ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗ: "ΑΝ"

"...Όλοι μας δεν έχουμε αναρωτηθεί πως θα ήταν η ζωή μας αν συναντούσαμε το μεγάλο έρωτα ;

όλοι δεν έχουμε σκεφτεί άραγε πόσο τυχαία συμβαίνουν όλα ;

το κάθε λεπτό λοιπόν, η κάθε στιγμή, η κάθε μικρή απόφαση μπορεί να αλλάξει το παν στη ζωή μας.

-Εγώ δεν πιστεύω στη μοίρα....

-Αχ.... , μια ερωτική ιστορία σε όλες τις εποχές, σε όλες τις ηλικίες, τι πιο απλο....!

-Η Αλήθεια είναι ότι το πιο απλό.....είναι και το πιο δύσκολο......"

Πόσες φορές στη ζωή μας έχουμε σταθεί σε αυτό το "ΑΝ"........

Το έχετε αναρωτηθεί ;; το έχετε σκεφτεί ;

πόσες φορές αυτό το κρίσιμο "ΑΝ" έχει σκοντάψει στο λογισμό μας, στην απορία μας, στην έντασή μας.....

πόσες φορές έχουμε ξετυλίξει το κουβάρι μιας ρότας ζωής με βάση Υποθέσεις, σκέψεις, με βάσει κάποιο "ΑΝ"

Φίλες και Φίλοι, στα πλαίσια του ταξιδιού μας στον ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ, θα σταθούμε σήμερα σε μια 

πολύ πρόσφατη ταινία, που αποτελεί ένα μικρό "δοκίμιο" πάνω σε αυτό το "ΑΝ' που τρέχει και διαπερνά συνέχεια τη ζωή μας.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗ

"ΑΝ"

Πρεμιέρα:  29 ΝΟΕΜΒΡΗ 2012

Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ κάνει εδώ την Πρώτη του Κινηματογραφική Σκηνοθετική, Σεναριακή και Υποκριτική παρουσία σε ένα ολοκληρωμένο σύνολο.

Πολλοί έχουν κατά νού τον ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ δημιουργό και ερμηνευτή, με τα γνωστά του σταθερά σημεία αναφοράς, που σίγουρα έχουν προκαλέσει εκ διαμέτρου κριτικές παρεμβάσεις και θεωρήσεις της δουλειάς του.

Το "ΑΝ"  ("WHAT IF") εδώ είναι κάτι εντελώς ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, κάτι που ο κάθε θεατής αξίζει να το δει χωρίς να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του τον "τηλεοπτικό" Παπακαλιάτη και τη θεματογραφία του.

Η Ταινία, δείγμα ΠΟΛΥ ΚΑΛΗΣ και ΣΟΒΑΡΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ του σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου των ημερών μας, στέκεται πάνω στο ΘΕΜΕΛΙΑΚΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που αναφέραμε, στο υπαρξιακό "Τι θα γινόταν .....Αν"

Βασίζεται σε ένα ανάλογο θέμα της Εξαίρετης ταινίας του PETER HOWITT  "ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ"  ("SLIDING DOOR"), το 1998, με το υπέροχο ζευγάρι τότε:  GWYNETH PALTROW-JOHN HANNAH

OI ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σενάριο-Σκηνοθεσία:  ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ

Βοηθός σκηνοθέτη: ΑΡΣΕΝΗΣ ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

Μοντάζ:  ΣΤΕΛΛΑ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΥ

Ενδυματολογία:  ΜΑΡΙΑ ΚΟΝΤΟΔΗΜΑ

Μουσική:  ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ

Κινηματογράφιση:  ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΘΑΝΑΣΗΣ

Ερμηνείες

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ στο ρόλο του Δημήτρη

ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ στο ρόλο της Χριστίνας

ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ στο ρόλο της Ελενίτσας

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ στο ρόλο του Αντωνάκη

ΜΑΡΙΑ ΣΟΛΩΜΟΥ στο ρόλο της Μαρίας

ΦΑΝΗΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ στο ρόλο του Γιώργου

ΘΕΜΙΣ ΜΠΑΖΑΚΑ στο ρόλο της Μητέρας του Δημήτρη

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ στο ρόλο του Βασίλη

ΤΑΚΗΣ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ στο ρόλο του Μπαρμαν

ΑΚΥΛΑΣ ΚΑΡΑΖΗΣΗΣ στο ρόλο του Παραγωγού

ΤΑΣΟΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ στο ρόλο του Γιάννη

ΤΟ ΘΕΜΑ

"Αν σε γνώριζα όλα θα ήταν αλλιώς....

Αν με άντεχα θα ήταν καλύτερα..."

είναι μια δεύτερη οπτική του Υπότιτλου της ταινίας.

Μια θεώρηση της ανθρώπινης ερωτικής σχέσης δοσμένης με έναν εξαιρετικά πρωτότυπο "διπλό"τρόπο.

Μια "παράλληλη" πορεία μιας ερωτικής σχέσης σε δύο διαφορετικές εκδοχές στο "ΑΝ" της ζωής που αναφέραμε.

Ο Δημήτρης και η Χριστίνα είναι δύο νέα παιδιά, βουτηγμένα στη σημερινή κοινωνία της κρίσης και των προβλημάτων. Η Ζωή τους συναντιέται με τρόπο διπλό ένα βράδυ κάτω από μια συγκυρία και εκεί ξεκινάει η σχέση τους. Παράλληλα όμως πως θα ήταν η ζωή τους ΑΝ η εξέλιξη των γεγονότων εκείνης της βραδιάς που γέννησε τη σχέση τους ήταν εντελώς διαφορετική ; 

Εντελώς δραματικά διαφορετική εξέλιξη, μια αποκλίνουσα πορεία, που κάποια στιγμή έρχεται με πραγματικά εξαίρετο και υπέροχο τρόπο σεναριακά και σκηνοθετικά να "συναντηθεί" και στο τέλος να ενοποιηθεί.

ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ

Ο ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ, εφυέστατα, βάζει στην ταινία ΑΦΗΓΗΤΕΣ και συνάμα ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ ένα "γνωστό" και απόλυτα οικείο ΖΕΥΓΑΡΙ από το ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

Από τη θρυλική ταινία του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΑΒΕΛΛΑ   "Η ΓΥΝΗ ΝΑ ΦΟΒΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ" , 45 ολάκερα χρόνια μετά, ξεπηδά το ζευγάρι του ΑΝΤΩΝΑΚΗ και της ΕΛΕΝΙΤΣΑΣ, με τους ίδιους ερμηνευτές, να λειτουργούν σαν "ΓΕΦΥΡΑ" ανάμεσα στις δύο γενιές ερωτικών συντρόφων και ανθρώπων. Δίνουν τη δική τους σκυτάλη στην τρέχουσα γενιά με έναν τρόπο ΜΟΝΑΔΙΚΟ ομολογουμένως, καίριο και καταλυτικό.

Και το πιο εφυέστατο, από τον ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗ που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, το σεναριακό του "δαιμόνιο", η σημερινή εποχή ξαναγυρνά οικονομικά στα προβλήματα της εποχής του 1960 πισωγυρίζοντας ανθρώπους και ψυχές.

ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΦΟΝΤΟ της ΤΑΙΝΙΑΣ

Ο ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ και οι δημιουργοί της ταινίας κάνουν, όχι τυχαία, μια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, για το ΧΩΡΟ του δράματος:

Η ΠΛΑΚΑ.....!!!  Τι πιο ποιητικό, ερωτικό, καλλιτεχνικό μέρος, με κάθε της στενό γεμάτο αναμνήσεις. Με χώρους και σπίτια, λες και μοιάζουν βγαλμένα από Πίνακες ζωγραφικής και ακουαρέλλες των καλλιτεχνών του δρόμου.

Στον περίγυρο έχουν γίνει από την παραγωγή εξαίρετες παρεμβάσεις χώρου που αναδεικνύουν την αρχιτεκτονιή προσωπικότητα του χώρου δράματος.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ του ΓΙΑΝΝΗ ΔΑΣΚΑΛΟΘΑΝΑΣΗ είναι εξαιρετική πραγματικά.....!

Η Σκηνοθεσία είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ. Δεν κουράζει, έχει την ταχύτητα και τη δράση που απαιτείται να ανεβάσει "στροφές" όταν πρέπει, έχει τη τέχνη, ίσως μερικές φορές να έχει την life style υπερβολή, κύρια στις ιδιαίτερες ερωτικές σκηνές, που ναι μεν είναι εξαίρετα αισθησιακές αλλά φανερώνουν μια κάποια "στημένη" προσπάθεια έκφρασης.

Ο ρυθμός πολλές φορές είναι τόσο αναπάντεχος με το στοιχείο του "ΑΝ" γινόταν αυτό η το άλλο να σοκάρει το θεατή υπαρξιακά.

Οι αντιθέσεις μέσα στους χώρους, στην πλοκή της ιστορίας, δοσμένες με υπέροχο τρόπο, κύρια στον πλούσιο χώρο του Ξενοδοχείου, με τους "γυαλινους" ψυχικά ανθρώπους να προσπαθούν να ανασάνουν τη δική τους "ψευτιά", να βιώσουν το δικό τους "κενό". 

ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ σε ένα ρόλο "διπλό" του Δημήτρη στις διαφορετικές εκδοχές της εξέλιξης της ζωής του.

Γνωστός και δοκιμασμένος ο νεαρός ταλαντούχος Ηθοποιός αλλά και συνάμα δημιουργός είναι πολύ καλός στην ερμηνεία του εδώ.

Πολλές φορές βέβαια παρασύρεται στα γνωστά του "τηλεοπτικά" δρώμενα με την αδόκιμη ταχύτητα λόγου και έκφρασης κύρια σε σημεία έντασης, που δεν βοηθούν υποκριτικά. Στην αντίθετη περίπτωση της ηρεμίας, της γαλήνης και της σκέψης είναι εξαίρετος και ιδιαίτερα εκφραστικός.

ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ

Εκπληκτική η νεαρή Ηθοποιός.....! σε δύο εντελώς διαφορετικές εκδοχές. Οι εναλλαγές των συναισθημάτων της δίνονται με εξαιρετικό τρόπο.

Γλυκιά, τρυφερή, ερωτική, αισθησιακή, κορίτσι, γυναίκα, μητέρα, οργισμένη, απελπισμένη, αινιγματική...

Γυναικείος πρώτος ρόλος που υπόσχεται πολλά και εκπλήσσει θετικά για τις παρακαταθήκες του μέλλοντος

Η Νεαρή μας Ηθοποιός "φωνάζει" αναμφισβήτητα ότι έχει πάρα πολλά πράγματα να δώσει ερμηνευτικά και σκηνικά και μακάρι να υπάρχει και συνέχεια παραγωγής στη δουλειά της.

ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ-ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Δεν χρειάζεται νομίζω συστάσεις η σκηνική παρουσία δύο εκ των κλασικών εμβληματικών μορφών του Ελληνικού Κινηματογράφου. Η Παρουσία τους στην ταινία είναι σημείο κλειδί και αναφοράς. Είναι η σύνδεση ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν. Η γέφυρα των γενεών με τα προβλήματα και τις ενοράσεις τους. Το "πάντρεμα" του Αντωνάκη και της Ελενίτσας που έρχονται από τα παλιά στα καινούργια είναι εξαιρετική σεναριακή έμπνευση πραγματικά και ερμηνεία φυσικά άψογη.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ των άλλων ΗΘΟΠΟΙΩΝ πραγματικά ΕΞΑΙΡΕΤΟ.....!!!

Από που να ξεκινήσει κανείς ;

Από το συγκλονιστικά "χαμένο" ζευγάρι 

ΜΑΡΙΑ ΣΟΛΩΜΟΥ-ΦΑΝΗΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ

Σκηνοθετική και στυλίστικη εμφάνιση και των δύο εκπληκτικά ατμοσφαιρική, αναδεικνύουν απλά και ρεαλιστικά με εμφαντικό και γεμάτο συναίσθημα τρόπο το επιφανειακά "λαμπερό" αλλά μαζί και απελπιστικά "μοναχικό κενό" της σχέσης τους αλλά και των συμπεριφορών τους ως τρόπος ζωής τους. 

Η ΜΑΡΙΑ ΣΟΛΩΜΟΥ απίστευτα γοητευτική και αινιγματική στην ταινία δίνει στην κυριολεξίαΡΕΣΙΤΑΛ ΓΟΗΤΕΙΑΣ.....!  Επιβλητική, "σιωπηρή" με βλέμμα και έκφραση που σκοτώνει αλλά και οΦΑΝΗΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ στο πέρασμά του συγκλονιστικός....! 

Ο Δίαλογος που ακολυθεί μετάξυ του και του Δημήτρη (Παπακαλιάτης) στην συνάντησή τους πραγματικά ταράζει με τις τρομακτικές αλήθειες που βγάζει πάνω στις σχέσεις και τα βιώματα των ανθρώπων.

-Καλή χρονιά

-Καλή χρονιά

-Είναι λίγο αργά ε ;

-πολύ.....!

-Είσαι ο Δημήτρης ;

-Ναι....γνωριζόμαστε ; συγγνώμη έχω πιει λίγο και δεν......

-Ξέρεις ότι μου έχεις διαλύσει τη ζωή ; ............με τη Μαρία είμαστε από εκείνα τα ζευγάρια που όταν τα δει κανείς λεει «Α.....ωραίο ζευγάρι...!»,  έχουμε το σπίτι μας, τα παιδιά μας, τις δουλείες μας......τα αυτοκίνητά μας....είμαστε επιτυχημένοι....μας ζηλεύουν όλοι....! .......................15 χρόνια....! ξέρεις τι είναι 15 χρόνια ;; 

-Όχι....

-Σε γουστάρει πολύ....! 

-Δεν θα πρέπει τότε να σε χωρίσει

-Με τη Μαρία είμαστε συνένοχοι.......

-και τότε γιατί να σούχω χαλάσει τη ζωή ;

-Γιατί εξ αιτίας σου....έπρεπε να σκέφτομαι πόσο ψεύτης και δειλός είμαι για να ανέχομαι όλη αυτή την κατάσταση.....μόνο και μόνο επειδή δεν έχω τα αρχίδια να μείνω μόνος μου....ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να ζεις μ' αυτή την ιδέα κάθε μέρα ;     σε παρακαλώ ασχολήσου με κάτι άλλο.....κι άφησέ με εμένα στη συνήθειά μου....

-Δευτέρα Τετάρτη Παρασκευή αυτή, Τρίτη Πέμπτη Σάββατο εσύ, ........έτσι τη γνώρισα, ......τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα ξαναφύγει..

-το θέμα δεν είναι αν φεύγει κανείς....αλλά να γυρίζει..

Είναι ένας διάλογος, τον οποίο ο ΦΑΝΗΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ αποδίδει με απόδοση και έκφρασης ψυχής πραγματικά, συγκλονιστικός μέσα στην ερημιά και απόγνωσή του.

Η ΘΕΜΙΣ ΜΠΑΖΑΚΑ στο ρόλο της "χαμένης" Μητέρας του Δημήτρη βάζει τη δική της ποιοτική υπογραφή στην παρουσία της στην ταινία ενώ ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ και αυτός γλυκύτατος, απλός, αληθινός και πραγματικός στο δικό του πέρασμα.

Ο ΑΚΥΛΑΣ ΚΑΡΑΖΗΣΗΣ, ηθοποιός μεγάλου "βεληνεκούς" και εμπειρίας είναι επίσης σαφής, απόλυτος, συγκεκριμένος και αυτό ακριβώς που πρέπει να είναι στο ρόλο του Παραγωγού ταινιών.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ 

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ συνθέτει μια πολύ καλή αισθητικά και συναισθηματικά μουσική, που κορυφώνεται με το όμορφο ομώνυμο τραγούδι που θα συνοδεύει την ταινία χαρακτηριστικά.

Η γενικότερη Μουσική επιμέλεια είναι πολύ καλή, πάντα προσεγμένες οι γενικότερες δουλειές του Παπακαλιάτη στο θέμα αυτό, εδώ συνεχίζονται και βελτιώνονται.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ.....

Χαρακτηριστική παρουσία στο φόντο της ταινίας, το πέρασμα του Λατερνατζή.....με τις όποιες του χρονικές μεταλλάξεις, μένει εκεί να δώσει το δικό του στίγμα στην εξελιξη της ταινίας.

Οι σκηνές των δύο συντρόφων στον έρημο δρόμο της Αθήνας, δείγμα της ερήμωσης, του κενού, της κρίσης...

Η Σκηνή με τη διμοιρία των ΜΑΤ που τρέχουν έξω στο διάβα του Δημήτρη, έρχεται σαν ένα σημάδι του τι συμβαίνει στο χωρόχρονο έξω από το δικό του μικρόκοσμο.

Αν....κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της ταινίας έχετε κατά νου τον τηλεοπτικό Παπακαλιάτη, προσπαθείστε να τον αφήσετε έξω.....! Ουδεμία σχέση έχει η δημιουργία αυτής της ταινίας με τα τηλεοπτικά δρώμενα και θαρρώ αξίζει να πάρει τα δίκαια "εύσημά" μας.

Πολλές φορές φίλες και φίλοι, έχουμε όλοι αναρωτηθεί αν όλα αυτά που ζούμε και βιώνουμε είναι καθορισμένα εξ αρχής, είναι δηλαδή αυτό που λέμε "μοιραία" να συμβούν ή τελικά αν όλα μα όλα έχουν να κάνουν με τις ΔΙΚΕΣ μας επιλογές στις αποφάσεις της ζωής μας.

Δύσκολο το ερώτημα και εξ ίσου δύσκολη και η απάντηση. Κανείς δεν γνωρίζει, δεν το μπορεί άλλωστε να ξέρει πως θάταν η ζωή του ΑΝ είχε κάποιες διαφορετικές επιλογές

Το Κινηματογραφικό "ΑΝ" είναι μια εξαίρετη δουλειά πάνω σε αυτό το βασανιστικό ερώτημα. Και σαν δοκίμιο σκέψης και σαν Κινηματογραφική αισθητική δημιουργία και σαν μελέτη των ανθρώπινων ερωτικών σχέσεων μέσα στην "νεκρή" εποχή που ζούμε.

[Η Φωτογραφία είναι δημιούργημα της ΝΤΕΜΗΣ ΚΑΪΑ  www.athensvoice.gr]