική).
Το Ευδοκία είναι όντως ένα διαμάντι του ελληνικού σινεμά με εκπληκτική μουσική από τον Μάνο Λοίζο.
Τέλος αξίζει μια μακρά στάση στο Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση. Μια ταινία γροθιά με έναν εκπληκτικό Θανάση Βέγγο. Έναν ηθοποιό που ισσορόπισε επάξια τόσο στο δράμα όσο και στην κωμωδία (πάντα με κάποιες εξαιρέσεις).
Για τις ξένες ταινίες που κόπηκαν, ειδικά το πρώτο (άλλωστε μιλάει για δύο "αναρχικούς" της Ιταλίας), διόλου περίεργο σε μιαν Ελλάδα της χούντας και της λογοκρισίας.
Μπράβο Γιάννη για ακόμα ένα άρτιο αφιέρωμα.
Καλησπέρα σου Γιώργο μου και καλή σου βδομάδα φίλε. Ναι, ο Παπαμιχαήλ ήταν ένα κλικ παραπάνω από το μέτρο στην υπερβολή, ειδικά σε κάποια αποσπάσματα της ταινίας. Ο Βέγγος σε αυτήν την ταινία έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας ενός δράματος με πολλές εκφράσεις από το τεράστιο ταλέντο του. Μεγάλη ερμηνεία. Για την "Ευδοκία" τι να πεις. Ταινία βουτηγμένη στον κοινωνικό ρεαλισμό.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που το ευχαριστήθηκες Γιώργο μου, να είσαι καλά.
Tι ομορφη αναρτηση αγαπημενε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ευχαριστηθηκα
Παντα σε κατι τετοιου ειδους αφιερωματα, μαθαινω πολλα και ταξιδευω σε κοσμους που θαυμαζω και μου αρεσουν πολυ
Σε ευχαριστω για αυτο!
Καλημερα και καλη εβδομαδα!
Χαίρομαι Κική μου που ακολούθησες και σε αυτό το ταξίδι. Περνάμε και μαθαίνουμε διάφορα, στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο. Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ. Στέλνω τις ευχές μου για όμορφη βδομάδα.
ΔιαγραφήΈρχομαι κι εγώ η πεζή μεταμεσονύχτια, να δηλώσω ότι η ταινία εκείνης τής χρονιάς που με συγκίνησε, ήταν "εκείνο το καλοκαίρι" 😊 Παρατήρησα ότι οι πιο πολλές ήταν ιστορικού ενδιαφέροντος, ωστόσο εκείνη η ρομαντική, μου έκλεψε την καρδιά. Όχι τόσο για το στόρι, όσο για την μουσική -κυρίως τα ορχηστρικά κομμάτια- τού Γιάννη Σπανού.. 🌼 Πολύ όμορφο αφιέρωμα Γιάννη μου. Περιμένοντας το επόμενο, να σου πω κάτι που ενδέχεται να στο έχω αναφέρει ξανά. Και το φεστιβάλ μουσικής είχε πολύ ενδιαφέρον εκείνα τα χρόνια, με τραγούδια διαμάντια, που ξεχώρισαν και μερικά εξ' αυτών, έμειναν στην ιστορία..και..για την ιστορία: 1971: Α’ βραβείο: «Παλιό κανόνι» (Γιάννης Πετρόπουλος) Με την αμέσως επόμενη χρονιά και το "αν ήμουν πλούσιος". 🌻 Καλό ξημέρωμα Γιάννη 🌙⭐
Διαγραφήαααα, μιας και μιλάμε για μουσική (ευτυχώς σποραδικά άλλως θα έκανα κατάχρηση) ήρθε στο μυαλό μου ένας άλλος φεστιβαλικώς βραβευθείς τίτλος τραγουδιού: "Ποιός να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας", νομίζω μερικά χρόνια μετά ήταν απ' τα παραπάνω, ο οποίος θα είχε μείνει ίσως στην ιστορία ως ο μακρύτερος τίτλος τραγουδιού αν το 2012 η Fionna Apple δεν κυκλοφορούσε το "The Idler Wheel Is Wiser Than the Driver of the Screw and Whipping Cords Will Serve You More Than Ropes Will Ever Do...".
ΔιαγραφήΓιάννη μου, ζητώ συγγνώμη για την παρέμβαση στο νήμα σου, αλλά οι παρελθοντικές αναφορές με οδήγησαν σε γνώριμα μονοπάτια :-) Την καλημέρα μου
Πω πω βρε Πέτρα μου τι μου θυμίζεις τώρα. Μικρός, ετών 10-11, με ένα ραδιόφωνο στο σπίτι, συντονισμένοι στο ραδιοφωνικό φεστιβάλ. Το τραγούδι που λες, το "Παλιό κανόνι" το λάτρεψα, έκλεψε καρδιές. Και την επόμενη χρονιά , το "Αν ήμουν πλούσιος". Και μιλάμε για ζωντανή ορχήστρα Πέτρα έτσι; και μάλιστα βαρβάτη! Τι να πω. Παρά τη χούντα, αυτό το κομμάτι ήταν πανέμορφο.
ΔιαγραφήΌσον αφορά το "εκείνο το καλοκαίρι", εγώ είχα πάθει συναισθηματικό σοκ, το γράφω. Δεν μπορούσα για μήνες να αποδεχτώ τον "θάνατο" της Ναθαναήλ. Μιλάμε για ταύτιση. Με γέμισε νοσταλγία το σχόλιό σου καλή μου φίλη και σε ευχαριστώ απ την καρδιά μου.
Γλυκιά μου φίλη, (αχ θύμισέ μου το όνομά σου), αυτό κορίτσι μου δεν είναι τίτλος! Είναι κεφάλαιο μυθιστορήματος! Καταπληκτικό έτσι; Όσον αφορά το τραγούδι που λες, το θυμάμαι σαν να είναι τώρα! Αλλά δεν θυμάμαι την ερμηνεύτρια γιατί ήταν γυναίκα.
ΔιαγραφήΠολύ καλά έκανες και έγραψες το σχόλιό σου καλή μου φίλη. Και να το κάνεις πάντα καθώς ξέρω ότι έχεις να προσθέσεις κάτι ποιοτικό, κάτι εξαίρετο, όπως καλή ώρα εδώ. Να είσαι καλά.
Γιάννη, καλησπέρα, ήταν ο Τώνης Βαβάτσικος, τον οποίο έκτοτε δεν ξανάκουσα-πάντως τότε τα φεστιβάλ είχαν μια άλλη αύρα [θα έλεγα ποιότητα αλλά την έχουν βανδαλίσει αυτή τη λέξη], θυμίσου και το Σαν Ρέμο, η μελωδία ήταν το ζητούμενο-τώρα πλέον αντί να εστιάσουν στη μουσική, εστιάζουν στον εντυπωσιασμό-να πηδάς φωτιές, να μεταμφιέζεσαι στο τέρας χωρίς την πεντάμορφη και λοιπά ευτράπελα-συγχωρήστε με αν κάτι έχει αλλάξει προς το καλύτερο, αλλά δεν βλέπω τηλεόραση εδώ και χρόνια και δεν ξέρω :)
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια,
Κάλλη
Κάλλη μου καλημέρα σου τώρα πια, ευχαριστώ για το όνομα. Ναι, δεν έχω να διαφωνήσω σε κάτι, δεν μπορώ. Τώνης Βαβάτσικος. Τι λες τώρα. Τον θυμάμαι. Μα περνούσαν προσωπικότητες τότε μωρέ. Εγώ θυμάμαι περισσότερο αυτούς που διηύθυναν την ορχήστρα. Κώστας Κλάβας. Μιλάμε ζωντανή μουσική όχι αηδίες. Τι να πεις. Καλά άσε τώρα τι φεστιβάλ γίνονται μην το συζητάς.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για τις αναμνήσεις που κουβαλήσαμε σε πρώτη ζήτηση καλή μου, να είσαι καλά.
Εγώ δεν την είδα αυτήν την ανάρτηση. Και έχεις αναφορές από μια εποχή που εξαιτίας της δεν πίστεψα ποτέ οτι οι βραβεύσεις ήταν αξιοκρατικές και θα δίνονταν και σε άλλες εποχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία αναφορά στο Φεστιβάλ Γιάννη μου
Πολλά δεν ήξερα. Να σαι καλά
Τα φιλιά μου
Δύσκολη εποχή Άννα μου! Αφόρητες οι πιέσεις από τη χούντα να περάσει τις δικές της επιλογές στον "πολιτισμό". Από την άλλη η επιτροπή αντιστεκόταν όσο μπορούσε και είχαμε μια τρελή ακροβασία, η οποία οδήγησε στη βράβευση και διαμαντιών παράλληλα με χουντικές επιλογές. Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ καλή μου και χαίρομαι γιατί σου έδωσα κάτι χρήσιμο. Φιλιά πολλά.
ΔιαγραφήΑν και κινηματογραφικά η δικτατορία έπαιξε σημαντικό ρόλο σε περικοπές, λογοκρισίες (βασιλικότερες του Βασιλέως) ο ελληνικός κινηματογράφος έκανε σπουδαίες ταινίες και κατάφερε με δεικτικό τρόπο να καυτηριάζει τα τεκταινόμενα (Κατσουρίδης-Θανάσης Βέγγος) περνώντας τα μηνύματά της. Κάποιοι ευνοήθηκαν, κάποιο διέπρεψαν, κάποιοι διαφώνησαν. Όμως σπουδαία ονόματα, σενάρια, ηθοποιοί, μουσική έμειναν στη μνήμη μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα αφιέρωμα που αξίζει να ξαναθυμηθούμε. Μπράβο Γιάννη μου!
Τώρα πειράζει που θα πω .....λίιιγο περισσότερο μου άρεσε "εκείνο το καλοκαίρι"...η μουσική του ρε γμτ....Σπανός, ανεπανάληπτος!
Να είσαι καλά βρε Γιάννη, χρειαζόμαστε αυτά τα ταξίδια!
Φιλιά, καλό απόγευμα!
Αχ βρε Αννίκα μου, αυτή η μουσική του Γιάννη Σπανού στο "Εκείνο το καλοκαίρι" κρατάει για πάντα την αύρα και το λυρισμό της. Βουτηγμένη στην μελαγχολία αλλά και στον έρωτα έχει αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στα ακούσματά μας. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε νοσταλγήσει με όλα αυτά. Σε ευχαριστώ πολύ για την απόθεση της νοσταλγίας και των στιγμών σου σε αυτό μας το ταξίδι. Καλό ξημέρωμα.
ΔιαγραφήΤι όμορφη βόλτα! Και με ιστιοφόρο παρακαλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις έχω δει όλες βεβαίως, πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Τι άλλο να κάνει μια έφηβη σε μια μικρή επαρχιακή πόλη εν μέσω δικτατορίας; Τον κινηματογράφο περιμέναμε, να αλλάξει έργο.
Θα συμφωνήσω με την Αννίκα για τη μουσική του Σπανού, και θυμάμαι το κλάμα που έπεσε μέσα στην αίθουσα.
Μου αρέσουν πολύ αυτές οι βόλτες Γιάννη μου ειδικά όταν έχω εσένα καπετάνιο.
Να είσαι καλά καλό βράδυ!
Σε φιλώ!
Και εγώ λατρεύω Μαρία μου τα ταξίδια στην ιστορία του κινηματογράφου, ειδικά αν συνοδεύονται από τέτοιες όμορφες μνήμες. Κλάμα ε; Εμ λογικό! Με τέτοια μουσική τι θα κάνεις. Εδώ έκλαιγα ένα ολάκερο χρόνο με τη μουσική, τι να λέμε. Αχ Μαρία μου, πόσο σε ευχαριστώ γλυκιά μου συνταξιδιώτισσα. Χαίρομαι να σε έχω κοντά. Την καλησπέρα μου.
ΔιαγραφήΚαλημέρα - καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν είχα δει τις προηγούμενες σχετικές αναρτήσεις, νιώθω πως συμμετέχω και παρακολουθώ από κοντά το αφιέρωμα στο φεστιβάλ κινηματογράφου. Βλέπω ταινίες που δεν τις γνώριζα (έχουν προβληθεί όλες στην τηλεόραση;) και μαθαίνω για τις αντιδράσεις του κοινού και του εξώστη (υπάρχει ακόμη εξώστης όπως τότε;).
Θανάσης Βέγγος, αγαπημένος
Τώρα πια το φεστιβάλ Τζοάννα μου δεν έχει την αναγνωρισιμότητα που είχε κάποτε στο Ελληνικό κοινό. Μαζί με το μαράζωμα του ελληνικού σινεμά, περιορίστηκε και εκείνο σε μια παρουσία που δεν αγγίζει το ευρύ κοινό παρά ελάχιστους του χώρου σε κλειστό περιβάλλον. Άλλωστε μαζική παραγωγή στον κινηματογράφο μας δεν υπάρχει, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις. Βλέπεις όλοι νοιάζονται για τηλεοπτικές σειρές. Κρίμα! Οι τηλεοπτικές σειρές δεν είναι κινηματογράφος. Μην πω παραπάνω γιατί θα είμαι πολύ σκληρός!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για την παρουσία και το σχόλιό σου καλή μου φίλη.