"Αστέρι μου Φεγγάρι μου" Μια Σκηνή μια Ιστορία... ("ΦΑΙΔΡΑ")

Το 1962 ο μεγάλος JULES DASSIN 

παίρνει το υπέροχο Σενάριο της ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗ (σε μια ελεύθερη απόδοση της μεγάλης τραγωδίας του Ευρυπίδη "Ιππόλυτος") και δημιουργεί την:

"ΦΑΙΔΡΑ"

Ο Θάνος, ένας διάσημος εφοπλιστής, παντρεύεται την κατά πολύ νεώτερή του Φαίδρα.

Όταν εκείνη γνωρίζεται με τον Αλέξη, τον γιο του από τον πρώτο του γάμο, μια ερωτική σχέση, γεμάτη πάθος, γεννιέται και εξελίσσεται ανάμεσα στους δύο.

Μια σχέση που όμως δεν έχει διέξοδο. 

Μια σχέση που βήμα το βήμα κορυφώνεται στον όλεθρο και στην καταστροφή. 

Το πρωταγωνιστικό αλλά και ερμηνευτικό τρίο της ταινίας το απαρτίζουν, με συγκλονιστικές ερμηνείες οι:

ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ στο ρόλο της ΦΑΙΔΡΑΣ

RAF VALLONE στο ρόλο του ΘΑΝΟΥ

ANTHONY PERKINS στο ρόλο του ΑΛΕΞΗ

Εδώ, θα παρακολουθήσουμε μαζί, καρέ-καρέ την συγκλονιστική και αλησμόνητη ερωτική σκηνή της ταινίας.

Μια σκηνή πραγματικά που γράφει τη δική της μεγάλη Κινηματογραφική Ιστορία.
Προσωπικά την θεωρώ μία από τις πλέον ερωτικές και εκφραστικές σκηνές στον Κινηματογράφο.
Αφηνόμαστε λοιπόν στην μαγική μουσική του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ σε στίχους του ΓΙΑΝΝΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ.
Η Μαεστρική σκηνοθετική μπαγκέτα του JULES DASSIN μας οδηγεί .

Πάμε λοιπόν:

Η Φαίδρα με τον Αλέξη.

Η Μητριά με τον θετό γιο.

Το Ερωτικό Πάθος εκτός ορίων. Άναρχο, ανεξέλεγκτο, ισοπεδωτικό. Δεν λογάει τα χρόνια, τη θέση, τα πρέπει.

Ο DASSIN εστιάζει με την κάμερά του σε ζουμ πάνω στα πρόσωπα των δύο εραστών.

"Αστέρι μου Φεγγάρι μου, της Άνοιξης κλωνάρι μου..."

Εναλλακτικά ο Σκηνοθέτης μας δίνει τα πρόσωπα των δύο εραστών ως το απόλυτο φόντο στην εικόνα.

Ο Anthony Perkins σε μια απίστευτη διαυγέστατη ματιά...

"...Κοντά σου θάρθω πάλι,

κοντά σου θάρθω μιαν αυγή

για να σου πάρω ένα φιλί

και να με πάρεις πάλι...."

Το φιλί....! Η Φαίδρα με τον Αλέξη, σμίγουν. Σε ένα φιλί που έρχεται λες από την φωτιά της κόλασης. Εξ ου και στο background της εικόνας ο Dassin εμφανίζει τη φωτιά στο τζάκι.

Ένα φιλί που λιώνει στη φωτιά. Στη φωτιά της ηδονής, του έρωτα αλλά και του "μιάσματος"

Και πάλι εδώ ο Dassin εξακολουθεί να αποσπά τα μάτια των ηρώων του με τρόπο απόλυτο.

"Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει

τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι...."

Αχ αυτά τα μάτια της Μελίνας....! με μια μοναδική απίστευτη εσωτερική δύναμη να αλλάζουν συναισθήματα με τις στιγμές.

Ένα κρυστάλλινο δάκρυ σαν διαμάντι κυλά στο μάγουλό της.

"Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες το τραγούδι,

θα μ' αγαπάς, θα ζω με τα πουλιά.

Θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι,

θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά..."

Η Αλλαγή των συναισθημάτων. Το δάκρυ που δίνει τη θέση του ίσως σε ένα από τα πιο εκπληκτικά χαμόγελα στον Κινηματογράφο. Τα πανέμορφα "γεμάτα" μάτια της Μελίνας γεμίζουν την Οθόνη με λάμψη, με ζωή. Καθάρια όσο ποτέ.

Εδώ η κάμερα του Dassin αφήνει τα πρόσωπα των δύο εραστών και αρχίζει να εστιάζει σε συμβολισμούς.

Το τζάκι που καίει με τη φωτιά να θεριεύει, όπως θεριεύει και το πάθος των δύο εραστών.

Εδώ η κάμερα αρχίζει να περιπλανιέται σε αντικείμενα του δωματίου.

Πραγματικά αντικείμενα υψηλής αισθητικής.

Όπως εδώ. Και όπως βλέπετε δεν είναι τυχαίο ότι τα αντικείμενα εκπέμπουν φως, όπως και η ερωτική σκηνή που ήδη εκτυλίσσεται στα μάτια μας...

Και εδώ, όπως θα το δούμε αργότερα στο Βίντεο, ο φακός κάνει ένα δυναμικό ζουμ στο παράθυρο του δωματίου. Καθόλου τυχαία καθώς έξω από αυτό εκτυλίσσεται μια δυνατή καταιγίδα την ίδια ακριβώς στιγμή που η φλόγα του τζακιού αντανακλά στα τζάμια. 

Μια υπέροχη συμβολική σκηνή που και αυτή ζωγραφίζει τη δύναμη του πάθους και των συναισθημάτων.

"Ο Ποταμός είναι ρηχός

κι ο ωκεανός είναι μικρός,

να πάρουν τον καημό μου...."

Εδώ πλέον οι εικόνες εστιάζουν στα σώματα των δύο εραστών. 

Τη στιγμή που γίνονται "ένα" σε μια επαφή πάθους.

Οι εικόνες των ασύμμετρων σωμάτων, που η κάμερα δεν τα αναδεικνύει ολόκληρα αλλά μέρη αυτών, και κύρια των πιο εκφραστικών, των χεριών...

Τα χέρια στην ερωτική πράξη χορεύουν στο δικό τους ρυθμό..

Ο Dassin το ξέρει και μας το δίνει με υπέροχο τρόπο.

Στις ερωτικές του εικόνες προσθέτει ένα γλυκύτατο υπέροχο θολό φόντο.

Σαν οι δύο εραστές να είναι τυλιγμένοι σε μια ομίχλη πάθους.

Μια υπέροχη λήψη εδώ με τη φωτιά πίσω να διαμορφώνει μια εξαίρετη ατμόσφαιρα.

Η Ερωτική πράξη κορυφώνεται. Το ένα πρόσωπο διαχέεται μέσα στο άλλο.

Το θολό της εικόνας σε παραπέμπει στον άναρχο κόσμο της ηδονής και του πάθους.

Το πλάνο ηθελημένα δεν είναι καθαρό...

Η Αισθητική σύλληψη δίνεται σκηνοθετικά από τον JULES DASSIN μέσα σε μια έκρηξη πραγματική εικόνων. Εικόνων που εναλάσσονται με μεγάλη ταχύτητα εναλλαγής καρέ.

Λουσμένα πρόσωπα στο φως, στη φωτιά, στο θολό της έντασης. Μια καταιγίδα που σαρώνει τα πάντα.

Μια φωτιά που κατακαίει τα πάντα στο διάβα της. Πρόσωπα, το εικονοστάσι (συμβολισμός). Μέσα φωτιά, έξω τα νερά της καταιγίδας σαν κύματα. Το παράθυρο σαν σύνορο ενός κόσμου.

....................

"Να διώξουνε τα μάτια σου,

να πνίξουνε τους όρκους σου

από το λογισμό μου...."

Οι δύο εραστές, η Φαίδρα και ο Αλέξης, είναι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Αποκαμωμένοι βιώνουν το πέρασμα του οργασμού.

Ο Σκηνοθέτης "καθαρίζει" το πλάνο. Διώχνει την ονειρική θολούρα, επαναφέρει τους δύο εραστές και εμάς μαζί στον "γήινο" ρεαλισμό και στην πραγματικότητα.

Ο Έρωτάς του σφραγίζει τα γενόμενα αλλά και τα μελλούμενα.

Και αυτά ειδικά τα τελευταία είναι που ανοίγουν τους Ασκούς του Αιόλου.

Η Κάθαρση θα έρθει. Αλλά θα είναι ισοπεδωτικά καταστροφική για όλους.

Το ερωτικό τρίγωνο θα καεί από την ίδια τη φωτιά του...

Εδώ, φίλες και φίλοι,
σας δίνω όλη την θρυλική ερωτική σκηνή της "ΦΑΙΔΡΑΣ", όπως αυτή χαράχτηκε ανεξίτηλα στα Κινηματογραφικά δρώμενα.