Πάμε Θέατρο ; Στέφανου Κακαβούλη "Ο ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ"

Φίλες και Φίλοι

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Ελπίζω και εύχομαι το 2014 να είναι για μας συλλογικά, το Λαό και την πατρίδα μας, έτος ανάτασης, συνείδησης και γιατί όχι Λευτεριάς...

Το CINEFIL ξεκινάει την καινούργια χρονιά, στα γνωστά του μονοπάτια στην Έβδομη Τέχνη και τον κόσμο της...

Στράτες που περπατάμε τώρα χρόνια τέσσερα με τη δική σας στήριξη, αγάπη και συμμετοχή...

Φέτος λέω να ξεκινήσουμε τα θέματα της χρονιάς με κάτι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ....!

Τι λέτε ; Πάμε ΘΕΑΤΡΟ ; 

Ναι..........ΘΕΑΤΡΟ.....! είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει.....! άλλωστε μην ξεχνάμε ότι το ΘΕΑΤΡΟ είναι η πρωτογενής μήτρα της Υποκριτικής, εκεί που ξεκινάνε όλα και γεννιούντα όλα.....!

Ναι....ναι....πάμε λοιπόν......χμμμμμμ....'Όοοοοοχι δεν θα πάμε σε κάποια "λαμπερή" και μεγάλη Θεατρική άιθουσα....

Ίσως και να μην την ξέρετε....χμμμ...δεν θα σας παραστήσω τον ειδικό, μήτε εγώ την ήξερα, απλά ακουστά είχα το όνομά της στον κατάλογο των θεάτρων της Αθήνας.

Είναι μια από τις ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ που δεν "φημίζεται" για το μέγεθος και τα μέσα της... Είναι μια από τις ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ που όπως λέμε, μέσα την "Δωρική" της αυστηρή λιτότητα λειτουργούν ως τα ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ μέσα στα οποία γεννιούνται πράγματα:  ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΘΕΜΑΤΑ, ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ. Ξεκινάνε το δρόμο τους ΝΕΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ, "διδάσκουν" κάποιοι ήδη φτασμένοι, έμπειροι, καταξιωμένοι και λειτουργούν ως ένα είδος "ΜΕΝΤΟΡΑ" της θεατρικής τέχνης και υποκριτικής ολόγυρά τους.

Εν ολίγοις Φίλες και Φίλοι, ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΕΧΝΗΣ...

Θα πάμε λοιπόν στο:  ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ

Εκεί λοιπόν, με την ευτυχή συγκυρία κάποιων φίλων, βρέθηκα σε μια ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΥ και ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Μην τα πολυλογώ.......πάμε....φύγαμε......Θα "δούμε" την παράσταση του

ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΚΑΒΟΥΛΗ

"Ο ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ"

Λίγα λόγια για τον Συγγραφέα και Σκηνοθέτη του έργου:

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ είναι γεννημένος στις 12/6/1977 στο Σίδνεϋ Αυστραλίας.

Στις σπουδές του εντάσσονται η Σκηνοθεσία και η Δραματική Σχολή Αρμένη.

Στο χώρο της Τέχνης δεν είναι "χθεσινός". Στις δουλειές του ανήκουν αρκετά πράγματα, ανάμεσα στα οποία είναι:

8 Θεατρικές παραστάσεις σαν Ηθοποιός

3 Κινηματογραφικές εμφανίσεις (2002-2004)

6 Σκηνοθεσίες στον Κινηματογράφο σε διάφορες παραγωγές

4 Θεατρικές σκηνοθεσίες

ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ λοιπόν..........

Ένας απρόσκλητος Επισκέπτης που εισβάλλει από το απροσδόκητο, από το πουθενά. Μια εν δυνάμει σκεπτικιστική "βόμβα" στην ψυχολογία ενός φτασμένου και καταξιωμένου ώριμου Ποιητή, που εξακολουθεί ακόμα να παλεύει με τα σκοτάδια του, τις αναμνήσεις και τα βιώματά του...

Ένας ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ λοιπόν, στα μάτια ενός νεαρού, γεμάτου φωτιά, πάθος για δημιουργία, ονειρευτή της ποίησης, πυροδοτεί μια ΑΝΕΛΕΗΤΗ αυτοκριτική στον κρυμμένο ελιτισμό του κόσμου των πνευματικών ανθρώπων, τους οδηγεί σε ερωτήματα, σε ανασύνθεση, σε απολογισμό της πορείας τους και σε τελική ανασύνταξη απόψεων.

ΤΟ ΘΕΜΑ

Ο "ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ", δημιούργημα σκέψης και έκφρασης του Νεαρού συγγραφέα ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΚΑΒΟΥΛΗ, δεν είναι από τις παραστάσεις που θα αποκαλούσαμε "εύπεπτες" και "βατές".

Είναι ένα θέμα και μια παράσταση που βάζει ΖΗΤΗΜΑΤΑ. Και τα ζητήματα που βάζει είναι ΜΕΓΑΛΑ και ΚΑΥΤΑ ειδικά στην εποχή των ρήξεων και της κοινωνικής φωτιάς.

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ τολμάει.....! και τολμάει αυτό που λέμε "χοντρά"....! Σε μια εποχή που ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ του τόπου είναι .....προς ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ από μια νιρβάνα απουσίας στα κοινωνικά δρώμενα της αντίστσσης και της Κοινωνικής παρέμβασης 

Είναι άκρως σημαντικό το ότι ένας νεαρός, ηλικιακά, συγγραφέας, με μοναδικό τρόπο, μπαίνει με τρομερή διεισδυτικότητα στο ζήτημα, λες και τρέχει στο χρόνο μπροστά, στον ενήλικο κόσμο ενός Ποιητή πρότυπου για τη νέα γενιά. Και το δίνει αυτό το βίωμα με τρόπο άκρως πειστικό και συγκροτημένο.

Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΔΟΜΗ του ΕΡΓΟΥ

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ δίνει σκηνοθετικά μια φόρμα που είναι εξαιρετικά πρωτότυπη, δύσκολη νοηματικά και απαιτεί ιδιαίτερη συγκέντρωση προσοχής για να "μπεις στο βίωμά" της.

Το έργο εξελίσσεται στο περισσότερο χρόνο του σε "ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ".

Το παρελθόν και το παρόν

Δύο αδέλφια, άντρας και γυναίκα, σε μια σχέση τριβής, ρήξεων, έντασης και χωρισμού. ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ στη σχέση τους, η "φυγή" της ΜΑΝΑΣ. Ο Θάνατος της είναι η θρυαλλίδα που "ανατινάζει" τη σχέση των δύο αδελφών. Ο Ένας, "κολλημένος" δεμένος στο άρμα και στη μνήμη της μένει ΕΚΕΙ....! Παγώνει συναισθηματικά το χρόνο ταμένος να την "υπηρετεί" στη Μνήμη της, στα "ΘΕΛΩ" της.

Η Αδελφή, θέλει και δικαιούται να ζήσει....! να φτερουγίσει απ τη μιζέρια, το σκοτάδι, τον εγκλεισμό. Να ερωτευθεί, να αγαπήσει, να γίνει ΜΗΤΕΡΑ, να απλώσει τα φτερά της.

ΡΗΞΗ.....! ΧΩΡΙΣΜΟΣ......Ο Αδελφός της βρίσκει στην ΠΟΙΗΣΗ το δικό του "ΛΙΜΑΝΙ" απ το οποίο ξεκινάει το δικό του κόσμο, Γράφει, γράφει, γράφει.........μανιακά και υστερικά ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της αναγνώρισης και της συγγραφής....

Εκεί το ΠΑΡΕΛΘΟΝ συναντά στην παράσταση διαλεκτικά το ΠΑΡΟΝ....

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ, ώριμος πλέον φτασμένος ποιητής, θα κάνει τα MΑΡΤΥΡΙΚΑ FLASH BACK της μνήμης του εξ αιτίας του ΑΚΑΛΕΣΤΟΥ..

Η ΔΙΚΗ του παρουσία, αγωνία υπαρξιακή να γίνει ποιητής θα οδηγήσουν τον φτασμένο Ποιητή να "επαναστατήσει", να δει αρνητικά και απωθητικά στην αρχή το ξεκίνημα του νεαρού, να τον προειδοποιήσει για τους κινδύνους, να ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΣΕΙ τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΥΣΙΕΣ από τα Κοινωνικά δρώμενα και να καταδείξει με ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΡΙΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ την ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ μιας Κοινωνικά "ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΗΣ" ΠΟΙΗΣΗΣ που ομφαλοσκοπεί στα μίζερα τεκταινόμενα και προσωπικά αδιέξοδα του "ΕΓΩ" προσπερνώντας με τρόπο απαθή το "ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ" ολόγυρα.

Ειλικρινά πιο σαφή ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΑ και ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΑ καλλιτεχνική προσέγγιση του θέματος του ρόλου της Τέχνης και των πνευματικών ανθρώπων θα τολμούσα να πω, δεν θα περίμενα να δω.

Ενδεικτικό της έντασης της Αυτοκριτικής που βιώνει ο Ποιητής είναι οι στιγμές που αναρωτιέται για τη δική του στάση, την προσωπική, την ώρα που η Κοινωνική φωτιά αντάριαζε τις εξελίξεις, ένιωθε την ενοχή της δικής του αποξένωσης από όλα τούτα που σημάδεψαν τη ζωή του συνόλου γύρω του...

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ της ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΓΔΑΝΗΣ

ΦΩΤΙΣΜΟΣ:  ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΟΥΤΣΗΣ

ΣΚΗΝΙΚΑ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ:   ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΒΟΛΙΔΗ

ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ στο ρόλο του φτασμένου Ποιητή

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΙΟΣΟΓΛΟΥ στο ρόλο του νεαρού Ποιητή

ΔΑΝΑΗ ΚΑΛΑΧΩΡΑ στο ρόλο της νεαρής Αδελφής 

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ στο ρόλο του "ΑΚΑΛΕΣΤΟΥ" νεαρού

Η Φωτογραφία αυτή αντανακλά μία από τις πλέον συγκλονιστικές στιγμές του έργου, εκεί που οι δύο "ΧΡΟΝΟΙ" συναντιούνται.

Εκεί που το ΠΑΡΟΝ "βρίσκει" το ΠΑΡΕΛΘΟΝ σε μια ύστατη προσπάθεια να γεφυρωθούν οι κόσμοι και τα μελλούμενα, πραγματικά συγκλονιστική και εξαιρετικά φορτισμένη στιγμή στην παράσταση.

ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ

Τι να πει κανείς για έναν εξαίρετο ηθοποιό που στην παράσταση λειτουργεί ως ο μέντορας των γύρω του. Συστάσεις για τον Γιώργο Χαλεπλή είναι απολύτως περιττές. Ηθοποιός χρόνια με περάσματα σημαντικά στο "βαρύ" θέατρο αλλά και στην Τηλεόραση (4 νομίζω τηλεοπτικές σειρές), με μεγάλη προσφορά στη τέχνη.

Ερμηνεία ζωής στο έργο.....! οι εκρήξεις των συναισθημάτων του πραγματικά προκαλούν δέος και συγκίνηση. Τα ξεσπάσματά του, οι επιστροφές στο παρελθόν, οι αναμνήσεις, το κληροδότημα της δικής του σκέψης πάνω στην Ποίηση, η αγωνία του για κάθε εκκολαπτόμενο νέο Ποιητή και λογοτέχνη, οι παρακαταθήκες που θέλει να του αφήσει, τους κινδύνους που του επισημαίνει, όλα τούτα ερμηνεύονται με τρόπο πραγματικά καθηλωτικό για το θεατή. Ο Τρόπος που ασκεί και εκφράζει την αυτοκριτική του απέναντι στον ελιτισμό της τέχνης εκρηκτικός και αφοπλιστικός.....!

Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά απολαμβάνεις.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΙΟΣΟΓΛΟΥ στο ρόλο του νεαρού αδελφού

Πολύ δυνατή και εκφραστική η ερμηνεία και η παρουσία του νεαρού Ηθοποιού, που και αυτός τον τελευταίο καιρό έχει σημαντική και σταθερή παρουσία στο Θέατρο.

Δύσκολος ο ρόλος ενός αδελφού, με ψυχολογικές νευρώσεις, υστερίες πολλές φορές, συναισθηματικές αγκυλώσεις και προσκολήσεις στο άρρωστο παρελθόν. Άνθρωπος δεμένος με τη Μητέρα του, στην προσπάθεια της αδελφής του να στήσει το δικό της δρόμο ζωής, επαναστατεί, απογοητεύεται, ηττάται και ο κόσμος της Ποίησης είναι εκείνος που πλέον τον τραβά κοντά του για πάντα.

Τα ξεσπάσματα του Κιοσόγλου και η δύναμη της υποκριτικής του με μεγάλο βάθος. Δοκιμασμένος πλέον ο Κιοσόγλου στο θεατρικό σανίδι εγγυάται τη δύναμη της έκφρασής του.

ΔΑΝΑΗ ΚΑΛΑΧΩΡΑ

Πολύπλευρο και ανερχόμενο ταλέντο στο χώρο του Θεάτρου, καθώς λένε τα δρώμενά της για την εξαιρετικής Μεσογειακής ομορφιάς παρουσία της. Ηθοποιός που έχει τολμήσει εμφανίσεις σε ρόλους που έχουν τα δικά τους "άβατα". ("ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑ ΦΟΝ ΚΑΝΤ")

Απόφοιτος της Σχολής Κιμούλη, με σπουδές στο χορό και στο τραγούδι, από το χώρο της Φιλοσοφικής παρακαλώ, η νεαρή Ηθοποιός είναι στιγμές που σου φέρνει κόμπο στο λαιμό στην παράσταση. Προσωπικά στη σκηνή του εναγκαλισμού της με τον ώριμο ηλικιακά πλέον αδελφό της (Γ. Χαλεπλής), ένιωσα κάποια δάκρυα να προσπαθούν να δραπετεύσουν συναισθηματικά από μέσα μου.

Εκφράζει με απόλυτη αληθοφάνεια και συγκινητική έκφραση τη θέλησή της να ζήσει, να δραπετεύσει από ένα αρρωστημένο και σκοτεινό δωμάτιο ζωής που την τραβάει ο αδελφός της.Πραγματικά εξαίρετη.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ 

Στον καταλυτικό ρόλο του νεαρού "ακάλεστου", ο νεαρός Ηθοποιός, δεύτερη φορά εγώ που έχω τη χαρά να  τον βλέπω, (DREAMVILLE η πρώτη του συμμετοχή), διαπιστώνεις χωρίς δεύτερη σκέψη ότι ο νεαρός έχει κάνει υποκριτικά και εκφραστικά αλματα.

Ορμητικός, ασυγκράτητος, αποφασισμένος, εκφράζει με απόλυτη αληθοφάνεια τη δύναμη και τον αυθορμητισμό της ηλικίας του.

Τα όνειρά του και η αγάπη του για την ποίηση, βγαίνουν από μέσα του με πάθος. Το βλέπεις, στο δίνει να το αντιληφθείς. Αναδύει μια έντονη "αγνότητα" και στις στιγμές που γίνεται εκστατικός αντιλαμβάνεσαι ότι ο "μικρός" τολμάει......! με υποκριτικό "θράσος" που υπόσχεται πολλά και που ευχόμαστε να τα δώσει στη συνέχεια.

Ο "ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ" φίλες και φίλοι είναι ένα μικρό δοκίμιο πάνω στο ρόλο της Τέχνης, συγκεκριμένα της ποίησης πάνω στις Κοινωνικές σχέσεις, στο τρόπο που αλληλεπιδρά πάνω στους ανθρώπους, στον τρόπο που ακολουθεί τα βήματα της κοινωνικής εξέλιξης.

Σε ένα χώρο, όπως είπα, "ταπεινό", απλό και λιτό, που φαίνεται σαν καθαρό θεατρικό εργαστήρι, αντιλαμβάνεσαι απόλυτα αυτό που ζουν και εκφράζουν οι συντελεστές της παράστασης.

Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κάτι, όντας λάτρης της σημασίας του μουσικού χαλιού στην παράσταση, θα ήθελα πιο έντονη την μουσική παρουσία, που μάλιστα σε στιγμές κρίσιμες, οΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΓΔΑΝΗΣ της "ανεβάζει συναισθηματικά επίπεδα" αναδεικνύοντας τη δύναμή της.

Ο Φωτισμός θεατρικός, απόλυτα επιβλητικός και "στοχευμένος" στην επισήμανση του κόσμου των πρωταγωνιστών.

Τα σκηνικά, όπως είπαμε, αυστηρά λιτά, προσαρμοσμένα στη συνολική εικόνα του θεάτρου με τα ανάλογα μέσα. Σκηνικό δηλαδή που δυσκολεύει πιο πολύ τον Ηθοποιό καθώς τα μάτια του θεατή στοχεύουν απόλυτα επάνω του μην έχοντας το βαρύ και εντυπωσιακό σκηνικό να "παίξουν" οπτικά.

Νομίζω λοιπόν ότι ο "ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ" είναι μια ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ που αξίζει να την δει κανείς ξέροντας καλά ότι το τέλος της θα ξεκινήσει μέσα του μια έντονη διεργασία και σκέψη για το ρόλο των πνευματικών ανθρώπων μέσα στην Κοινωνία, για τους δικούς τους δρόμους και αναζητήσεις.

Στην εποχή μας, μια παράσταση, ένα έργο Τέχνης που βάζει τη σκέψη και τις αισθήσεις σε κίνηση, ανησυχία, αναζήτηση, προσμονή και συνάμα συγκίνηση.

[Οι φωτογραφίες των ΘΟΔΩΡΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΔΙΟΝΥΣΗ ΚΟΥΤΣΗ είναι δανεισμένες από την προσωπική σελίδα στο facebook της Φίλης Νίκης Γεωργίου, την οποία και ευχαριστώ θερμά]