Η ΖΩΙΤΣΑ που Λατρέψαμε (Μέρος 2ο)
Στον παραπάνω σύνδεσμο, φίλες και φίλοι, ξεκίνησα το 1ο Μέρος του αφιερώματος στην
ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ
και το λαμπερό της πέρασμα από τον κλασικό Ελληνικό Κινηματογράφο.
Σήμερα, εδώ, συνεχίζουμε το 2ο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος στην γλυκύτατη Ηθοποιό μας, που έφυγε, πριν λίγες μέρες από κοντά μας αφήνοντας σε όλους τη στόφα της νοσταλγίας και των αναμνήσεων.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Είχαμε μείνει στο 1967 στην διαδρομή και συνεχίζουμε
Το 1968 πάλι μεταπηδά στο ερωτικό δράμα
"ΟΛΓΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ"
Ο Μέντοράς της, Γιάννης Δαλιανίδης, συνεχίζει τον πάγιο δρόμο των θεματικών εναλλαγών. Αυτή τη φορά με τον ΦΑΙΔΩΝΑ ΓΕΩΡΓΙΤΣΗ στο πλάι της, τον ΑΝΔΡΕΑ ΜΠΑΡΚΟΥΛΗ και την ΜΕΛΠΩ ΖΑΡΟΚΩΣΤΑ.
Την ίδια χρονιά, η εναλλαγή συνεχίζεται με μια ακόμα μουσικοχορευτική επιτυχία.
Το δράμα διαδέχεται το Musical και ιδού το
"ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ"
Η Συνεργασία με τον ΦΑΙΔΩΝΑ ΓΕΩΡΓΙΤΣΗ από την προηγούμενη συνεργασία συνεχίζεται με επιτυχία. Η Ζωή γλυκύτατη, λαμπερή γεμάτη χρώμα και φινέτσα ανάμεσα σε δεκάδες εξαίρετους Ηθοποιούς.
Ο Δρόμος στα Musical συνεχίζεται και το 1969
Αυτή τη φορά ο Γιάννης Δαλιανίδης κάνει ακόμα μια τολμηρή δημιουργία σε άλλο επίπεδο.
Παίρνει το υπέροχο θεατρικό του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Η Γειτονιά των Αγγέλων" και τολμά να γυρίσει ένα Μουσικό Ποιητικό Κοινωνικό Χορόδραμα
"ΓΥΜΝΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ"
Η Λάσκαρη εδώ συναντά ξανά ένα μεγάλο του Ελληνικού δραματικού ρεπερτορίου, τον ΝΙΚΟ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟ, αυτή τη φορά ώριμο, στην κορυφή της δόξας του και της ερμηνευτικής του ταυτότητας.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό. Παρά τις δυσκολίες η Ζωή Λάσκαρη δίνει το πρότυπο της γυναίκας που κουβαλά την ταξική στάμπα της μη αποδοχής σε μια κοινωνία που αδυνατεί να την δεχτεί καθώς οι ταξικές διαφορές σαρώνουν τα πάντα, ίσως και τον έρωτα.
Από τις καλύτερες ερμηνείες της θα τολμούσα να πω.
Την ίδια χρονιά θα έχουμε και κάτι ακόμα ξεχωριστό για την λαμπερή μας πρωταγωνίστρια
Για πρώτη φορά στην καριέρα της θα μείνει έξω από την ζεστή δημιουργική αγκαλιά του μέντορά της Γιάννη Δαλιανίδη και θα αφεθεί στα δημιουργικά επίσης χέρια ενός άλλου μεγάλου μας Σκηνοθέτη, του ΒΑΣΙΛΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
"ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ"
Ένα ακόμα ερωτικό δράμα, για πρώτη φορά μαζί με τον ΓΙΑΝΝΗ ΦΕΡΤΗ και τους
ΝΟΤΗ ΠΕΡΓΙΑΛΗ, ΑΝΔΡΕΑ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ, ΚΑΚΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ.
Η Δεκαετία του 1970 ξεκινάει φέρνοντάς την πάλι δίπλα στον Δαλιανίδη.
"ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ"
Για πρώτη φορά στο ρεπερτόριό της μπαίνει το πολεμικό ερωτικό δράμα.
Συνεχίζει την συνεργασία της με τον ΓΙΑΝΝΗ ΦΕΡΤΗ σε πρωταγωνιστικό δίδυμο μαζί με ένα σύνολο εξαίρετων άλλων ηθοποιών και μια καλή ερμηνεία.
Το 1971 είναι σειρά πάλι για να επιστρέψει θριαμβευτικά στο Musical.
"ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ ΣΤΟΠ"
Είναι η χρυσή εποχή του Τόλη Βοσκόπουλου, που πλάι του η Ζωή δένει σαν εξαίσιο ζευγάρι και εκτός Κινηματογράφου.
Μια εξαιρετική μουσική κωμωδία, πρώτη φορά με τον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΝΤΖΑ αλλά και με το μεγάλο σύνολο του Δαλιανίδη σε μια κωμωδία που είχε τεράστια επιτυχία.
Το 1972 είναι η επόμενη φορά που η Ζωή Λάσκαρη συνεργάζεται με διαφορετικό σκηνοθέτη.
Αυτή τη φορά σειρά έχει ο ΝΙΚΟΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ
"ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ"
Μια πολύ δυνατή ταινία με τον Φώσκολο να προσπαθεί να δώσει έντονα αντιπολεμικά μηνύματα, όσο μπορούσε βέβαια σε συνθήκες χουντικής τρομοκρατίας.
Με φόντο την ζούγκλα των μισθοφόρων στην Αφρική και τα εγκλήματά τους, στήνεται μια ανάλογη ταινία.
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΡΑΣ, έξοχος πραγματικά, αυτή τη φορά στο πλάι της, μεγαλουργεί.
Και εκείνη, παρά τις στιγμιαίες ακρότητες στην ερμηνεία της, στέκεται άψογα.
Κοντά τους, στον καλύτερο ρόλο της καριέρας της η ΕΛΕΝΗ ΑΝΟΥΣΑΚΗ.
Το 1973 ο Γιάννης Δαλιανίδης επανέρχεται κοντά της
"ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ"
Μια ακόμα πολύ τολμηρή, για τα ήθη της εποχής, ταινία. Θεματολογικά επίσης προσπαθεί, όσο μπορεί, να κάνει τομές στο ζήτημα της εκπόρνευσης της Γυναίκας μέσα σε δοσμένο κοινωνικό περιβάλλον.
Η Ζωή δεν διστάζει, μια ακόμα φορά, να "εκτεθεί" γυμνή, απόλυτη, δίνοντας την ψυχή της και σε αυτήν την ερμηνεία.
Το 1974 κλείνει ο μεγάλος της κύκλος στο Κλασικό Ελληνικό Σινεμά.
"ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ"
Και πάλι με τη σφραγίδα του Γιάννη Δαλιανίδη, αυτή τη φορά στο πλάι του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ σε μία άσχημη για τον ίδιο εποχή και ξεκίνημα της παρακμής του.
Μια μέτρια ταινία που δεν ξεχώρισε για κάτι.
Η μεγάλη Φιλμογραφία της Ζωής ολοκληρώνεται με τρεις ακόμα ταινίες-συμμετοχές.
Δύο από αυτές στον Νεώτερο Ελληνικό Κινηματογράφο
1982 "ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ" του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΥΠΙΔΗ
Ένα αστυνομικό φιλμ που βρίσκει την Ζωίτσα να πρωταγωνιστεί στο πλάι του ΑΡΗ ΡΕΤΣΟΥ και του ΣΠΥΡΟΥ ΦΩΚΑ από τα παλιά.
1987 "ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΠΟΡΕΙΑ" του ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ
Μια ακόμα και τελευταία συνεργασία με τον άνθρωπο που μεγαλούργησε ερμηνευτικά, τον ΑΛΕΚΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗ
Θεματολογικά εξαίρετη ταινία που ακουμπά το παρασκήνιο της διαπλοκής του χώρου των Νοσοκομείων και της Υγείας. Καλές ερμηνείες από δύο μεγάλους ηθοποιούς στα ώριμα χρόνια τους.
Η Τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση, αυτή τη φορά με ως απλή συμμετοχή, είναι το 2015, στο πολιτικό θρίλερ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΖΕΤΖΑ "THE REPUBLIC"
Έτσι έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος φιλμογραφίας που κράτησε 21 συνεχόμενα χρόνια.
Πρωταγωνίστρια δίπλα σε όλους τους "μεγάλους" άντρες του Ελληνικού Σινεμά δίνοντας τη δική της προσωπική σφραγίδα, ανεξίτηλη, εκφραστική, λαμπερή.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΙΑΝΙΔΗΣ αναφέρει για αυτήν στο Βιβλίο του: "Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ και ΕΓΩ"
"Με την Ζωή Λάσκαρη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Σχέση διαφορετική. Εδώ, δεν έχω να κάνω απλώς με μια ηθοποιό που έτυχε να γυρίσω μαζί της τις περισσότερες ταινίες μέσα στην Φίνος. Αυτό δεν ήταν τυχαίο. Η Ζωή Λάσκαρη ήταν η ηθοποιός που μπορούσε να εξυπηρετήσει κάθε είδους πρωταγωνιστικού ρόλου στο έργο που ήθελα να γυρίσω.......Την Ζωίτσα μάλιστα την αγάπησε το ζεύγος Φίνου σαν να ήταν κόρη του. Ήθελε να την υιοθετήσει. Με τον θρίαμβο του "Κατήφορου" αισθάνθηκα δικαιωμένος και δεμένος μ' αυτό το κορίτσι, που το θεωρούσα τώρα πια δημιούργημά μου...."
Μάλιστα ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΙΑΝΙΔΗΣ προχωρεί περαιτέρω στις βαθύτατες εξομολογήσεις του για αυτήν
"Ήταν διαφορετική η σχέση μου μ' αυτήν την ηθοποιό.... δεν ξέρω αν δεν ήταν ένας έρωτας σε λανθάνουσα κατάσταση, γιατί διαπίστωσα εκ των υστέρων ότι κάθε σχέση της με έναν άντρα με ενοχλούσε. Μόνο όταν έμαθα το γάμο της με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο ηρέμησα. Ίσως γιατί πίστευα ότι έπεσε σε καλά χέρια και εξασφάλισε την προστασία του που τόσο είχε ανάγκη.."
Γλυκιά μας Ζωίτσα....
σε ευχαριστούμε που ήσουνα αλλά και θα "είσαι" κοντά μας όλα αυτά τα χρόνια.
Σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που μας χάρισες, σε ευχαριστούμε για το γέλιο, το πάθος, το κλάμα σου, την οργή σου, τον αισθησιασμό σου.
Θα σε θυμόμαστε πάντα όπως "εκτέθηκες" όλα αυτά τα χρόνια απόλυτα μπροστά στα μάτια μας.
Ως ΡΕΑ, ΜΑΡΙΑ, ΣΤΕΦΑΝΙΑ, ΗΛΕΚΤΡΑ, ΕΛΛΗ, ΟΛΓΑ.....
Τα αλησμόνητα κορίτσια της Οργής που υποδύθηκες.....
Καλό σου Ταξίδι.....
Νομίζω το ευχαριστήθηκες πολύ αυτό το αφιέρωμα, όσο κουραστικό κι αν ήταν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερα ότι είχε παίξει σε τόσες πολλές ταινίες.
Καλή συνέχεια!
Αλεξάνδρα μου ομολογώ ότι ναι, το ευχαριστήθηκα με την καρδιά μου αυτό το αφιέρωμα. Αυτήν την διαδρομή. Κοίτα, δεν μπορείς να πεις ότι η φιλμογραφία της Ζωής είναι τεράστια. Σίγουρα είναι μεγάλη.
ΔιαγραφήΗ Κούραση φεύγει δε με τη δική σας παρουσία.
Όμορφο απόγευμα κορίτσι μου.
Mία πολύ όμορφη-αισθησιακή γυναίκα και συνάμα εξαιρετική ερμηνεύτρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι η Ζωή είχε μία έμφυτη μελαγχολία η οποία ήταν διάχυτη σε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους της.
Ευρυτάνα είχε ναι μια έκφραση μελαγχολίας. Δεν ξέρω αν ήταν έμφυτη στη ζωή της ή την έβγαζε ερμηνευτικά. Το είδος των κοριτσιών που ερμήνευσε αναδεικνύει περίτρανα κάτι τέτοιο.
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια και σε ευχαριστώ φίλε μου.
Επιτρέψτε μου μια μικρή παρέμβαση-τοποθέτηση.
ΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι ήταν μελαγχολία, απλά μας φαίνεται έτσι γιατί κυριαρχούσε το χαζοχαρούμενο και γλυκανάλατο άλλων πρωταγωνιστριών. Εκείνη αναλάμβανε δύσκολους όρους οπότε εκ των πραγμάτων έπρεπε να είναι πιο "σκληρή" και πιο σκοτεινή στην ερμηνεία της! :)
-δύσκολους ρόλους-
ΔιαγραφήΕίναι μια παράμετρος που βάζεις στην κουβέντα Κατερίνα μου πολύ σωστή. Και έχεις και δίκιο...! το είδος των ρόλων στις συγκεκριμένες αυτές ταινίες της οργής απαιτούσε αυτό το εσωτερικό σκοτάδι.
ΔιαγραφήΝα σε ευχαριστήσω ιδιαίτερα για την παρέμβασή σου εδώ.
Εξίσου χορταστικό και απολαυστικό, όσο το πρώτο, το δεύτερο μέρος του πολύ αξιόλογου αφιερώματός σου, Γιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην "Αντίστροφη Πορεία" δεν την ήξερα καν σαν ταινία, την είδα στο youtube κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι που είχα... αϋπνίες!
Ιδιαίτερα λαμπερή, ειδικά στις τρεις πρώτες ταινίες αυτού του αφιερώματός σου.
Να είσαι καλά, Γιάννη μου!
Καλό σου βράδυ!
Μήτε και εγώ Αναστασία μου την ήξερα την ταινία αυτή με τον Αλεξανδράκη και θέλω να τη δώ. Αλλά διαπίστωσα ότι η ποιότητά της στο you tube είναι άθλια πανάθεμά την. Τέλος πάντων, θα δούμε.
ΔιαγραφήΠραγματικά λαμπερή σε ορισμένες ταινίες.
Φιλιά πολλά κορίτσι μου και ευχαριστώ.
Υπέροχο και αυτό το αφιέρωμα! Η Ζωή που έφυγε και άφησε ανεξίτηλα τη σφραγίδα της. Ας είναι αναπαυμένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκανες θαυμάσια δουλειά και σίγουρα θα είναι ευχαριστημένη με το αφιέρωμά σου εκεί που πήγε!!!
Καλό σου βράδυ Γιάννη μου
Με συγκινούν τα λόγια σου Άννα μου ειλικρινά. Ο Κινηματογράφος έχει μεγάλη δύναμη να παράγει μέσα στο θυμικό μας πρότυπα και να χτίζει συναισθήματα. Η Ζωή, το κορίτσι της οργής ήταν για μένα ένα από αυτά. Κράτησα από αυτήν αυτήν την προδομένη, πικραμένη νιότη που έβγαζε, μην με ρωτήσεις γιατί, ίσως δικό μου βίωμα.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Άννα μου, καλό βράδυ.
Δεν θα μπορούσε να ήταν το πιο ωραιο αφιερωμα που εκανες στην Ζωήτσα φιλε μας.. σιγουρα θα χαιρεται απο εκει ψηλά... ενα μεγαλο μπράβο .. δεν νομιζω πως της έχει κανει αλλος τοσο ομορφο αφιερωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περνας ακομα καλητερα... καλο φθινόπωρο και καλο σου βραδυ...
Πόσο με τιμούν και τα δικά σου λόγια Ρούλα μου. Και με ζεσταίνει η παρουσία σου εδώ. Ειλικρινά σε ευχαριστώ πάντα για τη ζεστασιά της καρδιάς σου.
ΔιαγραφήΚαλό σου Φθινόπωρο.
Αυθεντική, τολμηρή, έβαλε το δικό της άστρο στην πορεία του ελληνικού σινεμά! Καλό της ταξίδι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως τα λες Κατερίνα μου στα λόγια σου. Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα κοπέλα μου. Να είσαι καλά.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήμάς αρέσει.. μάς άρεσε... πανέμορφη και ακριβώς αυτό που έπρεπε να κάνει... το έκανε ακόμα και στις τολμηρές σκηνής... (φθάσαμε ως εκεί, μιας που η εποχή το καλούσε... ΤΟΤΕ... )...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θεός να την αναπαύσει
οπως έχω γράψει... οι ηθοποιοί... δεν ¨πεθαίνουν¨...
καληνύχτα, φίλε
Καλησπέρα σου Λαμπρινή μου. Ναι, οι αγαπημένοι μας Ηθοποιοί, γενικά οι άνθρωποι της τέχνης δεν πεθαίνουν. Μένουν τα έργα τους κοντά μας για πάντα όπως και εκείνων η παρουσία.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ. Καλό σου βράδυ.
Γιάννη μου, το "Μαριχουάνα Στοπ" ήταν η αγαπημένη μου ταινία ως μικρότερη. Στο "Γυμνοί στο Δρόμο" η Ζωή έδωσε ρέστα. Καλό της ταξίδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα δύο πολύ καλές ταινίες Μία μου. Διαφορετικά είδη παρά το ότι και τα δύο είχαν μουσικό-χορευτικό σκελετό. Εξαίρετη η Ζωή στο "Γυμνοί στο δρόμο" πλάι στον Νίκο Κούρκουλο. Ίσως η καλύτερή της ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ κορίτσι μου για την παρουσία σου.