ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ: "Ζ" Επίκαιρη όσο ποτέ.....

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ γράφει ένα Βιβλίο πάνω σε ένα Γεγονός που σημαδεύει τη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία

Ο Ισπανός  JORGE SEMPRUN στήνει ένα εκπληκτικό Σενάριο, και

ο μεγάλος Έλληνας Σκηνοθέτης που τιμάει το Λαό μας και τη πατρίδας μας, δυστυχώς δουλεύοντας στο εξωτερικό, ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ σκηνοθετεί, μια ταινία που ζωγραφίζει με μοναδικό τρόπο και με ύφος καθαρού Ντοκυμανταίρ μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ που συντάραξε το Λαό και τη πατρίδα μας.

Φίλες και Φίλοι, σήμερα στην ταινία της Εβδομάδας θα μιλήσουμε για την Ταινία:

"Ζ"

ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΑ

Δεν έκανα καθόλου μα καθόλου τυχαία αυτή την επιλογή της ΘΡΥΛΙΚΗΣ αυτής ταινίας....

Το πόσο το κοινωνικό και πολιτικό περίγραμμα της πατρίδας μας, σήμερα εν έτει 2013, έχει απόλυτα ίδιες αναφορές με το 1963, τι παράξενο, Μισό αιώνα πίσω, 50 ολάκερα χρόνια, σαν να μην πέρασε μια μέρα, ο τόπος μας βιώνει τον απόηχο μιας ακόμα ΣΤΥΓΝΗΣ και ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ.

Βέβαια ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ δεν έχει το "ειδικό βάρος" του ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ αλλά δεν παύει η ενέργεια και το γεγονός να σηματοδοτεί μια ανάλογη γκρίζα Ελλάδα, του ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ, της ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ των ΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ, γενικά της ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗΣ.

Πάμε λοιπόν να σταθούμε σε μια ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ που πραγματικά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ Καλλιτεχνική αλλά και Πολιτική σκηνή, προκαλώντας τεράστια αναταραχή σε κύκλους σκοτεινούς και δίνοντας φως σε ολάκερη την οικουμένη πάνω στο Ελληνικό αλλά και όχι μόνο Πολιτικό ζήτημα.

Είναι η 26η Φλεβάρη του 1969, 6 χρόνια μετά τη στυγερή ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ από το ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, όταν κάνει ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ το "Ζ"

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ "Επιστρατεύει" μια Ομάδα συντελεστών ΜΕΓΑΛΩΝ έως ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ της Κινηματογραφικής σκηνής για να δημιουργήσει την Ταινία αυτή.

Διαβάζουμε λοιπόν:

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, μια μουσική που γίνεται σύμβολο, γίνεται "σημαία", γίνεται πηγή έμπνευσης όχι μονάχα για τον Ελληνικό Λαό αλλά και για το Παγκόσμιο ΛαΪκό Κίνημα

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ:  RAOUL COUTARD

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ:

Η Βασική διανομή των ρόλων είναι:

YVES MONTAND στο ρόλο του ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ

ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΠΑ στο ρόλο της ΕΛΕΝΗΣ

JEAN LOUIS TRINTINGNANT στο ρόλο του ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ 

JACQUES PERRIN στο ρόλο του ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ

CHARLES DENNER στο ρόλο του MANUEL

FRANCOIS PERRIER στο ρόλο του ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ

PIERRE DUX στο ρόλο του ΓΕΝΙΚΟΥ

Το να μιλήσει κανείς για τις ερμηνείες στο έργο είναι πραγματικά περιττό αλλά δεν μπορούμε και να τις προσπεράσουμε.

Οι ΒΑΣΙΚΟΙ ΡΟΛΟΙ ερμηνεύονται με τους ηθοποιούς να δίνουν ολάκερο το είναι τους στην ταινία ζώντας κάθε στιγμή λες και ξαναγράφουν την Ιστορία πραγματικά.

Ο YVES MONTAND είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ στον κεντρικό ρόλο του Ζ δείχοντας απλά την τεράστια κλάση του σαν παγκόσμιος ηθοποιός. Τι θα περίμενε άλλωστε κανείς από την κλάση ενός Ηθοποιού αγωνιστή.

Η ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΠΑ είναι απλά ΑΥΤΗ που ΠΡΕΠΕΙ, εκεί που ΠΡΕΠΕΙ, με την ΕΚΦΡΑΣΗ τη μοναδική που διαθέτει, το τεράστιο συναισθηματικό βάρος και βάθος που πάντα συνοδεύει τις ερμηνείες της στη σκηνή. Η Μικρή της σε διάρκεια εμφάνιση σαν τη σύζυγο του Λαμπράκη, ο πόνος στα μάτια της είναι η εικόνα ενός ολάκερου ΛΑΟΥ που θρηνεί και πονάει.

Ο JEAN LOUIS TRINTIGNANT, το αναδυόμενο αυτό αστέρι του ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ "τσακίζει" κόκκαλα στο ρόλο του αδέκαστου Εισαγγελέα που, παρά την κόλαση πιέσεων που συναντά μπροστά του, αποφασίζει να φτάσει στην αλήθεια αδιαφορώντας για τα πάντα που θα συναντήσει απέναντί του.

ΤΟ ΘΕΜΑ

Το θέμα που πραγματεύεται η ταινία είναι γνωστό και αποτελεί Κινηματογραφική προσέγγιση σε μορφή Ιστορικής ταινίας Ντοκυμανταίρ της Πολιτικής δολοφονίας του Βουλευτή της ΕΔΑ,ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ, το 1963 στη Θεσσαλονίκη.

Ο Κώστας Γαβράς, βασισμένος στο πολύκροτο βιβλίο του ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ παρουσιάζει ανάγλυφα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής, και συγκεκριμένα στη πόλη της ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, λίγο πριν την επίσκεψη του Βουλευτή της Αριστεράς.

Το ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ, λειτουργώντας με ΠΛΗΡΗ ΑΝΟΧΗ, ΚΑΛΥΨΗ και ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ των επίσημων κρατικών υπηρεσιών, έχει προ πολλού στοχεύσει το ΛΑΜΠΡΑΚΗ για τη δράση και απήχησή του.

Το σκηνικό είναι κλασικό. Οι ΚΡΑΤΙΚΟΙ πράκτορες έχουν σχεδιάσει τη δολοφονία, οι ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ, έχουν μετατραπεί σε "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ" και όλα είναι έτοιμα για το τελικό χτύπημα.

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ δολοφονείται αλλά εκεί το ΠΡΑΚΡΑΤΟΣ "σκοντάφτει" στο ΑΣΤΑΘΜΗΤΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ που ακούει στο Όνομα του ΑΝΑΚΡΙΤΗ που αναλαμβένει την υπόθεση, και ο οποίος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΕΘΙΜΜΕΝΟΣ να ΚΡΥΨΕΙ και να ΣΥΓΚΑΛΥΨΕΙ μια ΩΜΗ ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.

Το BACKGROUND του έργου

Ο Γαβράς, σκηνοθέτης ταυτισμένος με το πολιτικό θρίλερ, με την καταλυτική συνδρομή του Jorge Sembrun στο σενάριο, μεταφέρει στην οθόνη το βιβλίο του Β. Βασιλικού που πραγματεύεται τα γεγονότα της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη. Παράλληλα ρίχνει φως στιςπολιτικές ίντριγκες που οδήγησαν σ' αυτήν, στον αγώνα του εισαγγελέα κ. Χ. Σαρτζετάκη για την απόδοση δικαιοσύνης και κυρίως στα ταραγμένα επακόλουθα της δολοφονίας που οδήγησαν την χώρα κατευθείαν στην χούντα των συνταγματαρχών. 

Η ταινία γυρίζεται μέσα στην Χούντα και με μία συναισθητική φόρτιση από πλευράς των συντελεστών, κυρίως του Έλληνα στην καταγωγή Γαβρά, η οποία, όχι μόνο σε τίποτε δεν πλήττει την σκηνοθετική ορθότητα, αντιθέτως την ενισχύει με μία υποβόσκουσα δύναμη που με ευκολία περνάει και στον θεατή. Η ταινία, όπως αντιλαμβάνεστε, ήταν αδύνατο να γυριστεί σε ελληνικό έδαφος, το αξιοσημείωτο όμως είναι, ότι και η Ιταλία και η Ισπανία που ήταν οι επόμενες επιλογές του σκηνοθέτη λόγω του μεσογειακού περιβάλλοντος, υπήρξαν καθ' όλααρνητικές στο να προσφέρουν άσυλο σε ένα σκηνοθέτη που ετοιμάζονταν να γυρίσει μία ταινία καταπέλτη για πολιτικές πρακτικές, καθόλου άγνωστες και στις εν λόγω χώρες. 

Έτσι, χάρη στην πρωτοβουλία και τις επαφές του παραγωγού Jacques Perrin (που κρατάει και τον χαρακτηριστικό ρόλο του φωτορεπόρτερ στην ταινία), η ταινία γυρίστηκε στην Αλγερία. Η πόλη που λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα δεν κατονομάζεται ποτέ, απλώς είναι σαφές στον θεατή ότι πρόκειται για ένα μεσογειακό τόπο. 

Το φιλμ είναι ένα εκπληκτικό πολιτικό θρίλερ δομημένο σύμφωνα με τις χιτσκοκικές επιταγές.Εξωτερικά μοιάζει με ντοκιμαντέρ (το απέριττο και ρεαλιστικό σκηνικό περιβάλλον, η έλλειψη μουσικής επένδυσης που συνήθως υπογραμμίζει τις πιο συγκλονιστικές σκηνές ενός φιλμ, η flat υποκριτική προσέγγιση των ρόλων) ωστόσο καθώς εξελίσσεται, διανθίζεται με δραματουργικά στοιχεία που κυρίως υπηρετούν την πρόθεση του δημιουργού να προκαλέσει το θυμικό του θεατή και την ταύτισή του με αυτούς που διψούσαν για δικαιοσύνη, δημοκρατία και ειρήνη και τιμωρήθηκαν σκληρά για αυτό. Ένα απλό ντοκιμαντέρ για την δολοφονία Λαμπράκη απλώς θα δίδασκε ιστορία. 

(Άλκηστις Χαρσούλη:  cine.gr)

Η ΑΠΟΔΟΧΗ της ΤΑΙΝΙΑΣ στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ

Η Αποδοχή της ταινίας και η αναγνωρισιμότητά της στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ήταν άμεση και ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

Το ΚΟΙΝΟ κατέκλυσε με ενθουσιασμό και πάθος τις κινηματογραφικές αίθουσες κατά τη διάρκεια της προβολής της, φυσικά στο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, αναδεικνύοντας σθεναρά το ζήτημα της δημοκρατίας και της ανθρώπινης ζωής στην Ελλάδα.

Το Ζ έγινε ένα ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΩΝΑ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ

Πέρα από την τεράστια πολιτική της αξία σαν ταινία ντοκουμέντο, καλλιτεχνικά το Ζ ανοίγει το δρόμο στο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΡΙΛΛΕΡ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΑΙΡ που ξεκινάει να καθιερώνεται και να θριαμβεύει εκείνη την εποχή με κύριο εκφραστή τον μεγάλο ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΑ

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ

Η ΑΠΟΔΟΧΗ του "Ζ" στα ΔΙΕΘΝΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΦΟΡΟΥΜ και ΦΕΣΤΙΒΑΛΣ υπήρξε ανάλογη με την μεγαλειώδη υποδοχή που τις επιφύλαξε το Κοινό.

Η ΤΑΙΝΙΑ σαρώνει στις συμμετοχές της έχοντας:

10 ΔΙΕΘΝΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ και ακόμα 10 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν:

• 1970 OSCAR ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ FILM EDITING (FRANCOIS BONNOT)
• 1970 OSCAR ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ (ΑΛΓΕΡΙΑ)
• 1970 BAFTA ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ (ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ)
• 1969 ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ (ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ)
• 1969 ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ (JEAN LOUIS TRINTIGNANT)
• 1970 ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ EDGAR ALAN POE
• 1970 ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ ΗΠΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ (ΑΛΓΕΡΙΑ)

Η ΤΑΙΝΙΑ "Ζ" έχει πλέον μπει μόνιμα και ανεξίτηλα στο ΠΑΝΘΕΟ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ του ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ "ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ".

Ένα τεράστιο δημιούργημα ενός ΕΛΛΗΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ που δεν αξιώθηκε να βιώσει τη δημιουργία του έργου τούτου στη Γη που γεννήθηκε και τίμησε.

Ένα έργο που τα ΣΗΜΕΡΙΝΙΑ του ΜΗΝΥΜΑΤΑ καθίστανται ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ για τον τρόπο που το ΙΔΙΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ του 1963

με τις ΙΔΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ και την παρόμοια ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, δεν διστάζει να στοχοποιήσει και να ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕΙ "ενοχλητικούς" για το status του ανθρώπους που αγωνίζονται και δεν προσκυνάναι.

Στα πλαίσια αυτά λοιπόν η ταινία καθίσταται πλέον ΚΛΑΣΙΚΗ και ΙΣΤΟΡΙΚΗ για το πέρασμα του χρόνου μέσα στη σκέψη και τις καρδιές μας.