"Οι Μαύροι Πίνακες" ένα αριστούργημα στη μικρή οθόνη

 Θα παραμείνω, φίλες και φίλοι, στο χώρο των τηλεοπτικών σειρών, μιας και η σαιζόν προχωρά και νέες παραγωγές περνούν στη μικρή οθόνη. Μέχρι τώρα, όπως σάς είχα παρουσιάσει στην προηγούμενη ανάρτησή μου, θεωρούσα την "ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ" ως τη σειρά της χρονιάς.

Μέχρι, που στις τηλεοπτικές μας οθόνες, εμφανίστηκαν οι "Μαύροι Πίνακες". Και μάλιστα σε ένα κανάλι, που δεν μάς έχει συνηθίσει σε προχωρημένες επιλογές πάνω στη μυθοπλασία.

ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ

Η συγκεκριμένη τηλεοπτική παραγωγή, όχι απλά ξεπέρασε κάθε προσδοκία, όχι απλά αποτελούσε μια άκρως ποιοτική δουλειά, που σέβεται τόσο τον εαυτό της όσο και το κοινό της αλλά, προκάλεσε στην κυριολεξία, πάταγο στα τηλεοπτικά μας δρώμενα!

Και δεν είμαι υπερβολικός στην εκτίμησή μου. Άλλωστε μια περιήγηση στις κριτικές στήλες όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα επιβεβαίωσετε το γεγονός ότι η σειρά αυτή ήρθε πραγματικά να σαρώσει κάθε προηγούμενο μέτρο, αποτελώντας για μένα αλλά και για πολύ κόσμο, τη σειρά της χρονιάς!

Τι είναι οι "Μαύροι Πίνακες"

Είναι μια τηλεοπτική σειρά καθαρά αστυνομική, με σαφή τα χαρακτηριστικά του "who done it" (Ποιος είναι ο δολοφόνος κατά συρροή). Σε μια ατμόσφαιρα καθαρά noir, σκοτεινή, ομιχλώδης, βαριά, που έχει πολλά όμοια στοιχεία με το Σκανδιναβικό drama crime thriller. Εξελίσσεται σε 10 μόνο επεισόδια, χωρίς την προοπτική δεύτερου κύκλου. 

Τι είχαν οι "Μαύροι Πίνακες"

• Ένα συγκλονιστικό σενάριο, πέρα και έξω από κάθε προσδοκία. Σενάριο και πλοκή, που δείχνει ότι οι δύο σεναριογράφοι, θα τους αναφέρουμε στη συνέχεια, δούλεψαν σε ατέλειωτο χρόνο πάνω στη κεντρική τους ιδέα, που τους οδήγησε στο χτίσιμο της υπόθεσης.
• Έναν εξαίρετο χώρο και ατμόσφαιρα δράσης. Όπως και η "Έρημη χώρα" έτσι και οι "Μαύροι Πίνακες" έχουν χώρο δράσης έξω από την Αθήνα, μακριά από τα φώτα μιας μεγάλης πόλης και ενός αστικού περιβάλλοντος. Ο χώρος δράσης είναι μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη, με ότι αυτή κουβαλάει σε κοινωνική δομή και αντιλήψεις.
• Μια ξεχωριστή νουάρ σκοτεινή ατμόσφαιρα, αγχώδη, κλειστοφοβική, ομιχλώδη, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του θρίλερ.
• Έχει ένα σημαντικό πακέτο με μεγάλα κοινωνικά θέματα, που τελευταία ταλανίζουν την Ελληνική κοινωνία. Μιλάω για τη γυναικεία κακοποίηση, για τη σιωπή και την απόκρυψη, που βασιλεύει σε κοινωνικά στρώματα και την αποθέωση της ηθικοπλαστικής υποκρισίας.
• Έχει μια άρτια υπέροχη ομάδα παραγωγής σε όλα τα επίπεδα: Σενάριο, σκηνοθεσία, φωτογραφία, σκηνογραφία, μοντάζ, μουσική
• Έχει, τέλος, μια άψογη ερμηνευτική ομάδα ηθοποιών, που η ρεαλιστική τους υποκριτική υποδομή δεν μειώνει καθόλου την ποιότητα και την αρτιότητά τους.

ΟΙ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΙ

Κάθε τηλεοπτική σειρά ή κινηματογραφικό έργο, οφείλει να πατάει πάνω στο σενάριό του και στην εξέλιξη της πλοκής. Και εδώ έχουμε ένα ζευγάρι, που, αυτό που έγραψαν, ξεπερνά όχι απλά κάθε προσδοκία αλλά συγκλονίζει . Μιλάμε για δυο ανθρώπους, που έπιασαν την κεντρική ιδέα της έμπνευσής τους, (Θα την παρουσιάσω ευθύς μετά), δούλεψαν ώρες ατέλειωτες και έδωσαν ένα έπος πραγματικό.

Ειλικρινά, με χιουμοριστική διάθεση, θα ήθελα να τους ρωτήσω:  "Τι γινόταν μέσα στο κεφάλι σας όταν γράφατε την κεντρική ιδέα βρε παιδιά;" 

Πραγματικά φαίνεται ότι οι άνθρωποι, δούλεψαν ώρες ολάκερες, μελέτησαν, σκέφτηκαν, έψαξαν. Δεν δουλεύεται εύκολα ένα τέτοιο θέμα χωρίς να δώσεις την ψυχή σου στη δουλειά του Γκόγια, του Γκαίτε για τα χρώματα, του Μακιαβέλλι για την ωμότητά του.

Η Σοφία Καζατζιάν 

και ο

Μάριος Ιορδάνου

Μάλιστα και οι δύο σεναριογράφοι, όπως βλέπετε, κρατούν στη σειρά δύο ρόλους, με ανάλογη επιτυχία. Ο δεύτερος μάλιστα με πρόσθετη βαρύτητα.

Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΦΙΛΙΩΤΟΥ

H KATEΡΙΝΑ ΦΙΛΙΩΤΟΥ είναι η σκηνοθέτης της σειράς. Μια κινηματογραφίστρια, που γράφει και παράλληλα σκηνοθετεί. Μάς έχει δώσει, εξαίρετες και καταξιωμένες δημιουργίες. Έχει γράψει, με τον Νίκο Τσαφούλια, το σενάριο στο υπέροχο "ΕΤΕΡΟΣ ΕΓΩ", τόσο το φιλμ όσο και στη σειρά. Έχει σκηνοθετήσει 8 επεισόδια της γνωστής σειράς "ΔΕΚΑΤΗ ΕΝΤΟΛΗ", τη σειρά "ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ", ένα επεισόδιο στη σειρά "ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ" και την τηλεοπτική σειρά "ΓΑΜΟΣ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΟΥ".

Το είδος το ξέρει καλά, το έχει υπηρετήσει με πολύ μεγάλη επιτυχία. Εδώ πρόσθεσε την υπάρχουσα εμπειρία της και μάς έδωσε ένα εξαίρετο διαμάντι.

Οι ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ 

Παραγωγή:  GREEN PIXEL

Φωτογραφία:  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΦΑΚΗΣ

Μουσική:  ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ στην ΠΛΟΚΗ

"Ο ύπνος της λογικής, γεννάει τέρατα"  Φρανσίσκο Γκόγια

"Η κοινωνία δημιουργεί το έγκλημα και ο δολοφόνος απλά το εκτελεί..." (Σεναριογράφοι)

"Πριν ξεκινήσεις ένα ταξίδι εκδίκησης, σκάψε δυο τάφους" Κομφούκιος

"Το μόνο βάλσαμο για μια βασανισμένη ψυχή είναι η τέχνη" (Σεναριογράφοι)

"Μα όταν ξύπνησα, δεν ήξερα πια αν ήμουν ένα κορίτσι που ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα ή μια παγιδευμένη πεταλούδα" (Σεναριογράφοι)

"Το πιο έξυπνο στο διάβολο είναι να μάς πείσει ότι δεν υπάρχει"  Σάρλ Μποντλέρ

Μία νεαρή μαθήτρια, άγρια δολοφονημένη.

Μία επαρχιακή πόλη, γεμάτη μυστικά και ψέματα.

Ένας αδίστακτος δολοφόνος, ο οποίος χρησιμοποιεί ένα ανατριχιαστικό μοτίβο.

Ένας αγώνας δρόμου να συλληφθεί, πριν χτυπήσει ξανά...

Σε μία επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, τις Λεύκες, η έφηβη κόρη του δημάρχου βρίσκεται άγρια δολοφονημένη. Η Άννα, μία ιδιόρρυθμη αστυνομικός, καλείται να εξιχνιάσει το  αποτρόπαιο έγκλημα μαζί με τους συνεργάτες της και μία νέα συνάδελφο, που φτάνει με μετάθεση στην περιοχή. Οι δύο γυναίκες από την πρώτη στιγμή δεν τα πηγαίνουν καλά, αλλά αναγκάζονται να συνεργαστούν για την επίλυση της υπόθεσης.

Γρήγορα, αποδεικνύεται ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, αλλά για μία προμελετημένη σειρά τελετουργικών δολοφονιών, από έναν μυστηριώδη δράστη, με άγνωστα κίνητρα. Καθώς τα θύματα αυξάνονται, οι αστυνομικοί διακρίνουν ένα συγκεκριμένο μοτίβο στον τρόπο με τον οποίο ο δολοφόνος στήνει τις σκηνές των εγκλημάτων του, ο οποίος παραπέμπει ευθέως στους «Μαύρους Πίνακες» του διάσημου Ισπανού ζωγράφου, Φρανσίσκο Γκόγια.

Παρά την επίμονη αναζήτηση, τα στοιχεία μοιάζουν να μην οδηγούν πουθενά και ο μυστηριώδης δράστης βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά, τρομοκρατώντας τους ντόπιους. Κανένας δεν αισθάνεται πια ασφαλής τα βράδια και η ησυχία του απομονωμένου τόπου έχει διαταραχθεί οριστικά.

Παράλληλα, καθώς η έρευνα προχωρά, οι υποψίες πέφτουν διαδοχικά από το ένα πρόσωπο στο άλλο. Τα ένοχα μυστικά και τα ψέματα των κατοίκων της κλειστής κοινωνίας έρχονται στην επιφάνεια. Η αλήθεια, που θα αποκαλυφθεί, θα είναι σοκαριστική. Και κάποιος, είναι διατεθειμένος να κάνει ό,τι χρειαστεί, προκειμένου να μείνει θαμμένη για πάντα...

Θα καταφέρουν η Άννα και η Ιόλη να παραμερίσουν τις προσωπικές τους διαφορές και να προλάβουν τον άγνωστο δράστη, πριν από το επόμενο έγκλημα; Ή θα κινδυνεύσουν να γίνουν από κυνηγοί, θηράματα;

Ο χρόνος μετρά αντίστροφα και ο δολοφόνος ετοιμάζεται να χτυπήσει ξανά...

ΤΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ της ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΙΔΕΑΣ-ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ

Φρανσίσκο Γκόγια

1746-1828

Ο μεγάλος Ισπανός ζωγράφος, με ένα τεράστιο έργο, ένας από τους πρώτους των μοντέρνων ζωγράφων.

Ο Γκόγια, από το 1792 και μετά άρχισε να ταλαιπωρείται από προβλήματα ακοής. Σε όλα αυτά προστέθηκε και το άγος των συμφορών του πολέμου, κάτι που τον ακολουθούσε στα προσωπικά του βιώματα και στα έργα του.

Το 1819, στο σπίτι του, τη θρυλική "Βίλα του κουφού", θα ξεκινήσει τη δημιουργία 14 μεγάλων ελαιογραφιών, που κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν τα ακραία σκοτεινά θέματα και χρώματα. Έργα, μέσα στα οποία αποτυπώθηκε ο προσωπικός τρόμος, ο φόβος, το σκοτάδι και το πεπρωμένο.

Τα έργα ζωγραφίστηκαν στους τοίχους του σπιτιού και πήραν την ονομασία:

ΜΑΥΡΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ

Τα πιο διακριτά από αυτά: "Ο Κρόνος που καταβροχθίζει τα παιδιά του", "Το Σάββατο των Μαγισσών", "Η μάχη με ρόπαλα", "Φανταστικό όραμα (Ασμοδαίος)", "Ο σκύλος", "Οι μοίρες"

Πάνω σε αυτό το έργο βασίζεται η σειρά, δανειζόμενη μάλιστα και το όνομα των έργων του μεγάλου ζωγράφου. Όπως είπα και παραπάνω, οι σκηνές των φόνων, μοιάζουν όλο και περισσότερο με τους συγκεκριμένους αυτούς πίνακες, που όμως για την επίλυση του γρίφου, καλείται η ομάδα των αστυνομικών να μπει πολύ βαθιά στους συμβολισμούς του Γκόγια και στις κρυφές έννοιες.

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

ΚΑΤΙΑ ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ

ΣΟΦΙΑ ΚΟΚΚΑΛΗ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΟΣ

ΑΝΤΙΝΟΟΣ ΑΛΜΠΑΝΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ

ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ

ΟΛΓΑ ΠΟΛΙΤΟΥ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΑΚΗΣ

ΕΛΕΝΗ ΒΕΡΓΕΤΗ

ΜΕΛΕΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

ΜΑΡΙΛΟΥ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΥ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΑΛΑΣΟΓΛΟΥ

ΜΑΡΙΟΣ ΙΟΡΔΑΝΟΥ

ΣΟΦΙΑ ΚΑΖΑΤΖΙΑΝ

ΕΥΑ ΣΑΜΙΩΤΗ

ΑΔΩΝΙΣ ΧΑΤΖΗΣ

ΕΙΡΗΝΗ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών, που έπαιξαν στη σειρά, τόσο οι πρωταγωνιστές όσο και οι συμμετέχοντες σε δεύτερους και υποστηρικτικούς ρόλους, ήταν εκπληκτικές.

Όλοι στάθηκαν στο ύψος τους, δίνοντας κάθε ικμάδα της υποκριτικής τους ικανότητας. Ανταποκρίθηκαν απόλυτα στο χαρακτήρα που ερμήνευσαν με όλες τις ιδιότητές του.

Ναι, είναι πραγματικά ευλογία, να μπορεί ένα σενάριο, που εμπνέει και ένας δημιουργικός σκηνοθέτης να πυροδοτεί τις εκφραστικές και υποκριτικές ικανότητες κάθε ηθοποιού. Και αυτό ζήσαμε στη σειρά απόλυτα.

Αποδείχτηκε μάλιστα περίτρανα ότι δεν χρειάζονται δεκάδες-δεκάδων επεισόδια για να απλωθεί το σενάριο κάθε σειράς. Μπορεί άνετα αυτό να γίνει και σε 10 επεισόδια και η ανάπτυξη να είναι πλήρης. Και επίσης, γιατί αυτή η "μόδα" με τις αντιγραφές ξένων σειρών και την προβολή τους στη χώρα μας; Και μάλιστα σε τόσο μαζική κλίμακα. Έλειψαν οι εμπνεύσεις; Θα έλεγα όχι. Άλλωστε η λογοτεχνία της πατρίδας μας έχει τόσα άπειρα διαμάντια για να διαλέξει κάποιος τη μεταφορά του στη μικρή ή μεγάλη οθόνη. 

Στέκομαι στην ερμηνεία της Σοφίας Κόκκαλη, πραγματικά αυτή της η ματιά, το βλέμμα, η προσωποποίηση του εσωτερικού της κόσμου, προκαλούν ανατριχίλα.

Η Κάτια Γκουλιώνη, (την είχαμε θαυμάσει και στην "Ευτυχία"), δίνει μια ερμηνεία "αργή", χαμηλών εξωτερικά τόνων αλλά αυτό το χάος και η θύελλα, που βασιλεύει στην ψυχή της, βγαίνει στο πρόσωπο και την ομιλία της.

Ο Δημήτρης Κίτσος, ανεβάζει το επίπεδο της ερμηνείας του ("Παραλία"). Είναι απλός, καθημερινός, λιτός και εξαιρετικός.

Για τον Ιωάννη Παπαζήση, τι να πούμε. Τον έχουμε απολαύσει σε πολλαπλά επίπεδα χαρακτήρων και ρόλων με εκπληκτικές αποδόσεις. Από το παραβατικό στα "Ψέματα", στο γαλήνιο στο "Γιατρό", το δυνατό στο "Ποτάμι", τώρα στο ερεβώδες εδώ.

Η Λένα Παπαληγούρα, δίνει τον καλύτερο εαυτό της. Η έκφραση των ματιών της αποτυπώνει την παθογένεια του εσωτερικού της κόσμου αλλά και τον εσωτερικό της αγώνα για λύτρωση.

Ο Αντίνοος Αλμπάνης, δεν χρειάζεται συστάσεις. Δίνει στη σειρά ένα "κλικ" με τον ερχομό του, σαν ένα θετικό παζλ που το περιμένεις να κλείσεις το κάδρο.

Η Όλγα Πολίτου, προσθέτει αυτό το γλυκό, το ανθρώπινο, το τρυφερό και νοσταλγικό, σαν το παλιό καλό λικέρ.

Θετική έκπληξη η Ελένη Βεργέτη, μετά την έξοχη παρουσία της στο "Αυτή η νύχτα μένει", έρχεται να επιβεβαιώσει μια υποκριτική δεινότητα εξαιρετική.

Ο Μελέτης Γεωργιάδης, σε υποστηρικτικό ρόλο, άψογος, τον έχουμε απολαύσει χρόνια σε τέτοιες εμφανίσεις.

Οι Σωτήρης Χατζάκης, με το επιβλητικό προφίλ, ο Θοδωρής Κατσαφάδος με τη γλυκύτητα του προσώπου, η Μαριλού Κατσαφάδου με το ύφος και τον αέρα της, είναι παρουσίες που εγγυούνται για την ποιότητα και πιστότητά τους. 

Ξεχωριστό τικ η εξαιρετική Άννα Μαρία Μαρινάκη (μπράβο για το καστ). Μάς είχε αφήσει άφωνους στην "Έρημη χώρα", τώρα συνεχίζει ανάλογα.

Οι Μιχάλης Βαλασόγλου και Ανδρέας Κοντόπουλος, άψογοι και δυνατοί.

Όπως επίσης και το ζευγάρι των ...σεναριογράφων μας, που να που ξεχωρίζουν και υποκριτικά στη σειρά.

Τα νεαρά παιδία επίσης! Σημαντικό για το μέλλον και το αύριο.

Τα γυρίσματα της σειράς έγιναν στα πανέμορφα Βίλια της Αττικής (τα πληγωμένα και καμένα Βίλια θα πρόσθετε κάποιος).

Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι οι "Μαύροι Πίνακες" ανέβασαν ακόμα ψηλότερα τον πήχη της Ελληνικής τηλεοπτικής παραγωγής και μυθοπλασίας. Πήραν τη σκυτάλη από το "Έτερος Εγώ", τις "17 κλωστές", την "Έρημη Χώρα", το "Carte Postale", τη "Μια νύχτα του Αυγούστου" και άλλες ακόμα, για να πλουτίσουν με ένα μεγάλο καλλιτεχνικό και στοχαστικό διαμάντι αυτήν την πολύτιμη συλλογή.

Τα ζητήματα επίσης, που θίγουν οι σεναριογράφοι μέσα από την εξέλιξη της πλοκής είναι κεφαλαιώδους σημασίας και ταλανίζουν την Ελληνική κοινωνία και στη σημερινή της παθογένεια.

Το μπούλινγκ, η παρενόχληση κάθε μορφής, η γυναικεία κακοποίηση μέσα στο γάμο, ο νόμος της σιωπής, η λογική "τι θα πει ο κόσμος", ο ψεύτικος καθωσπρεπισμός και η κατεστημένη ηθική, η διαπλοκή των ισχυρών, τα τραγικά στερεότυπα. Όλα έρχονται στο θεατή με εμφαντικό τρόπο, για να τον κάνουν να αναλογιστεί, να σκεφτεί, να προβληματιστεί για το τι δέχεται, για το τι είναι διατεθειμένος να διεκδικήσει.

Να τη δείτε τη σειρά! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί αποτελεί ένα κόσμημα για την Ελληνική και όχι μόνο παραγωγή.