Μαίρη Χρονοπούλου: Αποχαιρετισμός σε μια βαμπ του Ελληνικού σινεμά

ΜΑΙΡΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ 

16 Ιούλη 1933-6 Οκτώβρη 2023

Γεννήθηκε και έφυγε στην Αθήνα, σε ηλικία 90 ετών, πλήρης ημερών

Μια μεγάλη βαμπ του Ελληνικού κλασικού κινηματογράφου, τον οποίο και σημάδεψε με την τεράστια παρουσία της για 42 ολάκερα χρόνια. Από το 1954, νεαρή κοπέλα στα 21 της χρόνια, κάνοντας το ντεμπούτο της στο "Χαρούμενο Ξεκίνημα" του Ντίνου Δημόπουλου, ως νεαρό κορίτσι σε όνειρο, μέχρι το 1996 στο "Προς την ελευθερίαν" του Χάρη Παπαδόπουλου, στα 63 της, ως Νίνα Χορν, παλιά ντίβα του σινεμά.

Έγινε μια γυναίκα σύμβολο βαμπ, ισχυρής προσωπικότητας με το σκηνικό της "εκτόπισμα" να στέκεται βαρύ και χαρισματικό ολόγυρά της. Σε ρόλους εμβληματικούς πολλών αποχρώσεων, είτε ως femme fatale, είτε ως μοιραία ερωτεύσιμη γυναίκα, είτε ως "γυναίκα του κεφιού" και του μιούζικαλ.

Αποφοίτησε από τη μεγάλη σχολή του Εθνικού θεάτρου, στο οποίο δούλεψε και στις χορευτικές ομάδες σε αρκετά αρχαία δράματα. Ήταν ηθοποιός, που δούλεψε αρχικά και στο θέατρο, ξεκινώντας από το 1957, σε έργα των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου ("Η κυρία", "Ρομάντζο μιας καμαριέρας")

Στο ντεμπούτο της, ήταν ακόμα φοιτήτρια ενώ το 1958 εμφανίστηκε στο "Τελευταίο ψέμα" του Μιχάλη Κακογιάννη. Από το 1963 θα κάνει συμβόλαιο με την Φίνος Φιλμ, στην οποία και θα μεγαλουργήσει σε μεγάλες ταινίες, που θα αφήσουν εποχή στο κλασικό Ελληνικό σινεμά αλλά και σε άλλες εταιρείες.

Έδωσε απλόχερα τη λάμψη, την ομορφιά και τη σκηνική της παρουσία δίπλα σχεδόν σε όλους τους άντρες πρωταγωνιστές της μεγάλης εκείνης εποχής: Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας, Αλέκος Αλεξανδράκης, Κώστας Καζάκος, Ανδρέας Μπάρκουλης.

Στο Θέατρο

Η Μαίρη Χρονοπούλου, είχε μεγάλη θητεία καθώς συνεργάστηκε με μεγάλους θιάσους της Αθήνας. Μάλιστα το 1972 έκανε δικό της θίασο και έπαιξε: Σόμερσετ Μομ, "Τι ώρα θα γυρίσεις Πηνελόπη;", Ιάκωβο Καμπανέλλη, "Ένα καυτό κορίτσι".

Συμμετείχε στο χορό των μεγάλων παραστάσεων του Εθνικού: "Μήδεια", "Κλυταιμνήστρα", "Ιφιγένεια εν Αυλίδι". Έπαιξε στην "Ποντικοπαγίδα", στα "Οργισμένα νιάτα", στο "Να ντύσουμε τους γυμνούς", στο "Και τώρα τι κάνουμε" και σε άλλες σπουδαίες παραστάσεις

Στην τηλεόραση

Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει από την τηλεόραση, στην οποία πέρασε από το 1971 μέχρι το 2023. 52 ολάκερα χρόνια, σε 10 τηλεοπτικές σειρές, πιο γνωστές οι: "13ο ανακριτικό γραφείο", "Οι πρωταγωνιστές", "Μάνα είναι μόνο μία", "Εμείς κι εμείς".

Αλησμόνητη και συγκλονιστική είναι η παρουσία της φέτος στην υπέροχη σειρά του Νίκου Τσαφούλια "ΕΤΕΡΟΣ ΕΓΩ", στον τελευταίο κύκλο, στον οποίο ερμήνευσε τη Ματρόνα, μια γυναίκα στέλεχος του υποκόσμου.

Στο τραγούδι

Όλοι μας έχουμε στο νου και στην καρδιά την αγαπημένη μας ηθοποιό και ως τραγουδίστρια! Η φωνή της σημάδεψε μια σειρά από ερμηνείες, που θα παραμείνουν αξέχαστες στις μνήμες και στην καρδιά μας. Τι να θυμηθούμε τώρα πραγματικά:

1963 "Ένα καράβι είν' η ζωή"  (Τα παλιόπαιδα)

1967 "Έκλαψα χθες" (Οι θαλασσιές οι χάντρες)

1968 "Είμαι γυναίκα του γλεντιού", "Του αγοριού απέναντι", "Καμαρούλα μια σταλιά"  (Μια κυρία στα μπουζούκια)

1969 "Υπάρχει κάπου ένα παιδί"  (Όταν η πόλις πεθαίνει)

Κατά την άποψή μου, η μεγαλύτερη στιγμή της στο τραγούδι!

Ο κλασικός Ελληνικός κινηματογράφος

Από τις γυναίκες ηθοποιούς που άφησαν αλησμόνητο στίγμα στο πέρασμά τους. Μετράμε 27 ταινίες ως πρωταγωνίστρια και πραγματικά είναι απείρως δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς. Ενδεικτικά αναφέρω:

1963  "Τα κόκκινα φανάρια" του Βασίλη Γεωργιάδη, στο ρόλο της Μαίρης Πανά

1965  "Οι αδίστακτοι" του Ντίνου Κατσουρίδη ερμηνεύοντας τη Στέλλα

1965  "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο", το συγκλονιστικό κοινωνικό δράμα του Βασίλη Γεωργιάδη, το οποίο ήταν υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Η ερμηνεία της στο ρόλο της Ειρήνης ανεπανάληπτη.

1966  "Δάκρυα για την Ηλέκτρα" ερωτικό δράμα του Γιάννη Δαλιανίδη, ερμηνεύοντας τη Λίνα Πετρίδη.

1966  "Κοινωνία ώρα μηδέν", κοινωνικό δράμα του Ντίνου Δημόπουλου, ερμηνεύοντας εκπληκτικά τη Λία Μουρούζη σε νουάρ αποχρώσεις

1968  "Το παρελθόν μιας γυναίκας", αστυνομικό δράμα με χαρακτηριστικά νουάρ του Γιάννη Δαλιανίδη, ερμηνεύοντας την Άννα.

1968  "Πολύ αργά για δάκρυα" ως Ειρήνη Κατακουζηνού, ένα υπέροχο ερωτικό δράμα του Πάνου Γλυκοφρύδη

1968  "Η λεωφόρος του μίσους" αστυνομικό δράμα του Νίκου Φώσκολου, στο ρόλο της Σοφίας Βενέτη, βοηθού του ανακριτή.

1969  "Όταν η πόλις πεθαίνει" ένα ακόμα κοινωνικό δράμα του Γιάννη Δαλιανίδη, ερμηνεύοντας τη Τζέλλα Ραζή, στο πλευρό του Ανδρέα Μπάρκουλη

1970  "Ορατότης μηδέν" και "Η ζούγκλα των πόλεων" και τα δύο του Νίκου Φώσκολου, κοινωνικά δράματα-περιπέτειες.

Τα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη

Η Μαίρη Χρονοπούλου, άφησε τη δική της διαφορετική προσωπική σφραγίδα και ως προσωπικότητα-χαρακτήρας και ως ερμηνείας και στα μεγάλα μιούζικαλ της Φίνος και φυσικά του Δαλιανίδη.

1967  "Οι θαλασσιές οι χάντρες"

1968 "Μια κυρία στα μπουζούκια"

1968  "Γοργόνες και μάγκες"

"Γεμίζει" την οθόνη η παρουσία της στην κυριολεξία. Η πληθωρικότητά της ήταν χαρακτηριστική, τέτοια που να δημιουργήσει προηγούμενο στη ξεχωριστή της προσωπικότητα, ικανή να υπηρετήσει μια σειρά ρόλους και είδη.

Στον Νέο Ελληνικό κινηματογράφο

Το άστρο της Μαίρης Χρονοπούλου, έλαμψε και σε μια σειρά φιλμ του νέου Ελληνικού κινηματογράφου. Την είδαμε να συμμετέχει:

1984 "Ταξίδι στα Κήθυρα" του Θόδωρου Αγγελόπουλου

1987  "Τα παιδιά της Χελιδόνας"  του Κώστα Βρεττάκου

Αυτό ήταν το πέρασμα της Μαίρης Χρονοπούλου στην Ελληνική υποκριτική σκηνή.

Λατρεμένη ως άνθρωπος, σεμνή, ταπεινή, ξεχωριστή. Προσωπικότητα δυναμική, εκφραστική. Και ηθοποιός, που τίμησε την τέχνη της δίνοντας απόλυτα την ψυχή της χωρίς βεντετισμούς ή σνομπ διαθέσεις.

Η τελευταία της επιθυμία

Όπως διαβάζουμε και αναφέρει ο δημοσιογράφος, Γιάννης Αρμουτίδης αλλά και μια σειρά πηγές, η σορός της μεγάλης ηθοποιού, θα αποτεφρωθεί, σύμφωνα με ρητή της επιθυμία, με μια πολύ σαφή και τελετουργική διαδικασία, που η ίδια έχει προνοήσει να ζητήσει και να οργανώσει σε κάθε της λεπτομέρεια.

Εμείς δεν έχουμε παρά να την κλείσουμε στην καρδιά μας, να την θυμόμαστε πάντα με αγάπη, να εξακολουθεί να γεμίζει στιγμές του ελεύθερου χρόνου μας με την τέχνη της.

Και τέλος, να της πούμε ένα απέραντο

Καλό ταξίδι Μαίρη Χρονοπούλου