VITTORIO DE SICA: "ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΟΔΗΛΑΤΩΝ" Η έκφραση του Κινηματογραφικού Ρεαλισμού

Φίλες και Φίλοι
συνεχίζοντας το διάβα μας στα λεγόμενα "Μεγάλα" και "Θρυλικά" φιλμς του
Παγκόσμιου Κινηματογράφου στην ιστορία του,
σήμερα θα κάνουμε μια ακόμα στάση στον ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ.

Συγκεκριμένα στην μεγάλη Σχολή του Ιταλικού Νεορεαλισμού, που σημάδεψε το Κοινωνικό και Ταξικό προφίλ της Έβδομης Τέχνης μέσα στο πέρασμά του.

Αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη συντριβή του Φασισμού, η ανθρωπότητα προσπαθεί να καλύψει τις χαώδεις πληγές της που άφησε πίσω της το πιο αιμοβόρο σκοτάδι της πολιτικής και της εφαρμογής της.
Οι κοινωνίες προσπαθούν να ορθοποδήσουν, οι άνθρωποι να βγουν απ τα ερείπια, οι ελπίδες και τα χαμόγελα να ανθίσουν ξανά.

Ο ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ με πρώτο δάσκαλο τον μεγάλο ROBERTO ROSSELINI ανοίγει τη μεγάλη του σχολή με το έργο του "ΡΩΜΗ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ"

Στα χνάρια του ένας Θρύλος του παγκόσμιου Κινηματογράφου

Ο VITTORIO DE SICA


παίρνει την σκυτάλη δημιουργώντας μια ΤΑΙΝΙΑ που γράφει Ιστορία.
Μια ταινία που θεωρείται και είναι ανάμεσα στα 30 ΚΛΑΣΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ που ανέδειξε η Κινηματογραφική Τέχνη.

"ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΟΔΗΛΑΤΩΝ"

(LADRI DI BICICLETTE)

H δημιουργία του DE SICA είναι απότοκο της άμεσης μεταπολεμικής στροφής της ανθρώπινης φιλοσοφίας της Τέχνης με επίκεντρο τον ΑΝΘΡΩΠΟ.
Και ειδικότερα τον απλό, καθημερινό άνθρωπο του μόχθου, τον ΕΡΓΑΤΗ και τη ΛΑΪΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

24 ΝΟΕΜΒΡΗ 1948

Ασπρόμαυρη (φυσικά....) μονοφωνική ταινία διάρκειας 93' γυρισμένη σε φυσικούς χώρους στα προάστεια της ΡΩΜΗΣ του 1948.






Βασισμένο στην Νουβέλα του LUIGI BARTOLINI

ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΣΕΝΑΡΙΟΥ:  CESARE ZAVATTINI, VITTORIO DE SICA, SUSO CECCHI D' AMICO,  ORESTE BIANCOLI, ADOLFO FRANCI, GERARDO GUERRIERI

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ:  CARLO MONTUORI

ΠΑΡΑΓΩΓΗ:  GIUSEPPE AMATO, VITTORIO DE SICA

ΜΟΥΣΙΚΗ:  ALESSANDRO CICOGNINI



ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

LAMBERTO MAGGIORANI στο ρόλο του ANTONIO RICCI

ENZO STAIOLA στο ρόλο του μικρού γιου του BRUNO RICCI

LIANELLA CARELL στο ρόλο της συζύγου και μητέρας MARIA RICCI

GINO SALTAMERENDA στο ρόλο του BAIOCCO

VITTORIO ANTONUCCI στο ρόλο του κλέφτη

Η ΙΣΤΟΡΙΑ της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ του ΦΙΛΜ

Σημειώστε ότι ο δημιουργός της ταινίας, ο ίδιος ο VITTORIO DE SICA, δέχτηκε ΠΡΟΤΑΣΗ από τον μεγάλο ΠΑΡΑΓΩΓΟ του HOLLYWOOD, DAVID SELZNICK, δημιουργό του περιβόητου "ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ" για να χρηματοδοτήσει την ταινία.
Μάλιστα τον Α' Αντρικό ρόλο θα υποδύονταν ο "λουστραρισμένος" και ατσαλάκωτος CARY GRANT.
O VITTORIO DE SICA αρνήθηκε κάθε εμπλοκή των Αμερικάνων στη δημιουργία της ταινίας και η ΤΑΙΝΙΑ ...ΣΩΘΗΚΕ μένοντας στην ιστορία.
Παρά την άρνηση οι Αμερικάνοι δεν ...πείσμωσαν και αναγκάστηκαν εκ των πραγμάτων αντικειμενικά να δώσουν ύψιστη τιμή και αναγνώριση στην Ταινία, στα OSCAR της εποχής όπως θα δούμε αργότερα.


Η ΙΣΤΟΡΙΑ των ΕΡΜΗΝΕΥΤΩΝ της ταινίας

Σημειώστε αγαπητές φίλες και φίλοι ότι οι άνθρωποι που ερμηνεύουν την ταινία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καλοί ηθοποιοί που ερμηνεύουν τους απλούς μεροκαματιάρηδες εργάτες αλλά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ που ερμηνεύουν με εξαίρετη φλόγα ζωής την ΙΔΙΑ τη ΖΩΗ τους.....!
Απλά συγκλονιστικό....!








ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ της ΤΑΙΝΙΑΣ

Ιταλία 1948, ΡΩΜΗ. 
Ο Ιταλικός λαός προσπαθεί να ανασυνταχτεί και να βγει από τα ερείπια που άφησε πίσω του ο Φασισμός του Μουσολίνι και των μελανοχιτώνων του καθώς και ο καταστρεπτικός Β' Παγκόσμιος πόλεμος.

Η Ρώμη δεν είναι πια η ψευτο-μεγαλόπρεπη Πόλη φανφάρα στην οποία ο Μουσολίνι και οι φασίστες του έδιναν χαρακτήρα της Αυτοκρατορικής ...πρωτεύουσας με τις παράτες και τις φανφάρες.
Η Ρώμη δεν είναι καν η όμορφη εκείνη Πόλη του φωτός και του πνεύματος του αρχαίου Λατίου.

ο Τίβερης φαντάζει και είναι μουντός, λασπωμένος, με όχθες μέσα στη βρώμα, την εγκατάλειψη.

Η Μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων, ο Λαός και οι Εργατικές οικογένειες ζουν σε τρώγλες και σε μίζερα εξαθλιωμένα διαμερίσματα. 
Η ΑΝΕΡΓΙΑ σκοτώνει κάθε όνειρο και κάθε αξιοπρέπεια.
Κάθε μέρα χιλιάδες απελπισμένοι άνεργοι στήνονται σε ουρές προσπαθώντας να βρουν έστω μια δουλειά. Γυναίκες, πουλάνε ότι απέμεινε με αξία από το πληγωμένο τους νοικοκυριό.
Μνημειώδης η σκηνή που η MARIA RICCI πουλάει τα ...σεντόνια της για να μπορέσουν να πάρουν πίσω από το ενεχυροδανειστή το Ποδήλατό τους.

Η Κάμερα ανοίγει το κάδρο δείχνοντας υπαλλήλους των αγοραστών να ανεβάζουν τα σεντόνια σε ντάνες ατέλειωτου ύψους μέτρων....


Μικρά παιδιά, χαμίνια της ζωής, σέρνονται στο δρόμο για να βοηθήσουν και αυτά στο βαθμό που μπορούν. 
Η Εγκληματικότητα με κλοπές είναι ένα πλέον με την καθημερινότητα...




ΤΟ ΘΕΜΑ της ΤΑΙΝΙΑΣ

Μέσα σε αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα που περιγράψαμε η Οικογένεια του ANTONIO και της MARIA RICCI μαζί με το μικρό τους γιο, τον BRUNO, αναζητούν δουλειά.
Ο ANTONIO με χίλια βάσανα βρίσκει μια δουλειά αφισσοκολητή στο Δήμο, η οποία όμως απαραίτητα χρειάζεται ποδήλατο για μετακίνηση.
Η MARIA πουλάει ότι πολύτιμο έχει σε ρούχα για να πάρουν πίσω το Ποδήλατό τους, που το κρατάει το ενεχυροδανειστήριο, πράγμα που το κάνουν.

Η Ελπίδα και το όνειρο έρχονται πάλι ξανά στα πρόσωπα της οικογένειας και το χαμόγελο ζωγραφίζεται στα πρόσωπά τους.

Ο ANTONIO ξεκινάει την πρώτη του βάρδια με το ποδήλατο μαζί του ΑΛΛΑ......
στην πρώτη του αφισσοκόληση πέφτει θύμα οργανωμένης κλοπής και το ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΧΑΝΕΤΑΙ ΞΑΝΑ.....!!!


Τι ειρωνεία αλήθεια......! ο VITTORIO DE SICA παίζει με τις τρομερές κοινωνικές αντιθέσεις:

Ο Απλός μεροκαματιάρης εργάτης ANTONIO κολλάει αφίσες της απαστράπτουσας
RITA HAYWORTH.....ενός άλλου λαμπερού κόσμου...


Το ΠΟΔΗΛΑΤΟ για τον ANTONIO και την οικογένειά του είναι το απόλυτο εργαλείο της ζωής τους.....! είναι κομμάτι της....! με αυτό θα ζούσαν, με αυτό θα δούλευε εκείνος.....
χωρίς αυτό δεν υπάρχει.......χωρίς αυτό η απελπισία γίνεται μόνιμο ταίρι τους ξανά....

Ο ΑΓΩΝΑΣ της ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ

Ο ΑΝΤΟΝΙΟ με τον νεαρό γιο του BRUNO στο πλαί του ξεκινάνε έναν μαρτυρικό αγώνα αναζήτησης του ΚΛΕΦΤΗ του ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ τους...

Με τεράστια μαεστρία και μοναδικότητα ο VITTORIO DE SICA χρησιμοποιεί αυτό το μαρτυρικό ολοήμερο, στα όρια κάθε ανθρώπινης δύναμης και αντοχής οδοιπορικό για να περπατήσουμε και εμείς τους δρόμους της ΡΩΜΗΣ, σε κάθε γειτονιά της, από το συγκροτημένο κέντρο της μέχρι τα γκρίζα ερειπωμένα της προάστια και συνοικίες...

Ακόμα και η ίδια η ΒΡΟΧΗ γίνεται "εργαλείο" στον μεγάλο Σκηνοθέτη να την δέσει συμβολικά με το αδιέξοδο των ηρώων μας και την απελπισία τους...

Και που δεν φτάνει η αναζήτησή τους:  Στην Αστυνομία, σε συναδέλφους, στην Εκκλησία, σε ιδρύματα, ακόμα ναι.....και σε ...καφετζούδες μέντιουμ της ...εποχής που έκλεβε όνειρα.





Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ

Στα μάτια μας, μέσα απ τη διαδρομή της αναζήτησης του κλεμένου ποδηλάτου περνάνε όλα τα βασικά εκείνης της εποχής και κοινωνίας:

Γραφειοκρατία των δημοσίων υπηρεσιών, η Μοναξιά που δέρνει κάθε γειτονιά, η ανύπαρκτη συνδικαλιστική εργατική οργάνωση, οι ουρές με τις εικόνες στα λεωφορεία χαρακτηριστικές, η αδιαφορία και το μπλαζε ύφος της Εκκλησίας.

Ο Ρόλος που δίνει στον νεαρό BRUNO ο VITTORIO DE SICA και οι συγγραφείς του έργου δεν είναι καθόλου τυχαίος.
Ο Μικρός είναι πανταχού παρών.....! ακούραστος αγωνιστής, αλληλέγγυος στον Πατέρα του με κάθε τίμημα αλλά είναι και ο ΗΘΙΚΟΣ καθαρτής....!

Όταν ο απελπισμένος πια Πατέρας του, αδυνατεί να βρει τον πραγματικό κλέφτη πέφτοντας ακόμα και σε πλάνες, αποφασίσει πλέον να εκπέσει και ο ίδιος στο ρόλο του ΚΛΕΦΤΗ τότε ο ΜΙΚΡΟΣ είναι εκεί τόσο ΣΙΩΠΗΡΟΣ που τον ΔΙΑΛΥΕΙ, τον ΤΣΑΚΙΖΕΙ.....!

Η Απουσία κριτικής από το γιο του στην ΚΛΟΠΗ ενός ποδηλάτου, τον βυθίζει ακόμα περισσότερο στη Κόλαση και στην προσωπική του απώλεια αυτοεκτίμησης.

Στα μάτια του ντροπιασμένου ANTONIO, ο VITTORIO DE SICA, προβάλλει το τεράστιο ΤΙΜΗΜΑ της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ σε τούτο εδώ το ζόφο.

Αλλά, ο μεγάλος σκηνοθέτης, ξέρει ότι ΠΡΕΠΕΙ να δώσει και κάποιες στιγμές ΧΙΟΥΜΟΡ τόσο στους ίδιους τους πρωταγωνιστές του όσο και στο ΚΟΙΝΟ για να μην μετατραπεί η απελπισία σε καθολικό ένδυμα της ταινίας.







ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

Οι LAMBERTO MAGGIORANI, ENZO STAIOLA, LIANELLA CARELL 
ειλικρινά δεν ξέρω σε τι διαφέρουν από κάποια "βαριά" ονόματα του Κινηματογράφου.....!

Ερμηνείες απλών ανθρώπων της ζωής για την ίδια τη ζωή. Συγκλονιστική η παρουσία τους. Το χαμόγελό τους, η θλίψη, η αγωνία τους πραγματικά εκπληκτικές ως ερμηνεία.
Ο LAMBERTO MAGGIORANI μιας και σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος του έργου ως ANTONIO, ίσως χωρίς να το ξέρει, γράφει ιστορία.....! μένει στην ιστορία.... Έχοντας φύγει απ τη ζωή στα 1983, τόσο αυτός όσο και οι λοιποί ερμηνευτές δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι η ταινία στην οποία πρωταγωνίστησαν δέθηκε με την ιστορία του Κινηματογράφου.

Στέκομαι ιδιαίτερα στο θρυλικό μικρό, τον ENZO STAIOLA που σαν BRUNO βάζει την υπογραφή του σε μια από τις πλέον χαρακτηριστικές παιδικές όψεις στη μεγάλη οθόνη.

Θα σταθώ λίγο στην περιβόητη σκηνή του εστιατορίου όπου Πατέρας και γιος, τρώνε μαζί με πλούσιους πελάτες, κάτι που εμφανίζεται ως "κατάκτηση"

Παίρνω λοιπόν την προσέγγιση του Γιώργου Ευθυμίου στο www.cine.gr  

"Η Σκηνή στο εστιατόριο είναι και η αρχή της κριτικής στον πρωταγωνιστή. Απ' τη μια ο γιος προσπαθεί να μιμηθεί το πλουσιόπαιδο του διπλανού τραπεζιού. Σε μια απ τις λίγες ευκαιρίες να συμπαρευρίσκεται με ανθρώπους της αστικής τάξης. Ενώ ο πατέρας απ την άλλη, αισθάνεται ως επανάσταση και νίκη έναντι της ...συζύγου, το γεγονός οινοτροφοδοσίας του παιδιού του.
Ω....Ειρωνεία....! η εργατική τάξη καυτηριάζεται στην έλλειψη οράματος. Έχοντας πρωταρχικό στόχο, το απατηλό όνειρο της πλαστής ευτυχίας του πλούτου και της αναρρίχησης στην υφιστάμενη κοινωνική πυραμίδα..."




Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΦΟΡΜΑ του VITTORIO DE SICA

Ο Ιταλικός νεορεαλισμός κινηματογραφικά πάντα ζει και κινείται σε εξωτερικά κύρια ανοιχτά πλάνα.
Οι λήψεις δεν γίνονται ποτέ σε στούντιο και χρησιμοποιούνται συνεχώς φυσικοί χώροι για την ταινία.
O VITTORIO DE SICA ακολουθεί πιστά το δρώμενο αυτό, έχει καθαρά ύφος ταινίας ντοκυμανταίρ και οι ήρωές του κινούνται στο δικό τους χώρο.
Δεν υπάρχει μεγάλη χρήση μοντάζ και περίπλοκος φωτισμός και είναι φανερή η "αφαίρεση" που υφίσταται το ντεκουπάζ της ταινίας. Μια ταινία δηλαδή που το δικό της στυλ είναι "χωρίς στυλ".
Η Ταινία ουδεμία σχέση έχει με το κλασικό Αμερικάνικο μελόδραμα της εποχής.
Οι ερμηνείες είναι συγκλονιστικές μέσα στην αλήθεια τους και η κάμερα κάνει θαύματα.

Ρίξτε μια ματιά εδώ στα ανοιχτά κάδρα εικόνες της Ρώμης εκείνης της εποχής στις όχθες του ΤΊΒΕΡΗ.
Η Εικόνα μιλάει μόνη της για τους συνειρμούς της






ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Ο "ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΟΔΗΛΑΤΩΝ"  τιμήθηκε με

OSCAR καλύτερης ξένης ταινίας το 1950 και ήταν ακόμα υποψήφιο για Βραβείο σεναρίου
18 ακόμα ΔΙΕΘΝΗ ΒΡΑΒΕΙΑ τιμούν τη μεγάλη αυτή ταινία με ανάμεσά τους να ξεχωρίζουν:

ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ ΗΠΑ 1950, BAFTA ΒΡΑΒΕΙΟ 1950, 6 ΒΡΑΒΕΙΑ ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ



Αυτό ήταν το συγκλονιστικό πέρασμα του "ΚΛΕΦΤΗ ΠΟΔΗΛΑΤΩΝ" από τη ζωή μας.....

Μια καλλιτεχνική πνευματική και Κινηματογραφική δημιουργία που αν και έχουν περάσει 66 ολάκερα χρόνια από το γύρισμά της, αν και έχουν γίνει άλματα στην τεχνική, αυτή η δραματική ανθρώπινη ασπρόμαυρη ταινία, εξακολουθεί να παραμένει ΑΞΕΧΑΣΤΗ, ΕΠΙΚΑΙΡΗ, ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ με διαχρονική καλλιτεχνική και ερμηνευτική αξία.

Ένας "ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΟΔΗΛΑΤΩΝ" που ισοδυναμεί με έναν αντίστοιχο ή ισοδύναμο "κλέφτη ονείρων και ελπίδων" στη ζωή μας...

















Σχόλια

  1. Εντάξει, μιλάμε για μεγάλη ταινιάρα!!! Μπράβο Γιάννη για την εξαιρετική σου παρουσίαση, τέτοια που αρμόζει σε ένα τόσο σημαντικό έργο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε, "Κούνελε", τα λόγια σου αποτελούν ιδιαίτερη Τιμή για μένα και σε ευχαριστώ....! όπως το είπες ακριβώς.....μιλάμε για ιστορική ταινία γεμάτη συναισθήματα και συγκίνηση. Καλή συνέχεια φίλε μου.

      Διαγραφή
  2. Δεν την έχω δει την ταινία. Έχει μόνο δυο-τρία χρόνια που προσπαθώ να παρακολουθήσω παλιές ταινίες και τις έχω χωρίσει σε αυτές που θέλω να δω και σε αυτές που πρέπει να δω. Κάποιες ορολογίες που αναγράφεις Γιάννη δεν τις καταλαβαίνω ή μάλλον δεν καταλαβαίνω τις διαφορές ανάμεσα στις σχολές του σινεμά, εκτός από πολύ καραμπινάτες περιπτώσεις.

    Σε διαβάζω όμως και κρατάω σημειώσεις! Μορφώνομαι! Καλό ξημέρωμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευγένεια και την παρουσία σου. Είμαι στη διάθεσή σου για κάθε επεξήγηση σε οτιδήποτε χρειάζεσαι να σταθούμε. Όλοι είμαστε εδώ για να δίνουμε και να παίρνουμε στους άλλους, στον όμορφο δικτυακό δημιουργικό κόσμο. Όσον αφορά τις επιλογές σου, ναι....! καθώς βλέπω θέλεις και αγαπάς τον κλασικό Κινηματογράφο, είναι κάποιες ταινίες που "πρέπει" να δεις υπό την έννοια όχι της αγγαρείας αλλά του ότι από αυτές θα πάρεις απίστευτα πράγματα. Αυτός είναι και ο λόγος των τελευταίων μου παρουσιάσεων σε ανάλογες ταινίες.
      Σε φιλώ και εύχομαι καλή συνέχεια.

      Διαγραφή
  3. Καταπληκτική ταινία, την έχω δει μια και δυο και τρεις!!!!!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωωωωω Αλεξάνδρα μου....! συνεπώς στη δική σου θέαση και τα συναισθήματα που προκάλεσε μέσα σου, προσθέτω και τα δικά μου. Ευχαριστώ κορίτσι μου και όμορφη συνέχεια.

      Διαγραφή
  4. Καλημερα Γιαννη μου!
    Εγω δεν εχω δει τη ταινια αν και εχω ακουσει απειρα καλα λογια.
    Η δικη σου παρουσιαση εξαιρετικη!
    Ευχαριστουμε πολυ!
    Στα υποψιν λοιπον η ταινια! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα σου κορίτσι μου......! ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Θα αποζημιωθείς από την ταινία στο εγγυώμαι. Καλή συνέχεια να έχεις σε ότι κάνεις.

      Διαγραφή
  5. Με μεγάλη συγκίνηση διάβασα το αφιέρωμά σου στην πολυαγαπημένη μου ταινία...
    Παρακολουθώντας την, πρώτη φορά (πάνε πολλά χρόνια, ήμουν μεγαλύτερη από 16 αλλά μικρότερη από 20) νόμιζα πως ζωντανεύει η γκρεμισμένη (μετεμφυλιακή) Ελλάδα (!), όπως την είχα "ακούσει" από διηγήσεις και διαβάσει σε βιβλία. Αν και είχα καταλάβει ότι οι πόλεμοι σκοτώνουν παντού τα ίδια όνειρα κι ισοπεδώνουν τόπους και ζωές, στον "Κλέφτη των Ποδηλάτων" το συνειδητοποίησα ίσως με τον πιο δυνατό τρόπο.
    Η ταινία σε "ρουφά"... ή σε ταξιδεύει σε διαδρομές τόσο ξεκάθαρες, σαν το αίμα σε αρτηρία. Και δεν ξέρω αν τέτοιου είδους ταξίδια μπορεί να τα νοιώσει κάποιος αν είναι ανέμελος ή χορτάτος. Ντρέπομαι (για λογαριασμό του!) για γνωστό που είχε πει κάποια στιγμή "μα, τι βλακείες πάτε και βλέπετε;! Δεν ισχύουν αυτά!" Δεν μας ενδιαφέρει, βεβαίως, αλλά δεν μπορούσα να μην το αναφέρω όταν, σχεδόν παραλύει κανείς από τη δύναμη της εικόνας και των ερμηνειών (όσο καλός ηθοποιός και να 'ναι κανείς... την πραγματικότητα δεν μπορεί να την ερμηνεύσει περισσότερο ρεαλιστικά απ' αυτόν που τη βιώνει).
    Δεν είχα σκοπό να γράψω πολλά... για να είμαι ειλικρινής, νόμιζα πως δεν θα μπορούσα να γράψω τίποτα!... Τίποτα περισσότερο απ' όσα "λέει" η ίδια η ταινία κι απ' όσα, με τόσο σεβασμό, της αποδίδεις στο αφιέρωμά σου...

    [Είναι λυπηρό... όμως, 70 σχεδόν χρόνια μετά, οι εικόνες ξαναζωντανεύουν. Τα μηνύματα της ταινίας, ήταν και παραμένουν διαχρονικά.]

    Καλό βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο, Γιάννη μου!
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου καλησπέρα σου.
      Κατέθεσες με ανοιχτή καρδιά την έκφραση της ψυχής σου και ακούμπησες τα συναισθήματά σου πάνω σε τούτη την τοποθέτηση.
      Όντας 54 ετών, ....ζωή να έχω, παιδί της γενιάς του 1960, μεγαλωμένος με παιδικά χρόνια μέσα στις εργατικές γειτονιές που στόλιζαν τότε τη "σκούρα" και φτωχή πλευρά της πρωτεύουσας, ήξερα ακριβώς τι πα να πουν οι εικόνες και τα καρέ που ο VITTORIO DE SICA αφήνει να παρελάσουν μπρος στα μάτια μας.
      Τότε στα 1948 στη Ρώμη, εμείς τα ζούσαμε στα 1960-70 στις φτωχοτεινονιές της Αθήνας.
      Συνεπώς, για να βιώσεις στο πετσί σου, στην αισθητική σου, στο συναίσθημά σου τέτοιες ταινίες, οφείλεις ταξικά να ξέρεις που πατάς και τι στράτες έχεις διαβεί.
      Πολύ περισσότερο να μην τις έχεις προδώσει και εξαγοράσει.....!
      Όπως το σχόλιο που σωστά αναφέρεις.
      Προφανώς ο σχολιαστής αυτός, λογικό να μην είχε δει ποτέ στη ζωή του τέτοιες εικόνες είτε γιατί μεγάλωσε σε πλούσια προστατευμένα γκέτο που του απαγόρευαν να λερώσει τα σινιέ του παπούτσια στη λάσπη μιας φτωχογειτονιάς.
      Δεν ξέρεις πόση χαρά μου έδωσε αυτό ακριβώς το μακροσκελές σχόλιό σου, που φανερώνει την "αναστάτωση" στην καρδιά σου και στις παραστάσεις σου.
      Συναντιόμαστε λοιπόν πάλι στην όξυνση των αντιθέσεων που βλέπουμε και σήμερα να ζωντανεύουν με ανάγλυφο τρόπο.
      Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω.
      Φιλιά πολλά και όμορφο ΣαββατοΚύριακο Ρούλα μου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις τελευταίου μήνα

Ηλίας Λογοθέτης: Στο δρόμο της αθανασίας

Αντρική λάμψη στο κλασικό Χόλιγουντ (Top stars actors in classic Hollywood) Μέρος 1ο

Όταν ο Μάρλον Μπράντο σόκαρε τα Όσκαρ