Παρουσίαση Καινούργιων Ταινιών: DAMIEN CHAZELLE "Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ" (THE FIRST MAN)

Αγαπητοί Συνοδοιπόροι και συνταξιδευτές...

Σήμερα σας έχω μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Προς το παρόν λειτουργεί ως "ΠΡΕΜΙΕΡΑ" αλλά φιλοδοξούμε να της δώσουμε έναν τακτικό χαρακτήρα.

Ο Χώρος των ταινιών νέας κυκλοφορίας, ειδικά αυτών που πραγματικά αξίζουν της προσοχής μας, ήταν κάτι που εγώ "δεν το είχα", γιατί αυτό απαιτεί παρουσία δια ζώσης στον Κινηματογράφο.

Σήμερα λοιπόν ένας εξαίρετος Φίλος μας δίνει ένα πλήρες REVIEW μιας καινούργιας πολύ αξιόλογης ταινίας.

Πριν προχωρήσω στην παρουσίαση θεωρώ χρέος να κάνουμε τις συστάσεις:

Νίκος Παπακωνσταντίνου:  Μπορείτε να τον παρακολουθήσετε στο blog:  Χρεωκοπημένοι Καιροί

Είναι συντάκτης του blog. Μεταφραστής και έχει επίσης και το blog:  "Indebting Times". 

Μία όχι-ακριβώς μετάφραση του εν λόγω ιστολογίου στα Αγγλικά. Επίσης αρθρογραφεί στον ιστότοπο Enternity.gr , ο οποίος ασχολείται με κινηματογράφο, videogames και όχι μόνο.

Μετά λοιπόν τις Συστάσεις, είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε στην παρουσίαση:

"Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"

("THE FIRST MAN")

Γενικά στοιχεία της ταινίας

Πρεμιέρα:  11 Οκτώβρη 2018

Σκηνοθεσία:  DAMIEN CHAZELLE

Σενάριο:  JOSH SINGER βασισμένο στο Βιβλίο του JAMES HANSEN  

Μουσική:  JUSTIN HURWITZ

Κινηματογράφιση:  LINUS SANDGREN

Ενδυματολογία:  MARY ZOPHRES

Βραβεύσεις Ταινίας:

Damien Chazelle:  Σκηνοθέτης της χρονιάς για το Hollywood Film Award

Υποψήφιο για:

Βραβείο Κοινού στο TORONTO FILM FESTIVAL 2018

Χρυσό Λιοντάρι καλύτερης ταινίας στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2018

Παρουσίαση

Το ταξίδι του Αετού, όπως μας διηγείται η νέα ταινία του Damien Chazelle με τίτλο First Man δεν ήταν καθόλου απλή υπόθεση. Δεν μιλάμε για το γνωστό αρπακτικό, βέβαια, αλλά για την ιστορική αποστολή Apollo 11, η οποία έστειλε για πρώτη φορά τρεις αστροναύτες στη Σελήνη, δύο εκ των οποίων περπάτησαν στην επιφάνειά της. Ο πρώτος ήταν ο γνωστός σε όλους Neil Armstrong.

Το "γνωστός" είναι ωστόσο κάτι το πολύ σχετικό. Το όνομά του έχει γραφτεί στην Ιστορία, αλλά οι λεπτομέρειες παραμένουν άγνωστες στους περισσότερους. Αυτό ανέλαβε να το αλλάξει ο συγγραφέας James Hamsen, στο έργο του οποίου βασίστηκε η ταινία. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο και δεν μπορώ να έχω γνώμη για την προσέγγιση του συγγραφέα, αλλά μπορώ να μιλήσω για εκείνη  του σκηνοθέτη.

Το "First Man", πιστό στον τίτλο του, εστιάζει στον άνθρωπο Neil καθώς και στα αγαπημένα του πρόσωπα, στους συνταξιδιώτες του στο Διάστημα και σε όσους βοήθησαν το κολοσσιαίο εγχείρημα της NASA, το οποίο χρειάστηκε γύρω στα επτά χρόνια για να ολοκληρωθεί.

Η ταινία, ωστόσο, βάζει τους ανθρώπους στο επίκεντρο και κρατά το παράτολμο πρόγραμμα σε δεύτερο πλάνο. Ο Chazelle πλησιάζει όσο γίνεται στα πρόσωπα, επιμένει στα κοντινά πλάνα και ισορροπεί την πλοκή μεταξύ της προσωπικής ζωής του Armstrong και της αποστολής του. Σε αυτό έχει σύμμαχο το σεναριογράφο και διευθυντή παραγωγής Josh Singer, γνωστό από τα Spotlight και The Post. Πιθανόν η επιλογή του Singer να μην ήταν τυχαία, καθώς οι δύο πιο γνωστές του δουλειές αφορούν δημοσιογράφους και διατηρούν μια ανάλογη οπτική. Το First Man δεν διαφέρει από τη δεύτερη άποψη: παρόλο που η ταινία εστιάζει στα πρόσωπα, διατηρεί ταυτόχρονα μια αίσθηση ντοκιμαντέρ, με την κάμερα να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα σαν να πρόκειται για ζωντανή κάλυψη.

Ταυτόχρονα, στις σκηνές των αποστολών η κάμερα χάνει την θέση του αντικειμενικού παρατηρητή και περνά σε πρώτο πρόσωπο. Οι μπουκαπόρτες κλείνουν μπροστά στα μάτια του θεατή, επικρατεί ένα κλειστοφοβικό ημίφως και οι κραδασμοί των πιλοτηρίων κάνουν τους χειρισμούς των αστροναυτών να φαντάζουν υπεράνθρωποι, όπως και είναι.

Δημιουργείται έτσι μια αντίφαση. Από τη μία παρακολουθούμε από κοντά τις προσωπικές στιγμές της οικογένειας Armstrong, ενώ ο σκηνοθέτης αποφεύγει συστηματικά το μελόδραμα, αποστασιοποιείται συναισθηματικά, όπως άλλωστε και ο πρωταγωνιστής, και από την άλλη βιώνουμε με σχεδόν βίαιο τρόπο τις απίστευτες δυσκολίες του Apollo και τις, ξεχασμένες για τους πολλούς, θυσίες που αυτό απαίτησε για να πραγματοποιηθεί.

Πολύ σύντομα η αντιπαραβολή των οικογενειακών στιγμών με τις επαγγελματικές δοκιμασίες του ήρωα παύει να υπάρχει, καθώς το κόστος, ψυχολογικό και ανθρώπινο, φέρνει κοντά τις οικογένειες των αστροναυτών και τα όρια σβήνουν. Είναι χαρακτηριστική η σκηνή όπου η εξαιρετική Claire Foy μαλώνει τους υπεύθυνους του προγράμματος Gemini σαν να είναι τα αγοράκια της που παίζουν με τα παιχνίδια τους, χωρίς να γνωρίζουν τις συνέπειες.

Ο Ryan Gosling είναι εξίσου άψογος στο ρόλο του Neil Armstrong που έχει δοθεί ολοκληρωτικά στο όραμα του Apollo και απομακρύνεται σταδιακά συναισθηματικά από την οικογένειά του, σαν να είναι ήδη καθ' οδόν για το λευκό μας δορυφόρο, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, όντας ακόμα στη Γη.

Η μουσική υπόκρουση του Justin Hurwitz, σταθερού συνεργάτη του Chazelle ισορροπεί μεταξύ ρομαντικών στιγμών, απόκοσμων ήχων και πολύ σπάνια ανεβάζει τις εντάσεις, παρά μόνο στην κορύφωση της ταινίας, εκεί που πλέον είναι απολύτως απαραίτητο. Η φωτογραφία του Linus Sandgren, ο οποίος ακολούθησε τον σκηνοθέτη μετά την συνεργασία τους στο La La Land, αποδίδει εξαιρετικά, ειδικά στο φινάλε, δίνοντας την αίσθηση της κλίμακας του διαστήματος και της ερημιάς του σεληνιακού τοπίου. Οι σκηνές στο διάστημα είναι οι μόνες στις οποίες ο φακός παίρνει αποστάσεις, με σκοπό φανερά να έρθει σε αντιδιαστολή με τα "ανθρώπινα" πλάνα.

Αξίζει να αναφερθεί η κατακραυγή που προκάλεσε η ταινία στην Αμερική, καθώς σκόπιμα παραλείφθηκε η στιγμή που οι αστροναύτες "φύτεψαν" τη σημαία των ΗΠΑ στην επιφάνεια της Σελήνης. Παρόλο που το Apollo 11 ήταν, ουσιαστικά, το τέλος μιας ψυχροπολεμικής κούρσας μεταξύ ΕΣΣΔ και ΗΠΑ και έχρισε τελικά νικητές τους Αμερικάνους, ο σκηνοθέτης θέλησε -ορθά- να αντιμετωπίσει την κατάκτηση της Σελήνης ως ένα επίτευγμα για όλη την ανθρωπότητα. Ίσως το πιο σημαντικό μέχρι σήμερα, καθώς ένωσε πάνω από μισό δις ανθρώπων που παρακολούθησαν ζωντανά την προσσελήνωση στις 20 Ιουλίου του 1969 και άγνωστο αριθμό άλλων που παρακολούθησαν ραδιοφωνικά την ιστορική στιγμή.

Το The First Man είναι ένα αξιοσημείωτο κινηματογραφικό επίτευγμα για τον Chazelle, καθώς αποτελεί την καταγραφή ενός κοσμοϊστορικού γεγονότος, τοποθετώντας τον Neil Armstrong στο επίκεντρο, μας ταξιδεύει στη Σελήνη πατώντας, ωστόσο, γερά στη Γη και απεικονίζει ένα ανθρώπινο δράμα, αποφεύγοντας συστηματικά οποιοδήποτε χολιγουντιανό τέχνασμα εντυπωσιασμού

Σε μια δύσκολη εποχή που η ανθρωπότητα έχει αρχίσει και πάλι να στρέφει το βλέμμα της ψηλά, προς τον Άρη, είναι ουσιαστικό να θυμόμαστε το πιο σημαντικό, πρώτο βήμα.

Προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω τον Νίκο για το μεράκι του, την προσφορά του αλλά και την μεστή εξαίρετη παρουσίασή του. Ελπίζω δε, να τον έχουμε πάλι εδώ σε επόμενη παρουσίασή του.