Ποιητικός Ρεαλισμός

Ο Ποιητικός Ρεαλισμός

στον Κινηματογράφο

Στην πορεία μας αγαπητοί συνταξιδιώτες το όμορφο ταξίδι μας μέσα στην Ιστορία του Κινηματογράφου με τις σχολές και τα ρεύματά του.

Σήμερα θα σταθούμε σε μια ΜΕΓΑΛΗ ΣΧΟΛΗ, τον ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΡΕΑΛΙΣΜΟ στον Κινηματογράφο

Ο ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ άνθισε στην εποχή του ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ, που αλλού, στη "Μέκκα" τότε του Κινηματογράφου, στη ΓΑΛΛΙΑ.

Βασικός ενσαρκωτής ήταν ο Σκηνοθέτης ΜΑΡΣΕΛ ΚΑΡΝΕ.

Γύρω του συσπειρώθηκε μια μεγάλη Ομάδα Γάλλων σκηνοθετών όπως οι: ΦΕΫΝΤΕΡ, ΡΕΝΟΥΑΡ, ΝΤΥΒΙΒΙΕ και άλλοι αρκετοί.

Ο ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ δεν είναι μια Κινηματογραφική σχολή, στην οποία μπορείς να δώσεις περιχαρακώσεις αυστηρές, καθώς έχει μεγάλο εύρος τεχνοτροπιών και αντιλήψεων.

Ο ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ έχει σαφέστατα στοιχεία φιλοσοφικού ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΥ, κάτι στο οποίο τον κάνει να θεωρείται πρόδρομος του ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΝΕΟΡΕΑΛΙΣΜΟΥ.

Ορίζουμε τον ποιητικό ρεαλισμό ως ποιητική διαπραγμάτευση ενός ρεαλιστικού θέματος, εκλαμβάνοντας τον όρο «ρεαλισμός» με την έννοια που είχε στον 19ο αιώνα, η οποία συνδέεται με την περιγραφή των χυδαίων, άξεστων και ποταπών πλευρών της πραγματικότητας, με το «αναξιοπρεπές» σε αντίθεση με το «ευγενές».

Ο ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ δεν διστάζει να βουτήξει μέσα στο ζοφερό περιβάλλον μιας σκληρής πραγματικότητας, της παρακμής, της πίκρας και της απογοήτευσης, αλλά βλέπει αυτήν την πραγματικότητα και την περιγράφει με έναν μοναδικό και λεπτότατο ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ.

Αυτή είναι και η διαφορά του με τον "καθαρό" ΙΤΑΛΙΚΟ ΝΕΟΡΕΑΛΙΣΜΟ. Δηλαδή η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ. Ο ΛΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, η ανάλογη εικόνα και η περιγραφή αποκτούν χαρακτήρα ποίησης.

Ταινίες που σημάδεψαν τη σχολή αυτή στα χρόνια του ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ήταν οι :

"ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ" 1938 ΜΑΡΣΕΛ ΚΑΡΝΕ
"ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΩΝ ΑΠΟΚΛΗΡΩΝ" 1938 ΜΑΡΣΕΛ ΚΑΡΝΕ
"ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ" 1939 ΜΑΡΣΕΛ ΚΑΡΝΕ

Στις εξαιρετικές μεγάλες αυτές ταινίες ύψιστου λυρισμού, μεσουρανεί το άστρο ενός ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΡΜΗΝΕΥΤΗ του ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, του θρυλικού

JEAN GABIN, ο οποίος από εκείνη την εποχή σφραγίζει με την παρουσία του τη σκηνή.

O Ποιητικός ρεαλισμός χαρακτηρίζεται από πίκρα, μελαγχολία,

απαισιόδοξη ματιά στη θεώρηση των πραγμάτων της ζωής (Εδώ είναι η

αντίθεσή του με τον Θετικό ιταλικό νεορεαλισμό).

Μεγάλη μορφή στο ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΡΕΑΛΙΣΜΟ με καθοριστικό πέρασμα είναι ο σκηνοθέτης

ΖΑΝ ΡΕΝΟΥΑΡ

Νομίζω δώσαμε μια σαφή εικόνα για τη σχολή αυτή του Κινηματογράφου που κόσμησε με την παρουσία της την 7η τέχνη αλλά και εξακολουθεί να έχει τα χνάρια της ζωντανά σε πολλούς δημιουργούς του σήμερα, που πάντα βλέπουν την πραγματικότητα γλυκόπικρα με ένα ποιητικό λόγο έντονο και αρωματικό.