"CAHIERS DU CINEMA": Τα ΤΕΤΡΑΔΙΑ της ΤΕΧΝΗΣ του ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

"CAHIERS DU CINEMA"

("NOTEBOOKS ON CINEMA")

"ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ"

Φίλες και φίλοι

σήμερα κρατάμε στο "χέρι" μας, ζωντανή μια Ιστορία του Κινηματογράφου.

Μια έντυπη Ιστορία της Έβδομης Τέχνης που το όνομα, η λειτουργία της και το πέρασμά της είναι άρρηκτα δεμένο με το CINEMA και τον κόσμο του.

Τι είναι το "CAHIERS DU CINEMA" ;

Ποια η Ιστορία του ; ποια η βαρύτητά του για τους απανταχού CINEFIL ;

Ποιο το ειδικό του βάρος στα Κινηματογραφικά δρώμενα ;

Το "CAHIERS DU CINEMA" είναι ένα ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ για τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ.

Ένα ΓΑΛΛΙΚΟ περιοδικό, που ιδρύθηκε το 1951 από μία από τις μεγαλύτερες μορφές που ανέδειξε ο ριζοσπαστισμός στο ΣΙΝΕΜΑ στην ΕΥΡΩΠΗ.

ΙΔΡΥΤΕΣ:

ANDRE BAZIN,  JACQUES DONIOL-VALCROZE,  JOSEPH-MARIE LO DUCA

JOSEPH-MARIE LO DUCA

ANDRE BAZIN

Το περιοδικό αναπτύχτηκε από την νεώτερη έντυπη έκδοση του "REVUE DU CINEMA" , στο οποίο μέλη ήταν τα Μέλη του PARIS FILM CLUB "OBJECTIF 49" :

ROBERT BRESSON, JEAN COCTEAU, ALEXANDRE ASTRUC

και του CINE CLUB DU QUARTIER LATIN.

Σαν πρώτος εκδότης αναφέρεται ο DONIOL-VALCROZE και στη συνέχεια στα 1957 ο ERIC ROHMER.

Για να αντιληφθούμε τη βαρύτητα των Ονομάτων που συνέθεσαν την Σύνταξη των CAHIERS DU CINEMA να αναφέρουμε ότι, εκτός των άλλων, τακτικοί του συνεργάτες ήταν οι:

JACQUES RIVETTE,  JEAN-LUC GODARD,  CLAUDE CHAMBROL,  FRANCOIS TRUFFAUT

τα ιερά δηλαδή "τέρατα", που πυροδότησαν τη "βόμβα" της Γαλλικής NOUVELLE VAGUE.

Γιατί όμως τόσος "θόρυβος" για το Περιοδικό αυτό ;

Μα, απλά, γιατί, ιστορικά αποτέλεσε το έντυπο "Ευαγγέλιο" ενός έντυπου χώρου, που ανακάλυψε ξανά απόψεις και ζυμώσεις πάνω στην Κριτική και στη Θεωρία του Κινηματογράφου.

Έτσι το 1954, ο FRANCOIS TRUFFAUT, μία από τις εμβληματικές μορφές του Σύγχρονου Γαλλικού ριζοσπαστικού Κινηματογράφου, εγκαινιάζει με ένα άρθρο του, το ξεκίνημα μιας σειράς μεγάλων προβληματισμών, στις οποίες δεν έλειψαν και οι συγκρούσεις με άλλες σχολές και κινήσεις.

Αυτή τη φορά στο "κέντρο της μάχης" ήταν η "LA QUALITE FRANCAISE" και συγκεκριμένα το Μανιφέστο για την "ΠΟΛΙΤΙΚΗ των ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ"  (LA POLITIQUE DES AUTEURS) στην οποία ο ANDREW SARRIS αργότερα τερμάτισε την θεωρία αυτή σαν αποτέλεσμα της επαναξιολόγησης των φιλμ του HOLLYWOOD και των σκηνοθετών του όπως οι:

ALFRED HICHCOCK, HOWARD HAWKS, ROBERT ALDRICH,  NICHOLAS RAY, FRITZ LANG.

Το "CAHIERS DU CINEMA" ενίσχυσε ηθικά τη δουλειά σκηνοθετών όπως οι:

JEAN RENOIR,  ROBERTO ROSSELIINI,  KENJI MIZOGUCHI,  MAX OPHULS,  JEAN COCTEAU.

Αποτέλεσμα όλου αυτού του οργασμού της συζήτησης ήταν  ο διάλογος πάνω στον Κινηματογράφο να ανέβει κατακόρυφα.

Όπως ήταν φυσικό το περιοδικό έγινε το επίκεντρο της Φιλολογικής κουβέντας για τον Κινηματογράφο και αποτέλεσε το ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ για την NOUVELLE VAGUE που ξεκίνησε στη Γαλλία.

Βήμα το βήμα, στυλ το στυλ, η έκδοση του περιοδικού αγκάλιασε τα Κινηματογραφικά δρώμενα σε ολάκερο τον κόσμο.

Στα 1963 ο JACQUES RIVETTE, αντικαθιστά τον ROHMER στην Σύνταξη και έτσι πλέον το περιοδικό εντείνει τον ριζοσπαστικό πολιτικό του χαρακτήρα ρίχνοντας το βάρος απέναντι στο

HOLLYWOOD.

H γραμμή και οι απόψεις του περιοδικού στρέφονται πλέον προς τα 1970 στον ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟ ΥΛΙΣΜΟ βαδίζοντας πλέον σε Μαρξιστικές αντιλήψεις για την Τέχνη και το ρόλο της στην Κοινωνία.

Μάλιστα μέσα στα μισά του 1970, το περιοδικό αγκαλιάζει, μετά το Γαλλικό Μάη του 1968, ακόμα πιο επανασταστικές νόρμες σε ένα ΜΑΟΪΚΟ καλλιτεχνικό κύκλο.

Στην συνέχεια είχαμε μια αναθεώρηση σε πιο εμπορικές δουλειές για το ΣΙΝΕΜΑ βάζοντας στα αγαπημένα κάδρα του περιοδικού νέους Σκηνοθέτες όπως οι:

MANOEL DE OLIVEIRA,  RAOUL RUIZ,  HOU HSIAO-HSIEN,  YOUSSEF CHAHINE,  MAURICE PIALAT

Το 1998, οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ DE L' ETOILE , η εταιρεία δηλαδή που εξέδιδε το Περιοδικό πέρασε στην ιδιοκτησία του γκρουπ της εφημερίδας  "LE MONDE".

Έτσι το περιοδικό, το ιστορικό αυτό περιοδικό, αντιμετώπισε ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, το οποίο το ανάγκασε το 1999 για να κερδίσει αναγνώστες, να κάνει έναν πρώτο διαχωρισμό ανάμεσα στους συγγραφείς του, προσθέτοντας μια μετα μοντέρνα εμφάνιση με χώρο για την Τηλεόραση και video games γεγονός που έδωσε ΣΥΓΧΥΣΗ στην κλασική του φυσιογνωμία.

Το 2003, η εφημερίδα "LE MONDE" πήρε τον πλήρη έλεγχο της έκδοσης του περιοδικού με τον JEAN-MICHEL FRODON στην ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ.

Ας δούμε, χαρακτηριστικά, τι γράφει στην "GUARDIAN", ο NICHOLAS LEZARD, στις 18/10/2011 για τα "CAHIERS DU CINEMA"

"Γιατί θα έπρεπε να ενδιαφερθούμε για την ιστορία ενός ετοιμοθάνατου Γαλλόφωνου περιοδικού με περίπου ίσως ...10 αναγνώστες στην Βρεταννία ; Μα απλά γιατί είναι το πιο σημαντικό Κινηματογραφικό περιοδικό σε όλο το κόσμο. Και φυσικά κάθε άλλο παρά ετοιμοθάνατο είναι..."

Ποιος αλοίμονο θα μπορούσε να αρνηθεί ή να μειώσει το πέρασμα από το περιοδικό ονομάτων που "απογείωσαν" τον Κινηματογράφο στα μέσα του 1960.

Στις δύο αυτές εικόνες φαίνεται και η εκδοτική αλλαγή στη μορφή του περιοδικού από την παλιά στην σύγχρονη περιοδική του έκδοση.

Αυτή, φίλες και φίλοι, είναι μια μικρή τομή στην ιστορία του μεγαλύτερου περιοδικού που έβγαλε ποτέ ο χώρος του Κινηματογράφου.

Η Συμβολή της παρουσίας του στα δρώμενα του χώρου ήταν κάτι παραπάνω από καθοριστική, καθώς θεωρείται ο χώρος, η "αυλή", μέσα στην οποία λάμβαναν χώρα όλες οι συζητήσεις, οι διαλογισμοί, τα ερωτήματα, οι συγκρούσεις πάνω, στα Κινηματογραφικά δρώμενα μια χρυσής ανατρεπτικής φιλοσοφικής εποχής για το ΣΙΝΕΜΑ που χαρακτηρίστηκε από λάμψη τέχνης,

κοινωνικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού.

Εδώ, σήμερα είναι η Ιστοσελίδα του περιοδικού:

Cahiers Du Cinema

Ελπίζω, φίλες και φίλοι, να χαρήκατε τη "βόλτα" αυτή πίσω στο χρόνο, με ένα δημιούργημα κάποιων ανθρώπων, δείγμα, στο που μπορεί να φτάσει το μεράκι, η θέληση, το πάθος αλλά συνάμα και η γενικότερη προδιάθεση της Κοινωνίας να στηρίξει τέτοια ανάλογα εγχειρήματα...