Alfonso Cuaron: "Μεγάλες προσδοκίες" (Great expectations)
Έρχονται στιγμές στη ζωή μας φίλες και φίλοι, που δημιουργούμε
μεγάλες προσδοκίες απέναντι σε αυτό που θα δεχτούμε.
Οτιδήποτε και αν είναι αυτό. Μια επαγγελματική, μια φιλική, μια ερωτική σχέση. Ακόμα απέναντι σε όλα αυτά. Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας, που θα τύχει να κρεμαστούμε πάνω τους για να υπάρχουμε. Εξαρτιόμαστε από αυτούς. Ζούμε με την ανάσα τους. Και τους ανεβάζουμε τόσο ψηλά στη ζωή μας που αποτελούν για μας τα πρόσωπα με τις μεγαλύτερες προσδοκίες.
Είναι όμως και κάποια άλλα πρόσωπα που, περνούν από τη ζωή μας απλά, ταπεινά, διακριτικά. Χωρίς θόρυβο, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Πρόσωπα, τα οποία δεν πιστέψαμε ποτέ ότι θα κρύβουν μια τέτοια ψυχή και τέτοιο αλτρουισμό.
Κι όμως, αυτά τα πρόσωπα πιθανά να είναι εκείνα που θα μας διαψεύσουν πανηγυρικά και θα μας δώσουν αυτό το μεγάλο, που, από αλλού περιμέναμε.
Ο υπέροχος και λυρικός Μεξικάνος σκηνοθέτης
ALFONSO CUARON
παίρνει το κλασικό λογοτεχνικό αριστούργημα του μεγάλου
ΚΑΡΟΛΟΥ ΝΤΙΚΕΝΣ
και με την σεναριακή διασκευή του: MITCH GLAZER
δημιουργούν μια συγκλονιστική κινηματογραφική ταινία, η οποία αφήνει πολύ δυνατό αποτύπωμα στην απερχόμενη δεκαετία του 1990 αλλά διατηρεί άσβηστη πάντα την καλλιτεχνική της αξία.
"ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ"
(GREAT EXPECTATIONS)
Συντελεστές
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17 Απρίλη 1998
Μουσική: Patrick Doyle
Κινηματογράφιση: Emmanuel Lubezki
Μοντάζ: Stecen Weisberg
Casting: Jill Greenberg
Art Direction: John Kasarda
Σκηνογραφία: Susan Bode
Ενδυματολογία: Judianna Makovsky
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
ETHAN HAWK στο ρόλο του Φίννεγκαν Μπελ
GWYNETH PALTROW στο ρόλο της Εστέλλα
ANNE BANKROFT στο ρόλο της κυρίας Ντίνσμουρ, θεία της Εστέλλα
CHRIS COOPER στο ρόλο του Τζόε, πατέρα του Φίνν
HANZ AZARIA στο ρόλο του Γουόλτερ Πλέην
ROBERT DE NIRO στο ρόλο του κατάδικου
JEREMY JAMES KISSNER στο ρόλο του Φιν ως παιδιού
RAQUEL BEAUDENE στο ρόλο της Εστέλλα ως παιδιού
ΥΠΟΘΕΣΗ-ΘΕΜΑ
Βρισκόμαστε στη Φλώριδα στις αχανείς παραλιακές ελώδεις εκτάσεις της περιοχής. Εκεί θα δούμε την οικογένεια του νεαρού παιδιού, του Φίννεγκαν, η οποία ζει στην ανέχεια και μερικές φορές στην παρακμή, με τους δύο γονείς του. Ο νεαρός λατρεύει τη ζωγραφική και ασχολείται, ως πάθος ζωής, με αυτήν.
Δίπλα τους, σε μια επιβλητική μεν αλλά σχεδόν ερειπωμένη βίλλα, ζει μια απίστευτα παράξενη μοναχική γυναίκα, ξεχασμένη στο ξεπεσμένο περιβάλλον ενός παλιού αρχοντικού σπιτιού. Η κυρία Ντίνσμουρ. Μαζί της ζει ένα νεαρό όμορφο κορίτσι, η Εστέλλα.
Ο νεαρός Φινν αρχίζει να νιώθει έντονα συναισθήματα στην νεαρή Εστέλλα αλλά εκείνης η συμπεριφορά είναι εξαιρετικά σνομπ και ταπεινωτική για τον ίδιο.
Κάποια μέρα ένα περιστατικό έρχεται να ταράξει τη ρουτίνα της μικρής αυτής γειτονιάς. Στους βάλτους της παραλίας, ένας δραπέτης, σκληρός κατάδικος, έχει δραπετεύσει και ζητά τη βοήθεια του μικρού Φινν να σπάσει την αλυσίδα που τον δένει δέσμιο. Ο νεαρός, τρομοκρατημένος θα βοηθήσει το δραπέτη και θα τον καλύψει μέχρι το τέλος, ακόμα και στην ώρα της μετέπειτα σύλληψής του.
Τα δύο νεαρά παιδιά μεγαλώνουν μαζί. Μαζί όμως με τον Φινν, μεγαλώνει ένας παθιασμένος έρωτας για την Εστέλλα που τον συνοδεύει και στα επόμενα χρόνια του. Κάποια στιγμή, ένας δικηγόρος, φέρνει στην οικογένεια του Φινν μια πρόταση να πάει στην Ν. Υόρκη, όπου ένας εκατομμυριούχος που κρατά την ανωνυμία του , φροντίζει να του διοργανώσει μια έκθεση ζωγραφικής για το έργο του.
Ο Φινν, θα κάνει τα πάντα στην Ν. Υόρκη για να ανέβει κοινωνικά και να διεκδικήσει τον έρωτά της.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΦΟΡΜΑ
Alfonso Cuaron. Ένας Μεξικάνος σκηνοθέτης. Ένας Λατίνος. Τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς από μια τέτοια καλλιτεχνική καταγωγή άραγε; Σε μια ταινία μάλιστα που διαπραγματεύεται έναν μεγάλο. καθοριστικό έρωτα. Το καλύτερο λοιπόν!
Γεμάτη ρομαντισμό και λυρισμό η αφήγηση της ταινίας με τον ρυθμό του σκηνοθέτη να πατάει πάνω σε αυτό. Έντονα χρώματα σε όλη την ταινία. Κυριαρχία του πράσινου. Παθιασμένη, ερωτική ατμόσφαιρα. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί κάθε σύγχρονο μέσο για να δώσει τα δικά του πλάνα.
Φακοί, κάμερες, γωνίες λήψης, κινήσεις κάμερας. όλα προσπαθούν να δώσουν το καλύτερο και το καταφέρνουν στο απόλυτο.
Η μουσική του Patrick Doyle είναι υπέροχη. Απόλυτα προσαρμοσμένη σε όλες τις αλλαγές διάθεσης της ταινίας. Ερωτική, αισθησιακή, μελαγχολική.
ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
Στο κεντρικό πρωταγωνιστικό δίδυμο έχουμε δύο εξαιρετικές υποδειγματικές ερμηνείες από δύο πολύ γνωστούς και καταξιωμένους ερμηνευτές.
ETHAN HAWK: στα 28 του χρόνια ο Τεξάνος ηθοποιός είναι υπέροχος στην ερμηνεία του Φίννεγκαν Μπελλ. Περνάει στην οθόνη και η νεανική του αγνότητα αλλά και ο μετασχηματισμός της σε ένα άσβεστο ερωτικό πάθος για τη γυναίκα που σημαδεύει τη ζωή του.
GWYNETH PALTROW: Στα 26 της χρόνια η πανέμορφη και γνωστή μας Αμερικανίδα είναι ακριβώς αυτό που πρέπει στην ταινία. Η απόμακρη, μόνιμα σνομπ Εστέλλα. Το ύφος, ο τρόπος της, ακόμα και η εμφάνισή της είναι χτισμένα πάνω σε αυτό το πρότυπο της ηρωίδας του βιβλίου και της ταινίας.
ANNE BANKROFT: εντάξει, δεν χρειάζονται συστάσεις για το τεράστιο αυτό όνομα της μεγάλης Αμερικανίδας ηθοποιού, η οποία, δυστυχώς δεν βρίσκεται στη ζωή από το 2005. Ήταν στα 26 της χρόνια όταν ερμήνευσε το ρόλο της κυρίας Ντίνσμουρ. Και τον ερμήνευσε αφήνοντας μια συγκλονιστική σφραγίδα πίσω της. Οι κινήσεις της, η επιβλητική της προσωπικότητα, η αισθητική μεταμόρφωση για αυτόν τον χαρακτήρα ήταν όλα συγκλονιστικά.
ROBERT DE NIRO: Ούτε εδώ φυσικά χρειάζεται να δώσω την παραμικρή πιστοποίηση σε έναν τέτοιο ηθοποιό. Όμως θα πω ότι, ενώ ο χαρακτήρας που ερμηνεύει ο μεγάλος ηθοποιός είναι σημαντικός, εδώ το σενάριο στην ταινία τον έχει λίγο υποτιμήσει και είναι σεναριακά άδικο. Παρ' όλα αυτά φυσικά και ήταν όπως ακριβώς έπρεπε να ήταν.
CHRIS COOPER: Ευχάριστη έκπληξη η ερμηνεία του 47χρονου τότε Αμερικάνου ηθοποιού. Ήταν εξαιρετικός και νομίζω κέρδισε πάρα πολλά με την εμφάνισή του.
HANK AZARIA: Τα ίδια θα πούμε και για τον 34χρονο τότε ηθοποιό. Πιστός, ποιοτικός.
ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ-ΣΤΟΙΧΕΙΑ για την ΤΑΙΝΙΑ
Ο Alfonso Cuaron, τιμήθηκε με βραβείο Λάτιν κινηματογράφου από το φεστιβάλ ALMA, ως καλύτερη σκηνοθεσία.
Είχε ακόμα 3 υποψηφιότητες.
Το κόστος της ταινίας έφτασε τα 25 εκατομμύρια δολάρια και απέφερε έσοδα γύρω στα 55 εκατομμύρια στις πρώτες προβολές. Γυρίστηκε στην Φλώριδα και το Μανχάτταν της Ν. Υόρκης.
Να σας θυμίσω τώρα και ένα από τα πασίγνωστα μουσικά θέματα του φιλμ, που είμαι σίγουρος ότι έχετε ακούσει ίσως μη γνωρίζοντας την σύνδεσή του με την ταινία.
Αυτές ήταν, φίλες και φίλοι, οι "Μεγάλες προσδοκίες".
Να θυμάστε πάντα στη ζωή σας ότι πιθανά δίπλα μας, εντελώς διακριτικά, σχεδόν αθόρυβα, πιθανά να βρίσκεται κάποιος που αποτελεί τον "φύλακα άγγελό μας". Ένα πρόσωπο από το οποίο και θα πάρουμε τις μεγάλες προσδοκίες που περιμέναμε από κάπου αλλού.
Να την δείτε την ταινία! Είναι ένα όμορφο ποίημα, ένα εξαίρετο ερωτικό δράμα, ένα κόσμημα στο σινεμά.
Να θυμίσω στους αγαπητούς φίλους και επισκέπτες, ότι μπορείτε να γραφτείτε συνδρομητές στις αναρτήσεις του blog με μία απλή κίνηση: Βάζοντας το e-mail σας στο αντίστοιχο κουτάκι και πατώντας στη συνέχεια "Subscribe"
Δεν την έχω δει την ταινία αλλά έχω διαβάσει το βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται ωραία ταινία και οι ηθοποιοί είναι πολύ καλοί.
Σ'ευχαριστούμε Γιάννη μου για την ωραία παρουσίαση.
Καλό Σαββατόβραδο
Εγώ έχω το ...αντίστροφο Άννα μου. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο και είδα την ταινία. Άρα είμαστε πλήρως καλυμμένοι. Είναι εξαιρετική ταινία με μεγάλη προσοχή καθώς ο σκηνοθέτης είναι Λατίνος, που καταλαβαίνεις τι σημαίνει.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ κορίτσι μου, όμορφη Κυριακή να έχεις.
Δυστυχώς, Γιάννη μου, έτσι είναι. Τυφλωνόμαστε από την ψευδαισθητική λάμψη κάποιων ανθρώπων και εκείνοι οι πραγματικά σημαντικοί περνούν δίπλα μας σαν αερικά και τους αφήνουμε να χαθούν. Το έχω κάνει και με θλίβει, όμως έγινε και πίσω δεν έρχεται ο καιρός, για να επανορθώσουμε. Μόνο για ό,τι συμβαίνει τώρα έχουμε περιθώρια, αν δεν χαζεύουμε κάπου αλλού πάλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ταινία δεν την έχω δει και δε ξέρω πώς μου έχει ξεφύγει! Θα την δω οπωσδήποτε!!!
Αξίζει της προσοχής σου Γλαύκη μου καθως αναδεικνύει, σε όλο της το μεγαλείο, αυτό ακριβώς που, σωστά, επισήμανες. Είναι μια πραγματικότητα στη ζωή πολύ δύσκολη και οδυνηρή. Στέλνω την καλησπέρα μου καλή μου φίλη και ευχαριστώ για την κατάθεση της ψυχούλας σου.
ΔιαγραφήΓιάννη μου. Διάλεξες μια ταινία η οποία στην ουσία ξεκίνησε το στυλ των πιο διασκευών κλασσικών έργων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σκηνοθετική ματιά του Κουαρον,σ'αυτο το έργο, είναι τρομερή,μα ακόμα λίγο άγουρη κατά την γνώμη μου. Παρόλα αυτά καταφέρνει να δημιουργήσει μια κλασσική,πλέον, ταινία που δημιούργησε σάλο στην εποχή της. Το μουσικό θέμα που διάλεξες είναι αντιπροσωπευτικό της ταινίας, αυτό που πραγματικά θυμάσαι έπειτα από τόσα χρόνια.
Οι ερμηνείες καθόρισαν το στυλ των πρωταγωνιστών στις μετέπειτα δουλειές τους. Ο Χωκ για πολλά χρόνια είχε "εγκλωβιστεί" σε ρομαντικές ταινίες, το ίδιο και η Πάλτροου. Οι δεύτεροι ρόλοι, ειδικά τα μεγάλα ονόματα, προσφέρουν ελάχιστα στην ταινία, εκτός από το χιπ.
Μπράβο Γιάννη για άλλη μια ακόμη έξοχη παρουσίαση.
Κλασσική ταινία σε μια εποχή που τώρα πια μας μοιάζει μακρινή αγαπητέ μου Γιώργο. Δεν ξέρω να σου πω κάτι παραπάνω. Σε μένα η ταινία πέρασε πολύ δυνατά συναισθηματικά. Με άγγιξε πολύ, μου δημιούργησε θέματα, σκέψεις, με συγκίνησε. Αυτός ήταν και ο λόγος της επιλογής μου. Θεώρησα τις ερμηνείες άψογες, πολύ καλές. Ακόμα και στην υπέροχη "ελαφρο-ίσκιωτη" Άνν Μπάνκφροντ. Είδες τελικά ένα μουσικό θέμα τι μπορεί να δώσει σε ένα έργο έτσι Γιώργο;
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ φίλε για την κατάθεση της γνώμης και άποψής σου και για τα καλά λόγια. Να είσαι καλά.
Δεν αγάπησα μόνο το βιβλίο. Λάτρεψα και την ταινία. Είναι κάποιες ταινίες που σου σημαδεύουν μια ολόκληρη περίοδο της ζωής σου. Γίνονται σημείο αναφοράς. Με αυτήν έγινε η "μετάβαση" της κόρης μου από τα παιδικά της Disney (Ποκαχόντας, Μουλάν, η Παναγία των Παρισίων , η Πεντάμορφη και το Τέρας κ.α.) στην εφηβεία. Μαζί της κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ που μου την θύμισες.
Καλό απόγευμα :)
Ω Μαρία μου τι λες τώρα! Πόση ευαισθησία και πόση τρυφερότητα κρύβεται μέσα στα λόγια σου. Είδες τελικά πόσο μπορεί να σημαδέψει τη ζωή μας ένα έργο τέχνης; Ακόμα και μία ταινία! Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Ένα πέρασμα σηματοδοτεί το έργο. Το πέρασμα από την εφηβεία με τον λανθάνοντα ερωτισμό της στα νεανικά χρόνια των μεγάλων πόθων. Κλασικό το έργο ενός μεγάλου λογοτέχνη, κλασική και η μεταφορά του.
ΔιαγραφήΧαίρομαι κορίτσι μου που σου έδωσα ένα τρυφερό σημείο αναφοράς. Την καλησπέρα μου.
Την ιστορία την έχω δει σε μίνι σειρά του BBC, να διαδραματίζεται στην Αγγλία της βικτωριανής εποχής. Αυτή την εκδοχή δεν την ξέρω αλλά η παρουσίαση σου, για μία ακόμα φορά με παρακινεί να την ψάξω, πεπεισμένος ότι αξίζει να την δω. Να είσαι καλά Γιάννη, με τις όμορφες και ενδιαφέρουσες κάθε φορά προτάσειςς σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην έχει σε μίνι σειρά και η ΕΡΤ Βασίλη, σε άλλη εκδοχή, στο ERTFLIX. Εδώ βέβαια είναι κάτι διαφορετικό. Στον κινηματογράφο έχει μεταφερθεί νομίζω τρεις φορές συνολικά το βιβλίο. Αυτή εδώ είναι η κλασική επιλογή. Καλησπέρα αγαπητέ φίλε και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, να είσαι καλά.
ΔιαγραφήΧωρίς να έχω δει την ταινία, απ' την παρουσίασή σου και μόνο, καταλαβαίνω πως είναι μια ταινία σταθμός. Το εξαιρετικό αυτό βιβλίο το είχα διαβάσει σε νεαρή ηλικία και ομολογώ πως με είχε συνεπάρει. Θα είναι σίγουρα στις επιλογές μου αν υπάρχει διαθέσιμη στο διαδίκτυο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Γιάννη μου!
Εάν την βρεις Μαρία μου, θα σου προτείνω ανεπιφύλακτα να την δεις. Θα την αγαπήσεις, θα συγκινηθείς, θα προβληματιστείς. Είναι μια δημιουργία γεμάτη ευαισθησία και τέχνη.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ αγαπημένη μου φίλη για το σχόλιό σου και το παρόν σου, πάντα σημαντικό για μένα. Όμορφη συνέχεια.
Μακάρι να είχα δει κι εγώ την ταινία Γιάννη μου, αλλά είδα μόνο το θεατρικό τον περσινό χειμώνα, και ευτυχώς που πήγα δίχως προσδοκίες, γιατί η θεατρική μεταφορά ήταν.. απροσδόκητα καταστροφική! Αν και ο θίασος είχε δυνατά ονόματα, η σκηνοθεσία "αφάνισε" το όλο εγχείρημα.. Κι όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά ήταν η τελευταία παράσταση πριν από την -πρώτη- καραντίνα, κι έμεινα με αυτή την πικρή γεύση. Κι από τότε δεν έχω δει φυσικά άλλο έργο, γιατί τα θέατρα παραμένουν ακόμα κλειστά. Ε, δεν είναι και καζίνο ή..οίκοι ανοχής για να είναι "χρήσιμα", μην είμαστε και πλεονέκτες.. Υ.Γ Πάρα πολύ καλή παρουσίαση! Καλό απόγευμα 🌺🌷
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.elculture.gr/blog/oi-megales-prosdokies-sygxrono-theatro/
Ωωωωωω είδα το καστ Πέτρα! Ρε συ εντυπωσιακό! Όντως τώρα μου κάνει εντύπωση. Τι πήγε στραβά στην παράσταση; Ερμηνεία; Ή θεατρική μεταφορά; Αν με ρωτούσες για το συγκεκριμένο έργο στο κατά πόσο θα ανέβαινε στο θέατρο θα σου έλεγα ένα πολύ μεγάλο "ΟΧΙ"! Δεν το φαντάζομαι με τίποτα! Είναι πολυδιάστατο έργο αυτό ρε γμτ, πως θα το βάλλουν σε εσωτερικό χώρο, αδύνατον.
ΔιαγραφήΗ ταινία είναι κλασικό μικρό διαμάντι! Κατά τη γνώμη μου. Να τη δεις.
Σε ευχαριστώ καλή μου για τα καλά σου λόγια. Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε.
Το πρόβλημα Γιάννη μου, είναι όταν ένα κλασσικό έργο ή μια πρόζα γενοκότερα, αποφασίζει ένας σεναριογράφος ή ένας σκηνοθέτης, να τα "εκμοντερνίσει", να τους δώσει μια πινελιά μέσα από τη δική του ματιά.. Μπορεί να κινδυνεύω να χαρακτηριστώ οπισθοδρομική, ωστόσο δεν είδα ποτέ -κλασσικό- θεατρικό έργο "πειραγμένο", και να μην με απογοήτευσε το αποτέλεσμα.. Αυτό συνέβη και με την συγκεκριμένη παράσταση. Κι όπως λες κι εσύ, ήταν αδύνατη η μεταφορά του σε θεατρικό σανίδι. Μερικές φορές το πάθος ενός καλλιτέχνη (σκηνοθέτη) και η διάθεσή του για εναλλακτικό θέατρο, μπορεί να επιφέρει ολέθρια αποτελέσματα..
ΔιαγραφήΩ εδώ Πέτρα μου είμαστε ακριβώς το ίδιο πράγμα στη σκέψη! Σέβομαι απόλυτα την προσπάθεια κάθε δημιουργού, μάλλον την καλή του πρόθεση αλλά κλασικό έργο δεν το βλέπω πειραγμένο ακόμα και αν είναι ...ιδανικό! Όχι! Και κάτι εκτρώματα μοντέρνα που έχουν κάνει με τις αρχαίες τραγωδίες και κάτι ενδυματολογικά ανουσιουργήματα, μου ανακατεύουν το στομάχι! Δεν γίνεται να πειράζουμε τέτοια πράγματα. Όποιος θέλει να δώσει μια εναλλακτική ματιά σε μια παράσταση, φυσικά να το κάνει με νέο θέμα, όχι κλασικό. Χαίρομαι που το άνοιξες αυτό το θέμα γιατί είναι πράγματι μεγάλο και σημαντικό.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα καλή μου φίλη, να είσαι καλά.
Καλό Σαββατοκύριακο Γιάννη. Από αύριο ανοίγουν τα σινεμά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το καλό φίλε να ανοίξουν να πάει ο κόσμος. Καλό καλοκαίρι να έχεις με όλες μου τις ευχές. Σε ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΕίχα διαβάσει το βιβλίο σε μικρή ηλικία και όταν βγήκε η ταινία, θυμάμαι είχα ενθουσιαστεί, παρόλο που ομολογώ ότι προφανώς λόγω του νεαρού της ηλικίας μου όταν διάβασα το βιβλίο, δεν μου είχε μείνει τίποτα από τον αισθησιασμό της ταινίας. Θυμόμουν μόνο το περιστατικό με τον δραπέτη στους βάλτους και τον τρόμο του μικρού, μια σκηνή που με είχε τρομάξει πάρα πολύ. Έτσι καταλαβαίνεις την έκπληξή μου όταν μέσω της ταινίας συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό ήταν το νόημα του βιβλίου. Συμφωνώ απόλυτα στο ότι στην ταινία υποτιμάται η αξία και ο ρόλος που ενσάρκωσε ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Απόδειξη και το ότι εμένα σαν ανάμνηση από το βιβλίο, αυτό το κομμάτι μου είχε μείνει, ενώ στην ταινία περνάει λίγο... βεβιασμένα. Και μέχρι εκεί η όποια παρατήρηση για το έργο γιατί κατά τ' άλλα είναι υπέροχο. Θυμάμαι την ατμόσφαιρα του αρχοντικού. Τα συγκλονιστικά μισοκατεστραμένα δωμάτια που όμως έδειχναν την αίγλη που κάποτε είχαν. Τους υπεροχους παρά την εγκατάλειψή τους κήπους. Όσο για τις ερμηνείες, θεωρώ συγκλονιστική την Αν Μπάνκροφτ που πρέπει να είναι στα 60+ χρόνια της σε αυτό το έργο και δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας με τα παιχνίδια που σκαρώνει στα δύο νέα παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς Κατερίνα μου. Ξεκινώ από το τέλος σου. Η Άνν Μπάνκροφτ είναι συγκλονιστική και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Ηθοποιός μεγάλου βεληνεκούς, μεγάλη "καραβάνα", εκτόπισμα υποκριτικό. Ερμηνεία, κίνηση, παρουσία επιβλητική και μεγάλη. Η σκηνογραφία και ο χώρος του αρχοντικού είναι έργο τέχνης. Και φαίνεται το Λάτιν στοιχείο του σκηνοθέτη καθώς ο Κουαρόν, Μεξικάνος γαρ, και ερωτικός είναι και λυρικός επίσης.
ΔιαγραφήΌμορφη ταινία, με συγκίνησε πολύ κορίτσι μου. Σε ευχαριστώ μία ακόμα φορά που είσαι εδώ. Απ' την καρδιά μου.
Καλή βδομάδα Κατερίνα μου.