ALEXANDER PAYNE: "ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ" (THE DESCENDANTS)

Λένε αγαπητές φίλες και φίλοι πολλές φορές ότι ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ έχει μια τάση να

μεγαλοποιεί και να δραματοποιεί τα ανθρωπινα συναισθήματα.

Να ανεβάζει τις εντάσεις, τις αντιθέσεις της ζωής σε μεγάλους εκφραστικούς τόνους για να μπορέσει να "κερδίσει" και να διεισδύσει στην ανθρώπινη ψυχολογία.

Αυτό είναι ένα μέρος Κινηματογραφικής αντίληψης και δραματουργίας.

Υπάρχει όμως και ο αντίλογος: Η Δραματουργία που παρουσιάζει την ανθρώπινη ζωή όπως είναι απόλυτα ρεαλιστικά, με τις συγκρούσεις των συναισθημάτων χωρίς "κραυγές" και εκφραστικές υπερβολές. Αναδεικνύοντας την συνύπαρξη στη ζωή μας αντίθετων συναισθημάτων που πολλές φορές μέσα στην τραγικότητά μας, μας μεταβάλλει σε γραφικές καρικατούρες της ίδιας της ζωής.

Μια τέτοια ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θα "δούμε" μαζί εδώ στο CINEFIL απόψε.

Ένα "μικρό" ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ, που πραγματικά δίνει με ανάγλυφο τρόπο αυτό που είπαμε πριν.

Το ανθρώπινο δράμα όπως είναι στη ζωή....! ανακατεμένο με τον Πόνο, τη Θλίψη, το Θάνατο, τη Χαρά, το Γραφικό, το σοβαρό.

ALEXANDER PAYNE

"ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ"

"THE DESCENDANTS"

Μια Ιστορία βγαλμένη μέσα από την εξαίρετη Νουβέλλα του KAUI HART HEMMINGS

O "ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ" Αμερικάνος Σκηνοθέτης, με καθαρά Ελληνικές ρίζες μεταναστών, (θα κάνουμε αφιέρωμα ξεχωριστό στον εξαίρετο αυτό δημιουργό), χτίζει πάνω στην ανθρώπινη νουβέλλα, μια ΔΥΣΚΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑ, γεμάτη ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, έντονο ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟ.

Μια ταινία, που λειτουργεί σαν "σχολείο" σκέψης και τρόπου ζωής και αντίληψης, που αντανακλά όλες τις απλές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους.

Μια Κινηματογραφική δημιουργία που όχι μονάχα ξεχώρισε, όχι μονάχα τιμήθηκε σε ύψιστο βαθμό, αλλά μπορεί να αποτελέσει αξιακό πρότυπο για όλους μας.

Ένα σύνολο ερμηνειών με επικεφαλής ένα συγκλονιστικό δίδυμο, του "δοκιμασμένου" και "φτασμένου" GEORGE CLOONEY και της Συγκλονιστικής νεαρής Γυναικείας αποκάλυψης που ακούει στο όνομα: SHAILLENE WOODLEY, που "απογείωσαν" την ταινία εκεί που της αξίζει.

ΤΟ ΑΞΙΑΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ του ΘΕΜΑΤΟΣ της ΤΑΙΝΙΑΣ

Δυτικός τρόπος ζωής. ΗΠΑ, κέντρο του καπιταλισμού και των αξιών του. ΧΑΒΑΗ. Ονειρικός τόπος πάντα επιφανειακά δοσμένος σαν τόπος "τουριστικού ονείρου" και πεδίο επιχειρηματικών άγριων συμφερόντων επένδυσης Γης.

Με λίγα λόγια σημερινός Δυτικός τρόπος ζωής: Άνθρωποι βουτηγμένοι στην καριέρα, στις ατέλειωτες ώρες εργασίας σε ένα ματαιόδοκο κυνήγι συμφερόντων. Ώριμοι άντρες και γυναίκες με οικογένεια, έχοντας ένα απίστευτο κενό ανάμεσά τους, έχοντας ξεχάσει το πως είναι να μιλάνε, να αγαπάνε, να κάνουν έρωτα, να αφουγκράζονται την οικογένειά τους.

Παιδιά, νεαροί έφηβοι και μικρότερα, κακοκαμαθημένα, "φευγάτα" σε κόσμους εξάρτησης, ανέξοδων ρήξεων, απονεκρωμένα συναισθηματικά.

Ένας δηλαδή ανθρώπινος ΙΣΤΟΣ παντελώς διαλυμένος που, ............ένα "ΚΑΤΙ" , αυτό το "ΚΑΤΙ" που παραμονεύει στη ζωή μας αναπάντεχα και λειτουργεί ως ΔΙΑΛΥΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ όλου αυτού του ΨΕΥΤΙΚΟΥ και ΧΑΡΤΙΝΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΟΣ πάνω στο οποίο θαρρούμε πως πατάμε στέρεα.

Αυτοί είναι οι "ΑΠΟΓΟΝΟΙ"

ΤΟ ΘΕΜΑ

ΧΑΒΑΗ: "Παραδεισένιος" επιφανειακά και ψεύτικα κόσμος και κοινωνία, που τα μεγάλα συμφέροντα του real estate προσπαθούν να καταστρέψουν κάθε φυσική γωνιά του για να αναδείξουν τουριστικά συγκροτήματα.

Ο MATT KING (GEORGE CLOONEY) και η οικογένειά του, η γυναίκα του ELIZABETH (PATRICIA HASTIE) και οι δύο νεαρές τους κόρες:  ALEXANDRA  (SHAILLENE WOODLEY) & SCOTTIE (AMARA MILLER) είναι απόγονοι κληρονομικά μιας τεράστιας έκτασης Γης στη ΧΑΒΑΗ, την οποία κάποιος συνεταιρισμός προσπαθεί να διαπραγματευθεί με επενδυτικές εταιρείες για "ανοικοδόμηση" και "αξιοποίηση".

Οικογένεια σχεδόν επί της ουσίας διαλυμμένη και ξεκομμένη μεταξύ τους ψυχικά και ουσιαστικά.

Ένα τραγικό γεγόνος, ένα ατύχημα της συζύγου του αναγκάζει τον MATT να βρεθεί μπροστά σε μια ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΑΛΛΑΓΗ στη ζωή του, που μπροστά του ανοίγει εφιάλτες, δράμα, αποκαλύψεις, και τον βάζει σε μια πορεία κάθαρσης και λύτρωσης αναθεωρώντας τα πάντα στη ζωή του.

Ανακαλύπτει, με υπαρξιακό τρόμο,  ότι η Γυναίκα του είχε εξωσυζυγική σχέση, προσπαθεί να διαχειριστεί το θανάσιμο ατύχημά της, τη φθίνουσα τραγική της πορεία και ξεκινάει να ΧΤΙΖΕΙ ΞΑΝΑ τη χαμένη του ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, με τα παιδιά του, μέσα από μια προσπάθεια ανθρώπινη με όλα τα χαρακτηριστικά της απόγνωσης, της ανάμιξης συναισθημάτων χαράς, λυπης, απειρίας, γραφικότητας, αξιοπρέπειας και πάντα με τη ΣΚΙΑ του ΘΑΝΑΤΟΥ να επικρέμεται ανίκητος τιμητής στο διάβα τους.

Πρεμιέρα:  26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012 στην ΕΛΛΑΔΑ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΣΕΝΑΡΙΟ:  ALEXANDER PAYNE, NAT FAXON, JIM RASH

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  ALEXANDER PAYNE

ΜΟΝΤΑΖ:  KEVIN TENT

KOΣΤΟΥΜΙΑ:  WENDY CHUCK

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ:  PHEDON PAPAMICHAIL

ΜΟΥΣΙΚΗ:  EUGENE KULIKOV

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

GEORGE CLOONEY στο ρόλο του MATT KING

SHAILENE WOODLEY στο ρόλο της κόρης του, ALEXANDRA KING

AMARA MILLER στο ρόλο της μικρής κόρης, SCOTTIE KING

NICK KRAUSE στο ρόλο του SID, νεαρού αγοριού της ALEXANDRA

PATRICIA HASTIE στο ρόλο της ELIZABETH KING

KIM GENNAULA στο ρόλο της σχολικής συμβούλου

BEAU BRIDGES στο ρόλο του εξαδέλφου HUGH

MATTHEW LILLARD στο ρόλο του BRIAN SPEER

JUDY GREER στο ρόλο της JULIE SPEER

Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΦΟΡΜΑ

Ο ALEXANDER PAYNE, κουβαλώντας ήδη στις κινηματογραφικές του "αποσκευές" τρία εξαίρετα έργα:  "ELECTION" 1999, "ABOUT SCHMIDT" 2002 & "SIDEWAYS" 2004 έρχεται τώρα να ταράξει τα νερά για μια ακόμα φορά.

Αγαπημένο του θέμα η ΑΦΥΠΝΙΣΗ της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ για τον Ελληνο-Αμερικάνο σκηνοθέτη, που εδώ σαν ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΗ στην υπέροχη φωτογραφία έχει έναν ακόμα "δικό μας" άνθρωπο, τον ΦΑΙΔΩΝΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ.

Οι κόσμοι του PAYNE δεν είναι κινηματογραφικά υπερτονισμένοι και εξιδανικευμένοι. Είναι οι απλοί ανθρώπινοι κόσμοι που συναντάς δίπλα σου.

Το σκηνοθετικό φόντο της ταινίας, η "παραδεισένια" ΧΑΒΑΗ, σε ξεγελάει εύκολα αν μείνεις στο επιφανειακό και στο "φαίνεσθαι".

Εκεί όμως αναδύονται οι άνθρωποι, απλοί, ενταγμένοι, ενσωματωμένοι και η ταινία κατορθώνει να δώσει με τρόπο πολύ πειστικό στοιχεία "ΚΩΜΙΚΑ", με ένα αυθόρμητο ΓΕΛΙΟ που ξυπνάει απ τις μεταβολές της ζωής, τον καθημερινό της αγώνα αλλά συνάμα εκεί που ΓΕΛΑΣ στο αμεσως επόμενο ΚΑΡΕ μπορεί να νιώθεις τη θλίψη να σε παγώνει, να σε πνίγει, να νιώθεις το δάκρυ να κυλάει στα μάτια σου. Και ο PAYNE, μέσα από την Κινηματογραφική απόδοση της υπέροχης αυτής Νουβέλλας σε κάνει ΣΥΜΜΕΤΟΧΟ του ΑΓΩΝΑ να ΣΩΘΕΙ μια οικογένεια και να ξαναβρίσκει αυτές τις αξίες που διέπουν την ανθρωπιά.

Στο ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΦΟΝΤΟ έρχεται και η ΛΥΤΡΩΣΗ του MATT απέναντι στις αξίες που έτρεφε τόσο καιρό για έννοιες και απόψεις που κυβέρναγαν το κόσμο του: "ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ", "ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ", "ΚΕΡΔΟΣ", "ΣΥΜΦΕΡΟΝ" και να το οδηγούν στη μεγάλη ΑΝΑΤΡΟΠΗ.

ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

GEORGE CLOONEY

Ερμηνεία σταθμός στην Κινηματογραφική "ζωή" του μεγάλου αυτού Ηθοποιού. Βγάζοντας προς τα έξω, λυτρωμένος από Hollywood-ιανά πρότυπα "γοητείας" και "ομορφιάς" φανερώνει το τεράστιο βάθος της Υποκριτικής του δύναμης και έκφρασης.

Μια ερμηνεία που περικλείει, ΑΝΘΡΩΠΙΑ στο απόλυτο μεγαλείο του χωρίς κραυγαλέες εξάρσεις και κραυγές.

Το γέλιο του, τα πάθη του, η καθημερινότητά του, ο ΘΡΗΝΟΣ του γίνονται με ένα τόσο ΔΩΡΙΚΟ τρόπο που θυμίζει μοιραίο ήρωα Αρχαίας τραγωδίας.

Ώριμος άντρας, σε συνθήκες κατήφορου της αγαπημένης του γυναίκας στο θάνατο, μαθαίνει για την εξωσυζυγική της σχέση, γεγονός που τον διαλύει στην αρχή καθώς δεν ξέρει πως να το αντιμετωπίσει, δεν ξέρει "πως" του συνέβη, όντας βυθισμένος τόσα χρόνια στις δικές του αυταπάτες, προσπαθεί να φτάσει στην αλήθεια και στον "αντεραστή" του τη στιγμή που η γυναίκα του πεθαίνει, όχι για να τον ....εκδικηθεί εγωιστικά αλλά σαν άνθρωπος βαθύτατα να μάθει, να ψάξει τι ήταν εκείνο που βίωσε η αγαπημένη του. Οι ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ που γυρεύει δεν μπορούν να του δοθούν από την άμεσα ενδιαφερόμενη, το έτερό του ήμισυ.

Βυθίζεται ερμηνευτικά σε ένα υπαρξιακό ΑΓΧΟΣ, ΑΠΩΛΕΙΑ, ο κόσμος συντρίβεται γύρω του και εκείνος γυρεύει κάπου να πιαστεί, στη ΚΟΡΗ του, στα παραμελημένα ΠΑΙΔΙΑ του.

Η Γυναικά του για αυτόν είναι το ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ της ζωής του, και οι δραματικές του εκφορές συναντούν ανθρώπινα το γραφικό, το κωμικό, όπως δηλαδή τα πλάθει και τα δημιουργεί η ζωή.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΖΩΗΣ για τον GEORGE CLOONEY που, αντάξια, του έδωσε ΜΕΓΑΛΑ ΒΡΑΒΕΙΑ πραγματικά σε αυτό που απέδωσε.

SHAILENE WOODLEY

Γεννημένη παρακαλώ στις 15/11/1991, μόλις στα 23 χρόνια (!!!) η νεαρή Αμερικανίδα Ηθοποιός είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ στον Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΡΟΛΟ στην ταινία.

Στέκεται δίπλα στο μεγάλο GEORGE CLOONEY όχι απλά επάξια αλλά τον "κοντράρει" υποκριτικά στα ίσια μην έχοντας να υστερήσει σε τίποτα.

Εδώ φυσικά μετράει και το υπόβαθρο και η ΔΙΑΘΕΣΗ του ήδη μεγάλου και έμπειρου ηθοποιού στην ταινία, εν προκειμένω του CLOONEY, που δεν έχει το κόμπλεξ άλλων αστέρων να εμποδίσουν τα "μικρά ονόματα" των συμπρωταγωνιστών του να φανούν.

Ο CLOONEY όχι μονάχα στέκεται εμπόδιο στα νέα παιδιά στην ταινία αλλά τα ΣΤΗΡΙΖΕΙ με τρόπο απόλυτο.

Η WOODLEY τολμάει σε βαθμό να την θαυμάζεις....! Λεύτερη, αυθόρμητη, έφηβη, άναρχη και επαναστατημένη, πολλές φορές αθυρόστομη και απλά ρεαλιστική βγάζοντας προς τα έξω τα απελπισμένα μοναχικά 20 της χρόνια στην ταινία. Σταδιακά τη βλέπεις να ανεβάζει δραματικές στροφές και τόνους. Συγκλονιστική η σκηνή μέσα στη πισίνα, ο θρήνος της, όταν ο πατέρας της ανακοινώνει για τον επερχόμενο θάνατος της μητέρας της. Σκηνή συγκλονιστική πραγματικά.

AMARA MILLER

Στο ρόλο της μικρούλας SCOTIE, δεύτερης κόρης του MAT η νεαρότατη Αμερικανίδα αφήνει κόσμο, θεατές, συντελεστές και κριτικούς άφωνους με το επίπεδο ερμηνείας της.

ΒΡΑΒΕΙΟ PHOENIX FILMS CRITIC SOCIETY για νεαρό Υποστηρικτικό ρόλο στην ταινία για την απίστευτη παιδούλα που αναδεικνύει μια πρώιμη υποκριτική ωριμότητα που θα ζήλευε φτασμένος ηθοποιός.

NICK KRAUSE

Γεννημένος στο AUSTIN TEXAS o νεαρός ηθοποιος, στο ρόλο του SID, του νεαρού αγοριού της ALEXANDRA, συμπληρώνει ένα εκπληκτικό ΤΡΙΟ ΝΕΑΡΟΤΑΤΩΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ στη μεγάλη ταινία.

Εδώ βλέπουμε όλους τους συντελεστές της ταινίας, τον Σκηνοθέτη ALEXANDER PAYNE και τα ....παιδιά του στην ταινία, μικρά και μεγάλα.

Ο NICK KRAUSE είναι γλυκύτατος. Αναδύει μια νεαρή αφέλεια, ίδιο της ηλικίας που υποδύεται, μια αγνότητα, μια επιφανειακή αναίδεια, που στη διάρκεια της ταινίας μετατρέπεται και αποκαλύπεται σε μια μοναχική μελαγχολία γεμάτη ευαισθησίες και σκέψεις.

Ο Διάλογός του με τον GEORGE CLOONEY και το άνοιγμα που κάνει στο ..."BOSS", στον ...Μπαμπά της αγαπημένης του, δίνει μια εικόνα της ψυχούλας του και του κόσμου του.

MATTHEW LILLARD & JUDY GREER

Το εξαίρετο ζευγάρι των επίσης Αμερικανών Ηθοποιών, που στην ταινία ερμηνεύουν αντίστοιχα τον BRIAN SPEER & JULIA SPEER

Εξαιρετικοί και οι δύο πραγματικά, και ο MATTHEW με τον πλήρη αιφνιδιασμό του στην αποκάλυψη της σχέσης του με την ELIZABETH αλλά κύρια η JUDY GREER, η οποία έχει μεγαλύτερο χρόνο στην ταινία σαν συμμετοχή και λειτουργία.

Συγκινητική, συνάμα ανθρώπινη. Δείγμα εξαίρετης ερμηνείας και ανθρώπινης εντελώς συμπεριφοράς η σκηνή της απόδοσης τιμής στην κωματώδη αντεράστριά της, σε μια σκηνή που ξεχειλίζει συναισθήματα και αντιφάσεις.

BEAU BRIDGES

Δεν χρειάζονται συστάσεις για τον εξαίρετο Αμερικάνο ηθοποιό με το τεράστιο πέρασμα στο κόσμο του Κινηματογράφου.

Εδώ ερμηνεύει τον εξάδελφο του ΜΑΤ, τον HUGH, ο οποίος περιμένει σαν σκοπό ζωής την πώληση της έκτασης σε επενδυτή για να πιάσουν την "οικονομική" αρπαχτή της ζωής τους. Τα στενά όνειρα ενός επαρχιώτη ανθρώπου, που βρίσκεται μπροστά στο απίθανο χρήμα, καραδοκώντας να το ζήσει.

ROBERT FORSTER

Ο Αμερικάνος βετεράνος ηθοποιός, γεννημένος το 1941, εδώ έχει μια εξαίρετη ερμηνεία στο ρόλο του ΠΕΘΕΡΟΥ του ΜΑΤ, SCOTT THORSON.

Τραχύς, επιθετικός, "αγριεμένος" συναισθηματικά σαν ο τραγικός πατέρας που βιώνει τον αργό θάνατο της μονάκριβης αλλά και καλομαθημένης κόρης του, είναι εκπληκτικός, βουβός, γεμάτος μια ανείπωτη οργή και πίκρα, την οποία δεν ξέρει με ποιο τρόπο μπορεί να την εκφράσει. Γίνεται πρόδηλα άδικος, επιθετικός, αγνώμων, ζει στις αυταπάτες για το κορίτσι του, δεν ξέρει την αλήθεια.

ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ

"ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ" έχουν "ζωή" μονάχα 2 χρόνων από το 2011.

Παρ' όλα αυτά ο ερχομός τους στον Κινηματογραφικό κόσμο προκάλεσε "θόρυβο" στο ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΟ κινηματογραφικό στερέωμα και αμέσως προσέλκυσε τα φώτα των διακρίσεων και των βραβείων σε βαθμό που άνετα κάποιος χαρακτηρίζει ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ.

Μια ταινία που "σαρώνει" με τέτοιο τρόπο τα Κινηματογραφικά βραβεία διεθνώς δεν περνάει απαρατήρητη.

51 ΔΙΕΘΝΗ ΒΡΑΒΕΙΑ  (!!!)

82 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ (!!!)

Τι να πει τώρα κανείς.....

• OSCAR ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ
• Υποψηφιότητα για  4 OSCAR (Kαλύτερης ταινίας, Α' Αντρικού ρόλου, καλύτερη σκηνοθεσία, καλύτερο editing)
• ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ Α' ΑΝΤΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ για τον GEORGE CLOONEY
• ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ καλύτερης ταινίας
• Υποψήφια για 3 ΧΡΥΣΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ:  Καλύτερου Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ, Σεναρίου, Σκηνοθεσίας
• Υποφήφια για 3 BAFTA ΒΡΑΒΕΙΑ: Α' ΑΝΤΡΙΚΟ ΡΟΛΟ, ΣΕΝΑΡΙΟ, ΤΑΙΝΙΑ
• ΒΡΑΒΕΙΑ AFI ΤΑΙΝΙΑ της ΧΡΟΝΙΑΣ
• BROADCAST FILM CRITICS ASSOCIATION 3 ΒΡΑΒΕΙΑ (ΤΑΙΝΙΑΣ, ΚΑΣΤ ΗΘΟΠΟΙΩΝ, Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΡΟΛΟ)
• HOLLYWOOD FILM FESTIVAL: ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ GEORGE CLOONEY

Αναφέραμε μερικές από τις πλέον σημαντικές διακρίσεις της ταινίας.

"ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ" είναι μια, ανάμεσα στα τόσα άλλα, ταινία που σε κάθε της σκηνή λες και κυριαρχεί κάποιος βουβός πόνος, που συνέχεια γυρεύει τρόπο να εκφραστεί και να εκτονωθεί. Κάπου συνεχώς πνίγεται, κάπου συνθλίβεται ανάμεσα στις συμπληγάδες της αναγκαιότητας και της συγκυρίας.

Μια ταινία που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι πραγματεία προς διδαχή για τα θέμαΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ που βάζει απλόχερα για κουβέντα, για διάλογο, που σε κάνει να γυρίζεις το κεφάλι δίπλα στα μέλη της οικογένειας σου σαν να θέλεις να κάνεις απολογισμό, έλεγο, κουβέντα.

Είναι μια ταινία εξαιρετικά βασανιστικών χαμηλών εκφραστικών τόνων, το νιώθεις αυτό. Δεν θα συναντήσεις κραυγές, φωνές, οδυρμούς, ρήξεις, και συναισθηματικά "αστραπόβροντα".

Όλα τα νιώθεις αργά, υποχθόνια, στο βάθος ενός κόμπου στο λαιμό που κορυφώνεται στιγμή τη στιγμή χωρίς ίχνος μελό υπερβολής.

Ακόμα και η ύστατη σκηνή αποχαιρετισμού της νεκρής συζύγου-μητέρας-κόρης είναι τρομακτικά "βουβή" τόσο που θέλεις να φωνάξεις......!

και .....λυτρωτικά σαν έρχεται το φινάλε, πόσο μα πόσο όμορφα νιώθεις στην τελευταία όμορφη, απόλυτα απλή και ανθρώπινη στιγμή της ένωσης, της τρυφερότητας......

Η Εικόνα του ύστατου αποχαιρετισμού σε όλο της το ανθρώπινο συναισθματικό και εκφραστικό μεγαλείο.

Ο GEORGE CLOONEY σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας

"Αντίο Ελίζαμπεθ.............Αντίο Αγάπη μου.....Φίλη μου.....Πόνε μου......Χαρά μου.....Αντίο....αντίο...αντίο...."

στον ήχο μιας εξαιρετικά διακριτικής μουσικής χωρίς εξάρσεις, σε μια εκκωφαντική σιωπή....

Ακολουθεί η Αλεξάνδρα, η μεγάλη του κόρη........κουρνιάζει στην αγκαλιά του Πατέρα και μετά του αγοριού της και ύστερα ο ύστατος αποχαιρετισμός για τη Μικρή Scottie.......O πανέμορφος ουρανός της Χαβάης, τα καταπράσινα τοπία.....τα λουλούδια....στέκουν εκεί σιωπηρά, ο μεγάλος παρθένος κόλπος που έτρεφε τα όνειρα και τις προσδοκίες, η απέραντη θάλασσα.....η βάρκα καταμεσής στη θάλασσα.......Πατέρας, κόρες και μια τεφροδόχος.......απομεινάρι μιας άλλοτε ζωής που έδωσε ζωή και στους τρεις τους.......κάθε ένας και ένα απόθεμα στης θάλασσας το νερό.....αιώνια στάχτη εκείνης.....

Πρώτη φορά πραγματικά παρακολουθώ τέτοια συναισθηματική ένταση κλεισμένη σε τέτοια σιωπή και σε τέτοια διακριτικότητα βλεμμάτων, προσώπων και εκφράσεων.......