ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: ROBERT ZEMECKIS *ΠΟΛΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣΣ*

Φίλες και Φίλοι,  είναι ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.....!

Έρχονται γιορτινές μέρες, ζυγώνει κι η ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ.....!

Οι καρδιές ζεσταίνονται, τα όνειρα θεριεύουν, οι παιδικές ψυχούλες αγαλλιάζουν στην προσδοκία όσων σχεδίασαν όλη τη χρονιά και οι επιθυμίες τους γίνονται μικρά στολισμένα γράμματα προς τον Αη-Βασίλη, που κρεμιούνται είτε στα Χριστουγεννιάτικα δέντρα είτε σε τζάκια σπιτιών...

Μα και εμείς οι ....μεγάλοι αφηνόμαστε σε αυτό το παιχνίδι των ονείρων....! η καρδιά μας ριγά....! ρουφάμε το βλέμμα των παιδιών και νιώθουμε το πνεύμα των ημερών πιο τρυφερό στις καρδιές μας.....

Ξέρω ότι σε πολλούς από σας αρέσει πάρα πολύ το ANIMATION. (Κινούμενα γραφικά και σχέδια με τη βοήθεια του Υπολογιστή και της πληροφορικής....)

Διάλεξα λοιπόν να παρουσιάσω ένα τέτοιο έργο Κινηματογραφικό, που βασίζεται στο είδος αυτό και αποτελεί μια συγκλονιστική αρμονία του πώς η τεχνολογία μπορεί να γίνει τόσο μα τόσο τρυφερή...

Κυρίες και Κύριοι, η βδομάδα που ξεκίνησε χθες, βδομάδα που κορυφώνεται στα Χριστούγεννα,  σας παρουσιάζω το έργο του 

ROBERT ZEMECKIS:

"ΤΟ ΠΟΛΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣΣ" ("THE POLAR EXPRESS")

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:

ΕΙΔΟΣ: COMPUTER ANIMATION

ΕΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: 2004

ΠΡΕΜΙΕΡΑ στην ΕΛΛΑΔΑ: 10 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2004

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ROBERT ZEMECKIS

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: CHRIS VAN ALLSBURG

ΣΕΝΑΡΙΟ: WILLIAM BROYLES JR. ROBERT ZEMECKIS

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ: GLEN BALLARD, ALAN SILVESTRI

ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ: TOM HANKS στο ρόλο του Εισπράκτορα του τραίνου, του Πατέρα, του Αη-Βασίλη, του Σκρουτζ

EDDIE DEEZEN στο ρόλο αυτού που τα ξέρει όλα

PETER SCOLARI στο ρόλο του μοναχικού αγοριού

NONA GAYE στο ρόλο της HOLLY LESLIE ZEMECKIS στο ρόλο της αδελφής και της Μητέρας

Το να είσαι ένα μικρό αγόρι και να πιστεύεις στον Άη Βασίλη τη στιγμή που η οικογένειά σου και οι φίλοι σου επιμένουν ότι δεν υπάρχει, είναι κομματάκι δύσκολο, αν όχι αποκαρδιωτικό. Η ανταμοιβή όμως δε θα αργήσει να έρθει όταν την Παραμονή Χριστουγέννων, ένα τρένο περνάει από το σπίτι του μικρού αγοριού, για να τον πάει μαζί με άλλα παιδιά στον Βόρειο Πόλο για να συναντήσουν τον Άγιο Βασίλη αυτοπροσώπως

Ο συγγραφέας και ζωγράφος Chris Van Allsburg, ένα από τα πιο αξιοσέβαστα ονόματα στην παιδική λογοτεχνία, κέρδισε το 1986 το Caldecott Medal για τις ελαιογραφίες που εικονογραφούν το βιβλίο του «The Polar Express».

Γνωστός για τις ευφάνταστες και πρωτότυπες ιστορίες του, ο Van Allsburg ξεκίνησε την εκδοτική του καριέρα με το «The Garden of Abdul Gasazi» το 1979, το οποίο έτυχε μιας πρωτοφανούς αναγνώρισης και κέρδισε ένα Τιμητικό Βραβείο Caldecott, μια διάκριση που σπάνια δίνεται σε πρώτη εμφάνιση.

Ακολούθησε το εντυπωσιακό «Jumanji», στα 1981 (πάνω στο οποίο βασίστηκε η ομότιτλη ταινία του 1995 με πρωταγωνιστή τον Robin Williams) και το «The Polar Express» στα 1985 - και τα δυο βραβευμένα με το Caldecott Medal - τοποθετώντας έτσι τον Van Allsburg μέσα σε μια μικρή ομάδα συγγραφέων που έχουν κερδίσει το πολυπόθητο αυτό βραβείο δύο φορές.

«Κάθε χρόνο, την περίοδο των Χριστουγέννων, διάβαζα την ιστορία στο γιο μου και πάντα τον ενθουσίαζε», λέει ο παραγωγός Robert Zemeckis ο οποίος είναι φαν του βιβλίου από την πρώτη του έκδοση. «Το βιβλίο έχει μια απόκοσμη χροιά, κάτι ανάμεσα στην πραγματικότητα και τα όνειρα, κάτι που παραπέμπει στη μαγική ατμόσφαιρα της παραμονής των Χριστουγέννων».

«Υπάρχει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο σ' αυτή την ιστορία, που ευχόμουν να καταφέρει να αποδοθεί στη μεγάλη οθόνη,» προσθέτει ο Tom Hanks, πατέρας ο ίδιος τεσσάρων παιδιών. Ο ίδιος μαζί με τον παραγωγό Gary Goetzman πρότειναν στον συγγραφέα και τον παραγωγό William Teitler, καθώς και στον φίλο του Hanks, Robert Zemeckis, να μεταφέρουν το βιβλίο στη μεγάλη οθόνη. Και οι δύο ανέκαθεν επιθυμούσαν να αποδώσουν κινηματογραφικά το πνευματικό ταξίδι του νεαρού ήρωα στο «The Polar Express».

Η μεταφορά του βιβλίου σε live-action ταινία με ηθοποιούς θεωρήθηκε σχεδόν αδύνατη.

Ήταν πολύ δύσκολο να αποδοθούν σωστά τα φανταστικά τοπία που περιγράφονται στο βιβλίο καθώς και η φωτεινότητα των εικόνων.

Υπήρχε η εναλλακτική του κινούμενου σχεδίου αλλά και πάλι υπήρχαν κάποιοι περιορισμοί.

Ο Zemeckis εξηγεί: «Το πρόβλημα με την κλασική τεχνική του κινουμένου σχεδίου είναι η μη αυθεντικότητα των ανθρώπινων χαρακτήρων. Όταν έχεις φανταστικούς χαρακτήρες, όπως η κοκκινοσκουφίτσα και οι επτά νάνοι η τεχνική ταιριάζει απόλυτα.

Ήθελα όμως οι χαρακτήρες να φαίνονται ρεαλιστικοί.» «Θα ήταν πρακτικά αδύνατο να γυριστεί αυτή η ταινία με πραγματικούς ηθοποιούς. Το κόστος θα ανερχόταν σε ένα δισεκατομμύριο δολάρια τουλάχιστον, μόνο για μερικές σκηνές. Με αυτόν τον τρόπο γλιτώσαμε στο στούντιο γύρω στα 900 εκατομμύρια!

Το βασικότερο όμως ήταν ότι έπρεπε να αποδοθούν οι σκηνές με καλλιτεχνική ματιά και όπως ήταν στο βιβλίο, σα ζωγραφιά. Είναι σα να χωρέσαμε την τέχνη μέσα στην ιστορία, ήταν ο μοναδικός πρακτικός τρόπος για να γίνει εφικτό.»

Η Διαδρομή

Η διαδικασία της παραγωγής του « The Polar Express» έχει πολλά κοινά σημεία με την παραγωγή μιας live-action ταινίας.

Ο Zemeckis μαζί με τον Broyles ετοίμασαν το σενάριο με βάση το οποίο δημιουργήθηκε το storyboard, φτιάχτηκαν σκηνικά και κοστούμια, έγινε επιλογή υφασμάτων και υλικών. Όπως εξηγεί ο Starkey: «Αν και πειραματιζόμασταν με μια νέα τεχνική, κάποια πράγματα έπρεπε να φτιαχτούν με τον καθιερωμένο τρόπο.

Για κάθε χαρακτήρα έπρεπε να δούμε τα υφάσματα για τα κοστούμια και τα χτενίσματα.» Η διαδικασία της σχεδίασης ξεκίνησε μήνες πριν την πρώτη προσπάθεια εφαρμογής της τεχνικής «Αποτύπωσης Ερμηνείας». Οι παραγωγοί συνεργάστηκαν με βετεράνους του είδους όπως την Joanna Johnston, υπεύθυνη για το φόρεμα της Τζέσικα Ράμπιτ στην ταινία «Who Framed Roger Rabbit?» και τον υπεύθυνο παραγωγής Rick Carter, υποψήφιο για Όσκαρ για την ταινία «Forrest Gump».

Άλλο ένα πλεονέκτημα είναι η διεύρυνση του οπτικού φάσματος.

Ο Chiang έπρεπε να δημιουργήσει μια σκηνή όπου το τρένο διασχίζει μια σειρά από βουνά. «Στο βιβλίο η σκηνή περιγράφεται ως εξής,» λέει ο Chiang, « ...;βουνά τόσο ψηλά που φαινόταν σαν να μπορούσαμε να αγγίξουμε το φεγγάρι... Είναι γραμμένο σύμφωνα με την αντίληψη ενός παιδιού. Και αυτό με ενθουσίασε.

Σχεδίαζα εικόνες οι οποίες δεν μπορούν λογικά να υπάρξουν.» Στα γραφεία της Imageworks ο Ralston και ο Chen προσάρμοζαν τα σχέδια σε CGI. «Σε μια τέτοια ταινία,» λέει ο Ralston, «κάθε σκηνή είναι σαν ένας ξεχωριστός πίνακας. Και έτσι ακριβώς έχουμε χειριστεί την ταινία. Παίρναμε τα σχέδια του Νταγκ και τα εντάσσαμε σε CG περιβάλλον, δημιουργώντας έτσι τρισδιάστατα σκηνικά. Δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή στο φωτισμό κάθε σκηνής, στην ατμόσφαιρα, στον τρόπο που πέφτει το χιόνι.»

Ο Chen προσθέτει: «Προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε την αισθητική της εικονογράφησης του βιβλίου. Οι παστέλ εικόνες ήταν ιμπρεσιονιστικές, με δυνατές αντιθέσεις στο φωτισμό. Προσπαθήσαμε επίσης, να δημιουργήσουμε έναν κόσμο που να φαίνεται πραγματικός.» Τα μινιμαλιστικά σκηνικά, σεταρισμένα έτσι ώστε να επιτυγχάνεται κάλυψη 360 μοιρών, θύμισαν στον Starkey μια παλαιότερη τεχνική του 1960-70 το Black Box Theatre, όπου η ιστορία διαδραματιζόταν γύρω από μακέτες που ήταν τοποθετημένες ανά αραιά διαστήματα. Η τοποθέτηση των σκηνικών κατά αυτόν τον τρόπο λειτουργεί σαν γνώμονας για τους ηθοποιούς για να γνωρίζουν που κινούνται.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ της ΤΑΙΝΙΑΣ και το ΘΕΜΑ της:

Ένα μικρό αγόρι που έχει αρχίσει να χάνει την πίστη του στην ύπαρξη του Άη Βασίλη βρίσκεται παραμονή Χριστουγέννων ξαπλωμένο στο ζεστό του κρεβάτι και περιμένει μέσα στην απόλυτη ησυχία της χειμωνιάτικης αυτής νύχτας να ακούσει ένα πολύ συγκεκριμένο ήχο, αυτόν που σκορπίζουν τα καμπανάκια από το έλκηθρο του Άη Βασίλη.

Την ώρα που η απογοήτευση του μικρού μεγαλώνει και οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν πια δώδεκα παρά πέντε, ένας εκκωφαντικός θόρυβος που εισβάλει στο δωμάτιό του αναγκάζει το μικρούλη να βγει έξω και να διαπιστώσει τι συμβαίνει.

Αυτό που αντικρίζει ξεπερνά κάθε φαντασία! Ένα φωτισμένο τρένο που κατευθύνεται προς το Βόρειο Πόλο τον περιμένει και ο ανυπόμονος εισπράκτοράς του αφού δώσει τις απαραίτητες διευκρινήσεις τονίζει πως το τρένο είναι το Πολικό Εξπρές.

Όλα είναι έτοιμα και ο μικρός δύσπιστος ξεκινά για το ταξίδι της ζωής του. Πέρα από το τεχνικό μέρος της ταινίας αυτό που την κάνει μαγική και ταυτόχρονα περισσότερο ανθρώπινη είναι η ιστορία αυτή καθαυτή.

Οι ενήλικες ξαναγυρνούν σ'εκείνη την εποχή του ενθουσιασμού και της προσμονής του Αη Βασίλη τότε που όλα είχαν μια εξαιρετική γοητεία, πριν οι αμφιβολίες γίνουν βεβαιότητα για την ύπαρξη ή όχι του παχουλού γεράκου που επισκέπτεται κάθε σπίτι φέρνοντας δώρα.

Ο κεντρικός ήρωας βρίσκεται ακριβώς σ'αυτό το κρίσιμο στάδιο κατά το οποίο η πίστη του δοκιμάζεται και κλονίζεται και οι αμφιβολίες του σβήνουν ένα μέρος του ενθουσιασμού του γι'αυτή τη σπουδαία βραδιά της Παραμονής.

Θα σταθεί όμως τυχερός διατηρώντας στην παιδική του ψυχή τη δύναμη της μαγευτικής αλήθειας που φανερώνει το μεγαλείο της σε όσους θέλουν να την κρατήσουν μέσα τους. Για τους ενήλικες αποτελεί μια ιστορία με περισσότερες παραμέτρους που κρύβει ,πέρα από το μήνυμα των Χριστουγέννων, την αίσθηση ότι τα θαύματα δεν ανήκουν απαραίτητα σε άλλη εποχή ή σε συγκεκριμένες ηλικίες.

Τα παιδιά από την άλλη πολύ πιθανό να προσεγγίσουν την ιστορία σαν μια φανταστική περιπέτεια, ένα συναρπαστικό ταξίδι στο Βόρειο Πόλο, στον τόπου που ζει και ετοιμάζει τα δώρα τους Ο Άη Βασίλης αποκτώντας έτσι μια πιο συγκεκριμένη εικόνα του όλου μύθου γύρω από το όνομα του αγαπημένου τους παππού και των δραστηριοτήτων του.

Το Πολικό Εξπρές διαπερνάται από την ίδια μαγική διάθεση που συναντά κανείς στο Μάγο του Οζ. Οι ήρωες πραγματοποιούν ένα ταξίδι σε κάποιο μυθικό μέρος που θα τους αλλάξει για πάντα τη ζωή, υποκινούμενοι από μια έντονή παρόρμηση να βρουν αυτό που τους λείπει, το στοιχείο αυτό που θα τους δώσει την πληρότητα και τη δύναμη να συνεχίσουν.

Εν τέλει βιώνουν την περιπέτεια μέσω μιας μοναδικής εμπειρίας και αποκτούν συντρόφους και φίλους για να τη μοιραστούν. Συνδυάζοντας έντονες στιγμές δράσης και συγκίνηση το Polar Express γίνεται ίσως η πιο φρέσκια ιστορία για τα Χριστούγεννα.

Σε τελική ανάλυση......

Το "ΠΟΛΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣΣ" είναι μια ταινία, που πραγματικά σας συνιστώ να την δείτε....! Μικροί και μεγάλοι, έχετε πάρα πολλά πράγματα να πάρετε από αυτήν...!

Εμείς οι ...μεγάλοι έχουμε να νιώσουμε πάλι εκείνο το τσίμπημα και την έντονη συγκίνηση που νιώθαμε τότε στα παιδικά μας χρόνια όταν κοιμόμασταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και ξυπνάγαμε την πρώτη του έτους με το ταπεινό μας δώρο στο μαξιλάρι, θα νιώσουμε πάλι τη συγκίνηση της προσμονής, θα νιώσουμε την αγωνία του ονείρου, θα καταλάβουμε γιατί αυτή η ΜΑΓΙΚΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΙΚΟΝΑ της ταινίας ξυπνάει τόσα μα τόσα μέσα μας.....!

Το φινάλε της ταινίας είναι γλυκύτατο.....!!!

το μικρό παιδάκι, έχοντας ζήσει τη γοητεία του ονείρου του, κρατάει στο χεράκι του το μικρό καμπανάκι, του οποίου τον ήχο ακούει ΜΟΝΑΧΑ ΑΥΤΟ και όχι οι "ορθώς σκεπτόμενοι" γονείς του......Μήπως, λέω μήπως είναι ώρες και στιγμές που πρέπει και εμείς οι "μεγάλοι" να αφήσουμε την καρδιά μας να "αλωθεί" από τον κόσμο της φαντασίας ; από το κόσμο των ονείρων ; το "ΠΟΛΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣΣ" μας δείχνει το δρόμο....