Χρυσά ζευγάρια στο Ελληνικό σινεμά: η δεκαετία του 1950

 Σάς το έταξα, σας το παρουσιάζω.

Ποιο; Μα φυσικά τα χρυσά ερμηνευτικά ζευγάρια στο Ελληνικό σινεμά κατά την κλασική του περίοδο.


Όπως κάναμε και για τον ξένο κινηματογράφο, είναι σειρά να θυμηθούμε και να σταθούμε σε κάποια ζευγάρια, που άφησαν το δικό τους στίγμα στα δρώμενα της Έβδομης τέχνης στην πατρίδα μας.
Θα κάνουμε μαζί αυτό το όμορφο ταξίδι. Είστε έτοιμοι;

Ξεκινάμε λοιπόν το 1ο μέρος του μεγάλου αφιερώματος

Η Δεκαετία του 1950-60


ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ-ΙΛΥΑ ΛΙΒΥΚΟΥ



Ένα μεγάλο ζευγάρι, που άφησε πίσω του ένα λαμπερό και καθάριο φως στους κλασικούς χρόνους του Ελληνικού κινηματογράφου. Ο χώρος της αισθηματικής κομεντί γνώρισε μεγάλες δόξες με την παρουσία τους και τις μοναδικές τους ερμηνείες.

Εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, η Ίλυα, φλογερή, χυμώδης και έντονα κοινωνική, ο Βασίλης, μοναχικός και ιδιόρρυθμος. Παρ' όλα αυτά δημιούργησαν ένα κινηματογραφικό ζευγάρι, που άφησε ιστορία επί σκηνής.



Πρωταγωνίστησαν σε εννέα (9) ταινίες από το τέλος της δεκαετίας 1940 έως το τέλος  του 1950. Ταινίες σημαντικές για το Ελληνικό σινεμά, με ρόλους και παρουσίες αλησμόνητες.

Ο Αλέκος Σακελλάριος, μπορεί να θεωρηθεί ο σκηνοθέτης του ερμηνευτικού μας διδύμου. Μαζί δούλεψαν οκτώ (8) από τις εννέα ταινίες:

1948 "Οι Γερμανοί ξανάρχονται",  1952 "Ένα βότσαλο στη λίμνη",  1953 "Σάντα Τσικίτα",  1954 "Δεσποινίς ετών 39", 1955 "Ούτε γάτα ούτε ζημιά", 1957 "Δελησταύρου και υιός" και 1958 "Ένας ήρως με παντούφλες"

Ενώ η ένατη ταινία ήταν η θρυλική "Κάλπικη λίρα", το 1955, του Γιώργου Τζαβέλλα


Το χρυσό αυτό ζευγάρι, γνωστό είναι ότι πορεύτηκαν μαζί και στην προσωπική τους ζωή από το 1948 μέχρι το θάνατο του Λογοθετίδη, χωρίς κανένας να ...παραδεχτεί ποτέ την επισημότητα αυτής της σχέσης.


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ-ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ

Ίσως το πιο λαμπερό και φλογερό ερωτικό ζευγάρι, που ανέδειξε ο Ελληνικός κινηματογράφος. Τόσο ερμηνευτικά όσο επίσης και στην πραγματική ζωή. Ένας φλογερός ανατρεπτικός έρωτας, που ξεκίνησε το 1953 αλλά δεν ευδοκίμησε πολλά χρόνια, για να τελειώσει το 1959. Μέσα από αυτήν την ερωτική φωτιά, Χόρν και Λαμπέτη, μαζί, μάς έδωσαν μοναδικές, αλησμόνητες κινηματογραφικές στιγμές, από αυτές που κοσμούν την έβδομη τέχνη στην πατρίδα μας.


Μεγαλούργησαν μαζί σε τρεις εμβληματικές ταινίες του Ελληνικού σινεμά. Δύο από αυτές του μέντορά τους, Μιχάλη Κακογιάννη, από τους ανθρώπους, που βίωσε το ερωτικό τους πάθος και μία από τον Γιώργο Τζαβέλλα, που έμελλε να είναι μία από τις καλύτερες ταινίες του κινηματογράφου μας.

1954 "Κυριακάτικο ξύπνημα" 

1956 "Το κορίτσι με τα μαύρα"

του Μιχάλη Κακογιάννη και οι δύο.
Δύο υπέροχες ταινίες, με τη δεύτερη να αποτελεί ταινία θρύλο για το Ελληνικό σινεμά.  Η ερμηνεία τους, ειδικά στο "Κορίτσι με τα μαύρα" απογείωσε τον κινηματογράφο μας με Ασημένιο βραβείο στο φεστιβάλ Μόσχας, Χρυσή σφαίρα ΗΠΑ και υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών.


Η τρίτη ταινία στην οποία παρακολουθήσαμε, κυριολεκτικά μαγεμένοι το θρυλικό μας δίδυμο ήταν η "Κάλπικη λίρα" του Γιώργου Τζαβέλλα, το 1955. Ότι και να πει κανείς για την ερμηνεία τους στο κινηματογραφικό αυτό αριστούργημα είναι λίγο και δεν αποδίδει. Ή Αλίκη και ο Παύλος, ο έρωτάς τους, το ατελιέ, η ζωγραφική, η παρακμή, δίνουν μια συγκλονιστική ερμηνεία, που παραμένει κλειδωμένη σε κάθε ευαίσθητη καρδιά.
Βραβεύτηκε σε Βενετία, Μπάρι, Μόσχα, Κάννες και Κάρλοβι Βάρι.

Λαμπέτη και Χορν έχουν κερδίσει μια ξέχωρη θέση στις καρδιές όλων μας, ως συνώνυμο του έρωτα, της αγάπης και όλων των μεγάλων συναισθημάτων, που εκπορεύονται από αυτήν.


ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΙΝΑΚΟΣ-ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

Ναι, σίγουρα δεν τους είδαμε σε πολλές ταινίες, ως ζευγάρι. Αρκούσε όμως μία, για να μάς δώσουν μια ιδιαίτερη συνύπαρξη, ένα παράλληλο ζευγάρι, που κέρδισε το σεβασμό, την αγάπη, τη διαρκή κατάθεση στις μνήμες μας. 
Ο Μιχάλης Νικολινάκος, μία από τις μεγαλύτερες ερμηνευτικές μορφές jeune premier του σινεμά μας και η Άννα Συνοδινού σε μια εμφάνιση που λατρέψαμε.


Το 1958, ο Ντίνος Δημόπουλος σκηνοθετεί το ερωτικό δράμα "Ο Άνθρωπος του τραίνου", πάνω στο σενάριο του μεγάλου Γιάννη Μαρή.
Ένας όμιλος πολύ μεγάλων ονομάτων συνυπάρχουν στο κινηματογραφικό αυτό διαμάντι: Γιώργος Παπάς, Ζωρζ Σαρρή, Γιώργος Γαβριηλίδης μαζί φυσικά με το πρωταγωνιστικό μας δίδυμο.


Η γλυκύτατη Μαντώ, της οποίας η ζωή υφίσταται ένα συναισθηματικό σοκ καθώς ο άντρας ενός τραίνου, κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής εκδρομής στο Ναύπλιο, έρχεται να την μεταφέρει πίσω στις μέρες της ταραγμένης νιότης της, στην κατοχή.

Ο άνθρωπος του τραίνου, είναι άραγε ο πρώτος της αγαπημένος, ο μεγάλος της έρωτας, ο Γιώργος Παυλίδης της κατοχής; Σε αυτό το ερώτημα, θα κληθεί μαρτυρικά να δώσει απάντηση με την έρευνά και αναζήτησή της κάτω από την επίσης μαρτυρική ενατένιση του αξιοπρεπούς συζύγου της.


Μιχάλης Νικολινάκος και Άννα Συνοδινού, έχουν μια υπέροχη ερμηνεία, ένα χρυσό πραγματικά ζευγάρι από αυτό που λες, ερωτεύομαι με την πρώτη ματιά και δεν το ξεχνώ ποτέ!



ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ-ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ

Μία ταινία αρκεί; Μια συνύπαρξη φτάνει; Μια συνεργασία καλύπτει; 
Την απάντηση την έδωσα μόλις πριν. Πόσο μάλλον και εδώ τώρα. Σε μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών για τον Ελληνικό κινηματογράφο, η Μελίνα της καρδιάς μας έρχεται να σταθεί δίπλα στο Γιώργο Φούντα. Και οι δυο τους κάτω από την σκηνοθετική μπαγκέτα του μεγάλου Μιχάλη Κακογιάννη σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη θα μάς δώσουν τη:
"Στέλλα", εν έτει 1955



Τι να πούμε τώρα εμείς γι' αυτό το ζευγάρι επί σκηνής; Για ποια ιστορία να μιλήσουμε; Ποιο πάθος να καταγράψουμε, ποια αντίφαση, ποια τραγικότητα. 
Η Μελίνα με το Γιώργο Φούντα, ενσαρκώνουν επί σκηνής μια τραγική συνύπαρξη, ένα πάθος φωτιά και θάνατο. Δύο αντιφάσεις, δυο διαφορετικές όψεις ζωής. Την αγάπη ιδιοκτησία και βρόγχο, που πνίγει και σκοτώνει και το λεύτερο αγρίμι των συναισθημάτων και της αξιοπρέπειας.

Οι δύο μεγάλοι μας ηθοποιοί, δίνουν το ίδιο τους το "είναι" στους ρόλους της Στέλλας και του Μίλτου. Δύο διαφορετικοί κόσμοι, αντιλήψεις και στάσεις ζωής, θα αναμετρηθούν με φόντο τον έρωτα για να αφήσουν ανεξίτηλο το δικό του αποτύπωμα  στις μνήμες μας.




ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΜΑΡΟΥΛΑ ΓΙΟΥΛΗ

Ένα ακόμα εξαίρετο ερμηνευτικό ζευγάρι, που σημάδεψε τη δεκαετία του 1950-60 στις κινηματογραφικές μας αίθουσες. Η αρχή μιας συνεργασίας, που εκείνη την εποχή, ξεκίνησε ως ζευγάρι ερωτικό για να μετεξελιχθεί στη δεκαετία του 1960 και σε σχέση ...πατέρα-κόρης.

Δύο πολύ μεγάλες και εμβληματικές κομεντί, μάς έδωσαν το δέσιμό τους. 
1953  "Το σωφεράκι" σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα, που εκείνη η δεκαετία σημαδεύτηκε από τις δημιουργίες του


Ο ατίθασος και μποέμ οδηγός της πιάτσας, Ο Βάγγος, θα μετατραπεί σε έναν ...νοικοκυρεμένο εργαζόμενο, κάτω από τη θετική επιρροή του έρωτα της καρδιάς του!
"Το κορίτσι...!" θα βροντοφωνάζει παντού, ο ερωτοχτυπημένος Φωτόπουλος για την εκλεκτή του Σμαρούλα Γιούλη, κάτω από την αήθη ...τρομοκρατία της μέλλουσας ...πεθεράς του.



 και το

1956  "Η Καφετζού" σε σενάριο, σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου.


Εδώ τους βρίσκουμε πάλι ερωτευμένους αλλά συνάμα και απελπισμένους κάτω από τις αντίξοες συνθήκες, που σημαδεύουν τις πορείες της ζωής του, που είναι ασύμβατες. Θα ενωθούν όμως από την καταλυτική παρουσία της Γεωργίας Βασιλειάδου, ως καφετζούς, η οποία θα ανατρέψει και θα σαρώσει κάθε εμπόδιο στην ερωτική του ευτυχία και στο μέλλον τους.
Αγαπημένο ζευγάρι, γεμάτο τρυφερότητα, αγνότητα της εποχής και απαράμιλλο χιούμορ, γεμάτο φρεσκάδα και ζωή.



ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΑΡΚΟΥΛΗΣ

Στις ρομαντικές ταινίες εποχής στη δεκαετία του 1950, διέπρεψε και ένα ακόμα ερμηνευτικό χρυσό μας ζευγάρι. Ο Ανδρέας Μπάρκουλης, χτίζοντας από τότε τη γοητεία του και η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία στην απαρχή της καριέρας της δεν είχε το σαχλό ύφος της "γατούλας" και μπόρεσε να δώσει κάποια ερμηνευτικά στοιχεία. Μάλιστα εκείνη την εποχή είχαμε και τα κλασικά Βουκολικά δράματα, τα οποία είχαν πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία, καθώς αγκαλιάστηκαν από το κοινό της εποχής

Το συγκεκριμένο ζευγάρι διέπρεψε αυτή τη δεκαετία σε τέσσερις ταινίες:
1957 "Μαρία Πενταγιώτισσα", σε σενάριο και σκηνοθεσία του Κώστα Ανδρίτσου


Ακολούθησε το 1958 το ρομαντικό δράμα εποχής "Ο Μιμίκος και η Μαίρη". Σε σενάριο Γιάννη Δαλιανίδη και σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου


Και έκλεισε με δύο διάσημες κομεντί για εκείνη την εποχή: Το 1958 με το "Διακοπές στην Αίγινα" σε σενάριο-σκηνοθεσία Ανδρέα Λαμπρινού και το 1959 με τη  "Η Μουσίτσα" σε σενάριο, σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη.


Να σημειώσω ότι η Αλίκη Βουγιουκλάκη ξεκίνησε το 1959 τη δίδυμη συνεργασία της με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ στην ταινία "Αστέρω" αλλά θα αναφερθώ σ' αυτούς στις επόμενες δεκαετίες, συνολικά.

Φίλες και φίλοι, 
αυτά θεωρώ ήταν τα μεγάλα και "χρυσά" ζευγάρια του Ελληνικού κινηματογράφου στη δεκαετία του 1950-60. Πολύ μεγάλες παρουσίες και ερμηνείες σε αντίστοιχα σημαντικές ταινίες, οι οποίες μάλιστα χάρισαν στην πατρίδα μας, πολύ μεγάλες διακρίσεις, τις οποίες ακόμα αναζητά από εκείνη τη χρυσή εποχή. 

Ελπίζω να απολαύσατε το ξεκίνημα της διαδρομής μας. Συνεχίζω ακουμπώντας τη χρυσή και παραγωγική δεκαετία του 1960, την οποία φυσικά δεν μπορώ να εξαντλήσω σε μια ανάρτηση.
Ως τότε να είστε καλά, να περνάτε όμορφα και να προσέχετε τους εαυτούς σας.

Μην ξεχνάτε το συγγραφικό δρώμενο της συντροφιάς μας και τη συλλογική του παρουσίαση στο blog:

























Σχόλια

  1. Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου, ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη, χαίρομαι που σού άρεσε.

      Διαγραφή
  2. Ναι θα συμφωνήσω με τα ζευγάρια που μας παρουσιάζεις...Σπουδαία όλα τους. Ποιο να πρωτο ξεχωρίσεις. Λίγο η Βουγιουκλάκη με τον Μπαρκουλη μένουν τελευταίοι για μένα γιατί δεν μου πολυάρεσε η Βουγιουκλάκη αλλά οκ....
    Περιμένω και τη συνέχεια
    Καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουμε την ίδια άποψη, Άννα μου. Δεν είμαι λάτρης της Αλίκης πόσο μάλλον του ύφους της, αυτό που λανσάρισε στη συνέχεια. Ευχαριστώ πολύ, καλή μου φίλη για το σχόλιο. Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  3. Η αλήθεια πολλές φορές μπλέκεται με τις εντυπώσεις. Όλα τα ζευγάρια (κινηματογραφικά) άφησαν το στίγμα τους, με το πηγαίο ταλέντο τους, με χιούμορ, με ανθρώπινη ζεστασιά και μια υποκριτική ερμηνεία αξεπέραστη. Για την Βουγιουκλάκη θα συμφωνήσω με την Άννα. Εκτός από ένα όμορφο πρόσωπο και ένα σπινθηροβόλο βλέμμα δεν διέθετε ίχνος ταλέντου (άποψή μου) τόσο σε κωμωδία όσο και δράμα. Λογοθετίδης-Λιβυκού, Φωτόπουλος-Σμ. Γιούλη. Αξεπέραστοι.
    Υπέροχο αφιέρωμα Γιάννη!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου, Αννίκα μου. Και αναφέρομαι στην συγχωρεμένη την Αλίκη. Εντάξει, το επίπεδο ερμηνείας της με συγκεκριμένο ταβάνι. Αλλά σαν παρουσία γελαστή, φωτεινή και αγαπημένη από το κοινό, οφείλω να την αναφέρω.
      Ευχαριστώ, Αννίκα μου για τα σχόλια και το πέρασμά σου. Καλό μήνα φιλενάδα μου.

      Διαγραφή
  4. Ένα ακόμη υπέροχο αφιέρωμα από τον ελληνικό κινηματογράφο, το οποίο όπως ήταν φυσικό απόλαυσα. Διότι μου έφερε και πάλι στο νου, όλες τις ταινίες που ανέφερες, οι οποίες κρατούν μια νότα νοσταλγίας. Όχι για τη δεκαετία του 50', δεν ζούσα, αλλά για τα χρόνια που ήμουν μικρός (αλλά και μετέπειτα) και τις απολάμβανα. Αν θα έπρεπε να διαλέξω ένα από τα ζευγάρια, αυτό θα ήταν της Λαμπέτη με τον Χορν. Ακόμη και τώρα, αν παίζει ταινία τους, δεν την χάνω, έστω κι αν την έχω παρακολουθήσει πάμπολλες φορές.
    Την καλημέρα μου, Γιάννη!! Όμορφο ξεκίνημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαζί σου, Βασίλη! Είναι να χάνεις τα διαμάντια του Χορν και της Λαμπέτη; Με τίποτα φίλε μου. Βέβαια είναι έργα, ποτισμένα με θλίψη αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, φίλε μου. Μιλάμε για ένα ντουέτο, που όμοιό του δεν υπήρξε, κατά τη γνώμη μου βέβαια. Σε φιλώ και εύχομαι καλό μήνα, Βασίλη με κάθε καλό.

      Διαγραφή
  5. Υπέροχο αφιέρωμα Γιάννη μου!! Λατρεμένο μου ζευγάρι Χορν- Λαμπέτη!
    Καλό μήνα καλέ μου φίλε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα σου, Βιργινία μου. Και μένα, καλή μου φίλη. Λατρεμένοι και οι δύο. Ευχαριστώ για το σχόλιο. Φιλιά στέλνω.

      Διαγραφή
    2. De très beaux couples du cinéma de ton pays. Moi qui ne connait pas très bien le cinéma grec, j'apprécie beaucoup ce que tu fais pour le 7 ème art , comme on dit chez nous, de ton pays.

      Διαγραφή
    3. Bonjour Gil. Bienvenue au Cinefil. Merci beaucoup pour ton commentaire. J'aime beaucoup le cinéma français mais je ne connais pas grand chose aux films récents.
      Bonne journée et au revoir mon ami.

      Διαγραφή
  6. Γιάννη μου, για ακόμη μία φορά μια πολύ όμορφη παρουσίαση και με λόγο λιτό και περιεκτικό!
    Μια εποχή που η κομψότητα για μένα ήταν κορυφαία και με την πιο απλή αμφίεση. τα ζευγάρια το ένα καλύτερο από το άλλο (μόνο τον Μπάρκουλη δε συμπάθησα ποτέ...).
    Πάνω από όλους φυσικά η Λαμπέτη και ο Χορν, καθώς ήταν μοναδικοί και βαθιά ερωτικοί!
    Η Μερκούρη και ο Φούντας επίσης είχαν αυτό το αυθεντικό και παθιασμένο που δύσκολα συναντά κανείς από εκεί κι έπειτα στον κινηματογράφο.
    Αναμένουμε τη δεκαετία του 1960, όπου η ποικιλία είαι τεράστια...!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γλαύκη μου και καλή βδομάδα. Ναι, η δεκαετία 1960 είναι ίλιγγος δημιουργίας και συνάμα ζευγαριών, που αναδείχτηκαν.
      Λαμπέτη και Χορν, κορυφαία γοητεία και έρωτας γεμάτος ποίηση. Ακριβέστατο και εύστοχο το σχόλιό σου για το ζευγάρι Μερκούρη-Φούντα. Ο δεύτερος είναι ο ορισμός του brutal πάθους και το απολαύσαμε. Όσο για τη Μελίνα, τι να συζητήσουμε. Μιλάμε για μυθική παρουσία. ("Στέλλα", "Φαίδρα", "Ποτέ την Κυριακή")
      Ευχαριστώ για το σχόλιο, καλή μου φίλη. Συνεχίζουμε τη διαδρομή μας. Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  7. Εντάξει, το απόλαυσα στον έπακρον. Ίσως γιατί έχω μια μεγάλη αδυναμία στον Λογοθετίδη που θεωρώ ότι υπήρξε ως "σχολή" στο χώρο του. Όλα τα ζευγάρια είναι πολυαγαπημένα και αξέχαστα. Θα συμφωνήσω κι εγώ για την εθνική μας σταρ που υπήρξε υπερεκτιμημένη και ευεργετημένη απ' το σταρ σύστεμ της εποχής. Θα πρόσθετα στη λίστα με τα αγαπημένα ζευγάρια της εποχής εκείνης, την Καρέζη με τον Αλεξανδράκη στις θρυλικές Λατέρνες του Σακελλάριου (ταινιάρες κατά τη γνώμη μου)...
    Καλή συνέχεια στο αφιέρωμά σου Γιάννη μου! Είναι απ' τις αγαπημένες θεματολογίες αυτές, να ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τις "Λατέρνες" τις λατρεύω, Μαρία μου. Για μια σειρά πράγματα. Νομίζω έχω κάνει ειδικό αφιέρωμα σ' αυτές παλιότερα. Για την Αλίκη, συμφωνούμε, τα έχουμε πει ξανά, έδωσε μερικά γλυκά ζευγάρια στο πέρασμά της, κύρια το πρώιμο και το ύστερο. Έχει βέβαια πτυχές πολλές για τη ζωή της μετά την μεταπολίτευση αλλά δεν είναι του παρόντος. Χάρηκα πάρα πολύ, που σού άρεσε το αφιέρωμα, καλή μου Μαρία. Καλή βδομάδα, κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  8. Μπήκαμε σε εκείνη την αγνή εποχή τού σινεμά, Γιάννη μου! Τα ζευγάρια ένα κι ένα, και πού είσαι ακόμα δηλαδή, όταν θα έρθει το απόλυτο, για μένα: Καρέζη/Κούρκουλος! Σε ό,τι αφορά το εξαιρετικό σου αυτό αφιέρωμα, θα συμπληρώσω ότι πολλές ταινίες τού Λογοθετίδη, τις επανέλαβε ο Κωνσταντάρας αργότερα, αλλά το πρωτότυπο δεν το ξεπέρασε (αν και θαυμάσιος, επίσης.) Θυμήθηκα και το ζευγάρι Μίμης Φωτόπουλος-Γκέλλυ Μαυροπούλου, στην ταινία "η ωραία των Αθηνών" (ρεσιτάλ ερμηνείας Αυλωνίτη/Βασιλειάδου), όπου ο Φωτόπουλος τα είχε κρυφά με την Μαυροπούλου, γιατί έκανε τα γλυκά μάτια στη Βασιλειάδου, κι όταν εντέλει "ξεμπέρδεψε" με τη Βασιλειάδου, αγκαλιάζοντας την Μαυροπούλου, είπε την υπέροχη ατάκα "εμένα κλάψε με!" 😂 Ανυπέρβλητη -κινηματογραφικά- εποχή, και πολύ χαίρομαι που ξανά "βουτάμε" εντός της! Καλή μας συνέχεια στο όμορφο αυτό ταξίδι 🌺🌷

    Υ.Γ Η ταινία "Στέλλα" δεν μου άρεσε ποτέ.. Η παρωχημένη μαγκιά τού Φούντα και η αυτοκτονία τής πρωταγωνίστριας, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι (μου) 😊

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το δίδυμο Καρέζη-Κούρκουλος είναι από τα κορυφαία, Πέτρα μου. Το λατρεύω και εγώ γιατί το έχουμε χαρεί και βιώσει απόλυτα. Ναι, ο Φωτόπουλος στην "Ωραία των Αθηνών" έδωσε ρέστα. Και μαζί με τη Μαυροπούλου ήταν εξαιρετικοί και οι δύο.
      Τι να προλάβεις να απαριθμήσεις, καλή μου φίλη.
      Όσο για τη "Στέλλα". Μην ξεχνάς την εποχή και τους χαρακτήρες των ανθρώπων. Η "μαγκιά" του Φούντα είναι απόλυτα γνήσια. Δεν είναι φτιασιδωμένη. Είναι πηγαία από το ρόλο του άντρα-αφέντη εκείνης της εποχής. Την ίδια περίπου υφή δίνει και στα "Κόκκινα φανάρια" με απίστευτη πληρότητα.
      Η δε στάση της "Στέλλας" είναι διπλά αναγνώσιμη. Αφ' ενός δεν υποτάσσεται στο ρόλο της "καλής συζύγου", απ' την άλλη δεν κάνει το βήμα της χειραφέτησης και οδηγείται μαθηματικά στην έμμεση αυτοκτονία. Θα την έψαχνε, έτσι κι αλλιώς ο Μίλτος, δεν το συζητάμε. Είναι το μετέωρο βήμα μιας επανάστασης, όπως δεν μπόρεσε να τη δώσει ο σεναριογράφος για να διατηρήσει, δραματουργικά, το φινάλε.
      Φιλιά πολλά και συνεχίζουμε, καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  9. Δημήτρης Χορν και Έλλη Λαμπέτη, από τα αγαπημένα μου ζευγάρια!!! ❤️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μένα Φωτεινή μου. Τους λατρεύω σε κάθε τους εμφάνιση. Είχαν μια εκπληκτική αρμονία και φλογερό έρωτα μαζί στην αρχή. Την καλησπέρα μου και σε ευχαριστώ, κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  10. γεια και χαρά... Λογοθετίδης - Λιβυκού... τι παράξενο ζευγάρι... που όμως διέπρεψε... σε πολύ καλές ταινίες... Ωραίο αφιέρωμα Γιάννη, μπράβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν διαφορετικοί στην εμφάνιση, Λαμπρινή. Ίσως αταίριαστοι εξωτερικά. Όμως διέπρεψαν και είχαν και εξαίρετη σχέση στη ζωή τους. Καλή βδομάδα να έχεις και ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  11. Τζονπιτ, καλησπέρα! τι γίνεται παλιόφιλε; βλέπω συνεχίζεις απτόητος να διαπρέπεις!!! ωραίες κι αγαπημένες οι δημοσιεύσεις σου για τον Ελληνικό και όχι μόνο, κινηματογράφο.. Όσο για τα ζευγάρια είναι πολλά.-θα ξεχώριζα τον Χόρν με τη Λαμπέτη. Ερμηνευτικά είναι κάπως μακριά από τους άλλους. Βεβαίως και ο Κούρκουλος αλλά όχι με την[ξενέρωτη;] Καρέζη. Ίσως με την Χρονοπούλου. Αυτά τα λίγα. Γειασου Τζον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το φίλο μου, τον Κώστα. Εδώ, φίλε μου, συνεχίζουμε απτόητοι τα δικά μας χόμπι. Λαμπέτη-Χορν, αγαπημένο ζευγάρι. Είχα κάνει παρουσίαση για αυτούς στο προηγούμενο θέμα. Κούρκουλος-Χρονοπούλου, δυνατοί! Σε νουάρ αποχρώσεις.
      Ευχαριστώ φίλε, που πέρασες. Καλή συνέχεια να έχουμε με την ...τρέλα μας.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις τελευταίου μήνα

"Οι Μαύροι Πίνακες" ένα αριστούργημα στη μικρή οθόνη

Κλασικά αριστουργήματα της λογοτεχνίας στον κινηματογράφο: "Ανεμοδαρμένα ύψη" της Έμιλυ Μπροντέ

"Ο Θάνατος θα ξανάρθει" του Ερρίκου Θαλασσινού. Ταινία σταθμός στο Ελληνικό Αστυνομικό Noir