ΗΘΙΚΗ και ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ: Το μέγα Φιλοσοφικό ζήτημα σε Κινηματογραφικό Φόντο.

Μετά τη χαλάρωσή μας στον κόσμο της ξέφρενης κωμωδίας

φίλες και φίλοι, είναι η ώρα για ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ....

Για κουβέντα και κρίση πάνω σε ένα ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ και ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΘΕΜΑ....

ΗΘΙΚΗ και ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ....

Η Σχέση του "ΚΑΛΟΥ" με το "ΟΜΟΡΦΟ"

Και όλα τούτα πάνω σε ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΟΝΤΟ.

Αλήθεια έχετε ποτέ σκεφτεί το βασικό Δέσιμο Ηθικής και Αισθητικής ;

Γιατί το "ΚΑΛΟ" πρέπει να είναι "ΟΜΟΡΦΟ" ;

Και γιατί πάντα το "ΑΠΕΧΘΕΣ ΑΣΧΗΜΟ" είναι και "ΚΑΚΟ" ;

Τι είπα τώρα ε ;;

ένα κλασικό μέσο status στην καθημερινή ζωή θα το πιάσουμε σήμερα μέσα από το συγγραφικό έργο μιας ΓΥΝΑΙΚΑΣ....!

Και ενός ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΘΡΥΛΟΥ.

Η Γυναίκα είναι η ξακουστή 

ΜΑΙΡΗ ΣΕΛΛΕΫ

Η Μεγάλη Αγγλίδα συγγραφέας MARY WALLSTONECRAFT SHELLEY σύζυγος του μεγάλου

ρομαντικού Άγγλου ποιητή PERSY SHELLEY

Και το έργο αυτής ; μα το Θρυλικό και μοναδικό φιλοσοφικό αριστούργημα

"ΦΡΑΝΣΚΕΣΤΑΪΝ"

(ή "Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ")

Λογοτεχνικό και συνάμα Φιλοσοφικό Έργο που στον Κινηματογράφο έγινε σύμβολο με την Κινηματογραφική του ανάδειξη.

Εδώ εμείς θα σταθούμε στο έργο του KENETH BRANAGH 

"FRANKESTEIN"

δουλεμένο στο σενάριο των STEPH LADY & FRANK DARABONT

Το "τρομακτικό" και αισθητικά "αποκρουστικά βίαιο" αυτό λογοτεχνικό έργο, γράφτηκε από τα χέρια μιας ΓΥΝΑΙΚΑΣ......! Ναι.....! μιας γυναίκας, στα 20 της χρόνια.....!

Ένα έργο, που κάτω από το τερατώδες περιτύλιγμα κρύβει έναν τεράστιο λυρισμό, βαθύτατη ανθρωπιά, άπειρα μηνύματα, και μια απέραντη μελαγχολία.

Και φυσικά, σαν καλλιτεχνική του προέκταση η Συγκλονιστική ταινία του μεγάλου KENETH BRANAGH, που στις 4 Νοέμβρη του 1994 βγήκε στο Κοινό με μια ΔΙΑΝΟΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ που συγκλονίζει:

O τιτάνιος ROBERT DE NIRO στο ρόλο του πλάσματος δημιούργημα του Dr. Frankestein

Ο KENNETH BRANAGH στο ρόλο του γιατρού FRANKESTEIN

H Αιώνια και σκοτεινά Γοτθικά μοναδική HELENA BONHAM CARTER στο ρόλο της ELIZABETH

Ο TOM HULCE στο ρόλο του HENRY CLERVAL

Ο Μεγάλος δάσκαλος IAN HOLM στο ρόλο του Βαρώνου Frankestein

Ο AIDAN QUINN στο ρόλο του CAPTAIN ROBERT WALTON

Ο PATRICK DOYLE στη ΜΟΥΣΙΚΗ

Ο ROGER PRATT στην ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ

Στην ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ο JAMES ACHESON

Στο CASTING η PRISCILLA JOHN

Στον ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ο TIM HARVEY

Δεν είναι κύρια εδώ σκέψη μας να αναλύσουμε διεξοδικά μια συγκλονιστική ταινία και παραγωγή πάνω στο συγκλονιστικό αυτό Μυθιστότημα φιλοσοφικό Δοκίμιο.

Προσπάθειά μας είναι, με ΦΟΝΤΟ, τις ΟΠΤΙΚΕΣ και ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ και ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ που μας δίνει το έργο αυτό στην Οθόνη να σταθούμε στα ΜΕΓΙΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ που αναφέραμε.

η ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΝΩΣΤΗ

Ο Γιατρός FRANKESTEIN συγκλονισμένος από τον θάνατο της Μητέρας του και του Μέντορά του, μη αποδεχόμενος ηθικά αλλά κύρια συναισθηματικά τον ΘΑΝΑΤΟ, προσπαθεί να τον ΝΙΚΗΣΕΙ.

Κορυφώνοντας την αεικίνητη πάλη του ΑΝΘΡΩΠΟΥ με το ΘΑΝΑΤΟ, ο FRANKESTEIN τον ξεπερνά, "ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ" ξανά, δίνοντας ΖΩΗ σε έναν εκτελεσμένο κατάδικο, δημιουργώντας και φέρνοντας στη ζωή ένα ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΤΕΡΑΣ.

Τα ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ που ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ θίγει η MARY SHELLEY στο έργο της είναι:

• Η ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΛΗ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ με το ΘΑΝΑΤΟ
• Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Ναι.....! ένα τεράστιο ζήτημα που η Αγγλίδα συγγραφέας έθεσε επί τάπητος από το 1817 που έγραψε το μοναδικό αυτό έργο.

ΩΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ το ΗΘΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ΦΤΑΣΕΙ η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ;

Με ΤΙ ΜΕΣΑ ; με ΠΟΙΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ; με ΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ;

Ζήτημα που σήμερα ειδικά καθίσταται ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΜΕΓΙΣΤΟ τη στιγμή που ο άνθρωπος δείχνει να ελέγχει τη δομή του DNA, άρα της ΖΩΗΣ.

Αλλά το ΜΕΓΙΣΤΟ επίσης ΖΗΤΗΜΑ της SHELLEY έγκειται στην προσέγγιση της σχέσης της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ με την ΗΘΙΚΗ.

Άραγε θα μπορούσαμε δίπλα μας, ολόγυρά μας, να δεχτούμε ένα αποκρουστικά κραυγαλέο ΤΕΡΑΣ ως "ΚΑΛΟ", "ΑΓΑΘΟ" ;

Θα μπορούσε αυτό το τερατώδες δημιούργημα του DR. FRANKESTEIN να είναι ένα άκακο καλοκάγαθο πλάσμα που ζητάει ΑΓΑΠΗ, ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ; ΑΠΟΔΟΧΗ στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ των ΑΝΘΡΩΠΩΝ ;

Θέτοντας απέναντί μας δύο ανθρώπους, άντρα ή γυναίκα, ο ένας ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΑ ΑΣΧΗΜΟΣ και ΤΕΡΑΤΩΔΗΣ σύμφωνα με τα ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ πρότυπα που μας έχει συνηθίσει και δώσει το Κοινωνικό περίγραμμα.

Ο Άλλος, ένα πανέμορφο αγγελικό πλάσμα, όμορφο, αρμονικό, αισθησιακό...

Αν εκείνη τη στιγμή έπρεπε να ΚΡΙΝΟΥΜΕ την ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ενός ΚΑΚΟΥ, ενός ΕΙΔΕΧΘΟΥΣ γεγονότος

ΠΟΙΟΝ από τους ΔΥΟ θα ΔΕΙΧΝΑΜΕ ΑΜΕΣΑ και ΑΒΑΣΑΝΙΣΤΑ ;;;;

Την έχετε κάνει αυτήν την ερώτη στον εαυτό σας ;;;

Και για να επικεντρώσουμε και πάλι στην ΤΑΙΝΙΑ και στο ΕΡΓΟ όπως αυτό πιστά αναπαριστά σε ΕΙΚΟΝΑ τις σκέψεις της συγγραφέως.....

Το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΛΑΣΜΑ που ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ το "τέρας" του Φρανκεστάιν, που ένιωσε και αφουγκράστηκε την Αγάπη του, που ένιωσε το πόνο του, τη μοναξιά του, δεν ήταν παρά ο ΤΥΦΛΟΣ ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ στο αγρόκτημα με τον οποίον το τερατώδες δημιούργημα είχε τις πρώτες επαφές στη "νέα του ζωή".

Όταν μάλιστα έγινε αντιληπτός από τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ τότε έμμεσα με τη δική τους απόρριψη έγινε αιτία καταστροφής...

Κανείς "λογικός" και αισθητικά "ισορροπημένος" άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί δίπλα του το ΤΕΡΑΣ του ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ..

Ο Κατήφορος της ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ του τέρατος, όπως τον βλέπουμε και καταγράφουμε στη

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ενός ΙΕΡΟΥ "ΤΕΡΑΤΟΣ" του ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ,

τον ROBERT DE NIRO

δεν έχει σταματημό, σαν αντιλαμβάνεται ότι ο ...ερχομός ΄του πίσω στη ζωή όχι μονάχα είναι ΕΥΛΟΓΙΑ για τον ίδιο αλλά μια

ΕΠΩΔΥΝΗ ΚΑΤΑΡΑ και ΕΦΙΑΛΤΗΣ για τους ανθρώπους γύρω του.

Οι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΖΩΗΣ και Ύψιστης τέχνης από τον ίδιο τον 

KENETH BRANAGH αλλά και την GOTHIC "Θεά"  HELENA BONHAM CARTER, που υποδύεται την αρραβωνιαστικιά του, δίνουν ανάγλυφα, σε ΤΡΑΒΗΓΜΕΝΟ και ΑΚΡΑΙΟ ΒΑΘΜΟ τη ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ και ΗΘΙΚΗΣ όταν δύο "άκρα" προσπαθούν να ενταχθούν και να συμβιώσουν.

Τότε το δημιούργημα του Δόκτωρος μετατρέπεται και για τον ίδιο σε ΕΦΙΑΛΤΗ.....!

Σαν το τέρας ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ από τη ζωή με τρόπο ΒΙΑΙΟ και ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟ αυτό που του "αρμόζει"...

Ένα ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΤΕΡΑΣ μονάχα με ένα ίδιο πρότυπο μπορεί να ΤΑΙΡΙΑΞΕΙ......Μέγιστο και αυτό χαστούκι στη δική μας αισθητική των ορίων....

Άραγε θα μπορούσαμε δίπλα μας σαν σύντροφό μας, φίλο μας, συνεργάτη μας, συγγενή μας να δεχτούμε έναν ΚΑΚΑΣΧΗΜΟ άνθρωπο ; ή και ανάποδα ;;; κατά πόσο ΕΜΕΙΣ θα ήμασταν αποδεκτοί από τον αντίστοιχο ΕΞΩ ΚΟΣΜΟ ;

Δείτε στον κόσμο των ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ, ανεξαρτήτως θρησκείας και αντίληψης:

Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ, οι "διαβολικές" δυνάμεις του κακού και του σκότους, όλες έχουν ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΗ, όλοι οι κακοί είναι άσχημοι......

Ο Κόσμος των Αγγέλων είναι πλασμένος αισθητικά ΙΔΑΝΙΚΑ, όμορφος, τρυφερός.....

Ποια άραγε δύναμη της ΦΥΣΗΣ δένει αυτόν τον ορισμό ;;;

Μέγιστο λοιπόν το δίλημμα και το ζήτημα που βάζει στον "ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ" η MARY SHELLEY.

Και όχι μονάχα ένα αλλά πολλά......

Ερωτήματα που δεν έχουν να λάβουν εύκολη απάντηση και να λυθούν χωρίς κόστος.

Για την Ιστορία το εξαίρετο φιλμ του KENNETH BRANAGH ήταν υποψήφιο για OSCAR καλύτερου make-up

κέρδισε μια σειρά υποψηφιότητες ανάμεσα στα βραβεία BAFTA, διεκδίκησε πολλά μαζικά βραβεία στο SATURN FESTIVAL

και γενικά μπόρεσε να αναδείξει με εμφαντικό τρόπο τους φιλοσοφικούς προβληματισμούς της συγγραφέως αλλά συνάμα και του σκεπτόμενου ανθρώπου που στέκεται ανήμπορος, αδύναμος μπροστά στο ΘΑΝΑΤΟ και στις ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ της ζωής του.

Ο Μεγάλος ROBERT DE NIRO, ένας πραγματικός Ιεροφάντης του Κινηματογράφου, προσέφερε ίσως το απόλυτο "είναι" του σαν άνθρωπος και Ηθοποιός για να δώσει την πρέπουσα ερμηνεία σε ένα ρόλο απίστευτα δύσκολο.

Και τότε, στο φινάλε του μεγάλου έργου, το φιλοσοφικό αυτό δοκίμιο, η τρομερή αυτή δοκιμασία έρχεται να σταθεί στην τραγική της κορύφωση...

Το "τερατώδες" δημιούργημα του Δόκτωρος Φρανκεστάιν, αυτό το γεμάτο μελαγχολία, αδιέξοδα, μοναξιά, καταστρεπτικό μόρφωμα, γέννημα θρέμμα ίσως μιας "παραβατικότητας" της επιστήμης και ενός βιασμού της ζωής, 

μια ζωντανή θλιβερή περιφερόμενη "Ύβρις" στην ισορροπία της Φύσης αποφασίζει, μόνο του, να δώσει τη λύση που του αρνήθηκαν οι άνθρωποι...

"I'M FINISHED WITH THE MEN......!!!! "

Aναφωνεί με όση δύναμη έκφρασης έχει να βγάλει από το παράταιρο συναισθηματικό του κόσμο, ο ROBERT DE NIRO, ως "δημιούργημα" και διαλέγει ΕΚΕΙΝΟΣ την επιστροφή του, δυστυχώς, εκεί που ανήκε, στο κόσμο των νεκρών, δίνοντας ο ίδιος τέλος στην άδοξη και καταστρεπτική του επιστροφή στη ζωή, αυτός......! ένας ...κακάσχημος "δαίμονας" ανάμεσα στους όμορφους ανθρώπους, ένα τερατώδες δημιούργημα ανάμεσα στον επιφανειακό όμορφο αισθητικό κόσμο των χυμών της ζωής...

Και όμως, εκείνο, το "πράγμα", το δημιούργημα, όταν τον βρίσκει στους πάγους να περιφέρει την ερήμωσή του, ο CAPTAIN ROBERT WALTON τον ρωτά:

-Ποιος είσαι ;

-Ποτέ δεν μου έδωσε όνομα.......

και στέκονταν εκεί, λυπημένος, να θρηνεί το θάνατο του δημιουργού του, όταν και πάλι ο Καπετάνιος τον ρωτά:

-Γιατί θρηνείς ;

-Ήταν ο Πατέρας μου.......!

Οι δίαλογοι ανάμεσα στο ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ και στον δρ. ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ είναι απίστευτα συγκλονιστικοί και αποκαλυπτικοί της σύγκρουσης των αντιφάσεων της ζωής:

ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ: -Μου έδωσες αυτές τις αισθήσεις και τα συναισθήματα. Μα δεν μου είπες πως να τα χρησιμοποιώ.....! τώρα δύο άνθρωποι είναι νεκροί εξ αιτίας μας.... Γιατί ;

ΔΡ. ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ: -Υπάρχει κάτι στη δουλειά, στο μυαλό μου, στη ψυχή μου, που δεν καταλαβαίνω...

---

ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ: -Και για τη δική μου ψυχή ; έχω άραγε μία ; ή είναι ένα κομμάτι που ξέχασες απ' έξω.....;

Η Αντίφαση της Ηθικής με την Αισθητική φτάνει στο υπέρτατο σημείο ρήξης....

Η Παραβίαση του ανθρώπου του κώδικα της ζωής και της γραμμής: Ζωή-Θάνατος-Ζωή φτάνει στην κάθαρση....

Η Φύση δεν μπορεί να ανατραπεί χωρίς κόστος, χωρίς αβάσταχτο πόνο, χωρίς ερήμωση, καταστροφή, απόρριψη...

Ένα παράταιρο αισθητικό τερατούργημα "δεν μπορεί" να είναι "καλοκάγαθο" αλλά συνδέεται με την καταστροφή...

Τα ραπίσματα στη  φιλοσοφική του ανθρώπου κλείνουν με εμφαντικό τρόπο.....

Αυλαία.........