ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΙ ΘΡΥΛΟΙ του 20ου ΑΙΩΝΑ: VIVIEN LEIGH

Φίλες και Φίλοι

σήμερα θα σταθούμε σε ένα μεγάλο αστέρι του Κινηματογράφου, που η λάμψη και το αντιφέγγισμά του δεν έσβησε ποτέ έστω αν έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τη Φυγή της από τη ζωή.

Μια μορφή εμβληματική στο χώρο της Έβδομης Τέχνης που σημάδεψε τα κλασικά χρόνια του Κινηματογραφικού 20ου αιώνα.

Είναι μερικές φορές που στέκεσαι σε ένα πρόσωπο και λες: η Φύση έδωσε απλόχερα την παλέττα με την ομορφιά της για να σμιλευθεί ένα εκφραστικό πρόσωπο και δύο απέριττα και πανέμορφα μάτια.

Κυρίες και Κύριοι, σήμερα είναι ξανά "κοντά" μας η:

VIVIEN MARY HARTLEY, ή το γνωστότερο ανα το κόσμο όνομά της, η Μεγάλη



VIVIEN LEIGH




Αυτά τα εκπληκτικά μάτια μάγευαν για πολλά χρόνια εκατομμύρια θεατές σε Κινηματογραφικές αίθουσες αλλά και άπειρους άλλους δεκαετίες μετά μέσα από διαφορετικά οπτικά μέσα.

Δύο OSCAR Α' ΓΥΝΑΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ:  1939  "ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ"  VICTOR FLEMING στο ρόλο της SCARLET O' HARA και το 1951 στο θρυλικό "ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ" του ΗΛΙΑ ΚΑΖΑΝ στο ρόλο της BLANCHE DUBOIS.

Επτά (7) ακόμα ΔΙΕΘΝΗ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 1951, WALK OF FAME 1959, 1960, SAN JORDI AWARDS 1957) και μία ακόμα υποψηφιότητα.

Είναι το χρυσό παλμαρέ της μεγάλης αυτής Ηθοποιού, η οποία θεωρείται στην Κινηματογραφική τέχνη σαν κατ' εξοχήν ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ.



Επι σειρά ετών δίπλα στον μεγάλο θρύλο του Κινηματογράφου SIR LAURENCE OLIVIER, δεύτερος συζυγός της, ο οποίος την σκηνοθετούσε για περίπου 20 ολάκερα χρόνια.

Στο Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου έχει την 14η θέση ανάμεσα στις 25 μεγαλύτερες Ηθοποιούς του Παγκόσμιου κινηματογράφου.

30 ολάκερα χρόνια μετράει η προσφορά της στην Κινηματογραφική αλλά παράλληλα και θεατρική Τέχνη.

Στα χρόνια αυτά, ανάμεσα στα άλλα, υποδύθηκε σημαντικούς ρόλους σε θεατρικές δημιουργές των:

ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ ΣΩ, ΝΟΕΛ ΚΑΟΥΑΡΝΤ, ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ



ΓΕΝΙΚΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Γεννήθηκε στις 5 ΝΟΕΜΒΡΗ 1913 στο DARJEELING στις ΙΝΔΙΕΣ στη Δυτική Βεγγάλη και Πέθανε στις 7 ΙΟΥΛΗ 1967, σε Ηλικία μόλις 54 ετών στο Λονδίνο.

Αγγλίδα στην Εθνικότητα

Έκανε δύο γάμους: με τον ΧΕΡΜΠΕΡΤ ΧΟΛΜΑΝ (1932-1940) με τον οποίο είχαν 1 παιδί, την ΣΟΥΖΑΝ ΦΑΡΙΝΓΚΤΟΝ  και τον LAURENCE OLIVIER (1940-1960), στην συνέχεια συζούσε μέχρι το θάνατό της με τον ΤΖΩΝ ΜΕΡΙΒΕΪΛ

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ της στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ κράτησε από το 1933 έως το 1967



ΤΑ ΝΕΑΝΙΚΑ της ΧΡΟΝΙΑ

Στη Δυτική Βεγγάλη της Ινδίας, η VIVIEN έζησε μέχρι τα 6 της χρόνια. Ο Πατέρας της ήταν ο Στρατιωτικός ΕΡΝΕΣΤ ΧΑΡΤΛΕΫ και η Μητέρα της η ΓΚΕΡΤΡΟΥΝΤ ΡΟΜΠΙΝΣΟΝ ΓΙΑΚΤΖΙ.

Από τη μητέρα της πήρε μεγάλη σπουδή και επιρροή στην Λογοτεχνία και κύρια σε κλασικές επιρροές όπως: ΑΝΤΕΡΣΕΝ, ΚΙΠΛΙΝΓΚ, ΛΟΥΙΣ ΚΑΡΟΛ και ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ. Όταν επέστρεψαν στην Αγγλία την έστειλαν σε ένα συντηρητικό σχολείο με διοίκηση από Καλόγριες. Ο Πατέρας της, λόγω του επαγγέλματός του, εκινείτο συνεχώς και έτσι και η νεαρή VIVIEN γνώρισε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες. Το 1931 επέστρεψαν οριστικά στην Αγγλία και τότε η VIVIEN σε ηλικία 18 ετών ανακοίνωσε στους δικούς της την πρόθεσή της να γίνει ΗΘΟΠΟΙΟΣ.

Ο Πατέρας της, την έγραψε στη ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ του ΛΟΝΔΙΝΟΥ.

Την ίδια χρονιά παντρεύεται τον κατά 13 χρόνια μεγαλύτερό της ΧΕΡΜΠΕΡΤ ΛΙ ΧΟΛΜΑΝ, ο οποιός την οδήγησε να διακόψει και τις καλλιτεχνικές της σπουδές. Με τον ΧΟΛΜΑΝ έκαναν και το μοναδικό της παιδί τη ΣΟΥΖΑΝ, το 1933.



ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ της ΚΑΡΙΕΡΑΣ της

Η VIVIEN LEIGH δεν ήταν ικανοποιημένη από την απαγόρευση του συζύγου της και πάντα έψαχνε το πρώτο της καλλιτεχνικό σκίρτημα. Το βρήκε σε έναν μικρό ρόλο στην ταινία "THINGS ARE LOOKING UP". Τότε ήταν που προσέλαβε και έναν manager, τον ΤΖΟΝ ΓΚΛΙΝΤΟΝ, ο οποίος και της πρότεινε να αλλάξει το επώνυμό της πράγμα που έκανε μετά από σειρά σκέψεων και προτάσεων.

Το 1935 στην θεατρική παράσταση "MASC OF VIRTUE" κερδίζει τις εντυπώσεις και γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Εκείνο που ξεχώρισε ήταν η ΤΑΧΥΤΗΤΑ στην ΑΛΛΑΓΗ ΕΚΦΡΑΣΗΣ στο ΠΡΟΣΩΠΟ της κάτι που στο μέλλον θα ήταν το μεγάλο της σημείο ανάδειξης.

Ο ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΚΟΡΝΤΑ, την κάλεσε να υπογράψει συμβόλαιο με την ανεξάρτητη εταιρεία του. Οι θεατρικές παραστάσεις συνεχίστηκαν σε μεγαλύτερο χώρο αλλά χωρίς επιτυχία με αποτέλεσμα οι παραστάσεις να διακοπούν. Μάλιστα για εκείνη την εμπειρία, το 1960 έλεγε η ίδια: 

    "Μερικοί κριτικοί είχαν την ανοησία να πουν ότι ήμουν μεγάλη ηθοποιός. Τότε σκέφτηκα ότι ήταν το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσαν να μου κάνουν, καθώς έριξαν πάνω μου τέτοιο βάρος και τέτοια ευθύνη, που δεν ήμουν σε θέση να αντέξω. Μου χρειάστηκε καιρός για να μάθω να μην εντυπωσιάζομαι από εκείνες τις πρώτες εντυπώσεις των κριτικών. Το βρίσκω τόσο ηλίθιο. Θυμάμαι ακόμα πολύ καλά εκείνον τον κριτικό που το έκανε και δεν τον έχω συγχωρήσει"

Το 1937 είναι μια χρονιά ΣΤΑΘΜΟΣ στη ζωή της, καθώς γνωρίζεται με τον μεγάλο LAURENCE OLIVIER, ο οποίος σκηνοθετεί την παράσταση "ΑΜΛΕΤ" του ΣΑΙΞΠΗΡ, όπου η ίδια, παρά την απειρία της, παίρνει το ρόλο της ΟΦΗΛΙΑΣ. Είναι η αρχή της μεγάλης γνωριμίας της με τον OLIVIER η οποία θα καταλήξει και σε συμβίωση καθώς δεν έπαιρναν διαζύγιο. Εκεί ο OLIVIER μάλιστα έγινε μάρτυρας ενός επεισοδίου με την ψυχολογική ισορροπία της VIVIEN το οποίο ήταν ένδειξη για την εξέλιξή του αργότερα.

Tην επόμενη χρονιά εμφανίζεται στην ταινία "A YANK AT OXFORD"  (ΕΡΩΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ) μαζί με τους: ROBERT TAYLOR, LIONEL BARRYMORE, MAUREEN O' SULLIVAN, συμμετοχή με μεγάλη σχετική επιτυχία.

Στη συνέχεια έρχεται η ταινία του TIM WHELAN   "ST. MARTIN'S LANE" μαζί με τον CHARLES LAUGHTON.

"GONE WITH THE WIND"   ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ της ΚΑΡΙΕΡΑΣ της με το

"ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ"

Το 1939 είναι η ΧΡΥΣΗ ΧΡΟΝΙΑ για την VIVIEN LEIGH σε μια σημαντική και μεγάλη στιγμή για τον κλασικό Κινηματογράφο.

Είναι η στιγμή της επιλογής και γυρίσματος της παραγωγής του DAVID O. SELZNICK με ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ του VICTOR FLEMING  "ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ".

Η VIVIEN LEIGH κερδίζει το ρόλο μετά από διαδικασία μηνών στις επιλογές. 

Μετά από εξαιρετικά δύσκολα γυρίσματα, φτάνει στο τέλος μαζί με τους άλλους συντελεστές και το αποτέλεσμα είναι εκκωφαντικό για τον Κινηματογράφο. Η Ερμηνεία της είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ, απελευθερώνει όλο το ταλέντο της, δίνει ολάκερο τον εαυτό της σε βαθμό παροξυσμού που εκδηλώθηκε στα γυρίσματα και τελικά αποθεώνεται.

Το "Όσα παίρνει ο άνεμος" έκανε παγκόσμια επιτυχία και έλαβε δεκατρείς υποψηφιότητες για Όσκαρ. Η LEIGH ήταν υποψήφια για όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, έχοντας ως αντιπάλους της τη Μπέτι Ντέιβις για την ταινία Το λυκόφως μιας ζωής (Dark Victory) και την Γκρέτα Γκάρμπο για το Νινότσκα (Ninotchka). Τελικά επικράτησε και των δύο και αναδείχτηκε νικήτρια τη νύχτα της απονομής στις 29 Φεβρουαρίου 1940. Το Όσα παίρνει ο άνεμος κέρδισε συνολικά δέκα βραβεία Όσκαρ, ενώ η Λι εκφώνησε ομιλία 30 δευτερολέπτων παραλαμβάνοντας το βραβείο της, για να ευχαριστήσει τον παραγωγό Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ.

Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΗΣ 1940-1951

Το 1940 έρχεται η επόμενη ταινία της στο δράμα του BASIL DEAN  "21 DAYS" στο οποίο συμπρωταγωνιστεί με τον LESLIE BANKS και τον LAURENCE OLIVIER.

Το 1940 η μεγάλη επιτυχία συνεχίζεται με το Πολεμικό δράμα του MERVYN LEROY   "Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ"  με τον ROBERT TAYLOR

1941  "THAT HAMILTON WOMAN"  Ιστορικό δράμα του ALEXANDER KORDA Πάλι μαζί με τον αγαπημένο της LAURENCE OLIVIER Μια επίσης μεγάλη ταινία και συμμετοχή. 

Το 1945 συνεχίζει η μεγάλη της διαδρομή στα κλασικά ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ, αυτή τη φορά στην ταινία "ΚΑΙΣΑΡ και ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ" μια επιβλητική παραγωγή του GABRIEL PASCAL στην οποία είναι δίπλα στο CLAUDE RAINS.

Ακριβώς έτσι, το 1948 είναι σειρά για την ερμηνεία της στην ταινία "ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ" του JULIEN DUVIVIER όπου έπαιξε με τον RALPH RICHARDSON.

Eν τω μεταξύ, στα 1949, γυρίζεται το μεγάλο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΑΜΑ του ΤΕΝΕΣΣΥ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ  "ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ" από τον ELIAS KAZAN στην οποία παράσταση η VIVIEN LEIGH, παρά τις αντιδράσεις και το παρασκήνιο, κερδίζει τεράστιες εντυπώσεις με την ερμηνεία της στο ρόλο της "ΛΕΥΚΗΣ του ΔΑΣΟΥΣ" μαζί με ένα άλλο μεγάλο θρύλο της τέχνης τον ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ.

Η Ερμηνεία της στο ρόλο της BLANCHE της άφησε έντονα ψυχολογικά σημάδια τα οποία της έφεραν σημαντικές αλλαγές στην ψυχολογική της ισορροπία.

Ταινία που απέσπασε 4 OSCAR αφήνοντας μεγάλη σφραγίδα στο πέρασμά της και στην ίδια την VIVIEN ακόμα ένα μεγάλο εύσημο-πέρασμα.

Επόμενη εμφάνισή της είναι το 1955 στο Ρομαντικό δράμα του ANATOL LITVAK   "THE DEEP BLUE SEA" όπου παίζει μαζί με τον KENNETH MORE. Ταινία που απέσπασε 2 βραβεία BAFTA.

Το 1961 πρωταγωνιστεί στο ρομαντικό δράμα του ΤΕΝΝΕΣΣΥ ΟΥΙΛΛΙΜΑΣ δοσμένο σε σκηνοθεσία του JOSE QUINTERO   "THE ROMAN SPRING OF MRS. STONE" μαζί με τον WARREN BEATTY

Μια VIVIEN LEIGH πλέον εντελώς διαφορετική από την εικόνα της δεκαετίας του 1930-40, ώριμη, εκστατική με ακτινοβολία ωριμότητας που συγκλονίζει και συνεπαίρνει.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ της συμμετοχή στον Κινηματογράφο, το 1965, στο πολεμικό δράμα του STANLEY KRAMER   "SHIP OF FOOLS" όππου πρωταγωνιστεί με τους LEE MARVIN, SIMONE SIGNORET, JOSE FERRER.

Η Μεγάλη ερμηνεύρια της Τέχνης είχε αποκτήσει έντονα ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ από χρόνια που στην πορεία εξελίχτηκαν περισσότερο σοβαρά. Ο Πρώτος της σύζυγος, ο ΧΟΛΜΑΝ την στήριξε ιδιαίτερα αυτή την περίοδο. 

Το Τέλος......

Το ΜΑΗ του 1967 παθαίνει υποτροπή σε ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ στη διάρκεια πρόβας για την θεατρική παράσταση "ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ" του ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΑΛΜΠΥ. Μετά από βδομάδες ξεκούρασης έδειξε να συνέρχεται. Την νύχτα της 7/7/1967 ο ΜΕΡΙΒΕΪΛ την άφησε για την θεατρική της παράσταση και γύρισε σπίτι όπου την βρήκε να κοιμάται. Μετά από 30' γύρισε και την βρήκε κάτω στο πάτωμα. Είχε σηκωθεί να περπατήσει και κατέρρευσε καθώς οι πνεύμονές της ήταν γεμάτοι υγρό.

Ο ΜΕΡΙΒΕΪΛ ενημέρωσε τον ΟΛΙΒΙΕ που ήταν σε κοντινό νοσοκομείο στη θεραπεία του για καρκίνο του προστάτη που υπέφερε και συναντήθηκαν για τα περαιτέρω.

Έτσι έφυγε στα 54 μόλις χρόνια της πρόωρα η VIVIEN LEIGH.

Το σώμα της αποτεφρώθηκε στο κρεματόριο GOLDERS GREEN και η τέφρα της σκορπίστηκε στη Λίμνη δίπλα στο σπίτι της στο ΤΙΝΚΕΡΕΙΤΖ ΜΙΛΛ στο ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΣΑΣΕΞ στην ΑΓΓΛΙΑ.

Η VIVIEN LEIGH θεωρούταν μια από τις ομορφότερες ηθοποιούς όλων των εποχών πράγμα που επισκίασε το μεγάλο της ταλέντο, τόσο ο σύζυγός της LAURENCE OLIVIER, όσο ο σκηνοθέτης Τζορτζ Κιούκορ και ο σεναριογράφος Γκάρσον Κέινιν σχολίασαν το γεγονός αυτό, εκθιάζοντας το ταλέντο της και τονίζοντας ότι οι ωραίες γυναίκες σπάνια θεωρούνται καλές ηθοποιοί καθώς δεν απαιτείται από εκείνες κάτι τέτοιο. Η LEIGH όμως αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα καθώς ήταν φιλόδοξη και προσπαθούσε να ξεπερνά τον εαυτό της σε κάθε της εμφάνιση.

Υποδύθηκε πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες, αρχικά σε δραματικά έργα και έπειτα πρόσθεσε και την κωμωδία στο ρεπερτόριό της ερμηνεύοντας θεατρικά έργα του Νόελ Κάουαρντ και συμμετέχοντας σε μιούζικαλ. Η ίδια υποστήριξε ότι:

    "Είναι πιο εύκολο να κάνεις το κοινό να κλάψει από το να γελάσει" 

αναδεικνύοντας πολύ σωστά το δυσκολότερο της κωμωδίας από το δράμα    

Έλαβε αναγνωρισιμότητα αμέσως μετά τις πρώτες της θεατρικές εμφανίσεις στην Αγγλία και έγινε γνωστή και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με τη συμμετοχή της στο "Όσα Παίρνει ο Άνεμος" για την οποία οι New York Times έγραψαν ότι:

    "Η επιλογή της ως Σκάρλετ Ο'Χάρα δικαίωσε το παράλογο κυνήγι ταλέντων από το οποίο αναδείχτηκε νικήτρια. Είναι τόσο κατάλληλη για το ρόλο όσον αφορά ταλέντο και εμφάνιση που οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα ήταν ασύλληπτη"    

Ο κριτικός κινηματογράφου Λίοναρντ Μέιτλιν χαρακτήρισε το "Όσα Παίρνει ο Άνεμος" ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, τονίζοντας το γεγονός ότι η LEIGH υποδύθηκε το ρόλο της Σκάρλετ αγγίζοντας την τελειότητα, ενώ η κριτικός Πολίν Κάελ, σχολιάζοντας το "Λεωφορείον ο Πόθος", έγραψε ότι η VIVIEN LEIGH και ο MARLON BRANDO έδωσαν δυο από τις καλύτερες ερμηνείες όλων των εποχών.

Όσον αφορά τις θεατρικές της εμφανίσεις η Λι έλαβε τόσο την εύνοια, όσο και την απόρριψη ορισμένων κριτικών που την έβλεπαν απλά ως τη σύζυγο του Λόρενς Ολίβιε. Κύριος πολέμιός της υπήρξε ο Κένεθ Τάιναν, ο οποίος σχολίασε αρνητικά τόσο την εμφάνισή της στο Τίτος Ανδρόνικος, ως Λαβίνια, όσο και την εμφάνισή της στο Μάκβεθ, ως Λαίδη Μάκβεθ.

Αυτή ήταν η VIVIEN LEIGH......

Ένα πέρασμα μαγικό της Φύσης και της Τέχνης......μια ζωγραφιά τέχνης με φόντο το Υπέροχο πρόσωπό της και τα ανυπέρβλητα μάτια της....

Μια Γυναίκα που δεν έμεινε υποκριτικά στην σκηνική της παρουσία και στο φυσικό της κάλος αλλά μπήκε δαιμονισμένα θα έλεγε κανείς στα βάθη της ερμηνείας και της υποκριτικής με τόσο πάθος που η κούραση και η αφοσίωση έσκαψε ανεπανόρθωτα την υγεία της.....

Θα την θυμόμαστε πάντα στα κάδρα της, στα Κινηματογραφικά καρέ της, στις εναλλαγές των εκφράσεών της...

δεν θα τολμάμε να ακουμπήσουμε το χέρι μας πάνω σε εκείνο το μαγικό πρόσωπό της......που τόσα μα τόσα χρόνια σαγήνεψε το Θέατρο και τον Κινηματογράφο......