ΒΑΣΙΛΗ ΝΤΟΥΡΟΥ: "ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΣΒΗΝΕΙ" Σύγχρονος Ελληνικός Κινηματογράφος

Καλησπέρα Φίλες και Φίλοι...

πριν λίγες μέρες το μάτι και η ανάγνωσή μου έπεσε σε μια εξαίρετη ανάρτηση της Φίλης Μαργαρίτας στο Ιστολόγιό της εδώ:

http://elegantgypsy1.blogspot.gr/2014/02/blog-post_23.html

Ήταν μια αναφορά σε μια Ελληνική Κινηματογραφική ταινία, την οποία και είδα και πραγματικά όχι μονάχα με συγκίνησε, όχι μόνο γέμισε με ομορφιά χρωμάτων, εικόνων, ερμηνειών τη θέασή μου αλλά με γέμισε με ανθρωπιά.

Σε δεύτερη λοιπόν παρουσίαση, νιώθω την ανάγκη να σταθώ παραπάνω και εγώ στην δημιουργία αυτή γιατί πραγματικά το αξίζει

ΒΑΣΙΛΗ ΝΤΟΥΡΟΥ

"ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΣΒΗΝΕΙ"

Ο Σύγχρονος Ελληνικός Κινηματογράφος αγαπητές φίλες και φίλοι, πραγματικά τα τελευταία χρόνια ψηλώνει.....!

Πολλοί πλέον Κινηματογραφιστές έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν την παντελώς λαθεμένη αντίληψη "να φτιάξουμε ταινία για να ικανοποιήσουμε το δικό μας εκκεντρικό θέλω" και έχουν περάσει σε υψηλά επίπεδα δημιουργίας που είναι ΤΕΧΝΗ....!

Τέχνη Κινηματογραφική, τέχνη εικαστική, εκφραστική και πάνω απ όλα ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ....!

Στοχασμός πάνω σε μια σειρά ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο στην καθημερινότητά του και στο ανηφορικό διάβα της ζωής του.

Το καλό είναι ότι έχουν βρεθεί και γόνιμοι ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ που με την αναγκαία δική τους οικονομική συμβολή αποκτά "σάρκα και οστά" αυτή η δημιουργία.

Στα πλαίσια αυτά ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΤΟΥΡΟΣ

με εξοχη δουλειά σαν ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ στα:  "ΚΑΡΑΒΑΝ ΣΑΡΑΪ", "MADE IN GREECE" αλλά και τη Σκηνοθεσία του σε επεισοδια της "ΔΕΚΑΤΗΣ ΕΝΤΟΛΗΣ" στην τηλεόραση, παίρνει το εξαίρετο ΣΕΝΑΡΙΟ της ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΤΟΜΑΖΑΝΗ

γνωστής σαν ερμηνείας στο συγκλονιστικό "ΓΛΥΚΕΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ", στο "ΑΛΔΕΒΑΡΑΝ"

και δίνουν ένα ΜΙΚΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ αλλά θα τολμήσω να πω

ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ:  15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2000

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΣΕΝΑΡΙΟ:  ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΟΜΑΖΑΝΗ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΣ

ΜΟΝΤΑΖ:  ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΑΡΣΕΝΗ

ΠΑΡΑΓΩΓΗ:  ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ στο ρόλο του Φαροφύλακα ΝΙΚΟΛΑ ΣΟΥΡΣΟΥΜΗ

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΓΟΛΟΣΙΝΣΚΙ στο ρόλο του μικρού ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΥΡΙΣΙΩΤΗ

ΒΙΚΥ ΒΟΛΙΩΤΗ στο ρόλο της Δασκάλας ΜΑΡΙΑΣ

ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΝΑΖΛΙΔΟΥ στο ρόλο της Μητέρας ΕΛΕΝΗΣ ΜΥΡΙΣΙΩΤΗ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ στο ρόλο του ΦΩΝΤΑ

ΜΠΑΜΠΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ στο ρόλο του δασκάλου

ΔΗΜΗΤΡΑ ΖΕΖΑ

ΑΛΚΗΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ, ΤΑΚΗΣ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ Φιλική συμμετοχή

Ο ΧΩΡΟΣ

Ένα μαγικό Ελληνικό νησί..... η ΧΑΛΚΗ...μέσα στο απέραντο εκφραστικό γαλάζιο του ΑΙΓΑΙΟΥ...

Παραδομένη στην ύψιστη γαλήνη της φύσης, της μαγευτικής ομορφιάς της, στις απέραντες παλέττες της ζωγραφικής που πλάθει κάθε γωνιά και κάθε ξαπόσταγμα στα μέρη του νησιού..

Οι άνθρωποί του....! η ζωή τους....! τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους, τα όνειρα και τα βιώματά τους, το σχολειό, τα παιδιά,...

Και εκεί.....κάπου σφραγίδα και καταλύτης, ο ΦΑΡΟΣ.....!

Ένας κλασικός ΦΑΡΟΣ, όχι μονάχα για τα καράβια που διψάνε για το αδιάκοπο φως του αλλά και για τις ψυχούλες εκείνες που στον ηλιοψημμένο και θαλασσοδαρμένο Φαροφύλακά του, βρίσκουν το φως της καρδιάς τους, το δικό τους λιμάνι καταφυγής, τη δική τους γλώσσα κατανόησης και επικοινωνίας...

ΤΟ ΘΕΜΑ

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΥΡΙΣΙΩΤΗΣ είναι ένα γλυκύτατο νεαρό παιδί που ζεί στο Νησί του με τη Μητέρα του, η οποία δουλεύει σκληρά για να ζήσουν, με τον πατέρα τους να τους έχει εγκαταλείψει προ πολλού. Το τραύμα αυτής της φυγής έχει αλλοιώσει την κρίση της Μητέρας, η οποία παρά το ότι προσπαθεί να ξαναστήσει τη ζωή της με τον Φώντα, δείχνει να έχει μεγάλο θέμα στην κατανόηση του παράξενου και μοναχικού γιού της που ζει με το Βιολί του, και τη λατρεία του για τη Μουσική.

Ο Νεαρός ΧΡΗΣΤΟΣ αδιαφορεί για το σχολείο όχι γιατί δεν θέλει αλλά γιατί δεν μπορεί.... Η Όρασή του βαθμιαία χάνεται από σοβαρή ασθένεια και το καταφύγιό του είναι το Βιολί και ο κόσμος του. Λατρεύει τη Μουσική, παίζει εκπληκτικό βιολί, είναι για κείνον η ζωή του.

Μοναδικός του δικός του άνθρωπος σε αυτό το ταίριασμα είναι ο Φαροφύλακας ο Νικόλας Σουσούμης, καταλύτης για τα πάντα στη ζωή του...εκείνος του μαθαίνει βιολί, μαζί παίζουν, μιλάνε, συζητούν.

Την αλλαγή στο σκηνικό θα φέρει ο ερχομός στο σχολείο η νεαρή δασκάλα, η ΜΑΡΙΑ, που θα σταθεί δίπλα στο παιδί, αναλαμβάνοντας πλέον με όλη της την καρδιά ένα μεγάλο, δύσκολο, επίμονο αγώνα να δώσει στον ΧΡΗΣΤΟ αλλά και στους δικούς του, το ΦΩΣ της καρδιάς και της σκέψης σε αντιδιαστολή με το φυσικό ΦΩΣ που ολοένα και ...σβήνει..

Ο Σκηνοθέτης της ταινίας αναφέρει χαρακτηριστικά:

Ο λόγος που με συγκίνησε αυτή η ιστορία ήταν η συνειδητοποίηση ότι η φύση προστατεύει τα πλάσματά της, ακόμα κι αυτά που θεωρούμε αδικημένα. Ο Χρήστος χάνει την όρασή του, αλλά κερδίζει μια ιδιαίτερη ακουστική ευαισθησία που τον καθιστά ικανό να μετέχει στο μυστήριο της ζωής και τους εσωτερικούς ρυθμούς της φύσης και που μεταφράζεται σε εξαίσια δημιουργική μουσική έμπνευση - η μοναδική, ίσως, γέφυρα επικοινωνίας του με τον κόσμο.

Η πολυεπίπεδη σχέση του παιδιού με τον γερο-φαροφύλακα (μουσικός προς μουσικό, "πατέρας" με "γιο", δάσκαλος και μαθητής, κλπ.) δημιουργεί μεταξύ τους μια "συνενοχή στο όνειρο" που εξοργίζει την ρεαλίστρια μητέρα του Χρήστου, η οποία λόγω της δύσκολης καθημερινής πραγματικότητας αδυνατεί να αφουγκραστεί τις ανησυχίες του γιου της.

Η καταλυτική παρουσία της νεοδιόριστης δασκάλας Μαρίας που αγκαλιάζει με το ενδιαφέρον της την ιδιόρρυθμη περίπτωση του μικρού βιολιστή, γεφυρώνει το όνειρο με την πραγματικότητα, ανοίγοντάς του ορίζοντες, όπου το παιδί θα μπορέσει να ξετυλίξει και να αναδείξει το ιδιαίτερό του χάρισμα.

Στην ιστορία, λοιπόν, η έννοια της έλλειψης και του υποκατάστατου, του κενού και της συμπλήρωσής του που εμφανίζονται επανειλημμένα, τη μεγαλύτερη σημασία αποκτά η κατανόηση ότι τους κανόνες του παιχνιδιού τους φτιάχνουμε τελικά εμείς οι άνθρωποι, που αν και όντα πεπερασμένα μπορούμε τουλάχιστον να διαλέξουμε την ποιότητα των ορίων μας. Το φως που σβήνει, λοιπόν, δεν είναι ένα τέλος, αλλά μια καινούργια αρχή σε έναν καινούργιο κόσμο.

Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΦΟΡΜΑ

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΤΟΥΡΟΣ κάνει μια σκηνοθεσία θα την χαρακτήριζε κανείς απλή, κλασική, με μοντάζ αργών τόνων, με έμφαση σε κάποια πολύ κοντινά πλάνα κύρια του μικρού που χαρακτηρίζουν και την έκφραση της ψυχής του.

Πολλές φορές οι γωνιές λήψεις του είναι πραγματικά απρόβλεπτες και πολύ ευρηματικές. Ο ΝΤΟΥΡΟΣ "παίζει" πάρα πολύ όμορφα και αρμονικά με το υπέροχο φυσικό περιβάλλον και δένει με μοναδικό τρόπο τους ανθρώπινους χαρακτήρες με το Νησί.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΣ είναι στιγμές που "οργιάζει" με τη φύση και η φωτογραφία του αποκτά χαρακτηριστικά μιας μαγικής σειρά ζωγραφικής. Τα κάδρα του είναι μοναδικά, το χρώμα και το φως συγκλονιστικό ειδικά το φως του Φάρου.

Η Στιγμή που το πρόσωπο του ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗ φωτίζεται στο φάρο στη στιγμή του αποχαιρετισμού στον μικρό με τη δασκάλα στο καράβι είναι συγκλονιστική.

Προσωπικά πιστεύω ότι η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ του ΓΙΑΝΝΗ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΥ είναι άξια να ανέβει πολύ ψηλά επίπεδα βράβευσης και αναγνώρισης σε αυτό το φιλμ.

ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ των ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Για τον ΑΛΕΚΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗ δεν χρειάζεται κανείς να προσθέσει ίχνος λέξης για τον μεγάλο αυτό ΙΕΡΟΦΑΝΤΗ της ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑΣ στον τόπο μας.

Είναι συγκλονιστικός, ανθρώπινος, διατηρεί, παρά τα χρόνια του, ένα μοναδικό εκφραστικό βλέμμα στα πανέμορφα μάτια του, ένα άγγιγμα λες ψυχής στην ταινία που σου μεταδίδει τη γαλήνη του, την ηρεμία και τον ανθρώπινο στοχασμό του.

Πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΣ.....! Απλός και μεγάλος όσο ακριβώς επιβάλλει η προσωπικότητα που κουβαλάει.

ο Νεαρός ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΓΟΛΟΣΙΝΣΚΙ είναι εκπληκτικός.....!

Για όσους δεν γνωρίζουν, ανάμεσά τους ήμουνα και εγώ φυσικά, ο μικρός Βλαδίμηρος Γολοσίνσκι πριν επιλεχθεί να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, ήταν πλανόδιος μουσικός και έπαιζε βιολί με τη μητέρα του σε ταβέρνες - ένα πολύ σκληρό νυχτοκάματο για ένα ανήλικο παιδί και μια μόνη στη ζωή γυναίκα - για να μπορέσει να επιβιώσει.

Αυτό συνυπογράφει τα ΠΑΝΤΑ σε μια ΕΡΜΗΝΕΙΑ θα έλεγε κανείς ΖΩΗΣ.....!!!

Μην απορεί κανείς για την αλήθεια που βγάζει ο νεαρός στην ταινία....! είναι κάτι που "ξέρει"....! είναι το βίωμα του λεύτερου μουσικού που το έχει ζήσει....! είναι ο αγώνας μιας ζωής που την έχει δώσει με σκληρότητα...

Αφοπλιστικά συγκλονιστικός.....! και μακάρι να μπορούσε να δώσει και μια σειρά πράγματα στη συνέχεια.

Η ΒΙΚΥ ΒΟΛΙΩΤΗ στο ρόλο της δασκάλας είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ....!

ένα όμορφο πρόσωπο, καθάριο, με ζωγραφισμένο ένα αληθινό και λεύτερο χαμόγελο, ερμηνεύει όμορφα, χωρίς εξάρσεις με αρμονία και ωριμότητα την νεαρή δασκάλα που θα πάρει το μικρό ΧΡΗΣΤΟ από το χέρι για να τον οδηγήσει σε έναν καινούργιο δρόμο μακριά από τα συρματοπλέγματα που το κρατούσαν μέχρι τώρα δεμένο σπάζοντας φόβους και αναστολές.

η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΑΖΛΙΔΟΥ

στο ρόλο της Μητέρας, μεστή, όπως ακριβώς της πρέπει ένας τέτοιος ρόλος, δίνει άψογα τις αναστολές της, τις ενοχές της, τις έντονες προκαταλήψεις και τις νευρώσεις της που εμποδίζουν να δει καθαρά το κόσμο κάτω από το βλέμμα του νεαρού παιδιού της.

Δεν είναι δα "πρωτάρα" η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΑΖΛΙΔΟΥ σε ρόλους υψηλών απαιτήσεων, την έχουμε δει και στο τηλεοπτικό αριστούργημα "Η  ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ" στο ρόλο της ψυχοκόρης του Αλεξανδράκη.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ στο ρόλο του ΦΩΝΤΑ, του νέου συντρόφου της Ελένης, πάρα πολύ καλός.

Όπως ακριβώς τον ξέρουμε, απλό, ανθρώπινο, καθημερινό.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ της ΤΑΙΝΙΑΣ

ότι και να πει κανείς για τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, τον τεράστιο αυτό ΜΟΥΣΟΥΡΓΟ μας, θα είναι λίγο.

Σε όποια στιγμή και αν τον έχουμε συναντήσει, στην "ΡΕΒΑΝΣ", στον "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΑΓΓΕΛΟ", στο ¨ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ", στον "ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ", τώρα εδώ, σε μια ακόμα μουσική δημιουργία συγκλονιστική.

Ο ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ φτιάχνει μια μουσική με σημείο αναφοράς το ΒΙΟΛΙ. Δεμένο με την νησιώτικη παράδοση και την Βυζαντινή μελωδία.

Δίπλα του όπως και στο "ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ" η ΦΩΤΕΙΝΗ ΔΑΡΡΑ, μια εκπληκτική καλλιτέχνιδα με τη φωνή της, ερμηνεύει το τραγούδι των τίτλων στην ταινία, κορυφώνοντας μια μουσική δημιουργία αντάξια της Μουσικής σύνθεσης.

ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ

Η Ταινία του ΒΑΣΙΛΗ ΝΤΟΥΡΟΥ δεν άφησε ασυγκίνητα πολλά και σημαντικά Κινηματογραφικά φεστιβάλ και ήταν λογικό.

Προσωπικά πιστεύω ότι άξιζε ακόμα μεγαλύτερης προβολής και προώθησης στους χώρους αυτούς.

Για να δούμε τις διακρίσεις της:

• Διεθνές Παιδικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου, Σικάγο, 2000, προβολή
• Βραβείο Καλύτερων Σκηνικών, Φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Σινεμά, Lecce, 2001
• Βραβείο Καλύτερων Σκηνικών, Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Golden Knight, 2001
• Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 2000, διαγωνιστικό τμήμα
• Chicago International Children's Film Festival, ΗΠΑ, 2000
• Συμμετοχή στο Φεστιβάλ BRETIGNY, 2002
• Συμμετοχή στο 2ο Πανόραμα Σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου στο Παρίσι, 2002
• Greek Film Festival (Antipodes), Αυστραλία, 2006, προβολή
• Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου, Βανκούβερ, 2007, προβολή
• Εβδομάδα Κινηματογράφου, Στρασβούργο, 2008, προβολή
• Cine Odyssee, Στρασβούργο, 2008, προβολή
• Week of Greek Cinema, 2008, Βουλγαρία, προβολή

Τελικά φίλες και φίλοι......

ο Σύγχρονος Ελληνικός Κινηματογράφος, αξίζει της προσοχής μας....! της αγάπης μας....! έχει να δώσει πάρα πολλά πράγματα, έχει ήδη προσφέρει αρκετά σημαντικά και μεγάλα και γενικά, αν είχε τη στήριξη που δικαιούται, τώρα θα μιλάγαμε για πολλά και άκρως σημαντικά πράγματα σε διεθνές επίπεδο.

ΠΗΓΕΣ (Αναφορές και Φωτογραφικό υλικό)

• Ιστολόγιο "Περασμένα ναι, Ξεχασμένα όχι" της Μαργαρίτας,  http://elegantgypsy1.blogspot.gr/ 
• CINEMA NEWS.GR
• ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εδώ μπορείτε να δείτε όλη την ταινία: