Χρυσά ζευγάρια στο Ελληνικό σινεμά (Μέρος 3ο)

 Προηγούμενες αναρτήσεις για το θέμα:

Η δεκαετία του 1950 (Μέρος 1ο)

Μέρος 2ο

Αγαπημένοι μου κινηματογραφόφιλοι, φίλες και φίλοι. Συντονιζόμαστε ξανά στο θέμα των μεγάλων ζευγαριών, που σημάδεψαν το Ελληνικό σινεμά. Σήμερα πάμε στο 3ο μέρος του μεγάλου αφιερώματος και σάς έχω, ζευγάρια, που μένουν αλησμόνητα και αγαπημένα στην ιστορική μνήμη.

Εκείνη την εποχή της δεκαετίας 1960-70 είχαμε μια μεγάλη γκάμα πρωταγωνιστικών ηθοποιών, άντρες και γυναίκες, οι οποίοι δημιούργησαν, μεταξύ τους, πολλά ζευγάρια, που το καθένα άσκησε τη δική του επιρροή και εντύπωση. Τόσο στο δράμα όσο φυσικά και στην κομεντί.

Κάποια από αυτά "έδεσαν" μεταξύ τους καθιερώνοντας "δίδυμα", κάποια ήταν πιο περιστασιακά, όμως και στις δύο περιπτώσεις, είχαμε λαμπερά και υπέροχα αποτελέσματα.

Πάμε λοιπόν να συνεχίσουμε το ταξίδι μας:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ-ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ

Θα χρειάζονταν πάρα πολλές σελίδες για να παρουσιάσουμε ίσως το πιο "μαζικό" κινηματογραφικό δίδυμο στο Ελληνικό σινεμά. Συνάμα και το πιο πολυσυζητημένο. Ένα δίδυμο, κατά βάση, εντός σκηνής αλλά και στην πραγματική ζωή. Μια τεράστια διαδρομή με φως και σκοτάδι, με λάμψη και σκιές, με χαμόγελα και δάκρυα.

Ανεξάρτητα των προσωπικών εκτιμήσεων, που φυσιολογικά έχει ο καθένας από εμάς τους σινεφίλ για την καλλιτεχνική υπόσταση των Παπαμιχαήλ-Βουγιουκλάκη, ένα τέτοιο δίδυμο, δεν γίνεται να περάσει χωρίς αναφορά, καθώς σημάδεψε τον κινηματογράφο της πατρίδας μας και επηρέασε ένα τεράστιο κομμάτι του κοινού.

Η κινηματογραφική συνύπαρξη των δύο ηθοποιών, που ενώθηκαν για μεγάλο διάστημα και στη ζωή, ξεκινάει το 1955, με ένα βουκολικό δράμα και τελειώνει το 1970 σε ένα πολεμικό δράμα.

Μιλάμε για 15 χρόνια συνύπαρξης, τα οποία έδωσαν 17 ταινίες.

Μιλάμε για το πιο διάσημο και πολυσύχναστο ζευγάρι στον Ελληνικό κλασικό κινηματογράφο.

Αναφέρω τον κατάλογο των ταινιών στις οποίες έπαιξαν μαζί:

1955 "Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας", του Ντίμη Δαδήρα

1958 "Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο", του Αλέκου Σακελλάριου

1959 "Αστέρω", του Ντίνου Δημόπουλου

1960 "Μανταλένα" του Ντίνου Δημόπουλου

1961 "Η Αλίκη στο ναυτικό" του Αλέκου Σακελλάριου

1963 "Χτυποκάρδια στο θρανίο" του Αλέκου Σακελλάριου

1965 "Μοντέρνα Σταχτοπούτα" του Αλέκου Σακελλάριου

1966 "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" του Αλέκου Σακελλάριου

1966 "Διπλοπεννιές" του Αλέκου Σακελλάριου

1967 "Αχ αυτή η γυναίκα μου" 

"Το πιο λαμπρό αστέρι" και οι δύο του Γιώργου Σκαλενάκη

1968 "Το κορίτσι του λούνα παρκ" και "Η αγάπη μας" του Κώστα Καραγιάννη

1968 "Η αρχόντισσα και ο αλήτης" 

1969 "Η νεράιδα και το παλικάρι" και "Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά" 

και οι τρεις του Ντίνου Δημόπουλου

1970 "Υπολοχαγός Νατάσα" του Νίκου Φώσκολου

Ανάμεσα στις 17 αυτές ταινίες, σίγουρα ξεχωρίζουμε κάποιες, που σημάδεψαν το σινεμά, σε ρόλους και ζευγάρι, που διέπρεψε ερμηνευτικά αλλά, συνάμα, αγαπήθηκε από το κοινό, το οποίο καλλιέργησε μια μοναδική σχέση μαζί τους.

Να σταθούμε στα: "Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο", "Μανταλένα", "Χτυποκάρδια στο θρανίο",  "Μοντέρνα Σταχτοπούτα",  "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια",  "Η αρχόντισσα κι ο αλήτης",  "Η νεράιδα και το παλικάρι",  "Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά" και φυσικά "Υπολοχαγός Νατάσσα"

Ερμηνευτικά το ζευγάρι τους είναι κάποιες φορές ετεροβαρές καθώς οι δύο ηθοποιοί σμίγουν, ως εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο απρόσιτος και σοβαρός Δημήτρης Παπαμιχαήλ σε συνδυασμό με τη γνωστή αμέριμνη περσόνα, που καθιέρωσε η Αλίκη. Και φυσικά στις υπόλοιπες, όπου οι χαρακτήρες τους είχαν όμοια χαρακτηριστικά.

Ένα θυελλώδες καλλιτεχνικό ζευγάρι, εντός και εκτός σκηνής με πάρα πολύ παρασκήνιο, γνωστές και άγνωστες πτυχές, φωτεινές και σκοτεινές στιγμές. Έξω από κάθε σεβαστή επιλογή, το ζευγάρι αγαπήθηκε από το λαϊκό κοινό της εποχής με έντονο τρόπο δίνοντας πολλές εμπορικές ταινίες με μεγάλη επιτυχία και αναγνωρισιμότητα.

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ-ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ

Δύο πολύ μεγάλοι ηθοποιοί, δύο ξεχωριστές προσωπικότητες στο χώρο της υποκριτικής. Δύο εξαιρετικά γοητευτικοί χαρακτήρες, ήταν φυσικά μοιραίοι να συναντηθούν στο χώρο του κινηματογράφου και να στολίσουν, με την παρουσία τους, την εγχώρια φιλμογραφία.

Ο Αλεξανδράκης με την Καρέζη, συγκρότησαν ένα ερμηνευτικό δίδυμο, που θα μπορούσε να είναι πολύ πιο συχνό καθώς είχαν το υπόβαθρο να υποστηρίξουν αυτή τη συνύπαρξη.

Παρ' όλα αυτά, θα τους δούμε σε λίγες ταινίες και στην ουσία, ανάλογα με το υπόβαθρο του ρόλου τους, σε τέσσερις.

Η συνύπαρξη θα ξεκινήσει το 1955 στις δύο κλασικές και ιστορικές κομεντί του Αλέκου Σακελλάριου, στις κλασικές "Λατέρνες", όπου όμως η συνύπαρξή τους ερμηνευτικά θεωρείται παντελώς δευτερεύουσα. Θα συνεχιστεί με ένα πολεμικό ερωτικό δράμα, του Ντίμη Δαδήρα, που στην ουσία είναι και το μοναδικό δράμα στο οποίο συνυπήρξαν ως ζευγάρι κινηματογραφικό.

Πάμε να δούμε τον πλήρη κατάλογο

1955 "Λατέρνα, φτώχια και φιλότιμο"

1957 "Λατέρνα, φτώχια και γαρύφαλλο"

του Αλέκου Σακελλάριου

1959  "Το νησί των γενναίων"

1960  "Ραντεβού στη Κέρκυρα"

του Ντίμη Δαδήρα

1964  "Δεσποινίς διευθυντής

1965 "Μια τρελή τρελή οικογένεια" 

του Ντίνου Δημόπουλου

Μιλάμε για 6 συνολικά φιλμ αλλά συνεχίζοντας, βλέπουμε ότι στην ουσία είναι τέσσερα.

Ένα δράμα και τρεις κομεντί.

Στα φιλμ, στα οποία ξεχώρισαν και στην κυριολεξία έλαμψαν με την παρουσία τους είναι φυσικά τα "Δεσποινίς διευθυντής" και "Μια τρελή τρελή οικογένεια", όπου έδωσαν ερμηνευτικά το δικό τους ρεσιτάλ ερμηνείας, με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Και οι δύο ταινίες φέρουν την υπογραφή του Ντίνου Δημόπουλου και έτυχαν και της μεγαλύτερης αγάπης του κοινού καθώς έχουν προβληθεί και περισσότερο. 

Υπηρέτησαν διαφορετικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες, οι οποίοι δεν ανέδειξαν μεγάλο ερωτισμό αλλά έδωσαν έμφαση στην ιδαιτερότητα και στην πιστότητα της καλλιτεχνικής τους προσωπικότητας.

ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ

Θα περάσω τώρα σε ένα άλλο ζευγάρι της υποκριτικής μας σκηνής, που έχει και αυτό μεγάλη συχνότητα. Δύο ηθοποιοί μας, που υπηρέτησαν με υπέροχο τρόπο την αισθηματική κομεντί σε πολλές ταινίες και μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η συνύπαρξη των δύο μεγάλων ηθοποιών μας, ξεκίνησε το 1955 και ολοκληρώθηκε το 1981. Μιλάμε για 26 ολάκερα χρόνια συνεργασίας, που έδωσε 11 ταινίες, όπως τις απαριθμώ:

1955 "Υιέ μου-υιέ μου" του Γρηγόρη Γρηγορίου

1966  "Ο γεροντοκόρος" του Ορέστη Λάσκου

1967  "Ο στρίγκλος που έγινε αρνάκι" 

1968 "Καπετάν Φάντης-Μπαστούνι" 

του Αλέκου Σακελλάριου

1969  "Ο μπλοφατζής" του Βασίλη Γεωργιάδη

1969  "Ο τζαναμπέτης"

1970 "Κρίμα το μπόι σου"

1971 "Ο φαφλατάς"

του Κώστα Καραγιάννη

1971  "Πίσω μου σ' έχω Σατανά" του Ντίνου Δημόπουλου

1971  "Της ζήλειας τα καμώματα" του Ορέστη Λάσκου

1981 "Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ" του Κώστα Καραγιάννη

Τους απολαύσαμε σε πρωταγωνιστικά δίδυμα, σε όλο το φάσμα της αισθηματικής κομεντί στο Ελληνικό σινεμά. Ηλικιακά, οι δύο αγαπημένοι μας ηθοποιοί είχαν σημαντική διαφορά. Ο Κωνσταντάρας γεννημένος το 1913, η Κοντού γεννημένη το 1934. 21 χρόνια διαφορά. Αυτό παρά το ότι ήταν ορατό επί σκηνής, ουδέποτε έβαλε απόσταση στο ταίριασμα των δύο τους επί σκηνής αναδεικνύοντας το απαράμιλλο ταλέντο τους αλλά, θα έλεγα και τη γοητεία.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ-ΜΑΙΡΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

Συνεχίζοντας το όμορφο ταξίδι μας στα "χρυσά" ζευγάρια του Ελληνικού κινηματογράφου, παίρνει σειρά στον επόμενο "σταθμό" μας, ένα ζευγάρι, που είναι προσωπική μου επιλογή. Ο Φούντας με την Χρονοπούλου, εμφανίστηκαν στο σινεμά σε ένα μόνο φιλμ του κλασικού κινηματογράφου. Όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ήταν αρκετό να δώσουν τα δικά τους διαπιστευτήρια σε εκείνα τα ζευγάρια, που πέρασαν αλλά δεν ξεχάστηκαν ποτέ!

1968  "Πολύ αργά για δάκρυα"

Το υπέροχο ερωτικό δράμα του Πάνου Γλυκοφρύδη, έρχεται να φέρει επί σκηνής δύο πρωταγωνιστές, που "γεμίζουν" με την πληθωρική τους παρουσία αυτήν την εξαιρετική δυνατή ταινία. Ερμηνείες χαμηλού προφίλ αλλά υποδειγματικού βάθους ψυχής και έντασης συναισθημάτων.

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ-ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ

Δεν είχαν μαζί πολλές παρουσίες. Μόνο σε δύο ταινίες στο Ελληνικό σινεμά. Όμως και το δικό τους αποτύπωμα δεν είναι αμελητέο. Και πιο συγκεκριμένα, για να είμαστε ειλικρινείς, στη δεύτερη συνύπαρξή τους, θριάμβευσαν στην κυριολεξία, γράφοντας τη δική τους σκηνική ιστορία. 

1968 "Οικογένεια Χωραφά" του Κώστα Ασημακόπουλου

1968 "Μια Ιταλίδα απ' την Κυψέλη" του Ντίνου Δημόπουλου

Η δεύτερη σκηνική τους παρουσία, στην κυριολεξία σάρωσε, όχι μόνο εκείνη την εποχή αλλά μνημονεύεται ακόμα στις μέρες μας δίνοντας την αύρα σε δύο χαρακτήρες, που η φρεσκάδα και η εκφραστικότητά τους μάς γέμισε με υπέροχη αύρα.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΤΣΑΣ-ΜΑΡΘΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

Παραμένουμε στο χώρο της αισθηματικής κομεντί, στη δεκαετία που θριάμβευσε στο κλασικό Ελληνικό σινεμά και επίσης στην κατηγορία των Μιούσικαλ, τα οποία έβαλε στο ρεπερτόριο του κινηματογράφου μας, ο Γιάννης Δαλιανίδης για να γράψουν τη δική του ιστορία. Εκεί στις ξέγνοιαστες αυτές και απλοϊκές ταινίες, θα συναντήσουμε δύο "μορφές" της Ελληνική κομεντί. Τον Κώστα Βουτσά και τη Μάρθα Καραγιάννη. Οι δύο γλυκύτατοι ηθοποιοί μας έπαιξαν μαζί σε πάρα πολλές ταινίες και στις περισσότερες από αυτές, συγκρότησαν ένα ζευγάρι, που άφησε τη δική του αλησμόνητη ιστορία.

Συγκεκριμένα, εμφανίστηκαν ως ζευγάρι σε 7 ταινίες, όλες δημιουργίες του σκηνοθέτη, που τους ανέδειξε, του Γιάννη Δαλιανίδη. Άλλες ως μιούσικαλ της εποχής άλλες ως κομεντί. Αναλυτικά τους είδαμε να είναι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, ύστερα από άφθονη ...περιπέτεια και γέλιο στα:

1964 "Κάτι να καίει"

1965 "Κορίτσια για φίλημα" 

1966  "Ξυπόλητος πρίγκηπας" 

1967  "Οι θαλασσιές οι χάντρες"

1967 "Νύχτα Γάμου"

1968 "Μια κυρία στα μπουζούκια"

1969 "Το ανθρωπάκι"

Αν με ρωτούσατε, πιο από αυτά τα φιλμ, θα διάλεγα για το πιο επιτυχημένο τους ταίριασμα, θα σάς έλεγα, ανεπιφύλακτα τη "Νύχτα Γάμου". Τη θεωρώ, μακράν, την καλύτερη ταινία τους ως ζευγάρι και στη συνέχεια και τον "Ξυπόλητο πρίγκιπα" όπως επίσης και "Το ανθρωπάκι"

Αλλά είναι κανείς, που δεν θυμάται αυτό το αλησμόνητο μουσικό γκρουπ, που έδινε το δικό του γύρισμα με το ...θρυλικό "Αψού, Γείτσες, Στω..." Ήταν κάπου στα 1965, στο "Κορίτσια για φίλημα", όπου οι δύο αγαπημένοι μας ηθοποιοί έδιναν το δικό τους σόου επί σκηνής, χαρίζοντάς μας τόσες μα τόσες υπέροχες αναμνήσεις.

Με αυτό το βίντεο εκείνης της γλυκιάς στιγμής, θα κλείσω, φίλες και φίλοι και το 3ο μέρος του αφιερώματος στα ζευγάρια του κινηματογράφου μας. Μην φύγετε! Σύντομα θα μιλήσουμε για το 4ο μέρος, συνεχίζοντας το ταξίδι μας.