Cinema NOVO

CINEMA NOVO

Σήμερα θα περάσουμε πέρα από τον Ατλαντικό και μάλιστα στο Νότο σε LATIN κλίμα και χώρες.

Στην ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ και συγκεκριμένα στην ΒΡΑΖΙΛΙΑ του 1950-1960

ανθεί και δημιουργείται το μεγάλο Κίνημα του

CINEMA NOVO

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ για το CINEMA NOVO

H AMERICA LATINA στο τέλος του 1958 βρίσκεται να φλέγεται από άκρη σε άκρη.

Η Μεγάλη ΚΟΥΒΑΝΕΖΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, η άνθηση όλων των ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ, από την άλλη η Παρακμιακή Γαιοκτημονική εξουσία να απλώνει και να απαντά με τη φτώχια, τη Βία και τις δολοφονίες.

Ο πνευματικός κόσμος στην ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ξεσηκώνεται. Ακόμα και στο χώρο της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ανθεί το μεγάλο ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ με μπροστάρηδες Καθολικούς επίσκοπους που βάζουν την υπεράσπιση του Λαού πρώτιστο Κοινωνικό αγαθό.

Από την άνθηση δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ.

Η ΓΑΛΛΙΚΗ NOUVELLE VAGUE, Ο ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΝΕΟΡΕΑΛΙΣΜΟΣ περνάνε τον Ατλαντικό και βρίσκουν με ΠΟΙΗΣΗ και ΡΕΑΛΙΣΜΟ το δικό τους παράδεισο στην ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ με κέντρο τη ΒΡΑΖΙΛΙΑ.

Στη μεγάλη αυτή χώρα ανθεί μια ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ που κράτησε πάνω από 10 χρόνια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να διατηρεί τη σφραγίδα της στον ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Σκοπός του CINEMA NOVO ήταν η Κοινωνική και πολιτιστική αφύπνιση με το Κίνημα των σκηνοθετών, οι οποίοι προσπάθησαν με ασίγαστο πάθος και ορμή, να συμβάλλουν στην 

δημιουργία ταξικής συνείδησης, στο μεγαλύτερο μέρος του αναλφάβητου 

πληθυσμού της χώρας.

Μέχρι το 1959-1960, η ΒΡΑΖΙΛΙΑ, κινηματογραφικά, ζούσε κάτω από την αισθητική κηδεμονία του Αμερικάνικου HOLLYWOOD της εποχής εκείνης. Κάποια στιγμή κάνανε κάποια προσπάθεια να δημιουργήσουν εγχώρια Κινηματογραφική παραγωγή αλλά κατέληξε σε αποτυχία.

Εκείνη όμως την εποχή κάνει την εμφάνισή του ο Σκηνοθέτης

GLAUBER ROCHA (1931-1981)

που θεωρείται και ΙΔΡΥΤΗΣ εμπνευστής του Κινήματος.

H Mεγάλη αυτή Κινηματογραφική μορφή ξεκινάει το 1962 με το έργο του "ΜΠΑΡΑΒΕΝΤΟ"

που αποτελεί και την έναρξη της σχολής του CINEMA NOVO.

ΤΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ του CINEMA NOVO

Το cinema novo δεν εμφανίστηκε ως σχολή αλλά ως κίνημα, ως συσπείρωση πολλών διαφορετικών προσωπικοτήτων προσανατολισμένων σε μία κοινή κατεύθυνση: την επανάσταση.

Δεν τους ενδιέφερε τόσο ο φορμαλισμός (αν και δεν έλειψαν τέτοιου είδους αναζητήσεις), τα φεστιβάλ και η καλλιτεχνική δόξα των δημιουργών τους, όσο οι άκληρες μάζες, τα εκατομμύρια των Βραζιλιάνων που ζούσαν στο περιθώριο της παραγωγής και της κατανάλωσης.

Οι σκηνοθέτες ενσωμάτωσαν τις ιστορικές παραδόσεις της Λατινικής Α:μερικής και τον πολιτικό προβληματισμό σε μια αφηγηματικά κατανοητή φόρμα (ώστε να γίνονται κατανοητοί από τον απλό λαό) και επεδίωξαν να μεταβάλλουν τον κινηματογράφο σε μια λαική κραυγή ενάντια στην φτώχεια και στην υπανάπτυξη.

Ο Ρότσα σ'ένα από τα γραπτά του μανιφέστα, προσδιόρισε την αισθητική του cinema novo ως "αισθητική της πείνας", λέγοντας πως "η πείνα δεν είναι σύμπτωμα της κοινωνικής φτώχειας, αλλά η ουσία της λατινοαμερικάνικης κοινωνίας", ενώ κάπου άλλου γράφει: "O κινηματογραφικός δημιουργός του Τρίτου Κόσμου, πρέπει να δίνει το προβάδισμα στην δράση και όχι στην σκέψη, ο δε κινηματογράφος του, οφείλει πρωτίστως να είναι όργανο εξέγερσης, δηλαδή ένας κινηματογράφος του ανταρτοπολέμου".

Αντίθετα από τον παραδοσιακό κινηματογράφο, ο οποίος ενθάρρυνε την αλλοτρίωση και έπαιζε ταινίες που απλώς διασκέδαζαν του θεατές, το cinema novo είδε τον εαυτό του, πάνω απ'όλα ως εργαλείο συνειδητοποίησης.

Παρουσίασε την Βραζιλία σε όλες της τις μορφές: ρεαλιστικές, μυστικιστικές, αλληγορικές, μυθικές, ενσωματώνοντας τα πιο επαναστατικά στοιχεία του λαικού θεάτρου, της μουσικής και της ιστορίας της Βραζιλίας.

Αν και εκείνο που ενδιέφερε περισσότερο τους σκηνοθέτες ήταν τα κοινωνικά προβλήματα της χώρας, εντούτοις δεν απουσίασε η έρευνα στον τομέα των μορφών, που έρχονταν σε ρήξη με τον κυρίαρχο κινηματογράφο. 

Εκτός από την εμφανή επιρροή του ιταλικού νεορεαλισμού στο σώμα όλων των ταινιών του, το cinema novo διατρέχεται επίσης, από έναν λυρισμό που συναντάμε στο έργο του Αιζενστάιν, από το μπαρόκ μερικών έργων του Όρσον Ουέλς και από τον αποστασιοποιημένο διδακτισμό του Μπρέχτ και του Γκοντάρ.

Αυτά τα στοιχεία συγχωνεύονται με την βραζιλιάνικη κουλτούρα και το εθνικό φολκλόρ και καταλήγουν σε μια ιδιότυπη "αισθητική της βίας".

(Όπως πολύ παραστατικά μας λέει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΜΙΚΙΑΡΗΣ στο http://www.themoviescenes.com)

ΟΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ

Πέραν του GLAUBER ROCHA

το CINEMA NOVO σημαδεύεται από τους:

NELSON PEREIRA DOS SANTOS

RUY GUERRA

CARLOS DIEGUES

ο πασίγνωστος αργότερα JOAQUIM PEDRO DE ANDRADE 

JOAQUIM PEDRO DE ANDRADE

RUY GUERRA

Το 1964, η Φασιστική Χούντα που ήρθε στη ΒΡΑΖΙΛΙΑ φυσικά κυνήγησε μετά μανίας το CINEMA NOVO το οποίο και δεν ανέχτηκε να υπάρχει. Τα μέλη του Κινήματος, Σκηνοθέτες, δημιουργοί, δολοφονήθηκαν, διώχτηκαν, φυλακίστηκαν ενώ ο ιδρυτής του ο GLAUBER ROCHA έφυγε στο ΠΑΡΙΣΙ 

Αντιπροσωπευτικά Κινηματογραφικά έργα:

"ΓΗ ΣΕ ΕΚΣΤΑΣΗ" TERRA EM TRANSE  GLAUBER ROCHA

"ΜΑΥΡΟΣ ΘΕΟΣ ΞΑΝΘΟΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ" DEUS E O DIABO NA TERRA DOL SOL GLAUBER ROCHA

"BYE BYE BRASIL" CARLOS DIEGUES

"CASA DE ARELA" RUY GUERRA

"ΑΓΚΙΡΕ Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" RUY GUERRA

Αυτό σε γενικές γραμμές είναι το μεγάλο Κοινωνικό Κινηματογραφικό Κίνημα

CINEMA NOVO

Μια μεγάλη σφραγίδα στην παγκόσμια αισθητική της έβδομης τέχνης με σαφέστατα Κοινωνικό περιεχόμενο.

Ένα ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ στα χέρια των αδύνατων και κατατρεγμένων για την Ταξική χειραφέτηση και συνείδηση.

Ένας Κινηματογράφος που έγινε "όπλο" στα χέρια μιας Κοινωνίας για τη δική της απογείωση στον Ουρανό.