Λάμπρος Κωνσταντάρας: Ο Μάρτης της ζωής του

ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

13 Μάρτη 1913-28 Ιούνη 1985

(104 Χρόνια από τη γέννησή του)

41 Χρόνια στην Σκηνή

78 Κινηματογραφικές ταινίες στην Φιλμογραφία του

Ένα Βραβείο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 

Τι άλλο να προσθέσει κανείς για τον μεγάλο μας Ηθοποιό.

Τον άνθρωπο που απλόχερα, μας χάρισε το τεράστιο ταλέντο και προσωπικότητά του.

Ο Αγαπημένος "Λαμπρούκος" της Ελληνικής υποκριτικής σκηνής είναι ένα από τα λαμπερά του διαμάντια.

Ηθοποιός με πολύ μεγάλο ερμηνευτικό εύρος, το οποίο εναπόθεσε τελικά στην κλασική comedy. Παρ' όλα αυτά τον απολαύσαμε σε μια σειρά δραματικούς ερμηνευτικούς ρόλους, στους οποίους διέπρεψε πραγματικά.

Προσωπικότητα ερμηνευτική επιβλητική. Είτε σαν εραστής, είτε σαν Πατέρας (εδώ έδωσε στην κυριολεξία μαθήματα), είτε σαν γοητευτικός μποέμ ώριμος άντρας (εδώ αποτέλεσε πρότυπο), είτε σαν σύζυγος.

Με καταγωγή από πλούσια οικογένεια, Γαλλοαναθρεμμένος. Στη Γαλλία πήγε το 1930 για σπουδές χρυσοχοίας. Εκεί ανίχνευσε το πηγαίο του ταλέντο και άρχισε την ενασχόλησή του με την τέχνη. Στην αρχή σαν κομπάρσος, μάλιστα έπαιξε δίπλα στον τεράστιο Λουί Ζουβιέ.

Ο Ζουβιέ είδε το ταλέντο του και τον πήρε στη σχολή του. Το 1938 με σοβαρές σπουδές τόσο στην Υποκριτική όσο και στο κλασικό τραγούδι (Θυμόμαστε όλοι την εκπληκτική του και αρμονική φωνή), επέστρεψε στην Ελλάδα και έκτοτε ξεκίνησε η τεράστια καριέρα του τόσο στο θέατρο αρχικά όσο και στον Κινηματογράφο αργότερα.

Η Πρώτη του μεγάλη θεατρική εμφάνιση ήταν το 1941 στον Θίασο Μυράτ-Παππά, όπου πρωταγωνίστησε στον "ΠΑΙΚΤΗΣ" του Ντοστογιέφσκι.

Στην συνέχεια οι πόρτες μεγάλων θιάσων άνοιξαν για αυτόν (Κοτοπούλη, Ανδρέαδης, Κατράκης) και στην συνέχεια είχε και τον δικό του θίασο.

Ήταν από τους μεγάλους Ηθοποιούς της FINOS FILMS με την οποία έκανε 19 πρωταγωνιστικές εμφανίσεις.

Η πρώτη του Κινηματογραφική παρουσία εγκαινιάζεται το 1940 στο δράμα του ίδιου του Φιλοποιμένα Φίνου :

"ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ"

Οι πρώτοι του κινηματογραφικοί ρόλοι ήταν κύρια δραματικοί. 

Εδώ τον βλέπουμε με την ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΥΤΑ, έναν από τους μεγάλους έρωτες της ζωής του.

Με την Γκέλυ Μαυροπούλου στο υπέροχο δράμα του ΟΡΕΣΤΗ ΛΑΣΚΟΥ  "Η ΑΓΝΩΣΤΟΣ" 1956

Στην ίδια ταινία με τον θρυλικό ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΠΑ

Σιγά-σιγά, από το 1955, αρχίζει και μπαίνει στον κόσμο της αισθηματικής κωμωδίας. Στην αρχή με τον μεγάλο ΒΑΣΙΛΗ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗ

"ΟΥΤΕ ΓΑΤΑ ΟΥΤΕ ΖΗΜΙΑ"  του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ (1955)

"Ο ΖΗΛΙΑΡΟΓΑΤΟΣ"  του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΑΒΕΛΛΑ (1956)

Έτσι σιγά-σιγά άρχισε να καθιερώνεται στο συγκεκριμένο είδος και να γράφει την δική του μεγάλη ιστορία.

Στον Κινηματογράφο καθιερώθηκε σαν ώριμος ΓΟΗΣ, άντρας μποέμ, γλεντζές.

Πολλές φορές ενσάρκωσε το ρόλο του γοητευτικού εργένη, του πλούσιου νεανίζοντα μεσήλικα και αθεράπευτου Γυναικά.

Το να σταθεί και να παρουσιάσει κάποιος την Φιλμογραφία του Λάμπρου Κωνσταντάρα θα χρειαστεί μια σειρά παρουσιάσεις και αναρτήσεις.

Θα σταχυολογήσω, εντελώς αυθαίρετα και με μεγάλη δόση "περικοπών" σε ταινίες που ξεχώρισε και σημάδεψε την κλασική του καριέρα

1964  "Η ΒΙΛΛΑ ΤΩΝ ΟΡΓΙΩΝ" του ΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ ως αλησμόνητος Χάρης Ζάβαλος

1965  "ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ" του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ως θρυλικός ...ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ

1965  "Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΡΑ" του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ως δεινοπαθείς σύζυγος Ανδρέας

1966 "ΤΖΕΝΗ ΤΖΕΝΗ" του ΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ ως εφοπλιστή Κασσανδρή

1966  "Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΡΙΑ" του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ως σκληρός εργοδότης Αντώνης Δέλβης

1966  "Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ" του ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ ως τρελαμένος σύζυγος Μάνος

1967  "ΚΑΤΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ" του ΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ ως αθεράπευτος γυναικάς Ντίνος Διαμαντίδης

1967  "Ο ΣΠΑΓΓΟΡΑΜΕΝΟΣ" του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ως κύριος Σκουντρής (ρεπλίκα της πρώτης ταινίας με τον Βασίλη Λογοθετίδη)

1968  "Ο ΣΤΡΙΓΓΛΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΡΝΑΚΙ" του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ως ατυχήσασας Λεωνίδας Πετρόχειλος

1968  "ΚΑΠΕΤΑΝ ΦΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΤΟΥΝΗΣ" του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ως Καπετάν Ανδρέας

1972  "ΤΙ 30 ΤΙ 40 ΤΙ 50" του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ως μποεμ Ζάχος Φωκιανός

1972  "Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΑΠ ΤΗ ΖΕΣΤΗ" του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ως ξενητεμένος Μπόμπολας, σε μια ταινία στην οποία πραγματικά έδωσε μαθήματα ερμηνείας ενός πατέρα που επιστρέφει παντελώς ξεκομμένος από το γίγνεσθαι της οικογένειάς του.

Ένας κατάλογος, που δύσκολα σταματάει και σχεδόν μοιάζει να μην έχει τέλος.

Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ κατάφερνε ακόμα και σε δεύτερους ρόλους να τους μετατρέπει σε πρωταγωνιστικούς και να ξεχωρίζει χωρίς να παραβιάζει την οντότητα του πρωταγωνιστή.

Έγινε ο αγαπημένος "Μπαμπάς" του Ελληνικού Σινεμά.

Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει τις χαρακτηριστικές του εκφράσεις στη σκηνή, μερικές από τις οποίες δέθηκαν με τις αναμνήσεις και την νοσταλγία μας.

Το 2008, το όνομά του δόθηκε, τιμής ένεκεν σε ένα κεντρικό θέατρο στο Αιγάλεω.

Στην προσωπική του ζωή έκανε δύο γάμος και είχε έναν γιο, τον Δημήτρη Κωνσταντάρα.

Ένας από τους στηλοβάτες του Ελληνικού Κινηματογράφου.

Ένας άνθρωπος που λατρέψαμε σαν δικό μας άνθρωπο, πατέρα, αδελφό, φίλο, συνεργάτη.

Το χαμόγελό του και το λεβέντικο κιμπάρικο παρουσιαστικό του θα μένει για πάντα στις καρδιές μας