Μεγάλα Ζεϊμπέκικα στον Ελληνικό Κινηματογράφο (Μέρος 1ο)

Φίλες και Φίλοι,
μπήκαμε αισίως στο δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου.
Γεγονός που σημαίνει ότι, παραδοσιακά, αυτή η βδομάδα είναι η τελευταία του μέγιστου κύματος των διακοπών.
Το καλοκαίρι καλά κρατεί, σε τόνους αποδεκτούς, τουλάχιστον κλιματολογικά.

Στην συνέχεια της Κινηματογραφικής μας καλοκαιρινής στράτας, σήμερα σας έχω κάτι διαφορετικό. Κάτι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό. Ένα θέμα γεμάτο χορό, και μάλιστα τι χορό!

Το κλασικό ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ έχει τη δική επιβλητική παρουσία στο Ελληνικό κλασικό σινεμά.
Χορός γεμάτος πάθος, πλημμυρισμένος από άκρατα συναισθήματα, γεμάτος έκφραση.
Έδωσε στα κινηματογραφικά καρέ τεράστια σημειολογική σημασία.
Τα γέμισε με πάθος, με ομορφιά, με λυρισμό, με συναισθήματα.

Έτσι λοιπόν σήμερα θα σταθούμε σε κάποια πολύ μεγάλα Ζεϊμπέκικα, που έγραψαν τη δική τους τεράστια ιστορία στις ταινίες που αγαπήσαμε.
Αφεθείτε λοιπόν. Αφήστε το κορμί σας να γεμίσει από την ένταση του χορού. 
Βάλτε ένα ποτήρι καλό κρασί δίπλα σας και ....φύγαμε:

ΜΕΓΑΛΑ  ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΑ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ




1960  "ΠΟΤΕ την ΚΥΡΙΑΚΗ"

Ο Μεγάλος ΖΥΛ ΝΤΑΣΕΝ σκηνοθετεί μια ταινία που έμεινε θρύλος για το Ελληνικό σινεμά.
Στην μουσική του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, παρακολουθούμε τον αλησμόνητο ΤΙΤΟ ΒΑΝΔΗ, να ρίχνει τις στροφές του σε ένα ορχηστρικό ζεϊμπέκικο μπροστά στα έκθαμβα μάτια του Ζυλ Ντασέν.



Άηντε στην υγεία μας!

1950  "ΕΛΑ ΣΤΟ ΘΕΙΟ"

Φεύγουμε πολλά χρόνια πίσω. Στα 1950. Ο ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ γράφει και σκηνοθετεί μια υπέροχη ηθογραφία εποχής. 
Το ΝΤΟΥΟ ΧΑΡΜΑ, τραγουδάει ένα παλιό θρυλικό ζεϊμπέκικο. 
"Το ξυράφι και τ' ακόνι"
Και, παρακαλώ την προσοχή σας! Η ΣΜΑΡΟΥΛΑ ΓΙΟΥΛΗ είναι η ΠΡΩΤΗ Ελληνίδα Ηθοποιός που σπάει όλα τα ταμπού και φέρνει τις βόλτες της στην ταβέρνα χορεύοντας.
Έκπληκτοι ολόγυρά της κάποιες μεγάλες μορφές του κινηματογράφου μας: Μίμης Φωτόπουλος, Νίκος Σταυρίδης, Γιάννης Ιωαννίδης, Σπεράντζα Βρανά.
Απολαύστε την!


Ωχ Παναγία μου και θα με φάει το ...κάγκελο


1955  "ΛΑΤΕΡΝΑ ΦΤΩΧΕΙΑ και ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ"

Προχωράμε στα χρόνια σε δύσβατες εποχές γεμάτες νοσταλγία και αναμνήσεις.
ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ στα δύο κλασικά του αριστουργήματα που άφησαν ιστορία στα κινηματογραφικά καρέ.
Με την αλησμόνητη χαρακτηριστική φωνή του ΒΑΣΙΛΗ ΑΥΛΩΝΙΤΗ και με τους γλυκούς ήχους της λατέρνας του, θα χορέψουμε ένα ζεϊμπέκικο αξέχαστο σε μουσική επίσης του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ.


"Αχ βρε παλιομισοφόρια τι τραβάν για σας τα αγόρια"
Ώπα Παναγία μου!


1955  "ΛΑΤΕΡΝΑ ΦΤΩΧΕΙΑ και ΦΙΛΟΤΙΜΟ"

Είναι δυνατόν να αφήσουμε έξω το "Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω";
Με την εκπληκτική φωνή των ΜΙΜΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ και ΒΑΣΙΛΗ ΑΥΛΩΝΙΤΗ,
ο ΤΟΛΗΣ ΧΑΡΜΑΣ χορεύει ένα ακόμα θρυλικό ζεϊμπέκικο υπό το άγριο βλέμμα της ....Αντριώτισσας ...συζύγου.


Ώπα λέμε να πάνε τα φαρμάκια κάτω!



1956  "Ο ΔΡΑΚΟΣ"

Αλλάζουμε εντελώς κλίμα.
Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ σκηνοθετεί την μεγαλύτερη ταινία στην ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου. Ένα συγκλονιστικό κοινωνικό δράμα με την αύρα και μορφή αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας.
Ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ γράφει την μουσική.
Θα παρακολουθήσουμε ένα εξαιρετικά ΣΠΑΝΙΟ ζεϊμπέκικο, που το χορεύουν στην ταβέρνα όλα τα μέλη της συμμορίας με επικεφαλής τον ΓΙΑΝΝΗ ΑΡΓΥΡΗ αγκαλιά με τον ΝΤΙΝΟ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ στην μεγαλύτερη ερμηνεία της ζωής του. Τραγουδάει η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ 
Στιγμές πραγματικά αρχαίου χορού.
Πάμε λοιπόν στο "Ο ΗΛΙΟΣ ΕΣΒΗΣΕ"





1961  "ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ"

Έξι χρόνια μετά, περπατάμε στις ματωμένες πέτρες στις φτωχογειτονιές των Πετραλώνων.
Ο ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ τολμά μια συγκλονιστική ταινία, που προκαλεί την οργή της αστικής τάξης και φυσικά της κυβέρνησης Καραμανλή. Η Ταινία λογοκρίνεται άγρια αλλά γράφει τη δική της ιστορία.
Παρακολουθούμε τον θρυλικό μας ηθοποιό να χορεύει ένα από τα μεγαλύτερα ζεϊμπέκικα του Ελληνικού σινεμά.
Σε μουσική ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ και με την στεντόρεια φωνή του ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ ακούμε το "ΒΡΕΧΕΙ στην ΦΤΩΧΟΓΕΙΤΟΝΙΑ"


Πραγματικό δέος!


1962  "ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ"

Ένα χρόνο αργότερα θα σταθούμε σε ένα ερωτικό δράμα σε σκηνοθεσία του ΕΡΡΙΚΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ.
Δεν θα μπορούσε να λείψει από αυτό το μεγάλο προσκλητήριο των ηθοποιών που τίμησαν το ζεϊμπέκικο ένας αυθεντικός άντρας. Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ σε μουσική ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ χορεύει το "Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟΣ" με τη φωνή της ΓΙΩΤΑΣ ΛΥΔΙΑ στις πενιές του ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ.


Κάθε σχόλιο περιττεύει.


1955  "ΣΤΕΛΛΑ"

Κλείνω το πρώτο μέρος του αφιερώματος, ταξιδεύοντας πάλι πίσω.
Σε μια επίσης από τις μεγαλύτερες ταινίες από δημιουργίας του κινηματογράφου μας.
Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ σκηνοθετεί και ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ μας χαρίζει ξανά ανεπανάληπτες μουσικές στιγμές.
Με την αλησμόνητη φωνή της ΜΕΛΙΝΑΣ ΜΕΡΚΟΥΡΗ θα ακούσουμε ένα αργό, μελαγχολικό ζεϊμπέκικο.
"ΑΓΑΠΗ που 'ΓΙΝΕΣ ΔΙΚΟΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙ"



Δεν υπάρχουν λόγια να ξεχωρίσεις τις στιγμές.


Στην υγεία σας λοιπόν αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες.
Να πάνε τα φαρμάκια κάτω.
Το αφιέρωμα συνεχίζεται σε επόμενο μέρος.


Σχόλια

  1. Πωω πω Γιάννη μου τι σούπερ αφιέρωμα είναι αυτό.
    Ξεκίνησα να λέω αχ ο Κούρκουλος και αχ ο Κομνηνός, αλλά σ αυτή σου την ανάρτηση και ποιός δεν είναι, όλοι παλιοί κι αγαπημένοι.
    Το ζειμπέκικο, ένας χορός γεμάτος ψυχή.
    Τεράστιος χορός. Ατμοσφαιρικός. Με φιλοσοφία.
    Χορός φερμένος από εξισλαμισμένους Έλληνες της Προύσας, ο οποίος αρχικά χορευόταν από δύο άτομα, αντικριστά και οπλισμένα.
    Είδες καμμιά φορά καλή είναι κι η βοήθεια του google!

    Στην υγεία όλων μας Γιάννη,
    τα φαρμάκια κάτω!!!

    τα φιλιά μου
    ωραία ανάρτηση, μπράβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην υγεία σου αγαπημένη μου φίλη! Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που σου άρεσε το αφιέρωμα. Ξέρω, είσαι μερακλίδικη ψυχή και καρδιά με ανοιχτή έκφραση και συναισθήματα. Έτσι, καταλαβαίνω τι νιώθεις για το ζεϊμπέκικο.
      Και πόσοι μεγάλοι δεν παρέλασαν από τις νότες και το ρυθμό του Στέλλα μου.
      Και που είσαι; έρχεται και το 2ο μέρος έτσι; Κράτα θέση και κρασάκι.
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα μάτια μου.

      Διαγραφή
  2. Αχ κι ειμαι λατρης αυτου του χορου και χορευω παντα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω Χριστίνα μου δεν το ήξερα! Πολύ εξαίρετο αυτό! Μπράβο για την τόλμη και την έκφρασή σου να το ζεις Κυρά μου.
      Σε ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  3. Ο ζεϊμπέκικος χορός μοναχικός, αυστηρά ανδρικός, χωρίς βήματα και κανόνες (μόνο φιγούρες) στη σύγχρονη πια εποχή μετεξελίχθηκε σε ολίγον τσιφτετέλι και σε ολίγον τώρα πατάμε σταφύλια.
    Και παρά τις απόψεις, εικασίες και αναφορές από τάχα ειδικούς για την καταγωγή του (τούρκικος, αρχαίος ελληνικός, Μικρασιάτικος με προσμίξεις βυζαντινής μουσικής ή οτιδήποτε άλλο) εξακολουθεί να εκφράζει τους καημούς και τον πόνο του χορευτή σε μια οιμωγή, μια βαθειά οδύνη της ψυχής και συγχρόνως μια λύτρωση κι ένα αίσθημα ελευθερίας.
    Χορός με λεβεντιά, με αξιοπρέπεια και ταπεινότητα. Ανάμεσα στο χορευτή και στον ήχο μόνο ο καημός χωράει και στον καημό δεν χωράνε παλαμάκια, μαγκιές και σιγονταρίσματα από κουτσαβάκια.
    Σήμερα, αυτή ακριβώς η έκφραση χορού αντικαταστάθηκε επιδεικτικά από ψευτόμαγκες με κολάν και 12ποντα σε στυλ αερόμπικ και χαβαλέ τσίρκου. (να σου χορέψει ο Λάκης (?) ζεϊμπέκικο με το μπεγλέρι στο χέρι, να πεθάνω)
    Πάντως όσες αντιφάσεις κι αν υπάρξουν ένα είναι βέβαιο, το ζεϊμπέκικο είναι ο χορός των χορών. Όσο θα υπάρχει πόνος, λύπη, πίκρα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα χορεύουν αληθινά ζεϊμπέκικο.
    Εξαιρετικό το άρθρο σου Γιάννη μου που δεν εξαντλείται σε μια ανάρτηση.

    Όση ώρα σου γράφω χτυπώ το πόδι στο ρυθμό του Μπιθικώτση -Βρέχει στη φτωχογειτονιά.
    Σ' ευχαριστώ γι αυτή την χαρμολύπη που μου έφερε αναμνήσεις.
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Αννίκα μου, να ήξερες με πόση ένταση διαβάζω την παρέμβασή σου! Γιατί μέσα στα συναισθήματά σου κρύβεται μια τεράστια αλήθεια.
      Εδώ έχουν ξεφτιλιστεί άλλα κι άλλα, το ζεϊμπέκικο θα ...γλύτωνε; Ας είναι καλά τα ...κουτσαβάκια και οι ...ιλουστρασιόν γκόμενοι.

      Η Αλήθεια για τον χορό βρίσκεται ακριβώς στο βίντεο από την ταινία "Ο Δράκος". Εκεί ακριβώς τον συναντάς όπως ακριβώς τον περιέγραψες. Σαν αρχαία τραγωδία. Σαν ξόδι, σαν χορικό.

      Οι αντιφάσεις είναι στοιχείο της ζωής. Δυστυχώς. Όσο όμως και αν εφτελιστούν πράγματα, ο χορός δεν θα χάσει την μοναδική του έκφραση.
      Σε ευχαριστώ απ την καρδιά μου για την προσωπική σου προσέγγιση στο θέμα.
      Καλή συνέχεια κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  4. Ωραία ιδέα!!!
    Μου θύμισε λίγο εκείνη την τελευταία σκηνή από το "Σινεμά ο Παράδεισος" που έφτιαξε στον πιτσιρικά μια συρραφή εικόνων με όλα τα φιλιά που είδαν στο πανί και με είχε συγκινήσει τόσο!
    Μπράβο Γιάννη που το σκέφτηκες μας το έδωσες!
    Καλό απόγευμα, σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρηκα που σου άρεσε Μαρία μου. Είσαι άνθρωπος ευαίσθητος, γυναίκα της τέχνης και της έκφρασης. Είναι αδύνατον να μην σε συγκινήσει ο χορός. Πόσο μάλλον δοσμένος σε κινηματογραφικό περιβάλλον.
      Στέλνω φιλιά για να περνάς καλά κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  5. Είμαι πάρα πολύ δύσκολη στο ζεϊμπέκικο η λεπτή γραμμή του χορεύει ένας άντρας για να δείξει πόσο αντρίκια πονά και στον άντρα που πονά και το ρίχνει στο χορό.
    Καθαρά αντρικός χορός αν είμαι φορά δύσκολη στο να μου αρέσει κάποιος άντρας που χορεύει φαντάσου πόσο εύκολα αποκτώ σπυράκια όταν τον χορεύει μια γυναίκα.
    Ωραίο αφιέρωμα λατρεύω λατέρνα και Αυλωνίτη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάνια μου βάζεις ζητήματα όμορφα.
      Η Σημειολογία ενός ζεϊμπέκικου. Διασκέδαση; πόνος; επίδειξη; Το τελευταίο το κόβουμε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
      Η Διασκέδαση. Ο Χορός είναι διασκέδαση δηλαδή ψυχαγωγία. Όμως η χαρά είναι συνυφασμένη με το ζεϊμπέκικο; Η παρατήρηση λέει όχι. Πάντα ο χορός αυτός είναι σωματοποιημένη έκφραση λύπης και πόνου. Κάτι σαν αρχαίο χορικό.
      Σίγουρα αντρικό. Ναι εδώ θα συμφωνήσουμε. Το ερώτημά σου και η λεπτή γραμμή τώρα. Προσωπικά κλίνω στο δεύτερο. Ένας άντρας που πονά και το εκφράζει με χορό. Κάτι θέλει να πει αντάμα με τη μουσική, το ρυθμό και φυσικά τα λόγια του τραγουδιού.
      Είδες; Πόσο όμορφη κουβέντα άνοιξες! Και την απόλαυσα.
      Και φυσικά στέλνω φιλιά εκεί.

      Διαγραφή
  6. "Nα καούν τα κάρβουνα" λέγανε παλιά. Το ζεϊμπέκικο θέλει το ντέρτι του και τη λεβεντιά του. Φύγανε ανεπιστρεπτί αυτές οι εποχές, Γιάννη μου.
    Ταυτίζομαι απόλυτα με την Αννίκα και το σχόλιό της και νιώθω την ίδια αποστροφή όταν βλέπω κάτι ντεμί-πανσιόν "μάγκες" να χορεύουν το ζεϊμπέκικο το σαλονάτο στις πίστες και στις τηλεοράσεις.
    Απόλαυσα, θυμήθηκα, συγκινήθηκα (ο Αυλωνίτης με τη λατέρνα, είναι το απόλυτο κινηματογραφικό "εικόνισμα" για μένα), χάρηκα πολύ την έμπνευσή σου αυτή.
    "Στην υγειά μας ρε παιδιά!" ως είθισται να μας χορεύει ο εθνικός μας διασκεδαστής (με το αζημίωτο βέβαια)...
    Καλό βραδάκι Γιάννη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλες αξίες. Διαφορετικοί συμβολισμοί. Άλλοι άντρες, άλλες γυναίκες. Με άλλο τρόπο εξέφραζαν οι άνθρωποι τον πόνο τότε και τα πάθη τους. Νομίζω άξιζε τον κόπο αυτό το αφιέρωμα γιατί ο κινηματογράφος μας αποτύπωσε με εκπληκτικό τρόπο αυτές τις μεγάλες στιγμές.
      Και έχει και στο 2ο μέρος επίσης σημαντικές αναφορές.
      Μαρία μου ζούμε σε εποχές που το ψεύτικο κυριαρχεί και πουλάει μαζί. Αυτά θέλει ο κόσμος. Κάποια δική μου συγγενής, στα χρόνια μας, στην τάξη μας δεν θέλει να βλέπει τέτοια. Στενοχωριέται λέει, δεν θέλει να ...προβληματίζεται.
      Μόνοι μας σκάβουμε τους τάφους μας Μαρία μου, έχουμε τεράστιες ευθύνες.
      Σε φιλώ κορίτσι μου και σε ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  7. Ωραία η παρουσίαση, ωραία και τα σχόλια των φίλων για το ζεϊμπέκικο. Ίσως είναι ο πιο αρκουδίστικος χορός του ανθρώπου και ειδικά του ανδρός. [Προσωπικά δε μ αρέσει να χορεύει μια γυναίκα ζεϊμπέκικο, όσο καλά και να το κάνει.] Ε, τώρα κι αυτό το περιβόητο ζεϊμπέκικο του Τσαρούχη που έτυχε; να τον γνωρίσω κάποτε ήταν λίγο παραμυθένιο με την άποψη πως ο άνθρωπος απλά σήκωνε τα χέρια και έφερνε γύρω-γύρω. Χαίρε τζον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Κώστα μου!
      είμαστε σταθερά εδώ καλοκαιρινοί έτσι; Πιστοί στην γειτονιά. Δεν θα διαφωνήσω με τα λόγια σου. Θέλω να περνάς καλά και να έχεις όμορφες καλοκαιρινές στιγμές.
      Σε ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  8. και το βρεχει φωτια στην στρατα μου, Γιαννη μου!
    ολα τελεια
    ευχαριστουμε πολυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα εννοείται Κική μου! Δεν τελειώσαμε το αφιέρωμα. Ακολουθεί το 2ο μέρος και εκεί να δεις τι μας ....περιμένει.
      Ευχαριστώ κορίτσι μου. Όμορφα να περνάς.

      Διαγραφή
  9. Το ζεϊμπέκικο είναι χορός που λατρεύω να βλέπω από άντρες που ξέρουν και νοιώθουν να το χορεύουν.
    Υπέροχη ιδέα Γιάννη μου!!
    Σε ευχαριστούμε! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω Βιργινία μου,
      χαίρομαι που σου άρεσε. Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου. Ελπίζω και το 2ο μέρος να σου αρέσει το ίδιο. Καληνύχτα κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  10. Για μια ακόμη φορά συγκινήθηκα ακούγοντας το βρέχει στη φτωχογειτονια και παεακολουθωντας το βίντεο. Εξαιρετική ανάρτηση, θαυμάσια παρουσίαση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλο τραγούδι Ειρήνη! Πολύ μεγάλο πραγματικά σε μια ταινία που σημαδεύει μια ζοφερή κοινωνική πραγματικότητα και τι ακριβώς τραβάει η φτωχολογιά. Μουσική, τραγούδι και χορός μοναδικά. Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη. Καλό μήνα να έχεις.

      Διαγραφή
  11. Υπέροχη και η πρώτη σου ανάρτηση στον υπέροχο αυτό χορό!! Και εξαιτίας των σχολίων θα πω ότι δεν είμαι τόσο αυστηρή με το χορό αυτό. Δεν με νοιάζει ποιος και πώς τον χορεύει κάποιος αρκεί να τον αισθάνεται. Κι αυτό είναι εμφανές στο πρόσωπο του χορευτή. Δεν βάζω ποτέ περιορισμούς στο πώς νοιώθει κάποιος και πώς εκφράζει ό,τι νοιώθει
    Σε φιλώ
    ΥΓ Παω ανάποδα όπως θα κατάλαβες στο διάβασμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου,
      φυσικά και σημασία έχει το βίωμα. Και αν το βίωμα είναι αληθινό και όχι προσποιητό τότε αλίμονο αν δεν είναι αποδεκτό. Εντάξει, υπάρχουν οι συμβολισμοί, το αντρικό του είδους αλλά εύκολα στην ανθρώπινη ψυχή δεν μπορείς να βάλεις περιορισμό.
      Και πάλι ευχαριστώ, και πάλι σου χαμογελώ ολόψυχα που νιώθω την αύρα σου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις τελευταίου μήνα

"Οι Μαύροι Πίνακες" ένα αριστούργημα στη μικρή οθόνη

Κλασικά αριστουργήματα της λογοτεχνίας στον κινηματογράφο: "Ανεμοδαρμένα ύψη" της Έμιλυ Μπροντέ

"Ο Θάνατος θα ξανάρθει" του Ερρίκου Θαλασσινού. Ταινία σταθμός στο Ελληνικό Αστυνομικό Noir