Γιώργου Κορδέλλα: "Η ΡΟΖΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ"
Φίλες και Φίλοι
το CINEFIL επανέρχεται στον προσφιλή χώρο του
Σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου.
Σήμερα θα πάμε να "δούμε" και να μιλήσουμε για μια πολύ πρόσφατη ταινία που έκανε το σχετικό "ντόρο" της στην εγχώρια κινηματογραφική αγορά
ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΡΔΕΛΛΑ
"Η ΡΟΖΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ"
Πρεμιέρα: 22 Δεκέμβρη 2016
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Βασισμένο στο Βιβλίο του ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑΝΕΛΛΗ-ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗ
Σενάριο: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΑΖΑΡΙΔΗ
Κινηματογράφιση: ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΚΑΣ
Μουσική: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ενδυματολογία: ΕΛΕΝΗ ΝΤΑΓΑΚΗ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΑΡΔΙΚΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΣΣΑΣ, ΓΙΟΥΛΑ ΖΩΗΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
ΤΑΣΟΣ ΝΟΥΣΙΑΣ στο ρόλο του ΔΗΜΗΤΡΗ (Α' Αντρικός ρόλος)
ΛΗΔΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ στο ρόλο της ΡΟΖΑΣ (Α' Γυναικείος ρόλος)
ΕΥΓΕΝΙΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στο ρόλο της ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ (Α' Γυναικείος ρόλος)
YILMAZ GRUDA στο ρόλο του ISMAEL (Β΄Αντρικός ρόλος)
ΓΙΟΥΛΙΚΑ ΣΚΑΦΙΔΑ στο ρόλο της ΡΙΤΑΣ (Β΄ Γυναικείος ρόλος)
CEM ASKAKAL στο ρόλο του OMER (Υποστηρικτικός ρόλος)
ΧΑΡΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ στο ρόλο του Διευθυντού του Μουσείου (Υποστηρικτικός ρόλος)
ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΓΟΥΤΗΣ στο ρόλο του ΓΙΩΡΓΟΥ (Υποστηρικτικός ρόλος)
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΝΑΣ στο ρόλο του Δικηγόρου Κότογλου (Υποστηρικτικός ρόλος)
ΤΟ ΘΕΜΑ-ΠΛΟΚΗ
Ο Δημήτρης, ένας δυναμικός αρχιτέκτονας, με καταγωγή από την Πόλη του 1956, σε συνεργασία με την σύντροφό του τη Ρίτα, τον φίλο τους Γιώργο αλλά και τον Διευθυντή του Μουσείου είναι σε άμεση συνεργασία με μια ομάδα Τούρκων παραγόντων για να συνδιοργανώσουν μια Έκθεση πάνω στις κοινές αναφορές Ελλήνων και Τούρκων στη Σμύρνη τα χρόνια της συνύπαρξης πριν το 1922.
Ο Δημήτρης συναισθηματικά κουβαλάει τα έντονα βιώματα του διωγμού και του ξεριζωμού των Ελλήνων της Πόλης του 1956. Είναι εντελώς αρνητικός και επιθετικός απέναντι στις Τούρκικες αναφορές για τα γεγονότα.
Μια ηλικιωμένη κλειστή Ελληνίδα αρχόντισσα από τη Σμύρνη, η Ρόζα κουβαλάει για δεκαετίες ένα παλιό μυστικό το οποίο αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει ακόμα και στην νεαρή εγγονή της Μαριάννα. μοναδικό της άνθρωπο στη ζωή.
Ο Δημήτρης, μανιώδης "κυνηγός" ιστορικών αντικειμένων των Ελλήνων της Σμύρνης βρίσκει σε ένα παλαιοπωλείο ένα ματωμένο νυφικό με μία φωτογραφία. Από εκεί και πέρα ξεκινάει ένα οδοιπορικό πάνω στο μυστήριο που κρύβει το ματωμένο αυτό νυφικό. Μια ιστορία που θα τον φέρει κοντά στην Ρόζα αλλά και στην νεαρή της εγγονή την Μαριάννα.
Η λυτρωτική δύναμη της αγάπης θα είναι αυτή που θα αλλάξει και τα πιστεύω του Δημήτρη.
Η Παραγωγή
Οφείλουμε να πούμε ότι "Η ΡΟΖΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ" είναι μια ακριβή και ποιοτική παραγωγή.
Ξεκινάς να το καταλαβαίνεις από το ότι η ταινία αναφέρεται στο 1987 και είναι προσαρμοσμένη να "αναπαραστήσει" τα πάντα εκείνης της εποχής. Την ενδυματολογία, τους χώρους, τη διακόσμηση, ακόμα και τα αυτοκίνητα.
Η Χρηματοδότηση από την COSMOTE δεν κολλάει στο κόστος και έτσι ξεπερνιούνται οι φραγμοί του κόστους.
Η Σκηνοθεσία
Εντάξει...! ο Γιώργος Κορδέλλας, είναι καλός αλλά ο Κινηματογράφος δεν είναι τηλεόραση και "Η ΡΟΖΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ" πάει να αντιγράψει σκηνοθετικά επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές δικές του στο παρελθόν. Στα χέρια ενός άλλου σκηνοθέτη, θεωρώ θα είχαμε καλύτερη διαχείριση και αποτελέσματα.
Οι Ερμηνείες
Εδώ έχουμε να σημειώσουμε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Η Ταινία γενικά έχει πολύ καλές ερμηνείες. Οι Ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Να ξεκινήσω από την ΛΗΔΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ, την μεγάλη μας αυτή ερμηνεύτρια, η οποία αποδίδει με εξαιρετική ερμηνεία βάθους ψυχής την Ρόζα από τη Σμύρνη
Οι συστάσεις περισσεύουν για την μεγάλη μας Ηθοποιό. Εδώ αποτελεί ερμηνευτικά και την κεντρική ιδέα της ταινίας. Εξαίρετη ψυχική έκφραση μιας Γυναίκας που κουβαλάει από το μακρινό της παρελθόν τα μεγάλα προσωπικά της μυστικά και έρχεται να τα αναδείξει με μοναδικό συναισθηματικό τρόπο.
Ο ΤΑΣΟΣ ΝΟΥΣΙΑΣ, από τους αγαπημένους μου Ηθοποιούς κερδίζει άνετα τα "φώτα" του πρώτου αντρικού ρόλου.
Είναι από τους Ηθοποιούς εκείνους που βγάζουν μεγάλη ψυχική δύναμη και εκφραστικότητα. Είναι επιβλητικοί, δυναμικοί και εκφραστικοί όταν πρέπει. Ταιριάζει απόλυτα εδώ στο ρόλο του νεαρού αρχιτέκτονα που παλεύει να υπερβεί τις σκιές ενός ματωμένου ξεριζωμού και να μπορέσει να χαράξει λυτρωμένος την καινούργια του ζωή.
Για μένα η Μεγάλη Έκπληξη στις ερμηνείες των Ηθοποιών έρχεται από τον Τούρκο Ηθοποιό YILMAZ GRUDA. Η Βαθύτατη από καρδιάς ερμηνεία του, γεμάτη πάθος, καλοδιατηρημένα αγνά και δυνατά αισθήματα, που έχουν αντέξει τόσο στο χρόνο όσο και στο αίμα που χώρισε τις δύο κοινωνίες. Είναι πραγματικά εκπληκτικός και με συγκίνησε πολύ.
Η ΕΥΓΕΝΙΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ τώρα στο ρόλο της νεαρής Μαριάννας. Καλή η ερμηνεία της Ευγενίας. Ταιριαστός ο ρόλος με τα χαρακτηριστικά της. Την βοηθούν το αληθινό απέριττο χαμόγελό της, η απλότητά της που βγάζει μια όμορφη αγνότητα. Εδώ στην ταινία, δεν της δόθηκε πεδίο για περαιτέρω απαιτήσεις στην ερμηνεία της.
Οι παραπάνω ήταν και οι κύρια πρωταγωνιστικοί ρόλοι πάνω στους οποίους περπάτησε η ταινία. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αγνοήσουμε τους λοιπούς ερμηνευτές που ήταν καλοί, πειστικοί στα πλαίσια αυτών που σεναριακά τους ζητούνται να δώσουν. Θα ξεχωρίσω από εδώ έναν ακόμα Τούρκο Ηθοποιό, τον CEM ASKAKAL που μου άρεσε πολύ και ξεχώρισε στο ρόλο του OMER. Ένας ρόλος με δυσκολίες στο να μπορέσει να αποδεχτεί τις ακρότητες του Δημήτρη με τον οποίο συνεργάζονται στην πλοκή της ταινίας.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, δεν είναι η πρώτη, και μακάρι μήτε η τελευταία φορά που η πανέμορφη μουσική του ξεχωρίζει και σημαδεύει μια Κινηματογραφική ταινία. Το έχει κάνει σε όλες του τις ταινίες και το κάνει και εδώ. Η Μουσική του, ντυμένη με την μελωδικότητα και την μοναδική παράδοση της Σμυρνέϊκης μουσικής είναι άκρως συναισθηματική και σε κερδίζει αμέσως.
Αν δε προσθέσει σε αυτήν κάποιος και τη φωνή της ΧΑΡΟΥΛΑΣ ΑΛΕΞΙΟΥ και του ΜΑΝΩΛΗ ΜΗΤΣΙΑ τότε η σύνθεση γίνεται μοναδική.
ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ και ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΤΙΒΟ της ΤΑΙΝΙΑΣ
Κλείνοντας το αφιέρωμά μου στην ταινία αυτή θα σταθώ στο πλαίσιο πάνω στο οποίο κινείται Ιστορικά και Ιδεολογικά η ταινία. Με λίγα λόγια ποιο είναι το ΜΥΝΗΜΑ που αφήνει στον θεατή. Και εδώ θα είμαι ΑΥΣΤΗΡΟΣ και θα εξηγήσω γιατί:
Εδώ και πολύ καιρό ζούμε την εποχή των ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ "Στρογγυλοποιήσεων". Από την εποχή του αλήστου μνήμης "Φονικού συνωστισμού" της Σμύρνης το 1922 της κ. Ρεπούση ως το τελευταίο "αθώο" ατόπημα του Παντελή Βούλγαρη με το "Τελευταίο Σημείωμα", παρατηρούμε μια οργανωμένη προσπάθεια να στρογγυλέψουμε την ιστορία και τις συγκρούσεις της, να πάψουμε να μελετάμε αίτια και να καταγράφουμε γεγονότα.
Ο Σκοπός είναι προφανής. Η Άμβλυνση της ιστορικής μνήμης και η λήθη είναι ένα βασικό εργαλείο της καθεστωτικής ιδεολογίας.
Όταν μάλιστα εδώ έχεις συμπαραγωγούς και χορηγούς μεγάλες πολυεθνικές (COSMOTE) τότε αντιλαμβάνεστε...
Βλέπουμε λοιπόν, εν κατακλείδι, τι ; Τον κεντρικό ήρωα, να προχωρεί σε μια απόλυτη "ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ" απέναντι στην ιστορία, αρνούμενος τα βιώματα του ξερριζωμού. Με λίγα λόγια μια ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ. Μάλιστα αυτή η μετάλλαξη ντύνεται με το άρωμα του έρωτα και της αγάπης, που θα λειτουργήσει ως η "Κολυμβήθρα της Ιστορίας".
ΠΡΟΣΕΞΤΕ: Μακριά από μένα ο κάθε Εθνικισμός, ο Σωβινισμός και ο μεγαλοιδεατισμός...! Όμως είναι άλλο πράγμα το προσωπικό βίωμα. Το ερωτικό πάθος. Οι πληγές του πολέμου και τι τραγωδίες χωρισμού αυτός προκάλεσε και ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ να πατήσουμε πάνω σε αυτές για να δώσουμε συγχωροχάρτι στις γενοκτονίες και στους διωγμούς.
Η Ευθύνη φυσικά εδώ είναι του συγγραφέα και μετά των δημιουργών.
Θα μπορούσε κάλλιστα ο Συγγραφέας και συνάμα το Σενάριο και η Σκηνοθεσία να αναδείξει τις ευθύνες εκείνων που οδήγησαν τους λαούς στο μίσος και στον αλληλοσπαραγμό για όφελος των αρχόντων και των μεγάλων δυνάμεων στην υπόθεση της Σμύρνης και της Πόλης, όμως θεωρώ ότι ζητάμε πολλά και ....επικίνδυνα.
Στα πλαίσια αυτά λοιπόν θέλω να ΑΠΟΡΡΙΨΩ απόλυτα το τελευταίο μήνυμα της ταινίας και να του αποδώσω αλλότριους σκοπούς από αυτούς του επιφανειακού Ουμανισμού που επικαλείται.
Πέραν όλων τούτων, η "ΡΟΖΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ", σαν Κινηματογραφική δημιουργία δίνει πολλούς πόντους στον Σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο. Είναι μια ταινία που σέβεται την Τέχνη του Σινεμά, το Κοινό της. Μια ταινία που αξίζει να δείτε, να την κρίνετε, να μιλήσετε για αυτήν
Ο Δημήτρης, ένας δυναμικός αρχιτέκτονας, με καταγωγή από την Πόλη του 1956, σε συνεργασία με την σύντροφό του τη Ρίτα, τον φίλο τους Γιώργο αλλά και τον Διευθυντή του Μουσείου είναι σε άμεση συνεργασία με μια ομάδα Τούρκων παραγόντων για να συνδιοργανώσουν μια Έκθεση πάνω στις κοινές αναφορές Ελλήνων και Τούρκων στη Σμύρνη τα χρόνια της συνύπαρξης πριν το 1922.
Ο Δημήτρης συναισθηματικά κουβαλάει τα έντονα βιώματα του διωγμού και του ξεριζωμού των Ελλήνων της Πόλης του 1956. Είναι εντελώς αρνητικός και επιθετικός απέναντι στις Τούρκικες αναφορές για τα γεγονότα.
Μια ηλικιωμένη κλειστή Ελληνίδα αρχόντισσα από τη Σμύρνη, η Ρόζα κουβαλάει για δεκαετίες ένα παλιό μυστικό το οποίο αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει ακόμα και στην νεαρή εγγονή της Μαριάννα. μοναδικό της άνθρωπο στη ζωή.
Ο Δημήτρης, μανιώδης "κυνηγός" ιστορικών αντικειμένων των Ελλήνων της Σμύρνης βρίσκει σε ένα παλαιοπωλείο ένα ματωμένο νυφικό με μία φωτογραφία. Από εκεί και πέρα ξεκινάει ένα οδοιπορικό πάνω στο μυστήριο που κρύβει το ματωμένο αυτό νυφικό. Μια ιστορία που θα τον φέρει κοντά στην Ρόζα αλλά και στην νεαρή της εγγονή την Μαριάννα.
Η λυτρωτική δύναμη της αγάπης θα είναι αυτή που θα αλλάξει και τα πιστεύω του Δημήτρη.
Η Παραγωγή
Οφείλουμε να πούμε ότι "Η ΡΟΖΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ" είναι μια ακριβή και ποιοτική παραγωγή.
Ξεκινάς να το καταλαβαίνεις από το ότι η ταινία αναφέρεται στο 1987 και είναι προσαρμοσμένη να "αναπαραστήσει" τα πάντα εκείνης της εποχής. Την ενδυματολογία, τους χώρους, τη διακόσμηση, ακόμα και τα αυτοκίνητα.
Η Χρηματοδότηση από την COSMOTE δεν κολλάει στο κόστος και έτσι ξεπερνιούνται οι φραγμοί του κόστους.
Η Σκηνοθεσία
Εντάξει...! ο Γιώργος Κορδέλλας, είναι καλός αλλά ο Κινηματογράφος δεν είναι τηλεόραση και "Η ΡΟΖΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ" πάει να αντιγράψει σκηνοθετικά επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές δικές του στο παρελθόν. Στα χέρια ενός άλλου σκηνοθέτη, θεωρώ θα είχαμε καλύτερη διαχείριση και αποτελέσματα.
Οι Ερμηνείες
Εδώ έχουμε να σημειώσουμε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Η Ταινία γενικά έχει πολύ καλές ερμηνείες. Οι Ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Να ξεκινήσω από την ΛΗΔΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ, την μεγάλη μας αυτή ερμηνεύτρια, η οποία αποδίδει με εξαιρετική ερμηνεία βάθους ψυχής την Ρόζα από τη Σμύρνη
Οι συστάσεις περισσεύουν για την μεγάλη μας Ηθοποιό. Εδώ αποτελεί ερμηνευτικά και την κεντρική ιδέα της ταινίας. Εξαίρετη ψυχική έκφραση μιας Γυναίκας που κουβαλάει από το μακρινό της παρελθόν τα μεγάλα προσωπικά της μυστικά και έρχεται να τα αναδείξει με μοναδικό συναισθηματικό τρόπο.
Ο ΤΑΣΟΣ ΝΟΥΣΙΑΣ, από τους αγαπημένους μου Ηθοποιούς κερδίζει άνετα τα "φώτα" του πρώτου αντρικού ρόλου.
Είναι από τους Ηθοποιούς εκείνους που βγάζουν μεγάλη ψυχική δύναμη και εκφραστικότητα. Είναι επιβλητικοί, δυναμικοί και εκφραστικοί όταν πρέπει. Ταιριάζει απόλυτα εδώ στο ρόλο του νεαρού αρχιτέκτονα που παλεύει να υπερβεί τις σκιές ενός ματωμένου ξεριζωμού και να μπορέσει να χαράξει λυτρωμένος την καινούργια του ζωή.
Για μένα η Μεγάλη Έκπληξη στις ερμηνείες των Ηθοποιών έρχεται από τον Τούρκο Ηθοποιό YILMAZ GRUDA. Η Βαθύτατη από καρδιάς ερμηνεία του, γεμάτη πάθος, καλοδιατηρημένα αγνά και δυνατά αισθήματα, που έχουν αντέξει τόσο στο χρόνο όσο και στο αίμα που χώρισε τις δύο κοινωνίες. Είναι πραγματικά εκπληκτικός και με συγκίνησε πολύ.
Η ΕΥΓΕΝΙΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ τώρα στο ρόλο της νεαρής Μαριάννας. Καλή η ερμηνεία της Ευγενίας. Ταιριαστός ο ρόλος με τα χαρακτηριστικά της. Την βοηθούν το αληθινό απέριττο χαμόγελό της, η απλότητά της που βγάζει μια όμορφη αγνότητα. Εδώ στην ταινία, δεν της δόθηκε πεδίο για περαιτέρω απαιτήσεις στην ερμηνεία της.
Οι παραπάνω ήταν και οι κύρια πρωταγωνιστικοί ρόλοι πάνω στους οποίους περπάτησε η ταινία. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αγνοήσουμε τους λοιπούς ερμηνευτές που ήταν καλοί, πειστικοί στα πλαίσια αυτών που σεναριακά τους ζητούνται να δώσουν. Θα ξεχωρίσω από εδώ έναν ακόμα Τούρκο Ηθοποιό, τον CEM ASKAKAL που μου άρεσε πολύ και ξεχώρισε στο ρόλο του OMER. Ένας ρόλος με δυσκολίες στο να μπορέσει να αποδεχτεί τις ακρότητες του Δημήτρη με τον οποίο συνεργάζονται στην πλοκή της ταινίας.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, δεν είναι η πρώτη, και μακάρι μήτε η τελευταία φορά που η πανέμορφη μουσική του ξεχωρίζει και σημαδεύει μια Κινηματογραφική ταινία. Το έχει κάνει σε όλες του τις ταινίες και το κάνει και εδώ. Η Μουσική του, ντυμένη με την μελωδικότητα και την μοναδική παράδοση της Σμυρνέϊκης μουσικής είναι άκρως συναισθηματική και σε κερδίζει αμέσως.
Αν δε προσθέσει σε αυτήν κάποιος και τη φωνή της ΧΑΡΟΥΛΑΣ ΑΛΕΞΙΟΥ και του ΜΑΝΩΛΗ ΜΗΤΣΙΑ τότε η σύνθεση γίνεται μοναδική.
ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ και ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΤΙΒΟ της ΤΑΙΝΙΑΣ
Κλείνοντας το αφιέρωμά μου στην ταινία αυτή θα σταθώ στο πλαίσιο πάνω στο οποίο κινείται Ιστορικά και Ιδεολογικά η ταινία. Με λίγα λόγια ποιο είναι το ΜΥΝΗΜΑ που αφήνει στον θεατή. Και εδώ θα είμαι ΑΥΣΤΗΡΟΣ και θα εξηγήσω γιατί:
Εδώ και πολύ καιρό ζούμε την εποχή των ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ "Στρογγυλοποιήσεων". Από την εποχή του αλήστου μνήμης "Φονικού συνωστισμού" της Σμύρνης το 1922 της κ. Ρεπούση ως το τελευταίο "αθώο" ατόπημα του Παντελή Βούλγαρη με το "Τελευταίο Σημείωμα", παρατηρούμε μια οργανωμένη προσπάθεια να στρογγυλέψουμε την ιστορία και τις συγκρούσεις της, να πάψουμε να μελετάμε αίτια και να καταγράφουμε γεγονότα.
Ο Σκοπός είναι προφανής. Η Άμβλυνση της ιστορικής μνήμης και η λήθη είναι ένα βασικό εργαλείο της καθεστωτικής ιδεολογίας.
Όταν μάλιστα εδώ έχεις συμπαραγωγούς και χορηγούς μεγάλες πολυεθνικές (COSMOTE) τότε αντιλαμβάνεστε...
Βλέπουμε λοιπόν, εν κατακλείδι, τι ; Τον κεντρικό ήρωα, να προχωρεί σε μια απόλυτη "ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ" απέναντι στην ιστορία, αρνούμενος τα βιώματα του ξερριζωμού. Με λίγα λόγια μια ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ. Μάλιστα αυτή η μετάλλαξη ντύνεται με το άρωμα του έρωτα και της αγάπης, που θα λειτουργήσει ως η "Κολυμβήθρα της Ιστορίας".
ΠΡΟΣΕΞΤΕ: Μακριά από μένα ο κάθε Εθνικισμός, ο Σωβινισμός και ο μεγαλοιδεατισμός...! Όμως είναι άλλο πράγμα το προσωπικό βίωμα. Το ερωτικό πάθος. Οι πληγές του πολέμου και τι τραγωδίες χωρισμού αυτός προκάλεσε και ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ να πατήσουμε πάνω σε αυτές για να δώσουμε συγχωροχάρτι στις γενοκτονίες και στους διωγμούς.
Η Ευθύνη φυσικά εδώ είναι του συγγραφέα και μετά των δημιουργών.
Θα μπορούσε κάλλιστα ο Συγγραφέας και συνάμα το Σενάριο και η Σκηνοθεσία να αναδείξει τις ευθύνες εκείνων που οδήγησαν τους λαούς στο μίσος και στον αλληλοσπαραγμό για όφελος των αρχόντων και των μεγάλων δυνάμεων στην υπόθεση της Σμύρνης και της Πόλης, όμως θεωρώ ότι ζητάμε πολλά και ....επικίνδυνα.
Στα πλαίσια αυτά λοιπόν θέλω να ΑΠΟΡΡΙΨΩ απόλυτα το τελευταίο μήνυμα της ταινίας και να του αποδώσω αλλότριους σκοπούς από αυτούς του επιφανειακού Ουμανισμού που επικαλείται.
Πέραν όλων τούτων, η "ΡΟΖΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ", σαν Κινηματογραφική δημιουργία δίνει πολλούς πόντους στον Σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο. Είναι μια ταινία που σέβεται την Τέχνη του Σινεμά, το Κοινό της. Μια ταινία που αξίζει να δείτε, να την κρίνετε, να μιλήσετε για αυτήν
Μάλλον είμαι η μόνη που δεν έχει δει την ταινία! Είναι όμως στα μελλοντικά μου σχέδια. Πολύ όμορφη παρουσίαση, Γιάννη μου. Καλό Σαββατοκύριακο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην το λες αυτό Μία μου. Δεν είναι εύκολη η πρόσβαση στα καινούργια έργα. Πρέπει να πας σε Σινεμά ή να καταφύγεις σε άλλη λύση. Όποτε μπορέσεις μπορείς να την δεις. Να σου δώσω λινκ.
ΔιαγραφήΚαλό ΣαββατοΚύριακο να έχεις κορίτσι μου.
Δεν την έχω δει και με εξιτάρεις τώρα ιδίως με την κριτική σου για το ιδεολογικό μοτίβο της ταινίας. Κι εγώ είμαι εναντίον των στρογγυλοποιήσεων και θεωρώ εκγληματικό να ''ξαναγράφεται'' η ιστορία για να αδελφοποιηθούν οι λαοί. Η Ιστορία είναι αυτή που είναι μιλά για γεγονότα που συνέβησαν και είναι δίδαγμα για τους νεότερους να μην τα επαναλάβουν αν θέλουν ειρήνη και αδελφοσύνη των λαών. Όχι στρογγυλοποίηση, γιατί είναι παραχάραξη
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσια παρουσίαση!!! Και η κριτική σου αν και δεν εχω δει την ταινία δεν μου αφήνει περιθώρια παρερμηνειών και διαφωνίας
Καλό βράδυ Γιάννη
Καλησπέρα σου Άννα μου.
ΔιαγραφήΔεν είμαι από αυτούς που μπολιάζουν τους λαούς με μίσος και εθνικισμό. Μακριά από μένα. Ίσα-ίσα οφείλουν οι λαοί να καταλάβουν που και πως χρησιμοποιήθηκαν.
Οι τραγικές ιστορίες εκείνης της εποχής και η δύναμη της αγάπης έχει το δικό της ίαμα απέναντι στις πληγές. Αυτό το ξεχωρίζουμε από την ιστορική αλήθεια όπως επίσης και δεν τσουβαλιάζουμε κάθε άνθρωπο σε αυτήν.
Ναι οι απόψεις του κεντρικού ήρωα είναι "αρπαγμένες" στην αρχή και επιθετικές. Είναι όμως τα προσωπικά του βιώματα που έζησε το 1956 στην Πόλη. Από την άλλη, το να τον οδηγήσεις σε μια υποτελή δήλωση μετάνοιας στο φινάλε έχει μεγάλη απόσταση.
Με τιμάει η εμπιστοσύνη σου. Σαν ταινία είναι πολύ καλή και ποιοτική. Μπορείς να την δεις να έχεις άποψη.
Σε φιλώ και ευχαριστώ πολύ.
Γιάννη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική η παρουσίασή σου και ιδιαίτερα μεστή η κριτική σου, όσον αφορά τις "στρογγυλοποιήσεις" που, πράγματι, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και με το πλαίσιο της συγκεκριμένης ταινίας.
Βλέπεις, είναι πολύ πιο εύπεπτο να τις περνά κανείς στο κοινό μέσω της τέχνης ή και της λογοτεχνίας.
Επειδή η μισή ρίζα μου κρατάει από τη Μικρασία (και κανείς, πλέον, δεν βρίσκεται εν ζωή) να πω κι εγώ ότι σε προσωπικό επίπεδο, μπορεί να αναπτύχθηκαν κάποιες σχέσεις μεταξύ των δύο "κόσμων", ωστόσο ποτέ δεν στάθηκαν (και δεν θα σταθούν) ικανές να απαλείψουν τη σκληρή πραγματικότητα, τα γεγονότα. Θα συμφωνήσω δε, μαζί σου, ότι δεν είναι θέμα "εθνικισμού, σωβινισμού, μεγαλοϊδεατισμού" (ομοίως, μακριά από 'μένα) αλλά ιστορικού ρεαλισμού.
[Λίγο άσχετο με αυτό καθεαυτό το θέμα: Όσον αφορά τις "στρογγυλοποιήσεις", παρατηρούμε ότι αυτές γίνονται πάντα σε σχέση με μια συγκεκριμένη πλευρά, σε αντίθεση με την "τερατοποίηση" της άλλης. Σε πρώτη φάση γίνεται προσπάθεια "εξίσωσης" ενώ, μελλοντικά, θα δούμε τους όρους να αντιστρέφονται. Ήδη το κάνουν κάποιοι "ακραιφνείς" φιλελεύθεροι, εγχώριοι και μη.]
Ο Νούσιας είναι από τα σοβαρά "κεφάλαια" της υποκριτικής, η Πρωτοψάλτη, κατεξοχήν θεατρική ηθοποιός με ιδιαίτερο βάθος, άφθαρτη κινηματογραφικά και τηλεοπτικά, μια που έκανε συγκεκριμένες και επιλεγμένες εμφανίσεις.
Η Σκαφιδά, πιστεύω ότι έχει πολλές δυνατότητες και προοπτικές, ενώ η Δημητροπούλου μού είναι συμπαθής (έχει σοβαρότητα και ευγένεια) αλλά είναι λίγο γλυκανάλατη για τα γούστα μου.
Αν κάποιος θέλει, πάντως, η ταινία προσφέρεται ως "food for thought" (όπως, άλλωστε, έγινε και στην δική σου παρουσίαση και κριτική).
Την καλημέρα μου και καλό Σαββατοκύριακο, φίλε μου!
Αναστασία μου, πόσο χαίρομαι να κουβεντιάζω μαζί σας.
ΔιαγραφήΠαίρνεις τη σκυτάλη από την Άννα και ανοίγεις τόσο όμορφα και σημαντικά ζητήματα.
Μαθαίνω με συγκίνηση την καταγωγή σου. Πρόσφυγες ήταν και η οικογένεια της πεθεράς μου.
Είναι ξεκάθαρη η τοποθέτησή σου. Πιο κρυστάλλινη δεν γίνεται. Από εποχής Ρεπούση, η κοσμοπολίτικη "αριστερά" προσπαθεί να στρογγυλέψει την ιστορία. Και το κακό είναι ότι το κάνουν οι "αριστεροί" της αναθεώρησης και του τυχοδιωκτισμού.
Το βλέπουμε και από τον Βούλγαρη δυστυχώς....! και από την άλλη μεριά ξεσαλώνουν και οι "άλλοι", που τη στιγμή που θεριεύει ο φασισμός ξαναγράφουν την ιστορία, τρομάρα τους...!
Πάρε την "προοδευτική" "Εφημερίδα των Συντακτών".... Ελεεινή διαστρέβλωση των πάντων.
Σε καμαρώνω με τη διαύγεια της σκέψης σου γιατί καταλαβαίνεις τι επιχειρούν....!
Όσον αφορά τα Κινηματογραφικά, ναι ο Νούσιας μου αρέσει πολύ, πάρα πολύ. Για την Πρωτοψάλτη όπως τα λες. Να που συμφωνούμε με την γλυκύτατη Δημητροπούλου πλην όμως "άνευρη" και γλυκανάλατη όπως λες.
Σε ευχαριστώ απ την καρδιά μου για την παρουσία σου εδώ και τις σκέψεις σου.
Όμορφο Σ/Κ να εχεις.