Νυχτερινό οδοιπορικό......

Λένε ότι σαν ο άνθρωπος κινά να λογάται τα περασμένα γερνάει.......

λένε ότι σαν ο άνθρωπος μετράει καρέ-καρέ εικόνες από τη περασμένη του ζωή και πιότερο μάλιστα αυτήν στα νιάτα του, τότε δεν στέκει καλά.......συναισθηματικά τον τρώει το σαράκι της νοσταλγίας...

Και ποια νάταν άραγες η προτροπή για κείνο το νυχτερινό οδοιπορικό.....

ποια δύναμη σε συνεπήρε, βήμα το βήμα έχοντας για συντροφιά το κουτάβι που πάλευε τραβώντας το λουρί του να μυρίσει και κείνο τα δικά του βήματα ή που και που να πηδάει επάνω σου για να εκδηλώσει τη χαρά του, την έκφρασή του.....

Τούτο εδώ λοιπόν φίλε αναγνώστη δεν είναι παρουσίαση ταινίας ή θέματος...

Είναι ένα νυχτερινό οδοιπορικό, λεύτερο, αυθόρμητο, έτσι.......χωρίς σχεδιασμό, χωρίς σκοπό.

Ένα άφημα στα βήματα, που λες και κείνο το βράδυ είχαν τη δική τους δύναμη να σε πάνε εκεί.....

Σε στράτες και μονοπάτια της παλιάς γειτονιάς.......

Ερημιά......! μήτε φωνές, μήτε ανοιχτές πόρτες και φυσικά άφαντες οι αγκαλιές αλλά και οι παρουσίες στις αυλές......

Μονάχα σφαλιστά σπίτια, σκοτεινά, απόμακρα, παγωμένα, εχθρικά........

Μα να.........δες.....το παγκάκι.......δίπλα στην Εκκλησία.....αυτό δεν είναι ; εκεί δεν μαζευόσασταν τα βράδια ; κάθε βράδυ ; ειδικά τα καλοκαίρια ; εκεί στο παγάκι εκείνο δεν στέκατε με γέλια, πειράγματα και περιπάτους.......

Εκεί δεν γνωρίστηκες με Εκείνη ; εκεί δεν έκανες τα πρώτα βήματα ;   μα .......ναι......

πάμε τώρα πιο κάτω......έτσι....εδώ στο μικρό περίπτερο απέναντι απ την Εκκλησιά. Εκεί δεν ζούφωνες μωρέ μικρός, νεαρός με τη Μαμά και το Μπαμπά για να φυλαχτείς από τα ....αστραπόβροντα το βράδυ της Ανάστασης....; ω ναι.....εδώ.....

Για πάμε πιο κάτω.......στο δρόμο......να.....! η Παιδική Χαρά....! ωωω....τόπος συνάντησης και αυτός με τα παιδιά......! εκεί πήγαινες στις κούνιες.......μα πριν.....έκανες εκείνη τη διαδρομή κάθε καλοκαίρι......με τούτο το τραγούδι καρφωμένο από αυτή την ταινία που το είδες.....

Κάθε ταινία και ένα τραγούδι να σε συνοδεύει σε κάθε παγωμένη στιγμή.....

Ο Φίλος που κάνατε τη διαδρομή κάθε απόγευμα χάθηκε.....! έφυγε στα 35 του.....ένας από αυτούς που μεγαλώσατε ανάσα-ανάσα στις αλάνες των σπιτιών....

Τώρα η Πόρτα στη παιδική χαρά....δεν βλέπεις ; είναι κλειδωμένη με αλυσίδα και μέσα......ψηλά αγριωπά χόρτα έχουνε γεμίσει τα παρτέρια.....

Ίσα που φαίνεται το "γύρω-γύρω' εκεί πιο μέσα, εκεί που πηδάγατε επάνω του την ώρα που κείνο γύριζε σαν τρελό-δαιμονισμένο....

Ανεβαίνεις το δρόμο ίσα πάνω....στα μικρά στενά του.....είχε πολλά στενά η γειτονιά.....και ολόγυρα ήτανε παρκαρισμένα και κάποια αυτοκίνητα εκείνης της εποχής, αυτοκίνητα φτωχικά μα γεμάτα τέχνη, μέταλλο και πουθενά πλαστικό......

Οι αλάνες δεν υπάρχουν πια......

Κακόγουστοι τσιμεντένιοι κύβοι στεγάζουν τώρα "πολυτελή διαμερίσματα" γεμάτα από άδειες ψυχές.....παγωμένα και προσποιητά χαμόγελα κονσέρβας.

Το τρελοκούταβο σε παρασέρνει στο διάβα του......να κοίτα το σπίτι του Κώστα.....όμορφο...καλοχτισμένο.....ψάχνεις τη σοβαρή παιδική του φιγούρα από τότε στην εξώπορτα σαν έβγαινε να βρεθείτε στην αλάνα δίπλα.....

Ένας ξερός πυροβολισμός μια παγωμένη νύχτα από το ίδιο του το χέρι στα 30 κάτι του τερμάτισε πρόωρα τη ζωή του μην μπορώντας να διαχειριστεί το χωρισμό του......

Ένας κόμπος σε διαπερνά.......ο φωτισμός στην ταινία τώρα γίνηκε βαρύς......οι σκιές κυριαρχούν και το σκοτάδι... έντονο..

Φτάνεις στο πατρικό σου σπιτικό.....!!!!!! νάτο στέκει εκεί......! πληγωμένο βαριά μα αγέρωχο.....

Τυλιγμένο στην απόλυτη σιωπή του, στην ερημιά, σε ένα μοναδικό καρέ σκιών που κάνουν τα μεγάλα δέντρα στην αυλή....

Κοιτάς αδυσώπητα μέσα στην αυλή να .....σε δεις.....! να δεις τη φιγούρα σου παιδί, να πεταρίζει μέσα στην αυλή ανάμεσα στις τριανταφυλλιές, στα γιασεμιά, στα όμορφα κάγκελα, να ξεπηδάς τρέχοντας την ξύλινη αυλόπορτα και να ξεχύνεσαι στην διπλανή μεγάλη αλάνα, εκεί που χτύπαγε η καρδιά των παιδιών της γειτονιάς.........μπάλα......παιχνίδια ομαδικά στο χώμα, κουβέντες στα πιο εφηβικά, αμόλυμα αητού.......

Εκεί γυρίζεις μονοκάμερο ένα γρήγορο flash back στη ζωή σου χρόνια πολλά, από τα παιδικά σου ως τα αντρικά σου πια........ώριμος έτοιμος να χτίσεις το δικό σου σπιτικό....

Εκεί γυρεύεις τη παλιά μαντρούλα μα ....του κάκου.....!

Δεν βλέπεις Χριστιανέ μου ;; μα είσαι στην παγωμένη τσιμεντωμένη πλατφόρμα του JUMBO.....!

Σύνελθε.....! τι γυρεύεις ;;; τη μάντρα ; μα να.......! εκεί απέναντι στο σπιτάκι του κυρ-Παντελή .....να ένα μικρό κομμάτι της απ ότι απέμεινε.....!! δίπλα στη Συκιά.....!

Ένα μικρό κομμάτι μάντρας.....από τσιμεντόλιθο...! θυμάσαι που φοβόσουν παιδί να ανέβεις να περπατήσεις επάνω της ; πωπωπωπω τι λες τώρα κ. Σκηνοθέτα.....τι εικόνα γυρίζεις.....! στόχος ....ζωής να σταθείς επάνω στη μάντρα χωρίς να φοβάσαι και να περπατάς, κατάκτηση.....σαν να πάτησες στη κορφή του βουνού......

τα άλλα της κομμάτια τα φαντάζεσαι.......έτσι ; 

και το οδοιπορικό συνεχίζεται μαζί με το γύρισμα της ταινίας......

μα τι σε έπιασε απόψε μου λες ; τι διάολο έπαθες ;

τι σε σπρώχνει σε τούτο ;;

Δίπλα στο δικό σου πατρικό, το σπίτι του αδελφικού σου φίλου.... Δυό οικογένειες, μια αγκαλιά.....!

τότες που τον έβλεπες μέσα απ΄ την μπαλκονόπορτα να έρχεται να σου χτυπήσει τη πόρτα για να κάνετε παρέα είτε παιδιά είτε έφηβοι είτε άντρες, να δείτε μπάλα, μια ταινία, έναν καφέ, να ακούσετε έναν δίσκο στο πικάπ......

και λίγο πιο πάνω τα δυο μικρά χαμόσπιτα δύο οικογενειών.......που έσερναν τους δικούς τους Σταυρούς......η αυλίτσα, τοσοδούλα της Κυρά-Αφροδίτης με το χαρακωμένο πρόσωπο, τα ροζιασμένα από τη σκάφη χέρια και τη βρύση έξω στο τοιχάκι της αυλής.... Κείνη την εποχή δεν υπήρχαν πλυντήρια για το λαό και οι στεναγμοί της σκάφης έδιναν το δικό τους ρυθμό....

Ο Κούταβος σε τραβάει δυνατά.......βιάζεται να γυρίσει τη δική του ταινία....σε βραδινά καρέ...

Το σπίτι του Άκη παραπάνω.......ωωωωω.....πόσα και πόσα επιτραπέζια κι αν έχετε παίξει εκεί μέσα.....πόσα χρόνια κύλησαν σε δάφτη την αυλή μέχρι τότε που τον ξεπρόβαλλες γαμπρό να φύγει να ξενητευτεί για να χαθείτε σχεδόν οριστικά......Φιγούρες φίλων.....που μαζευόσαστε τότε με τα αυτοκίνητα της εποχής για καμιά βόλτα στο Βουνό ή κάπου κοντύτερα.

Γέμισες εικόνες ε ; μα πρέπει να βάλουμε τις εικόνες σε μια σειρά....! Χμμμμμ δεν θέλω μοντάζ ...λογικής.......! το θέλω άναρχο, ελεύθερο, με την κάμερα να ακολουθεί.....σε τούτο το οδοιπορικό της μνήμης...

Έσυρες μετά τα βήματα της επιστροφής......από τα ίδια γνωστά μέρη.......

Είναι μερικές φορές που η ΣΙΩΠΗ έχει τέτοιο ήχο που σε τσακίζει, είναι εκκωφαντικός, βροντώδης....

Να....πιο κάτω τα στενά στα σπίτια των κοριτσιών που ο φίλος σου την μία, την Κάτια ήθελε να την βλέπει......γυρίζατε λοιπόν ολόγυρα το σπίτι της, σαν τους Ινδιάνους στα western που πολιορκούσαν την άμαξα.......ο φίλος σου την γύρευε......με κάθε τρόπο......εφηβικοί έρωτες βλέπεις....οι πρώτοι....οι δυνατοί......είναι εκείνος που ταξίδεψε μακριά απ την αρρώστια.....δεν ντύθηκε γαμπρός......! τον αποχαιρετίσαμε ντυμένο στ άσπρα....σαν τα όνειρά του.....

Θυμάσαι τον Κώστα ; τότε που δεν ήθελες να παίξετε και του πέταξες ένα μικρό κομμάτι κεραμίδι που τον βρήκε το δόλιο πάνω απ το φρύδι.........κοκκίνησε το πρόσωπό του και εσύ ήθελες να ανοίξει η Γη να σε καταπιεί....

Κείνο το σημάδι του, χρόνια μετά, το ψηλάφισες με το χέρι σου, σαν τον αποχαιρετούσες για τελευταία φορά στην νεκρική του κλίνη.....ήταν κείνος που δεν άντεξε το χωρισμό.....!

Ο Σκληρός ντε της παρέας........ο απρόσιτος......που κανείς δεν ήξερε για τα σκοτάδια που τύλιξαν ένα βράδυ το μυαλό του και όπλισαν το χέρι του.

Νιώθεις να πνίγεσαι ε ; νιώθεις φόρτιση ; ναι.....! όλα εκεί......καρέ-καρέ, η περασμένη σου ζωή σε ένα οικοδομικό τετράγωνο, γεμάτη εικόνες σε κάθε γωνιά, σε κάθε τοίχο......

Άξαφνα όλες οι τωρινές πόρτες και τα κτίρια γίνηκαν σκόνη και αέρας, προβάλλοντας στη θέση τους, η τότε εικόνα της Γειτονιάς....

Ωωωωωω πως το κατάφερες το μοντάζ αυτό ; όμορφο ε ; έτσι λέω.....

Πάμε να φύγουμε ντε......! 

-Ωωωωωω τι τραβάς και εσύ μωρέ τρελοκούταβέ μου......! κάτσε ήσυχος......να εδώ στο παγκάκι.........ξανακάτσε μετά από τόσα χρόνια........αυτή τη φορά με άλλη συντροφιά αναζητώντας για λίγες στιγμές τις μορφές εκείνων.....

όχι δεν είναι εκεί......! τα μάτια του Σκύλου σε κοιτάνε μονάχα εκφραστικά, 

και εσύ θέλεις να φωνάξεις, να μιλήσεις, να κραυγάσεις, να αφήσεις τα δάκρυα να ενωθούν με την υγρασία της Γης, μα δεν ξέρεις αν σε εκείνο το Οδοιπορικό το κάνεις φωνάζοντας ή σαν να μου περνάει μια ....απίστευτη υποψία ότι το κάνεις γαβγίζοντας με τη γλώσσα του σκύλου.....

Υ.Γ. 1: Ακούστηκαν τα Μουσικά θέματα: 

"Ymezi's theme" by Shigeru Umebayashi από την ταινία "IN THE MOOD FOR LOVE" by Wong Kar Wai

"Ερωτική Συμφωνία" του Γιάννη Σπανού από την Ομώνυμη ταινία του Κώστα Καζάκου

"Μη μου μιλάς γι' αγάπη" του Γιάννη Σπανού με τη φωνή της Δήμητρας Γαλάνη από την ταινία "ΟΜΟΡΦΕΣ ΜΕΡΕΣ" του Κώστα Ασημακόπουλου

"Κράτησέ με Αγάπη μου" του Μίμη Πλέσσα με τη φωνή της Πόπης Αστεριάδη από την ταινία "ΠΕΘΑΙΝΩ ΚΑΘΕ ΞΗΜΕΡΩΜΑ" του Νίκου Φώσκολου

"Τις Νύχτες μου μετρώ" του Μίμη Πλέσσα με τη φωνή της Τζένης Βάνου από την ταινία "ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΓΙΑ ΔΥΟ" του Γιάννη Δαλιανίδη

"Μελαγχολικό Μοτίβο" του Κώστα Καπνίση από την ταινία "ΤΖΕΝΗ-ΤΖΕΝΗ" του Ντίνου Δημόπουλου

"Πολύ αργά για δάκρυα" του Κώστα Καπνίση από την ταινία "ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ" του Πάνου Γλυκοφρύδη

"Αγάπη μου άνοιξε να μπω" του Κώστα Καπνίση με τη φωνή της Κλειώς Δενάρδου από την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου "ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑ"

Υ.Γ. 2 Ας μου επιτραπεί και μένα ένα ....προσωπικό γύρισμα απρόσμενων και καταιγιστικών συναισθημάτων που συντρόφευσαν κάποια βήμα σε ένα απλό νυχτερινό οδοιπορικό που μερικές φορές αποκτά χαρακτήρα "καθόδου στο κελλάρι των αναμνήσεων"