Νίκος Ξανθόπουλος: το ταξίδι στην "Αθανασία"
Νίκος Ξανθόπουλος
Το "παιδί του λαού" ξεκινά το μεγάλο του ταξίδι στην "Αθανασία"
Γεννήθηκε στις 14 Μάρτη 1934, στην Νέα Ιωνία Αττικής. Έφυγε στις 22 Γενάρη 2023, στο Αιγάλεω, σε ηλικία 89 ετών.
Είναι λίγες μέρες που οι τίτλοι τέλους για τη φυσική παρουσία του Νίκου Ξανθόπουλου ανέβηκαν στη σκηνή, σαν αναγγελία. Είναι λίγες μέρες που, το αγαπημένο "παιδί του λαού", ξεκίνησε το καινούργιο του μεγάλο ταξίδι στον κόσμο της "Αθανασίας" και της παντοτινής μνήμης.
Τον είδαμε, μία ακόμα φορά, με την απλή του καθημερινή φορεσιά, τα σκούρα του ρούχα, το μαύρο μπουφάν του, να στέκει να μας απευθύνει μια στερνή ματιά. Άπλωνε εκείνο το γαλήνιο βλέμμα του, την έκφραση στο πρόσωπό του με την παροιμιώδη λαϊκή του ευγένεια. Ακούγαμε τη φωνή του, βγαλμένη από την αλήθεια της καρδιάς του να μάς αποχαιρετά για στερνή φορά.
Ο Νίκος Ξανθόπουλος, ο ηθοποιός που αγαπήθηκε με έκδηλο πάθος και αφοσίωση από την τεράστια μάζα του λαού μας, ο ηθοποιός που ταυτίστηκε με τον απλό άνθρωπο του μόχθου, όσο λίγοι, δεν είναι πια κοντά μας. Έκλεισε το μεγάλο του βιολογικό κύκλο, από 89 "γεμάτα" χρόνια για να δεθεί πλέον μαζί μας με μία άλλη καινούργια σχέση, την οποία ξέρουμε ότι θα τιμήσει εξ ίσου καλά.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ξανθόπουλος, ήταν παιδί Ποντίων προσφύγων και μεγάλωσε στην παραδοσιακή λαϊκή αγωνιστική γειτονιά της Νέας Ιωνίας. Ο πατέρας του, απλός άνθρωπος της εργατιάς και του μόχθου αλλά και των κοινωνικών αγώνων, καθώς ήταν ενεργός αγωνιστής της Αντίστασης. Με τη μητέρα του, Μαρία, έζησε τον μεγαλύτερο χρόνο του καθώς ο πατέρας του έλειπε για μεγάλα διαστήματα. Έτσι, ο Νίκος Ξανθόπουλος, ήξερε καλά το αίσθημα της μητρικής αγάπης, για να μπορέσει στη συνέχεια να το εκφράσει άριστα στους χαρακτήρες που ερμήνευσε.
Νεαρό παιδί υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Αγαπούσε το διάβασμα και τη λογοτεχνία και ήθελε να γίνει φιλόλογος. Όμως στη συνέχεια τον κέρδισε το πάθος του θεάτρου. Ο μεγάλος Μάνος Κατράκης ήταν το τρανό του υπόδειγμα.
Καλλιτεχνικά στοιχεία
Ίσως πολλοί να μην γνωρίζουν ότι σπούδασε στη μεγάλη Δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Ξεκίνησε την καριέρα του στο θέατρο, στο θίασο της Κατερίνας. Στη συνέχεια στο ελεύθερο θέατρο, σε μεγάλες παραστάσεις, στο θίασο Ροντήρη και Κατράκη. Συμμετείχε σε 24 θεατρικές μεγάλες παραγωγές σε διάφορα ερμηνευτικά είδη.
Η μεγάλη θητεία του στο σινεμά, ξεκινά το 1958, σε ηλικία 24 ετών, όπου θα παίξει στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού "Το εισπρακτοράκι", στο πλάι των Αυλωνίτη και Ρίζου.
Η χρυσή εποχή της "ΚΛΑΚ ΦΙΛΜΣ"
Ο σκηνοθέτης-παραγωγός, Απόστολος Τεγόπουλος έχει ιδρύσει ήδη την "ΚΛΑΚ ΦΙΛΜΣ", στην οποία ο Νίκος Ξανθόπουλος, θα θητεύσει από το 1963 μέχρι το 1971. Οκτώ χρυσά πραγματικά χρόνια, στα οποία θα καθιερώσει το πρότυπο του απλού λαϊκού καθημερινού νεαρού παιδιού, που θα βρίσκεται πάντοτε αντιμέτωπος με τις κακουχίες, τις καταδιώξεις και τα βάσανα του κάθε απλού λαϊκού ανθρώπου. Είναι η εποχή, που κερδίζει μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές του λαού μας. Είναι η ώρα που χιλιάδες άνθρωποι, τον ακολουθούν, τον υποδέχονται, τον βλέπουν, μέσα σε μια υστερική εκδηλωτική αγάπη, που ξεπερνά τα όρια της λογικής. Φρενίτιδα συνοδεύει τις κινηματογραφικές του πρεμιέρες στις μεγάλες κεντρικές αίθουσες των κινηματογράφων της εποχής. Η αποθέωση σε έναν "λαϊκό ήρωα"
Φιλμογραφία
47 ολάκερα χρόνια κράτησε η κινηματογραφική θητεία του Νίκου Ξανθόπουλου. Από το 1958 στο "Εισπρακτοράκι", ως το 2005 στο "Για πέντε διαμερίσματα και ένα μαγαζί"
Να κάνουμε ενδεικτικά κάποιες αναφορές στα δραματικά μελό στα οποία πρωταγωνίστησε
1963 "ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ" του Απόστολου Τεγόπουλου
1964 "ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΖΩΗ" του Σωκράτη Καψάσκη, ένα εξαίρετο δράμα στο πλάι των Κούρκουλου, Φόνσου
1964 "ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ" του Σπύρου Ζιάγκου σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, με τους Κάκια Αναλυτή, Θεόδωρο Μορίδη, Λαυρέντη Διανέλλο, Ορέστη Μακρή
1965 "ΠΕΡΙΦΡΟΝΑ ΜΕ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ" του Απόστολου Τεγόπουλου
με τη Μάρθα Βούρτση, Παντελή Ζερβό, Ελένη Ζαφειρίου, Μάρθα Βούρτση
1966 "Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΟΝΟ" του Απόστολου Τεγόπουλου, σε ένα σενάριο του Νίκου Φώσκολου, με Αφροδίτη Γρηγοριάδου, Θεόδωρο Μορίδη, Ελένη Ζαφειρίου
1966 "ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ" του Απόστολου Τεγόπουλου, με Βασίλη Αυλωνίτη, Σπεράντζα Βρανά, Βύρωνα Πάλλη, Άνζελα Ζήλεια, Μάνο Κατράκη
1967 "ΚΑΠΟΤΕ ΚΛΑΙΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ" του Απόστολου Τεγόπουλου σε σενάριο Αρτέμη Μάτσα. Με Άντζελα Ζήλεια, Ελένη Ζαφειρίου, Θεόδωρο Μορίδη, Λαυρέντη Διανέλλο
.jpg)
1969 "Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" του Απόστολου Τεγόπουλου, με Μάνο Κατράκη, Κατερίνα Βασιλάκου, Στέφανο Στρατηγό, Ελένη Ζαφειρίου
1969 "Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΕΝΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟΥ" του Απόστολου Τεγόπουλου σε σενάριο Πάνου Κοντέλη. Ένα κινηματογραφικό έπος για την εποχή. Η ταινία προκάλεσε κυριολεκτική φρενίτιδα εκδηλώσεων κοινού καθώς σεναριακά διαβαίνει όλη την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής και της προσφυγιάς.
Με τους Μιράντα Κουνελάκη, Στέφανο Στρατηγό, Ελένη Ζαφειρίου, Λυκούργο Καλλέργη, Κατερίνα Βασιλάκου κ.α.
Η ταινία είχε 395.589 εισιτήρια πρώτης προβολής και ήρθε στην 12η θέση από τις 108 ταινίες της χρονιάς.
1970 "Ο ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΩΝ" του Ορέστη Λάσκου σε σενάριο πάλι του Πάνου Κοντέλη, με τους Καίτη Παπανίκα, Στέφανο Στρατηγό, Γιώργο Μούτσιο, Παντελή Ζερβό
1971 "ΖΟΥΣΑ ΜΟΝΑΧΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ" του Απόστολου Τεγόπουλου, με τους Θόδωρο Μορίδη, Μαίρη Ευαγγέλου, Ελένη Ζαφειρίου, Γιάννη Βογιατζή
Αυτό ήταν ένα τυχαίο δείγμα της μεγάλης φιλμογραφίας του Νίκου Ξανθόπουλου.
Πρέπει να πω ότι εμφανίστηκε και σε σειρές στην τηλεόραση.
Γνωστή είναι και η μεγάλη του θητεία στο λαϊκό τραγούδι, στο οποίο διέπρεψε μέσα απ' τις ταινίες του. Έτσι η δουλειά του μετράει 16 μουσικούς τίτλους.
Επίλογος
Φίλες και φίλοι, κλείνοντας αυτήν την αφιέρωση θα ήθελα να συνοψίσω, ως εξής:
Ο Νίκος Ξανθόπουλος δεν ήταν Αλέξης Μινωτής, δεν ήταν Αιμίλιος Βεάκης, μήτε Γιώργος Παππάς ή Μιχάλης Νικολινάκος. Και οι ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε δεν ήταν άρτιες κινηματογραφικές παραγωγές. Κάθε άλλο μάλιστα. Άρα, τι ήταν αυτό, που καθορίζει το χαρακτήρα ενός καλλιτέχνη, πέραν της αρτιότητας ή συγκρότησης του έργου του;
Ο Νίκος Ξανθόπουλος δεν ήταν "λίγος" ερμηνευτικά. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου, σημαίνει πολλά πράγματα. Αλλά εκείνο που μέτρησε όλες αυτές τις δεκαετίες ήταν: α) Η εντιμότητα του χαρακτήρα του. Η απλότητα και η σεμνότητά του. Ουδέποτε λειτούργησε ως "σταρ" ή κάτι τέτοιο μήτε εμπορευματοποίησε ή οικειοποιήθηκε τη λατρεία των απλών ανθρώπων β) Το είδος του χαρακτήρα που ερμηνευτικά οικοδόμησε όλα αυτά τα χρόνια. Ένας λαός, που ζει σε καθεστώς φτώχιας, κατατρεγμού, πολιτικής τρομοκρατίας και διώξεων, ξενιτιάς και αδικίας, αναζητά, με πάθος έναν "ήρωα" να σταθεί δίπλα του. Να τον εκφράσει, να μιλήσει για όλα αυτά, που θέλει εκείνος να πει αλλά δεν μπορεί είτε γιατί φοβάται είτε γιατί δεν βρίσκει τρόπο.
Αυτά τα δύο λοιπόν ήταν ο Νίκος Ξανθόπουλος! Και η αλήθεια με την οποία εξέφρασε αυτά τα δύο πράγματα, τον μετέτρεψε στο "Παιδί του λαού".
Καλό ταξίδι Νίκο στις γειτονιές των Αγγέλων.
Κοντά σου είναι μια σειρά πράγματα και βιώματα της προσωπικής μας ζωής, που ηλικιακά εξέφρασες στη γενιά μας. Οι παλιές γειτονιές, οι χωμάτινοι δρόμοι, οι αυλές με τα χαμόσπιτα. Τα λιμάνια της αγωνίας με τις ταβέρνες των πόθων και των ονείρων, τα γιαπιά, τα εργοστάσια, τα ξωκλήσια αλλά πάνω απ' όλα αυτά, οι άνθρωποι. Εμείς, τα όνειρά μας, οι έρωτες, τα τραγούδια, τα γέλια, τα κλάματα, οι καημοί και οι πίκρες, οι χαρές και οι στιγμές μας.
Καλό του ταξίδι . Πιστεύω ότι έφυγε πλήρης από όλες τις απόψεις. Είχε κερδισει την αγαπη του κόσμου ως το τέλος του παρόλο που απείχε από την ηθοποιία χρόνια τώρα. Ήταν ο αγαπημένος της μαμάς μου και δεν χάσαμε ποτέ ταινία του. Φορτωμένοι με χαρτομάντηλα βλέπαμε τις ταινίες του τότε. Εκείνη η φωνή του! Επιβλητική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω τι υπονοείς για το ΄΄δεν ήταν λίγος''...σαν να λες ότι κυκλοφορεί ευρέως η άποψη ότι ήταν λίγος. Σαν ηθοποιός εννοώ. Κι όμως. Το ότι συνάντησε την επιτυχία με μελό ταινίες που μίλησαν στο λαό δεν νομίζω ότι η προκατάληψη αυτή θα έπρεπε να τον ακολουθεί, ότι ήταν του μελό του κλάματος, του δράματος κλπ. Τον είδες στην ''Κόψη του Ξυραφιού'' στο σήριαλ που έπαιξε το μεγιστάνα επιχειρηματία , τον σκληρό που δεν τον έχουμε συνηθίσει έτσι και ήταν καταπληκτικός; Το Μεγκα το έχει ακόμη αν θες να το παρακολουθήσεις. Πολύ καλός
Ωραία παρουσίαση Γιάννη τιμητική για έναν ακόμη που μας άφησε και έφυγε
Καλό σου βράδυ
Χμμμμ μού έκανες μια καλή πρόταση, Άννα μου. Να δω στο "Μέγκα" τη σειρά που ανέφερες. Την είχα ξεχάσει παντελώς, δεν την είχα δει νομίζω.
ΔιαγραφήΝαι, με τη φράση "δεν ήταν λίγος", αυτό ήθελα να τονίσω. Να σπάσω την αντίληψη που επικρατούσε σε κάποιους. Είναι απόφοιτος της σχολής του Εθνικού ο Νίκος και αυτό τα λέει όλα! Τι μού θύμισες βρε Άννα μου. Να σου πω; Ναι! χθες έβαλα ταινία του να δω, θέλω να θυμηθώ ξανά μερικές τέτοιες εποχές και στιγμές του.
Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου για τα καλά σου λόγια και τα αντανακλαστικά σου. Μετράμε απώλειες δυστυχώς. Τα φιλιά μου.
Ο Νίκος Ξανθόπουλος, στο κομμάτι των ηθοποιών ήταν η αδυναμία της μαμάς μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον είχαμε συναντήσει πολλές φορές στα Σπάτα, στην εκκλησία, την ημέρα των Φώτων. Όποιος του έλεγε "χρόνια πολλά, καλή χρονιά", του απαντούσε πάντα μετρημένα αλλά και ευγενικά. Δεν κάθονταν ποτέ σε ξεχωριστή θέση. Σε μια γωνιά της εκκλησίας, με την σύζυγο του, απλά και ταπεινά.
Για εμένα είναι σπουδαίο όταν κάποιος φεύγει, να λένε την φράση "καλός άνθρωπος". Και για τον συγκεκριμένο άνθρωπο το άκουσα αυτό από πολύ κόσμο.
Πολύ όμορφο το αφιέρωμα σου Γιάννη. Ένα ωραίο μνημόσυνο, με τον δικό σου τρόπο, σε έναν άνθρωπο που αγαπήθηκε απ' τον κόσμο και στον κινηματογράφο και στο τραγούδι.
Καλό ξημέρωμα :)
Η σημαντική σου μαρτυρία, Μαρίνα μου, επιβεβαιώνει όσα ακριβώς ξέρουμε για τον αγαπημένο Νίκο. Ένας ταπεινός, απλός, ευγενικός άνθρωπος. Με μια ζωή απλή. Όπως ακριβώς και οι χαρακτήρες που ερμήνευε στον κινηματογράφο. Πολύ σημαντικό το τι αφήνεις πίσω σου ως σφραγίδα. Όπως το λες.
ΔιαγραφήΑς τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη. Την καλησπέρα μου, Μαρίνα μου και όμορφη ανατολή να έχεις.
Συμφωνώ απόλυτα, Γιάννη, ότι ήταν ένας πρωταγωνιστής αγαπητός στον Λαό, διότι εξέφραζε απόλυτα όσα δύσκολα ζούσε κι όσα τον συνέδεαν με το παρελθόν. Δεν ξέχασα ποτέ, μικρό παιδί ήμουνα ακόμα, όταν πρόβαλλε η ΕΙΡΤ, την Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου. Κυριακή βράδυ, αν κοιμόμαστε νωρίς γιατί την άλλη μέρα είχε σχολείο, το παραβλέψαμε, ήταν τόση η συγκίνηση και η αγωνία, που ήταν αδύνατον να διακόψουμε στη μέση αυτό που βλέπαμε, μικροί και μεγάλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς, είναι καλά, όπου κι αν βρίσκεται!
Α ναι, Βασίλη μου. Μιλάμε για "έπος" εποχής μας. Μια ταινία που πέρασε ολάκερη εποχή, που σκανάρισε ολάκερες χαμένες πατρίδες με ένα ιδιαίτερα φορτισμένο τρόπο. Μια ολάκερη περιήγηση με αγωνία που δεν έλεγε να σταματήσει. Σαν να είμαστε εκεί. Βασίλη μου, έχεις απόλυτο δίκιο. Θα συμφωνήσουμε. Ευχαριστώ πολύ για τα αισθήματα που ένιωσες σ' αυτό το θέμα. Καλό του ταξίδι.
ΔιαγραφήΚαλό του ταξίδι. Άφησε πίσω του μεγάλο έργο, ώστε να συνεχίσουμε να τον βλέπουμε και να τον νιώθουμε σαν να μην έφυγε ποτέ. Πολύ όμορφο το αφιέρωμα που του έκανες Γιάννη μου. Όπως του αξίζει. Τόνισες τα σημεία που τον έκαναν ξεχωριστό και αγαπητό στον κόσμο, πέρα από τα έργα του. Γιατί την φράση ¨παιδί του λαού" που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή, δεν την πήρε μόνο από τους ρόλους που έπαιζε, αλλά και από την στάση του απέναντι στην κανονική του ζωή και αυτό λέει πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, Κατερίνα μου, η στάση ζωής ενός καλλιτέχνη είναι αυτό που θα τον συνοδεύει στη ζωή του. Στα δρώμενά του, στο αποτύπωμα, που θα αφήσει πίσω του. Με απλό, ταπεινό και όμορφο τρόπο, χωρίς πλάγια μέσα και συσχετισμούς θα κερδίσει επάξια τον απλό αυτό λαϊκό "τίτλο", που το παίρνει παρέα του στις μνήμες και στην αθανασία.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Κατερίνα μου για την παρουσία και τη συμμετοχή σου, να είσαι καλά.
Πολύ καλή παρουσίαση για έναν σπουδαίο ηθοποιό που ενσάρκωσε την αγωνία τον πόνο και το διαρκή αγώνα ενός ολόκληρου λαού
ΑπάντησηΔιαγραφήΈβλεπα τις ταινίες του από μικρή ,οικογενειακά ,πρόκειται σίγουρα για έναν ταλαντούχο ηθοποιό με ήθος και αξιοπρέπεια.
Καλό ταξίδι και σε ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες.
Αυτό το ήθος, που αναφέρεις Μαρία μου, ήταν που αγαπήθηκε πλατιά απ' το λαό και έγινε ο αγαπημένος του καλλιτέχνης. Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και την παρουσία σου, Μαρία, για μένα είναι μεγάλη χαρά και τιμή. Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.
ΔιαγραφήΒαθειά υπόκλιση του αξίζει. Όπως και σε όλους τους αντίστοιχους ηθοποιούς που υπηρέτησαν αυτό το αδικημένο είδος σινεμά. Τον Ανέστη Βλάχο, για παράδειγμα που κι αυτός έφυγε πικραμένος απ' τη ζωή. Γιάννη μου, αφού σε συγχαρώ για το αφιέρωμά σου, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με τη φράση σου "δεν ήταν λίγος τελικά". Αντίθετα πιστεύω πως ήταν τόσο τεράστιος, που θα μπορούσε να ερμηνεύσει κορυφαίους ρόλους και να κάνει και θεατρική καριέρα. Το βέβαιο είναι πάντως ότι το ήθος και η συνέπειά του, σπανίζουν σήμερα. Κι ας έχουμε πιο άρτια εκπαιδευμένους ηθοποιούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου Γιάννη.
Ναι Μαρία μου, φυσικά και συμφωνώ μαζί σου. Η φράση μου "δεν ήταν λίγος" ήρθε να μπει σε αντιπαράθεση με εκείνους που αρνούνταν την καλλιτεχνική του αξία και μιλούσαν περιφρονητικά για την υποκριτική του. Αν θυμηθεί κανείς ότι, θεατρικά, έχει παίξει και αρχαία τραγωδία, τότε έρχεται στα λόγια σου ότι είχε όλη την υποδομή να παίξει σε πιο ποιοτικές παραγωγές και να μεγαλώσει το εύρος του. Όσο για το ήθος του, με όσα μαθαίνουμε για το χώρο, φυσικά και έλαμπε, Μαρία.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ κορίτσι μου, να είσαι καλά. Όμορφη συνέχεια.
Ήταν πάντα Σάββατο βράδυ, καλοκαίρι, που στην πλατεία του χωριού στήνονταν ένα παραβάν ή άλλες φορές ξέφραγα, στον τοίχο του σχολείου (για οθόνη) όταν οι γειτονιές άδειαζαν και οι γυναίκες και παιδιά έπαιρναν τις καρεκλίτσες τους και έτρεχαν να δουν το ¨παιδί του λαού¨ τη Μάρθα Βούρτση και κείνη τη δόλια μάνα του (Ελένη Ζαφειρίου)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑα Γιάννη μου κάτω απ’ τον έναστρο ουρανό και το φεγγάρι, το δάκρυ στο ¨περιφρόνα με γλυκιά μου¨, στάλαζε πικρό.
Ακόμα και η κούραση της μέρας απ’ το μόχθο του θέρους και το αλώνισμα έμεναν πίσω όταν το θέμα της επόμενης μέρας ήταν η ταινία του Ξανθόπουλου. ¨Ο ταπεινός και καταφρονημένος¨ Νίκος, ο ξεριζωμένος πρόσφυγας, το ¨παιδί του λαού¨ πέρασε στην αθανασία, θα ζει όμως αιώνια στην καρδιά μας, για το ήθος του και για την προσφορά του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. Ωραίο αφιέρωμα από μια γενιά που περνά στην αιωνιότητα. Να είμαστε καλά να τους θυμόμαστε.
Καλό βράδυ Γιάννη! Καλό Σαββατοκύριακο!
Σε τι χρόνια και στιγμές με ταξίδεψες, Αννίκα μου. Εγώ, παιδί της πόλης, μιας φτωχικής λαϊκής γειτονιάς με δύο καλοκαιρινά σινεμά, παρακαλώ, σε ακτίνα χιλιομέτρου. Κάθε Παρασκευή εδώ, γινόταν το "πανηγύρι", που περιγράφεις. Λαϊκό εισιτήριο με 4 δρχ είσοδο! Ναι, δεν είναι ψέμα. Οι δρόμοι προς το σινεμά, ήταν τόσο γεμάτοι, όταν είχε τα έργα του Ξανθόπουλου, που νόμιζες ότι πήγαινε ο κόσμος στο γήπεδο! Ήταν απίστευτες αυτές οι στιγμές σε μια κοινωνία, που ζούσε έξω από τους τέσσερις τοίχους των τσιμεντένιων κλουβιών της.
ΔιαγραφήΜε συγκίνησες, Αννίκα μου, το έχεις αυτό το χάρισμα. Σε ευχαριστώ, που μοιραστήκαμε τέτοιες στιγμές.
Αγαπημένος, λατρεμένος, ξεχωριστός Ωραίος Ά-νθρωπος ο Νίκος Ξανθόπουλος! Αγαπημένος ηθοποιός των μαμάδων, αγαπημένος πολύ και δικός μου από μικρό παιδάκι. Μέχρι και σήμερα δεν σταμάτησα να βλέπω τις ταινίες του, που ευτυχώς υπάρχουν στο YouTube γιατί αν περιμένουμε στην tv... Προσωπικά διαφωνώ ότι οι ταινίες του είναι κατώτερες όπως διάβαζα κάποτε... Τον ακολουθούσα στο fb και σχεδόν καθημερινά έκανε αναρτήσεις που μοιραζόταν με τον κόσμο τις όμορφες στιγμές από την καθημερινότητα του, διηγούνται ιστορίες από τις ταινίες του, τις περιοδίες του και με άλλους καλλιτέχνες και πάντα με έπιανε μια συγκίνηση, το ομολογώ. Χαίρομαι όμως όπως έλεγε αλλά φαινόταν κιολας που έφυγε γεμάτος και ολοκληρωμένος. Καλό του ταξίδι! Πάντα θα θυμόμαστε το "παιδί του λαού", γιατί άνθρωποι με ήθος μέχρι το τέλος της ζωής του, αξίζει να τους θυμόμαστε με αγάπη και θαυμασμό. Υπέροχο το αφιέρωμα σου Γιάννη! Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα από σένα να κάνεις αυτό το αφιέρωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ, Μαρία μου για την ανταπόκριση και την παρέμβασή σου. Τις εποχές, που κυριαρχεί το γκρίζο, άνθρωποι και καλλιτέχνες σαν τον Νίκο Ξανθόπουλο, είναι φωτεινά σημεία αναφοράς. Σεμνότητα, ήθος, προσφορά. Τι να ζητήσει κανείς άλλο;
ΔιαγραφήΚαι εγώ έβλεπα τις ταινίες του και μάλιστα τότε, που η τηλεόραση τις τιμούσε, Μαρία μου. Σήμερα μόνο περιφερειακά κανάλια τις ανεβάζουν.
Αυτό με το facebook δεν το ήξερα και οι πληροφορίες σου, με κάνουν να τον αγαπήσω ακόμα πιο πολύ.
Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη, καλή μου φίλη. Καλή σου βδομάδα με την αγάπη μου.
Ωραίο και άρτιο αφιέρωμα, όπως πάντα Γιάννη μου! Ο Ξανθόπουλος μού ήταν μεν συμπαθής, αλλά πολύ "έξω" από τα γούστα μου, δεν έβλεπα ποτέ τις ταινίες του, εκτός από μια που δε θυμάμαι ποιά ήταν, θυμάμαι όμως εμένα και την ανιψιά μου να την παρακολουθούμε επί.. τρεις ώρες περίπου, όπου ο Ξανθόπουλος αναζητούσε τον πατέρα του, κάπου στα βάθη τής Ανατολής (;) κι εμάς δεν μας είχε μείνει άντερο από τα γέλια, γιατί κάθε φορά που συναντούσε κάποιον, λέγαμε να, αυτός θα είναι ο πατέρας του, και ποτέ δεν πέσαμε μέσα εκείνες τις τρεις ατελείωτες ώρες, καθώς όπως ήταν αναμενόμενο, ο πατέρας του βρέθηκε στο τέλος τού έργου, όμως εμείς το είχαμε διασκεδάσει τόσο μα τόσο πολύ, μέχρι δακρύων, κι ας βλέπαμε ένα δράμα.. Καλό του ταξίδι!.. Καλησπερούδια και καλό σου μήνα φίλε Γιάννη. 🌙⭐
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω τι λες Πέτρα μου και το σέβομαι. Άλλωστε το είπα ότι ο Νίκος Ξανθόπουλος, δεν αγαπήθηκε για τις άρτιες παραγωγές του αλλά για τον κόσμο για λογαριασμό του οποίου εκφράστηκε. Φτηνές λαϊκές παραγωγές, που αντανακλούσαν και τη ζωή των θεατών, δηλαδή ημών. Το θυμάμαι φυσικά το μεγάλο αυτό έργο.
ΔιαγραφήΠαρ' όλα αυτά να τονίσω πάλι ότι ο Ξανθόπουλος είχε πολύ μεγάλα επίπεδα ερμηνείας, έχει ιστορία σε "βαριές" θεατρικές παραστάσεις αλλά επέλεξε τον κόσμο της ΚΛΑΚ Φιλμς με τα όσα ακολούθησαν.
Καλό μήνα κορίτσι μου, ευχαριστώ που είσαι εδώ με τη συμμετοχή και το σχόλιό σου.
εγώ τον ξεχώρισα από ένα έργο στην τηλεώραση, όχι Ελληνική ταινία... και μού έκανε εντύπωση... Καλή ανάπαυση να έχει... νασαι καλά να μας παρουσιάζεις έτσι ωραία την ιστορία του Ελ. κιν/φου μας, καλό βραδυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω αναφέρεσαι σε μια σειρά, που έπαιξε τελευταία, Λαμπρινή μου. Σε ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σου και τα καλά σου λόγια καλή μου φίλη.
Διαγραφή