ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: 32 ΧΡΟΝΙΑ από τον Θάνατο ενός μεγάλου καλλιτέχνη και αγωνιστή

ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

29 ΟΚΤΩΒΡΗ 1986

Έκλεισαν 32 ολάκερα χρόνια από την Ημέρα που ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια του εγκαταλείποντας τη ζωή και περνώντας με τρόπο πανηγυρικό και καταξιωμένο στην Αιωνιότητα.

Ήταν 73 ετών όταν τον πρόδωσε η επιβαρυμένη του υγεία.

Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος, με την τεράστια προσφορά, το 1981 πήρε τη σειρά του για να βγει στην Σύνταξη. Τότε με ...τρόμο διαπίστωσε ότι είχε μόνον 1400 ένσημα, που δεν αρκούσαν μήτε να το ...σκεφτεί. Βλέπετε θα εξηγήσουμε αργότερα πως η Ελληνική πολιτεία εξασφάλισε τα κατοχυρωμένα δικαιώματα του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη.

Το να κάνει κάποιος ένα αφιέρωμα για τον Μίμη Φωτόπουλο, που να σέβεται το πέρασμα του μεγάλου αυτού ανθρώπου, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Και αυτό γιατί δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με έναν Ηθοποιό του Θεάτρου και Κινηματογράφου μας. Έχουμε και μια προσωπικότητα που η ζωή του κουβαλάει μια τεράστια ιστορία που ακουμπά στους αγώνες του Λαού μας.

Άντε τώρα να μην σε πιάσει δέος σαν πας να ξεφυλλίσεις τον "Φάκελο" του.

Γεννήθηκε στις 20 Απρίλη 1913 στην Ζάτουνα Γορτυνίας.

Παιδί έμεινε ορφανός από πατέρα. Μπήκε στην Φιλοσοφική Αθηνών αλλά στο 2ο έτος την παράτησε. Η αγάπη του για την τέχνη τον οδήγησε στην Υποκριτική.

Σπούδασε Υποκριτική στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Έφυγε και από εκεί απογοητευμένος για την Δραματική Σχολή του Κουνελάκη  έχοντας το παρατσούκλι "Γέρος" για την γνωστή κλασική του μπάσα φωνή.

Από αυτή τη σχολή ξεκίνησε η τεράστια καριέρα του πρώτα φυσικά στο Θέατρο και μετά στον Κινηματογράφο, το 1932.

Το 1934 έκανε την πρώτη του περιοδεία με τον θίασο του Θεμιστοκλή Νέζερ ως 5ος στη σειρά κωμικός σύμφωνα με την τότε αυστηρή ιεραρχία. Μετά θα πάρει το δρόμο στην επαρχία με τα παραδοσιακά μπουλούκια . Εκεί θα σμιλέψει την επαφή του με τα λαϊκά προβλήματα αλλά και συλλέγοντας μεγάλες εμπειρίες τέχνης.

Το 1939 θα παίξει στον θίασο του Κάρολου Κουν στον "Βυσσινόκηπο"

Αμέσως μετά τον πόλεμο και τις ταραγμένες εκείνες εποχές, για τις οποίες θα μιλήσουμε ιδιαίτερα, ξεκινάει η Θεατρική του καριέρα. 

Το 1948 θα καθιερώσει θεατρικά την πρώτη του Ατάκα "Κι ύστερα θα κάααθεσαι" από το έργο "Άνθρωποι-άνθρωποι". Ακολουθούν μια σειρά θεατρικές εμφανίσεις και το 1952 θα δημιουργήσει τον δικό του θίασο ο οποίος θα περιοδεύσει Κύπρο, Τουρκία, Αίγυπτο, Γερμανία, όπου εκεί θα πλουτίσει και την σκηνοθετική του εμπειρία.

Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν προχωρήσουμε στην βροντώδη διαδρομή του μεγάλου μας Ηθοποιού στον Ελληνικό Κινηματογράφο, θεωρώ καθήκον μου να μιλήσω λίγο για τον Αγωνιστή Μίμη Φωτόπουλο.

Ο Φωτόπουλος υπήρξε ενεργό στέλεχος του ΚΚΕ αλλά  του ΕΑΜ κατά τη διάρκεια της κατοχής.

Ξεδιπλώνουμε λίγο τις σελίδες του προσωπικού του Βιβλίου: "25 χρόνια θέατρο"

Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1945, κατά τη διάρκεια της παράστασης στο θέατρο, ένας χαφιές της ασφάλειας, ένα γνωστό "τομάρι" ταξιθέτης, με το όνομα Αποστόλης (περιγράφει ο ίδιος), κάλεσε την αστυνομία και τον κατέδωσε. Μαζί με 7.672 άτομα αποτελούν τους συλληφθέντες για "προληπτικούς λόγους" από τους Άγγλους και βρίσκεται δεσμώτης στην Αίγυπτο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης "Ελ Ντάμπα". Μαζί του τότε οι Δημήτρης Χριστοδούλου, Βαγγέλης Γκούφας, Γιώργος Βαλέτας, Κώστας Μαρίνης, Σπύρος Μελετχής, Μπάμπης Μπακάλης. Ζούσαν κρατούμενοι σαν σκλάβοι σε άθλιες συνθήκες μέσα στην έρημο χειρότερα από Γερμανούς αιχμαλώτους. 

Μετά την Βάρκιζα αποφυλακίστηκε, έμεινε "ελεύθερος" αλλά με τις διώξεις συνεχείς στο κατόπι του να τον συνοδεύουν πάντα.

Ο ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Η Φιλμογραφία του μεγάλου μας Ηθοποιού ξεκινά το 1948, με την FINOS FILMS στο δράμα του ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΦΟΡΟΥ  "ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ"

"XAMENOI ΑΓΓΕΛΟΙ" Μίμης Φωτόπουλος στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ως Λουκάς Μανόπουλος

Από τότε θα περάσουν 37 ολάκερα χρόνια, μέχρι το 1985, όπου θα τον δούμε στην τελευταία του Κινηματογραφική εμφάνιση. Ήταν στην ταινία "ΕΝ ΠΛΩ" του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΚΟΥ.

Σύνολο:  102 Κινηματογραφικές ταινίες (!!!)

Πως είπατε ; ένας ασύλληπτος αριθμός για μια ολάκερη ζωή αφιερωμένη στο σανίδι.

Δεν ωφελεί εδώ να κάνουμε παρουσίαση όλων αυτών των ταινιών στις οποίες έλαβε μέρος ο μεγάλος Ηθοποιός.
Θα σταχυολογήσουμε μερικές από τις πιο αντιπροσωπευτικές του στιγμές μέσα από τις οποίες διαμόρφωσε έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα όλα αυτά τα χρόνια.
Τον χαρακτήρα του ακέραιου, έντιμου ανθρώπου. Είτε ως νεαρό φτωχόπαιδο με την λαϊκή "μόρτικη" φωνή του, είτε ως ώριμος άντρας με την λεβεντοσύνη του και την προσωπικότητά του είτε ως ώριμος άντρας με την αυστηρότητα της εποχής.

Πάμε να κάνουμε ένα τέτοιο ταξίδι αντιπροσωπευτικό.

Προκλασική περίοδος 1945-1959

1956  "ΕΛΑ ΣΤΟ ΘΕΙΟ" του ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΦΟΡΟΥ

Ως ΦΩΤΗΣ ΓΙΟΡΕΣ, ένας κλασικός χρεοκοπημένος που αγωνίζεται να απαλλαγεί από το άγος του τοκογλύφου.

1952  "Ο ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ"

στην αισθηματική comedy του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΑΒΕΛΛΑ

Συμπρωταγωνιστής του ΟΡΕΣΤΗ ΜΑΚΡΗ στο ρόλο του Μπάμπη

1953  "ΤΟ ΣΩΦΕΡΑΚΙ" του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΑΒΕΛΛΑ

Ποιος δεν θυμάται τον θρυλικό Βάγγο, το σωφεράκι με το σαραβαλάκι. Τον ρέμπελο εργένη που για τα μάτια της αγαπημένης του μεταμορφώθηκε σε έναν ερωτοχτυπημένο εργαζόμενο.

1954  "Η ΩΡΑΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ" του ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΦΟΡΟΥ

Ένα εκπληκτικό κουαρτέτο μαζί με τον ΝΙΚΟ ΣΤΑΥΡΙΔΗ και την μεγάλη ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ και τον ΒΑΣΙΛΗ ΑΥΛΩΝΙΤΗ σε μια υπέροχη κωμωδία

Μίμης Φωτόπουλος και Νίκος Σταυρίδης ως Νότης και Κοσμάς  τυφλωμένοι από την ...γοητεία της Γεωργίας Βασιλειάδου

1955  "ΛΑΤΕΡΝΑ ΦΤΩΧΙΑ και ΦΙΛΟΤΙΜΟ"

1957  "ΛΑΤΕΡΝΑ ΦΤΩΧΙΑ και ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ"

Οι δύο τεράστιες επιτυχίες του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ

Με έναν επίσης μεγάλο θρύλο, τον ΒΑΣΙΛΗ ΑΥΛΩΝΙΤΗ, ως λατερνατζήδες, Παυλάρας και Πετράκης, από αριστερά προς τα δεξιά.

1955  "ΚΑΛΠΙΚΗ ΛΙΡΑ" του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΑΒΕΛΛΑ

Στην θρυλική σπονδυλωτή ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη

Ως Αόματος.... στον ρόλο που επίσης άφησε ιστορία

1956  "Η ΚΑΦΕΤΖΟΥ" του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ

Μια ακόμα εμβληματική κωμωδία που σημάδεψε το Ελληνικό Σινεμά

Ποιος μπορεί να τον ξεχάσει ως Σπύρο Τσαρδή στο πλάι της Γεωργίας Βασιλειάδου, Βασίλη Αυλωνίτη, Σμαρούλας Γιούλη, Ελένης Ζαφειρίου

Η Κλασική Περίοδος 1960-1970

1960  "ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ" του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ

"Τούλα ! Λέανδρος !"  Ως ....Λέανδρος σε Β' Αντρικό ρόλο στην εξαίρετη κωμωδία, εδώ με την αγαπημένη του Μάρθα Βούρτση

1961  "ΦΤΩΧΑΔΑΚΙΑ και ΛΕΦΤΑΔΕΣ" του ΟΡΕΣΤΗ ΛΑΣΚΟΥ

Ως ΦΩΝΤΑΣ ΜΠΑΡΔΟΥΣΗΣ εν μέσω ενός επιτελείου υπέροχων ηθοποιών και ερμηνειών. Γκιωνάκης, Γιούλη, Σταυρίδης, Τσαγανέας, Χαλκούση, Ασημακοπούλου

1962  "Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΝΟ" του ΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

σε μια υπέροχη ηθογραφία της εποχής

Ο Ανεπανάληπτος Θόδωρος. Ο Αυστηρός Πατέρας παλαιών αρχών με το ...εργαλείο παρά πόδας.

1965  "Ο ΟΥΡΑΝΟΚΑΤΕΒΑΤΟΣ" του ΟΡΕΣΤΗ ΛΑΣΚΟΥ

Και σε ρόλο ....καλού πνεύματος. Ο Αποδημήσας Περικλής Μπιρμπιλόπουλος, άρτι αφιχθείς εξ ουρανού για να τσεκάρει την οικογένειά του. Γλυκύτατη πραγματικά ερμηνεία σε έναν ιδιαίτερο ρόλο

1965  "ΜΠΕΤΟΒΕΝ και ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ" του ΟΡΕΣΤΗ ΛΑΣΚΟΥ

Ως ΜΕΝΙΟΣ ΝΤΑΛΜΠΑΣΗΣ στο πλάι του μεγάλου ΝΙΚΟΥ ΣΤΑΥΡΙΔΗ ως άσπονδοι ....συνάδελφοι στη μουσική

1967  "ΚΟΛΩΝΑΚΙ ΔΙΑΓΩΓΗ ΜΗΔΕΝ" του ΣΤΕΛΙΟΥ ΖΩΓΡΑΦΑΚΗ

Ως Διαμαντής Καρανάμπασης εν μέσω ενός εκλεκτού επιτελείου ηθοποιών

1970  "ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΣΣΟΙ" του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

Μια ευλογημένη προνομιακή συνύπαρξη τεσσάρων πραγματικά άσσων του Ελληνικού Κινηματογράφου. Δεν χρειάζονται καν σχόλια.

Εδώ κάπου τελειώνει η σταχυολόγηση των μεγάλων κινηματογραφικών στιγμών του Μίμη Φωτόπουλου.
Μια τεράστια διαδρομή σε μια επίσης ευρεία γκάμα χαρακτήρων, όπου όλους τους υπηρέτησε με την άριστη ποιότητά του.

Κρατάμε πάντα από αυτόν τον άνθρωπο την χαρακτηριστική του προσωπικότητα.
Το γαλήνιο της ερμηνείας του. Το αυθεντικά λαϊκό και ανθρώπινο.
Από τους ανθρώπους που υπηρέτησαν την Ελληνική τέχνη με κατάθεση μιας ολάκερης ζωής.

Απολαύστε στο βίντεο που ακολουθεί χαρακτηριστικές αλησμόνητες στιγμές και ατάκες του όπως τις ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια.

Και θυμηθούμε λίγο από τα δικά του λόγια σε μια προσωπική του συνέντευξη το 1983

«Η Ελλάδα ήταν πάντοτε πνευματική αποικία. Και δυστυχώς εξακολουθεί να είναι... Το θέατρο ήταν και είναι μια παγκόσμια θρησκεία που αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους της Γης. Κι εμείς τούτη τη θρησκεία την κάναμε "οίκον εμπορίου και οίκον απωλείας". Στον τόπο μας ποτέ η τέχνη δεν έγινε κτήμα του λαού. Αυτό δε συνέφερε την άρχουσα τάξη».

Φωτογραφίες από το αρχείο της FINOS FILMS