Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι

Καλημέρα και ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.....

***ΜΑΗΣ***

Μεγάλη μέρα παγκόσμιου συμβόλου σήμερα

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Μέρα, που της Γης οι κολασμένοι, οι άνθρωποι του μόχθου και της παραγωγής, έχοντας πάει η ζωή τους, δεκαετίες πίσω σε κείνα τα πρωτογενή συνθήματα της ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ του ΣΙΚΑΓΟ που το 8ΩΡΟ έμπαινε σαν ΒΑΣΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ζωής για την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.

Σύνθημα που ΣΗΜΕΡΑ γίνεται όχι απλά ΕΠΙΚΑΙΡΟ αλλά ΖΩΤΙΚΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟ για να υπάρξουμε σαν άνθρωποι, με το δικαίωμα στη δημιουργία και τον ελεύθερο χρόνο μας.

Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, αναπόσπαστος χώρος της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ Ανθρώπινης έκφρασης ΤΕΧΝΗΣ

δεν θα μπορούσε να μείνει έξω και πάνω από την ιστορική Μνήμη των ΑΓΩΝΩΝ της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ.

Βέβαια πάνω ακριβώς στο ιστορικό θέμα της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ, δηλαδή στα γεγονότα του ΣΙΚΑΓΟ, δεν έχει γυρισθεί κάποια ταινία.

Όμως, έχουμε στο Κινηματογραφικό στερέωμα, μια τεράστια σειρά ταινιών πάνω στους αγώνες των εργατών παλιές και νέες.

Θα κάνουμε ένα ιστορικό ταξίδι για να σταθούμε σε κάποιες ΜΕΓΑΛΕΣ-ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ που στάθηκαν πάνω κύρια στα ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ όχι τόσο με σημείο αναφορά την ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ αλλά γενικότερα τον αγώνα της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ.

Η Επιλογή των ταινιών ανήκει στον ΓΙΑΝΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ μέσα από την Ιστοσελίδα:

www.cinemainfo.gr

---

Πάμε λοιπόν με τη βοήθεια των επιλογών του ΓΙΑΝΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ να σταθούμε στις αναφορές αυτές

1925  "ΑΠΕΡΓΙΑ"  (STACHKA)  του ΣΕΡΚΕΪ ΑΪΖΕΝΣΤΑΪΝ

Ο Μεγάλος θρύλος του Παγκόσμιου Κινηματογράφου, ο Σοβιετικός δημιουργός είναι από τους πρώτους που δίνει στην Ανθρωπότητα και στην Τέχνη, παράλληλα με τα άλλα του αριστουργήματα, και ένα έργο πάνω στην ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Η "ΑΠΕΡΓΙΑ" θεωρείται Κινηματογραφικό "Ευαγγέλιο" για κάθε άνθρωπο ΣΙΝΕΦΙΛ που θέλει να κατοχυρώσει κάποιες "βάσεις" πάνω στις Κινηματογραφικές του αναφορές

Μαυρόασπρο πρωτογενές κινηματογραφικό αριστούργημα του ΒΩΒΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ όπως και όλες οι δημιουργίες της εποχής εκείνης.

Διαβάζουμε από την κριτική της ΤΖΙΑΣ ΓΙΟΒΑΝΗ στον "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" (21/11/2013)

..Η Οχτωβριανή Επανάσταση λειτούργησε σαν αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους Σοβιετικούς κινηματογραφιστές που στα μέσα της δεκαετίας του '20 δημιούργησαν τη μοναδική, σημαντικότατη, στιλιστική κατεύθυνση στην ιστορία του κινηματογράφου, που δομείται πάνω σε ρητές προπαγανδιστικές προθέσεις!

Η «ΑΠΕΡΓΙΑ» -πρώτη, μεγάλου μήκους, βωβή, ταινία του πιονιέρου του σύγχρονου κινηματογράφου Σεργκέι Αϊζενστάιν- άφησε παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα μια χούφτα ταινίες που στο διηνεκές, θα κατατάσσονται μεταξύ των ύψιστων αισθητικών επιτευγμάτων του σινεμά - συνιστά ένα διακριτό πολιτικό φιλμ, από πλευράς Ιστορίας, Αισθητικής και Θεωρίας. Στόχος -θεωρητικός και πρακτικός- ο έλεγχος των ψυχικών και πνευματικών διαδικασιών στο θεατή, με τρόπο που η επίδραση της ταινίας να ταυτίζεται με το στόχο που ο σκηνοθέτης προκαθόρισε, στόχος που με τη σειρά του, ταυτίζεται με την αναγκαιότητα της επανάστασης και την εδραίωσή της στις συνειδήσεις των εργατικών, φτωχών λαϊκών στρωμάτων της αχανούς χώρας των μπολσεβίκων.."

Στην «ΑΠΕΡΓΙΑ» η αφήγηση είναι συλλογική, ο σκηνοθέτης προτάσσει το θέμα της συλλογικότητας, οι απεργοί της φάμπρικας πρέπει να ιδωθούν σαν ένα σώμα. Η ταινία μας καλεί να ακούσουμε με πολύ μεγάλη προσοχή τις διακηρύξεις του δημιουργού της για τον κινηματογράφο σα σύνθεση τέχνης και επιστήμης.

Η «ΑΠΕΡΓΙΑ» δεν αποτελεί απλό πείραμα στην προσέγγιση αυτής της σύνθεσης αλλά, ολόκληρο πειραματικό εργαστήρι, γράφει ο Αμερικανός ιστορικός του κινηματογράφου και σκηνοθέτης Jay Leyda το 1960.

Παίζουν: Ηθοποιοί του θεατρικού εργαστηρίου της ΠΡΟΛΕΤΚΟΥΛΤ

Οι φωτογραφίες είναι από το ιστολόγιο "ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ"

ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ

Εκτός του μεγάλου EISENSTEIN την ταινία έγραψαν και οι:  GRIGORI ALEKSANDROV, ILYA KRAVCHUNOVSKY, VALERIAN PLETNEV

---

1948  "Η ΓΗ ΤΡΕΜΕΙ"  LUCHINO VISCONTI  (LA TERRA TREMA)

Αρκετά χρόνια μετά, ένα άλλο μοναδικό αριστούργημα έρχεται να δονήσει για τα καλά τις εργατικές συνειδήσεις και τους αγώνες τους μέσα από το χώρο της Τέχνης.

Ο Μεγάλος Ιταλός δημιουργός δίνει μια ταινία σταθμό στην ιστορία του Κινηματογράφου

Μας λέει ο Γιάννης Φραγκούλης πάνω στο θέμα:

"Μετά από 23 χρόνια, το 1948, ο Λουκίνο Βισκόντι (Luchino Visconti) παίρνει την ανάθεση να κάνει μια ταινία για τις εργατικές τάξεις της Νότιας Ιταλίας.

 Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας που του έδωσε αυτή την εντολή σίγουρα δεν είχε σκεφτεί ένα έργο σαν τη «Γη τρέμει», που έκανε ο μετρ του ιταλικού κινηματογράφου.

 Ο Βισκόντι έχοντας κάνει την πρώτη νεορεαλιστική ταινία, το «Ossessione», το 1943, θα κάνει, 5 χρόνια αργότερα, την ταινία με την οποία θα περάσουμε στον ποιητικό ρεαλισμό.

Κινηματογραφεί απόλυτα ρεαλιστικά μια οικογένεια ψαράδων που πλουτίζουν, ζουν την ουτοπία του πλουτοκράτη, μέχρι να ξεπέσουν οικονομικά και κοινωνικά. Με πολύ απλά πλάνα, σε μια ταινία γεμάτη σύμβολα που παραπέμπουν στο φασισμό που, πριν λίγα χρόνια, είχε περάσει από την Ιταλία και το σημάδι του ήταν ακόμη νωπό στις συνειδήσεις των ανθρώπων, μας οδηγεί σε παραλληλισμούς για να μπορέσουμε να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα, καταλήγοντας, ουσιαστικά, στο «Κεφάλαιο», του Μαρξ. 

Αυτή η ταινία αποκρυσταλλώνει την ουσία της μαρξιστικής ιδεολογίας, χρησιμοποιώντας τις αντιθέσεις έτσι όπως, φιλοσοφικά, τις είχε ορίσει ο Μαρξ και ο Χέγκελ. Το αριστούργημα αυτό ακόμη και σήμερα καθηλώνει το θεατή. Χωρίς να ηθικολογεί ούτε μια στιγμή, χωρίς να καθοδηγεί το πνεύμα του θεατή, τον αναγκάζει να σκεφτεί τον εαυτό του, τη δική του κοινωνική θέση και το που τοποθετεί ο ίδιος τον εαυτό του μέσα στον ταξικό αγώνα. Δεν έχουμε βίαιες συγκρούσεις, όμως αυτή η κατάπτωση είναι μια πολύ πιο έντονη βουβή βία."

Η Ταινία κερδίζει το ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ του ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 1948

Έπαιξαν ανάμεσα σε πάρα πολλούς ηθοποιούς οι:

LUCHINO VISCONTI, ANTONIO PIETRANGELI, ANTONIO ARCIDIACONO

Η Μουσική ήταν του WILLY FERRERO

Η Κινηματογράφιση του G.R ALDO

---

1954  "ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ"  HERBERT BIBERMAN

Μέσα στη φασίζουσα τρομοκρατία του ΜΑΚΑΡΘΙΣΜΟΥ στις ΗΠΑ ο μεγάλος αυτός ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ δεν διστάζει να δώσει στην ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ μια ακόμα ΤΑΙΝΙΑ ΘΡΥΛΟ για τα ιστορικά δρώμενα του Κινηματογράφου

Μας λέει ο Γιάννης Φραγκούλης:

"Για μια απεργία μιλά η ταινία του Χέμπερτ Μπίμπερμαν (Herbert J. Biberman), το «Αλάτι της γης», το 1954. 

Είναι η εποχή του Μακαρθρισμού και ο Μπίμπερμαν, μαζί με άλλους, έχει πέσει σε δυσμένεια γιατί είχε αρνηθεί να υπογράψει και να συμπλεύσει με τον Μακάρθρουρ, είχε κατηγορηθεί ότι ήταν κομμουνιστής. 

Έχει φτιαχτεί η ομάδα των «Δέκα του Χόλιγουντ», από πίσω της κρύβονταν και άλλοι σκηνοθέτες και σεναριογράφοι που είχαν, για τους ίδιους λόγους, αποκλειστεί από τα κινηματογραφικά στούντιο. Παράγουν αυτή την ταινία, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Μπίμπερμαν, με σεναριογράφους τον Μίκαελ Μπίμπερμαν (Michael Biberman) και τον Μίκαελ Ουίλσον (Michael Wilson). 

Είμαστε σε ένα ορυχείο ψευδαργύρου, στο Νέο Μεξικό. Οι Μεξικάνοι και Αμερικάνοι εργάτες δουλεύουν σκληρά βιώνοντας την καταπίεση κάθε μέρα και περισσότερο. Οι γυναίκες τους θα τους πείσουν να κάνουν απεργία, ενώ αυτοί έχουν αντίθετη γνώμη.

 Εδώ ο Μπίμπερμαν αποδίδει φόρο τιμής στο φεμινισμό.

 Με καταπληκτικές σκηνές αποδίδεται η απεργία, παθητικά, αργά, έτσι που να βιώσουμε αυτό το βάρος της καταπίεσης. Η νίκη των εργατών θα έρθει σα σωτηρία, τόσο για αυτούς όσο και για εμάς, τους θεατές. 

Πολύ όμορφα σκηνοθετημένη ταινία, κρατά κάποια σημεία από το Χόλιγουντ, ειδικά τις θεαματικές σκηνές, που, μέσα στο όλο ιδεολογικό πλαίσιο της, παίρνουν μια εντελώς διαφορετική σημασία, η ομορφιά τους τονίζει τον απάνθρωπο χαρακτήρα της σύγχρονης δουλείας των αφεντικών τους.

Η ταινία υποστηρίχθηκε, σαν παραγωγή, από τη Διεθνή Ένωση των Εργατών στα Ορυχεία και αυτός ήταν ένας επιπρόσθετος λόγος για να απαγορευτεί στις ΗΠΑ. Πάντως, τόσο η σκηνοθεσία όσο και το σενάριο μας φέρνουν πίσω στο νεορεαλισμό, έτσι μπορούμε να συσχετίσουμε αυτή την ταινία με την «Γη τρέμει» και ότι προηγήθηκε αυτής.

Έπαιξαν οι:  JUAN CHACON, ROSAURA REVUELTAS, WILL GEER, DAVID WOLFE, MERVIN WILLIAMS, DAVID SARVIS

Η Μουσική ήταν του μεγάλου SOL KAPLAN , η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ των STANLEY MEREDITH & LEONARD STARK

Ένα κλασικό μαυρόασπρο αριστούργημα που πραγματικά κοσμεί την ΙΣΤΟΡΙΑ του ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

---

2001 "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΩΡΑΡΙΟΥ"  ("L' EMPLOI DU TEMPS") του LAURENT CANTET

Ο Γιάννης Φραγκούλης γράφει για την επιλογή του αυτή:

"Πολλά χρόνια μετά, θα έλεγε κανείς ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει. Αν θέλαμε να είμαστε πιο ακριβείς, θα λέγαμε ότι έχουμε κάνει πολλά βήματα οπισθοχώρησης.

 Η απεργία είναι κάτι κακό και από τους ίδιους τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα δεν υπολογίζονται στην υποστήριξή τους.

 Στην ταινία «Ελεύθερος ωραρίου», του Λοράν Καντέτ (Laurent Cantet), το 2001, βλέπουμε ένα στέλεχος μιας επιχείρησης που χάνει τη δουλειά του. Δεν έχει το κουράγιο να το πει ούτε στην οικογένειά του, στους γονείς και στη γυναίκα του. Κάθε μέρα πηγαίνει στα γραφεία του ΟΗΕ, όπου παριστάνει τον εργαζόμενο. Δεν ελπίζει πουθενά, δεν μπορεί και δε θέλει να βρει βοήθεια από κανένα. Όταν γίνεται γνωστή η ιστορία του, τότε η οικογένειά του θα αντιδράσει και αυτός, αναζητώντας την αξιοπρέπειά του, θα φύγει κυνηγημένος.

 Η απελπισία που ο Καντέτ θέλει να μας δώσει είναι πολύ μεγάλη. Δεν άφησε ασυγκίνητες τις Κριτικές Επιτροπές στο Φεστιβάλ της Βενετίας, το 2001, και της Διεθνής Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου, την ίδια χρονιά.

Όμως η αλήθεια είναι πιο σκληρή από ότι αυτή στην ταινία του Καντέτ. Κάθε μέρα βλέπουμε οι αντιθέσεις να οξύνονται. Οι αντιδράσεις είναι όλο και λιγότερες. Αφήνεται το πεδίο ελεύθερο για όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Αν βέβαια προσθέσουμε σε αυτό και τους οικονομικούς μετανάστες, τότε έχουμε μια τρομαχτική, ρεαλιστική εικόνα.

Δε θα ήταν υπερβολή αν θα λέγαμε ότι οδεύουμε προς ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα, ο οποίος μπορεί να φέρει αυτό το μεσαίωνα στην ίδια την κοινωνία, στην οικογένεια, σαν κοινωνική συνισταμένη πλέον.

Συνθήκες που η «φαντασία» ενός σεναριογράφου δεν μπορεί να περιγράψει ξετυλίγονται κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας. Εξαθλιωμένοι συνάνθρωποί μας που δεν ελπίζουν σε κανένα Γιάννη Αγιάννη είναι σε χειρότερη μοίρα από αυτούς του Ουγκό, σε τέτοιο βαθμό που μπορούμε να πούμε ότι αυτή η ταινία του Καντέτ ωραιοποιεί τις κοινωνικές καταστάσεις, ότι το «Αλάτι της γης» μας μιλά για ένα στόχο που πρέπει να κατακτήσουμε, ότι η «Γη τρέμει» περιγράφει ακριβώς την πραγματικότητα που ζούμε, το 2008" 

   (Σκεφτείτε το άρθρο του γράφτηκε το 2008, τι έχει γίνει ΣΗΜΕΡΑ στα 2014...!!!)

Η Ταινία ήταν μια ΓΑΛΛΙΚΗ παραγωγή του Γάλλου σκηνοθέτη και δημιουργού LAURENT CANTET

Το ΣΕΝΑΡΙΟ ήταν του ROBIN CAMPILLO και του ίδιου του CANTET

Έπαιξαν οι :  AURELIEN RECOING, KARIN VIARD στους πρωταγωνιστικούς ρόλους

Η Ταινία τιμήθηκε με 6 διεθνή βραβεία και ακόμα 2 υποψηφιότητες

---

Φίλες και Φίλοι,

θαρρώ ήταν μια αντιπροσωπευτική αναφορά-πέρασμα πάνω σε κάποιες ταινίες που σημαδεύουν τους ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ μέσα στη διαδρομή του παγκόσμιου Κινηματογράφου.

Ενός θέματος που ΣΗΜΕΡΑ παραμένει ΕΠΙΚΑΙΡΟ, ΑΝΑΓΚΑΙΟ, ΖΩΝΤΑΝΟ, ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ όσο ποτέ άλλωστε τα τελευταία χρόνια..

Σας ευχαριστώ για τη διαδρομή: