Φίλες και Φίλοι,
είμαστε πια λίγες μέρες πριν τα φετινά μας Χριστούγεννα. Ξέρω, οι συνθήκες δεν είναι καλές, δεν είναι οι προσδόκιμα ιδανικές. Ποτέ δεν ήταν άλλωστε για τους ανθρώπους του μόχθου και της λαϊκής οικογένειας. "Όπλο" μας το χαμόγελο, η αγάπη, η αλληλεγγύη, το χιούμορ, κυρίως αυτό για να νιώσουμε το κλίμα των ημερών.
Φέτος είπα να "γιορτάσουμε" τα Χριστούγεννα εδώ στο Cinefil με έναν διαφορετικό τρόπο. Προτίμησα το χαμόγελο και την καλή διάθεση. Πηγή; Μα τι άλλο από το θησαυρό, που λέγεται "Κλασικός Ελληνικός κινηματογράφος".
Διάλεξα λοιπόν δέκα "θρυλικές" σκηνές από ατάκες, που έγραψαν ιστορία. Μάς έκαναν και μάς κάνουν πάντα να χαμογελάμε. Πάμε λοιπόν να τις θυμηθούμε με χρονολογική σειρά...
Αφήστε την καρδιά σας να νοσταλγήσει και να γελάσει ελεύθερα. Το έχουμε ανάγκη!
"ΕΝΑΣ ΗΡΩΣ ΜΕ ΠΑΝΤΟΥΦΛΕΣ" (1958)
Αλέκου Σακελλάριου
Ο αγνός και άδολος απόστρατος στρατηγός Λάμπρος Δεκαβάλας-ΒΑΣΙΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ, κυριολεκτικά στο έλεος του "λαμόγιου" της εποχής, του Απόστολου (ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΔΙΑΝΕΛΛΟΣ). Το υπερτιμημένο άγαλμα κοστολογείται στις 4000 λίγες, για να ...φάνε το περίδρομο και οι ειδήμονες. Το σχόλιο της Ειρήνης (ΝΙΤΣΑ ΤΣΑΓΑΝΕΑ) είναι παροιμιώδες!
"ΤΟ ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ" (1959)
Αλέκου Σακελλάριου
Εδώ κι αν έχουμε επίδειξη εκπαιδευτικής ....αυστηρότητας από το γυμνασιάρχη-manager ΧΡΗΣΤΟ ΤΣΑΓΑΝΕΑ! Ξέρετε, η ...δικαιοσύνη των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της πλουτοκρατίας!
Ο δύστυχος γυμναστής, ο κύριος Γκίκας (ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ), με σκισμένο σακάκι διεκδικεί το δίκιο του με καμένο το σακάκι. Αλλά ο γυμνασιάρχης ανακοινώνει την ...τιμωρία:
"Ντροπή σου, παιδί μου! Αύριο θα φέρεις στον κύριο Γκίκα αντιγεγραμμένους εκατό στίχους από το Ζ της Ιλιάδας!"
Είναι να μην τρελαθεί ο Γκίκας; Όχι πέστε μου!
"ΜΑΚΡΥΚΩΣΤΑΙΟΙ και ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΔΕΣ" (1960)
Αλέκου Σακελλάριου
Μιας και το τηλεοπτικό τοπίο είναι γεμάτο με σειρές με θέμα βεντέτες, μια στην Κρήτη, μια στη Μάνη αλλά και αλλαχού, έχουμε εδώ να θυμηθούμε την απόλυτη διακωμώδηση του ..."θεσμού".
Ο Στέλιος Κοντογιώργης (ΝΤΙΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ), στέκει ...έντρομος μπρος στο πιστόλι του φίλου του αστυφύλακα Παντελή (ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ). Εμ αν δεν φοβηθεί ο έρμος ο Στέλιος τα πιστόλια, τι να φοβηθεί ντε; Τα ...μελομακάρονα;
"ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ" (1960)
Αλέκου Σακελλάριου
Μα ακούστε τώρα ερώτηση! Ο ζηλόφθων Ορέστης Καλιγαρίδης (ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ), μέσα στο ...δράμα του να τσακώσει στα πράσα την ...άπιστη σύζυγό του, παραγγέλνει μια πορτοκαλάδα στο Μπρίλη (ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΩΝΑΚΗΣ). Και εκείνος, με τη σειρά του τον ...αποστομώνει με τη θρυλική του ερώτηση, που στάθηκε αφορμή να ξεκινήσει ο γνωστός ατέρμων διάλογος με θέμα την ...προέλευση των φρούτων του αναψυκτικού.
Από την ίδια ταινία η ατάκα που ακολουθεί. Ο ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ έρχεται αντιμέτωπος, πρόσωπο με πρόσωπο, με τον, κατά τον ίδιο, φερόμενο ως ...εραστή της γυναίκας του Ρένας (ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ), Λέανδρο (ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ). Ο γνωστός ...μουστακαλής! Όπου βέβαια έρχεται η ώρα να αναμετρηθούν τα ...μουστάκια τους αλλά εκεί ο Σταυρίδης ...πλεονεκτεί καθώς δεν ...διαθέτει.
"Ο ΑΤΣΙΔΑΣ" (1961)
Γιάννη Δαλιανίδη
Πατέρας και γιος! Πρόσωπο με πρόσωπο! Ο πατέρας Θόδωρος (ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΖΕΡΒΟΣ) δίνει στο γιο του, Αλέκο (ΝΤΙΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ), τη σωματική ...διάπλαση, που τον βολεύει στην ιστορία και στο αφήγημά του. Να προασπίσει τη βληθείσα ...τιμή της αδελφής του.
Και στην περίπτωσή μας, ο Αλέκος έχει γίνει ολάκερος άντρας! Πτυσσόμενος λοιπόν ο έρμος ο Αλέκος. Μεγαλώνει, μικραίνει ανάλογα την ...οπτική ματιά του πατέρα του.
"ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ" (1964)
Γιάννη Δαλιανίδη
Περί ποίησης ο λόγος! Η Καίτη (ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ) με το ...μέντορα και ...καθοδηγητή της, Μάνθο Βαλίρη (ΝΤΙΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ).
Εμ το ποίημα δεν είναι για όλους! Πώς να το κάνουμε τώρα! Ίσα κι όμοια είμαστε; Άμα το ποίημα το καταλάβουν όλοι, τότε είναι ...τσιφτετέλι! Βαρυσήμαντα πράγματα, αμέ!
"Η ΓΥΝΗ ΝΑ ΦΟΒΗΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ" (1965)
Γιώργου Τζαβέλλα
Καπέλο φετίχ! Για ποιον; Μα φυσικά για τον Αντώνη Κοκοβίκο (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ). Σύμβολο της ισχύος του μέσα στο σπίτι του. Του την έδινε; Το έπαιρνε και έφευγε. Νευρίαζε με τη δύστυχη την Ελενίτσα; (ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ). Το έπαιρνε και έφευγε.
Στο τέλος; Τον καπέλωσε η κυρία Ελένη, δόξα και τιμή και τον οδήγησε στην ...έξοδο.
"ΚΑΤΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ" (1967)
Ντίνου Δημόπουλου
Εντάξει μιλάμε για κορυφαία ατάκα! Μιλάμε για το ...κάλεσμα, που άφησε εποχή! Ο γιατρός Σπύρος (ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ), προειδοποιεί τον ...αδάμαστο Ντίνο (ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ) να ...χουφτώσει! Γιατί δεν τον ...κόβει να προλαβαίνει!
Διακύβευμα του ...χουφτώματος; Η νεαρά καλλονή Κορίνα (ΝΟΡΑ ΒΑΛΣΑΜΗ).
Όμως ο δύστυχος Λάμπρος έμεινε με τον ...πόθο και η προτροπή του Παπαγιαννόπουλου, έμεινε στο κενό.
"Ο ΓΟΗΣ" (1969)
Γιάννη Δαλιανίδη
Εσείς έχετε θείο; Ο δύστυχος όμως Μπάμπης (ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΤΣΑΣ), στα όρια της παραφροσύνης, αρνείται πεισματικά! Και το φωνάζει με όλους τους τρόπους, σε παροξυσμό.
Βουτσάς: "Βρε Αρίστο! Μήπως κοιμόμαστε όλοι μαζί και βλέπουμε το ίδιο όνειρο;"
Εξαρχάκος: "Καλά, εσύ δεν έλεγες ότι δεν έχεις θείο; Κι αυτός εδώ τι είναι;"
Βουτσάς: "Ξέρω εγώ; Εθελοντής..."
*
@@
@@@
@@@@
@@@@@
@@@@@@
@@@@@@@
@@@@@@@@
#
#
Καλά Χριστούγεννα σε όλες και όλους
Το πόσο απόλαυση αυτή την γιορτινή σου ανάρτηση! Λατρεμένες ατάκες και αγαπημένες ταινίες. Μπράβο βρε Γιάννη, είχες έμπνευση πάλι και μας έκανες το καλύτερο δώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Λοιπόν δεν ξέρω αν το προσέξατε... αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα... είμαστε"
Ακριβώς Μαρία μου. Αυτήν την ...ωραία ατμόσφαιρα, προσπαθούμε να φτιάξουμε όλοι μας. Στην καρδιά και στο περιβάλλον μας. Χάρηκα πάρα πολύ, που σού έδωσα μια γεύση χαμόγελου τις όμορφες τούτες μέρες. Καλά Χριστούγεννα, κορίτσι μου.
ΔιαγραφήΑ Γ Α Π Ω Ελληνικό Κινηματογράφο για πάντα! Πρόσφατα με κάποιον δάσκαλο στη δουλειά μου είχα συζήτηση και σχολιασμό για τον ελληνικό κινηματογράφο. Παραξενεύτηκε που έχω λατρεία και τις βλέπω φανατικά μέχρι και σήμερα. Τέλος πάντων, λάτρεψα την ανάρτηση σου Γιάννη. Παρόμοιες σε δυο part είχα κάνει κι Εγώ παλιά. Αγαπώ τις ατάκες τους όλες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μού κοινοποιήσεις το σύνδεσμό σου, να τις δω, Μαρία μου. Ίσως και να το έχω κάνει αλλά να τις θυμηθώ. Ναι, για ένα μεγάλο μέρος κόσμου, ο κλασικός Ελληνικός κινηματογράφος είναι αξία ζωής και θησαυρός νοσταλγίας και αναμνήσεων. Χαίρομαι που σού άρεσε, κορίτσι μου.
Διαγραφήhttps://www.syllegw-stigmes.gr/search/label/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82
ΔιαγραφήΠάω, Μαρία μου, τρέχω να το απολαύσω ξανά. Καλή χρονιά, κορίτσι μου.
ΔιαγραφήΜια ανθολογία από τις ωραιότερες ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, οι οποίες ήδη μου έφτιαξαν την ημέρα... κι ας είναι νύχτα ακόμη! Όμορφη μέρα να έχεις, φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ πρωινός-πρωινός, Βασίλη μου! Όμορφο είναι αυτό αν δεν συνοδεύεται από κάτι δύσκολο. Χορταίνεις τη μέρα σου. Το πόσο χαίρομαι αν συνέβαλα, με την ανάρτηση αυτή, να ξεκινήσει όμορφα η μέρα σου, είναι κάτι που το νιώθεις. Σε ευχαριστώ και εύχομαι καλή βδομάδα, φίλε μου.
ΔιαγραφήΓεμάτος ατάκες ο ελλ. κινηματογράφος. Πάντα μας κάνουν να χαμογελάμε και τις επαναλαμβάνουμε συνεχώς σαν ρήσεις σοφών. Ωραία ανάρτηση, με χαμόγελα που μας χάρισες ξεκινά όμορφα η εβδομάδα. Πλησιάζουμε τα Χριστούγεννά. Ευχές πολλές στο Cinefil να μας κρατά συντροφιά και στο νέο χρόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σου
Ευχαριστώ, Άννα μου για τις ευχές και τη στήριξή σου. Είπα να ξεκινήσω τη βδομάδα με χαμόγελο, το έχουμε ανάγκη. Και οι ατάκες αυτές είναι ότι πρέπει. Καλή βδομάδα, κορίτσι μου, να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ.
ΔιαγραφήΑχ Γιάννη μου, οι ατάκες σου με πήγαν τόσο πίσω, στην εποχή που τα Χριστούγεννα άρχιζαν και τελείωναν σ' ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, σ' ένα τεράστιο μπαλόνι και στο σινεάκ της Κυριακής. Υπέροχα χρόνια γιατί γελούσαμε με την καρδιά μας. Να είσαι καλά που μου τα θύμισες μέσα από αυτά τα κινηματογραφικά στιγμιότυπα. Με το καλό να έρθουν και φέτος τα Χριστούγεννα και να σε βρουν υγιή και πολυαγαπημένο. Από μας εδώ, είσαι σίγουρα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ πεντάγλυκα!!
Τι όμορφο μπουκέτο ευχών και αισθημάτων είναι αυτό, Μαρία μου! Δεν έχω λόγια, γλυκιά μου για όλο αυτό. Σε ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΝαι, παλιά τα Χριστούγεννα, μέρος τους, ήταν μεγάλα μπαλόνια κρεμασμένα στο ξύλινο ταβάνι του σπιτιού. Αλήθεια τα θυμάσαι ; Τα σχέδιά τους, εννοώ.
Και σινεμαδάκι στη συνοικία χειμωνιάτικο.
Καλή γιορταστική βδομάδα καλή μου φίλη. Με αγάπη.
Γιάννη, μου έχεις κάψει τον εγκέφαλο από την ώρα που σε διάβασα, γιατί έχω θυμηθεί τόσες πολλές ατάκες (κι άλλες τόσες που τις ξεχνάω) που δεν ξέρω ποιά να πρωτο-παραθέσω εδώ! Μια πρόχειρη που μου ήρθε ήταν τού Μπρίλη/Γκιωνάκη "και όλο χάνει στο προπό το παλικάρι π' αγαπώ!" 😂 Βέβαια, στα κίτρινα γάντια, ο Γκιωνάκης έδινε ρεσιτάλ ατάκας, γιατί άλλαζε τους στίχους στα τραγούδια τής εποχής. Ενώ η αμέσως πιο ατακαδόρικη ταινία νομίζω πως ήταν "πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης" με τον Βέγγο. Πολύ μου έφτιαξε τη διάθεσή σου το αφιέρωμά σου αυτό, κι αφήνω εδώ κι ένα ανάλογο δικό μου αφιέρωμα, για να διαβάσεις κάποιες ατάκες ακόμα: https://pistos-petra.blogspot.com/2014/05/blog-post_3.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βραδάκι! 🎄🌟
Τρέχω να το δω το αφιέρωμά σου, Πέτρα μου. Οι ατάκες αυτές, είναι το καλύτερο φάρμακο για κάθε κακοκεφιά μας και διάθεση αρνητική. Ένας ολάκερος λαϊκός πολιτισμός και έκφραση, αναδεικνύεται μέσα από αυτές. Μιλάμε για θεατρικούς συγγραφείς, που το ταλέντο τους δεν είχε πραγματικά ταβάνι.
ΔιαγραφήΧαίρομαι, που σού έφτιαξα το κέφι, Πέτρα μου. Καλές γιορτές, κορίτσι μου.
Λατρεμένες ταινίες. Συγκινητικές, ρομαντικές, νοσταλγικές. Πόσες φορές δεν ταυτιστήκαμε με τους ήρωες; Και βέβαια οι ατάκες αξεπέραστες. Η διάθεση αλλάζει, τα μηνύματα ακόμα επίκαιρα, η ψυχαγωγία αδιαπραγμάτευτα θεραπευτική. Τι όμορφη γιορτινή ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά Χριστούγεννα Γιάννη μου! Με όμορφες γαλήνιες μέρες!
Τέλεια ανάρτηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική η ιδέα όπως και οι επιλογές σου Γιάννη.
Καλές γιορτές με υγεία και αλληλεγγύη.
Έριξες μπόλικη δουλίτσα εδώ πέρα, Γιάννη μου (όχι πώς σε όλα τα άλλα δε ρίχνεις...)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην απόλαυσα όσο δεν παίρνει την ανάρτησή σου και μου έφτιαξες το κέφι!
Και σε παράφραση μιας ατάκας : "Βρε Γιάννη, μήπως κοιμόμαστε όλοι μαζί και βλέπουμε τον ίδιο εφιάλτη;". Τι λες κυρ Γιάννη μου, άδικο έχω;
Όμως "είμαι παλάβρα εγώ" και "παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω" θα έπρεπε να λέμε όλοι μας, για να μη φτάσουμε να παροτρύνουμε για το "χουφτώστε τους, χουφτώστε τους". ΠΑνάθεμά τους...
Καλά Χριστούγεννα, Γιάννη μου!
Γλαύκη μου, δεν έχεις καθόλου άδικο! Με όσα ζούμε στους καιρούς μας, αυτό ισχύει! Βλέπουμε όλοι μαζί τον ίδιο εφιάλτη. Και το θέμα είναι άντε να ξυπνήσουμε αλλά άντε αν δούμε και τι θα βρούμε ...ξυπνητοί.
ΔιαγραφήΚαι μένα μού έφτιαξες το κέφι, Γλαύκη μου με το χιούμορ σου. Καλά Χριστούγεννα, αγαπημένη μου φίλη.
Καλά Χριστούγεννα με υγεία φίλε Γιάννη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά Χριστούγεννα, φίλε Κώστα. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.
Διαγραφή