PAOLO SORRENTINO: "LA GRANDE BELLEZZA" αρκεί άραγε για τη λύτρωση ;

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι του CINEFIL

Ο ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ είναι πάλι εδώ.....!

Δηλώνει "παρών" με δυνατή φωνή, γεμάτος χρώματα, όπως τον ξέρουμε, γεμάτος φως, γεμάτος από εκείνες τις μαγικές Φελλινικές νύχτες, γεμάτος από εκείνες τις κλασικές κοινωνικές παρακμιακές αναζητήσεις των μορφών και των χαρακτήρων του.

Τα φετινά Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, τα κλασικά OSCAR, ανέδειξαν ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΞΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ, την ΙΤΑΛΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ του

PAOLO SORRENTINO

"Η ΤΕΛΕΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ"

("LA GRANDE BELLEZZA")

Ένα βροντερό καλλιτεχνικό come back του Ιταλικού Κινηματογράφου που είχε το πέρασμά του πρώτα από το ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ, στο οποίο, κλασικά, πήρε το πρώτο "βάπτισμα του πυρός" σαν καλλιτεχνική δημιουργία.

ΣΕΝΑΡΙΟ: PAOLO SORRENTINO

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: PAOLO SORRENTINO

Το γεμάτο φως, χρώμα και νυχτερινή λάμψη έργο, ακουμπά πάνω στη μαγεία της ΑΙΩΝΙΑΣ ΠΟΛΗΣ....!

ΡΩΜΗ λοιπόν.......! ο 44χρονος Ιταλός δημιουργός, αυτή τη φορά, είναι σαν να παίρνει τη σκυτάλη πίσω από τον μεγάλο FEDERICO FELLINI και τις ταινιες του για την αιώνια Πόλη: "DOLCE VITA" & "ROMA" και συνεχίζει να παραθέτει μια Κινηματογραφική μελέτη πάνω στη σχέση ανθρώπου-πόλης μέσα σε ένα καθαρά Αστικό περιβάλλον παρακμής και αδιεξόδων, όπου κινούνται:

Μεγαλοαστοί γεμάτοι παρασιτισμό και βαριεστημάρα, άνθρωποι της τέχνης άλλοι συμβιβασμένοι και άλλοι που γυρεύουν μια νέα οδό έμπνευσης, δημοσιογράφοι υποταγμένοι, άνθρωποι και χαρακτήρες της Νύχτας, μιας νύχτας που με τη ζωή της κυριαρχεί ολάκερα στο έργο.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: LUCA BIGGAZI

ΜΟΥΣΙΚΗ: LELE MARCHITELLI στην Μουσική σύνθεση

GOFFREDO GIBELLINI music scoring, ANGELO GIOVAGNOLI στη Διεύθυνση ορχήστρας και ο GIANLUCA PORELLI στην ηχογράφιση

Δεν τους επέλεξα τυχαία για να τους αναφέρω ξεχωριστά. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ της ταινίας είναι τεράστιο όπλο της.....! Μέσα σε ένα σχετικά αργό, νωχελικό, θα έλεγε κανείς όχι τυχαία "κουρασμένο" σκηνοθετικό μοτίβο, με τα αργά πλάνα και την υπέροχη φωτογραφία αντικατοπτρίζει απόλυτα τη ψυχική διάθεση του πρωταγωνιστή να σύρει τα κουρασμένα του βήματα είτε στις αναμνήσεις είτε προσπαθώντας να βρει εκ νέου τα "πατήματά" του.

Φωτογραφίες και εικόνες γεμάτες ποίηση, γεμάτες χρώματα, γεμάτες από την απέραντη πραγματικά ομορφιά μιας ΠΟΛΗΣ που σε κάθε της βήμα είναι φορτωμένη με ΤΕΧΝΗ.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ επίσης ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ....! Ντυμένη με εξαίρετο κλασικό και νεολυρικό μανδύα και ύφος αντανακλά αυτό που θέλει να δώσει.

ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ: DANIELLA CIANCIO

Καθοριστική η συμμετοχή της πάνω στο ύφος της ταινίας. Το περίφημο Ιταλικό ενδυματολογικό design σε όλο του το μεγαλείο. Ρούχα σχεδιασμένα με εξαίρετη χάρη, λεπτότητα, γούστο και ομορφιά, αναπαραστώντας κάθε τύπο προσωπικότητας.

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: STEFANIA CELLA

CASTING: ANNA MARIA SAMBUCCO

Πρεμιέρα: 28 ΝΟΕΜΒΡΗ 2013

ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

TONY SERVILLO στο ρόλο του συγγραφέα GEP GAMBARDELLA

CARLO VERDONE στο ρόλο του ROMANO

SABRINA FERILLI στο ρόλο της RAMONA

CARLO BUCCIROSSO στο ρόλο του LELLO CAVA

IAIA FORTE στο ρόλο της TRUMEAU

ΤΟ ΘΕΜΑ

ΡΩΜΗ.....Η Αιώνια Πόλη....Η Ρώμη, από μόνη της ένα υπέροχο αξιοθέατο, μια πρόκληση. Καλοκάιρι...ο ήλιος καίει, η πόλη λάμπει. Οι νύχτες της είναι μαγικές γεμάτες έρωτα και ηδονές. Ένα ντεκόρ καθαρά ΦΕΛΛΙΝΙΚΟ, μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα γεμάτη από την παρακμή, και την προκλητική φυγή, τον πλούτο, ένα ξεφτισμένο πανσεξουαλισμό. Και μέσα σε όλα αυτά άνθρωποι....! κάθε λογής...! Παρασιτικοί μπουρζουάδες, μοντέλα που αναζητούν την κοινωνική αναρρίχηση πλάι σε καθε λογής διαπλεκόμενους, άνθρωποι της τέχνης σερνάμενοι, παλιοί αριστεροί των σαλονιών. Και κάπου ανάμεσα σε όλον αυτόν τον κόσμο, ο JEP GAMBARDELLA.

Ένας 65χρονος απίστευτα γοητευτικός Μεσογειακός τύπος άντρα, πετυχημένος συγγραφέας και δημοσιογράφος, που ο χρόνος στη ζωή του προσθέτει μια απίστευτα ερωτική γοητεία προσπαθεί να ξαναβρεί το δρόμο του, την έκφρασή του, το γράψιμό του.

Που κάνει μια πορεία ανστροφής στις ρίζες του, στα νιάτα του. Και μέσα από την συναναστροφή με τον Αστικό κοσμικό life style κύκλο του προσπαθεί να βρει τη διαχωριστική δική του γραμμή να φτάσει στο να ξαναπιάσει το δικό του μολύβι για να γράψει ξανά.

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

Η "ΤΕΛΕΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ" δεν είναι η ταινία με το δύσκολο και το βαρύ σενάριο και θέμα. Δεν έχει πολλά πράγματα να κρύψει, δεν έχει συγκλονιστικές ανατροπές. Η Ταινία ακολουθεί σταθερά αργά βήματα οπτικής και συναισθηματικής παρατήρησης ενός κόσμου και ενός τρόπου σκέψης.

Ένα σενάριο που χτίζει όμως πολύ όμορφους διαλόγους, κάποιοι από αυτούς είναι βουτηγμένοι στην συναισθηματική απόγνωση και στα αδιέξοδα. Η Στόχευση γίνεται σε ανθρώπους της ΗΛΙΚΙΑΣ των 55+, σε ανθρώπους που προσπαθούν να νιώσουν ότι εξακολουθούν να πατάνε στα πόδια τους, ότι είναι ερωτεύσιμοι, ότι μπορούν να δημιουργήσουν ξανά, να αγαπηθούν, να κάνουν έρωτα, να ζήσουν.

Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΦΟΡΜΑ

Αργοί ρυθμοί, νυχτερινές λήψεις, η μαγεία και η έμφαση στην εικόνα, η απέραντη ομορφιά της Ρώμης, παντού, γεμάτη έρωτα, γεμάτη ηδονές, γεμάτη μυσταγωγία ζωής. Άνθρωποι σε ρυθμούς εναλλαγής ακραίους.

Η Δεύτερη σκηνή του clubbing σε ρυθμούς ξέφρενους και παντελώς χωρίς όρια ηδονισμού. Κάτι σαν μικρό όργιο. Και μέσα στο αμοκ του χορού, της ηδονής, της πρόκλησης, μια απέραντη μοναξιά, ψυχές μονάχες, και κάπου εκεί το "μετά", η μοναξιά, η σιωπή.

Ο SORRENTINO δίνει μεγάλη έμφαση στην εικόνα. Μια μαγική εικόνα και φωτογραφία του LUCA BIGAZZI μαζί με τη Μουσική που πραγματικά καθηλώνει.

Και βέβαια καθόλου τυχαία η ΠΑΡΟΥΣΙΑ της "ΑΓΙΑΣ"... Μιας "αγίας" που στο φινάλε του έργου λειτουργεί ως καταλύτης, λειτουργεί σαν το καταφύγιο στο θείο, στη θρησκευτική συνείδηση που καλείται να δώσει τη δική της στήριξη στον συγγραφέα.

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ

Η ΡΩΜΗ είναι μια Πόλη που σου προκαλεί ΔΕΟΣ. Κάθε της γωνία και μια Ιστορία. Κάθε της γέφυρα στον ΤΙΒΕΡΗ και ένα αθάνατο έργο τέχνης.... Βλέπεις εκεί δεν ισοπεδώθηκε η ΠΑΡΑΔΟΣΗ της πόλης όπως εδώ στην ΑΘΗΝΑ. Εδώ, στη πόλη της αρχαιότητας τα πάντα θάφτηκαν στον Βυζαντινισμό και στην Ξεφτιλισμένη "ανοικοδόμηση" του 1960 που έθαψε μια για πάντα τα ΑΡΧΑΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ, τα ΠΟΤΑΜΙΑ και τα ΝΕΟΚΛΑΣΣΙΚΑ.

Όπως λέει ο ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ (CINE.GR)

"Ατέλειωτα αρχοντικά και μνημεία φορτωμένα αρχιτεκτονική, ζωγραφική, γλυπτική, βαριά πολύτιμα έπιπλα, ύστερα ο Τίβερης, οι γέφυρες, οι λόφοι, οι κρυφοί κήποι ... όλα μαζί σε θαμπώνουν συνθλίβοντάς σε, ενώ ταυτόχρονα τα απομεινάρια της ξεπεσμένης αριστοκρατίας ανακατεμένα με την αστική τάξη, τους νεόπλουτους, τους καλλιτεχνικούς και παρα-καλλιτεχνικούς, τους βολεμένους της αριστεράς, τον κλήρο και τον χαριτωμένο υπόκοσμο που περιφέρεται γύρω τους τροφοδοτώντας με ηδονές, αποτελούν ένα σύμπαν που σε ναρκώνει, σε παρασύρει σε μια γλυκιά, θανάσιμη παρακμή. Αυτή στην οποία είναι εγκλωβισμένος ο γοητευτικός ήρωας του έργου"

Από την αρχή η εισαγωγή της ταινίας σε βάζει σε μια αντίφαση. Από τη μία ο ήρεμος, γαλήνιος πλην όμως "φονικός" καιρός του καλοκαιριού με έναν ήλιο να καίει και να ταλαιπωρεί. Ένα ήσυχο αργό πλάνο εξόχως τουριστικό που άμεσα στη συνέχεια δίνει τη θέση του σε ένα φρενήρη ρυθμό με ένα ΠΑΡΤΥ, σε μια ταράτσα, μιας καλοκαιρινής νύχτας της ΡΩΜΗΣ.

Πόσο όλο αυτό δείχνει να μοιάζει με την "ΤΑΡΑΤΣΑ" του ETΤORE SCOLA εκεί στα 1980

O JEP GAMBARDELLA γιορτάζει τα 65α γεννέθλιά του σε ένα ξέφρενο, χωρίς όρια και φραγμούς πάρτυ με έντονα τα life style παρακμιακά κοινωνικά στοιχεία.

Εκεί, μέσα στην παραζάλη, τον πανσεξουαλισμό, το ποτό, τον έκθετο ερωτισμό που χύδην αγκαλιάζει τους συμμετέχοντες, εντυπωσιακά κάθε ηλικίας σε μια αρμονική συνύπαρξη χωρίς προκαταλήψεις, εκεί ακριβώς μέσα σε αυτή τη παραζάλη, ο GEP άξαφνα ξεκινάει τον προβληματισμό του και το δρόμο αναζητήσεών του, μονολογώντας:

"Σ' αυτήν την ερώτηση, από παιδιά ακόμα, οι φίλοι μου έδιναν πάντα την ίδια απάντηση:

"Το μουνί"

Εγώ αντίθετα απαντούσα:

"Η Μυρωδιά από τα γεροντικά σπίτια..."

Η Ερώτηση ήταν "τι σου αρέσει πραγματικά περισσότερο στη ζωή ;"

Για μένα μου ήταν γραφτό: η ευαισθησία.....!

μου ήταν γραφτό να γίνω συγγραφέας. Μου ήταν γραφτό να γίνω ο GEP GAMBARDELLA..."

ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

TONI SERVILLO

Ο 55χρονος Ιταλός Ηθοποιός, ήδη γνωστός με εξαίρετο τρόπο από τις:

"ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ" 2004 πάλι του SORRENTINO, "ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ" 2007 του ANDREA MOLAIOLI και το "IL DIVO" 2008 επίσης του SORRENTINO

είναι στην "ΤΕΛΕΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ" ο απόλυτος "άρχοντας" της ταινίας. Το έργο επικεντρώνει στη δική του παρουσία κατά κύριο λόγο με αποτέλεσμα να συγκεντρώνει το μεγάλο βαθμό ερμηνείας και υποκριτικής επάνω του.

Γοητευτικός όσο λίγοι με μια εκπληκτική ωριμότητα, εξωτερικά ερμηνεύει έναν απόλυτο Ιταλό γοητευτικό ώριμο άντρα που παρά τα χρόνια του, καταφέρνει και βρίσκεταισ το επίκεντρο της επιρροής και της προσοχής μέσα στις παρέες και στους κύκλους του.

ο SERVILLO συνδυάζει το χαμόγελο με τη θλίψη, τη χαρά και την ανεμελιά με τον έντονο προβληματισμό. Μπορεί και "σκοτεινιάζει" ψυχολογικά την ίδια στιγμή που πριν γελούσε εκστασιασμένος.

Οι υποκριτικές του μεταπτώσεις ανάλογα με τις ανάγκες του χαρακτήρα που υποδύεται είναι απόλυτα εξαιρετικές.

Ο Λόγος και η φωνή του είναι πραγματικά συγκλονιστικές μαζί με το εκφραστικό άρωμα που βγάζει αυτή η "ρημάδα" η Μεσογειακή εκφραστική Ιταλική γλώσσα με έναν τρόπο που σε μαγεύει.

Παρουσιαστικό επιβλητικό, αγέρωχο, σε γεμίζει θετική ενέργεια, σου δίνει το μήνυμα ότι και στα 65 ακόμα "παίζει" στη ζωή μας ένα ακόμα ξεκίνημα

SABRINA FERILLI

στο ρόλο της RAMONA

Η 50χρονη ΙΤΑΛΙΔΑ star είναι αυτό που λέμε από εκείνη την "πάστα" των αστέρων του ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ που στα 50της χρόνια όχι απλά είναι ερωτική, γοητευτική, αλλά πραγματικά σκορπά ρίγη ηδονής στον αντρικό και ....όχι μόνο πληθυσμό γύρω της.

Ως η κύρια ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ παρουσία στην ταινία, έστω και στο ότι εμφανίζεται αργά, υποκριτικά είναι άψογη. Σε ένα ρόλο κάπως "παράξενο", δύσκολο, που ενώ την εμφανίζει ως περιθωριακή πολυτελείας στην ταινία αναδεικνύεται με τρόπο γλυκό, τρυφερό και εκφραστικό ο αληθινός ανθρώπινος χαρακτήρας της.

CARLO VERDONE

στο ρόλο του ROMANO

Στο ρόλο του κολλητού φίλου του JEP, σαν ένας συγγραφέας που προσπαθεί να σταθεί σε μια δύσκολη ηλικιακά περίοδο για αυτόν, με τις δικές του αγωνίες, τα δικά του αδιέξοδα, και το κρέμασμά του σε μια πολύ νεώτερη γοητευτική γυναίκα, η οποία τον χρησιμοποιεί ασύστολα και με τρόπο συναισθηματικά σκληρό, είναι εξαίρετος πραγματικά.

Εμπνέει τη σοβαρότητα, την υπαρξιακή του αγωνία, το άγχος και το προσωπικό του δράμα. Ερμηνεία εξαίρετη.

CARLO BUCCIROSSO & IAIA FORTE

στους ρόλους του LELE και της TRUMEAU

Πολύ καλοί και οι δυό τους, εκφραστικοί, πραγματικά εξαρετικοί, α

ντρική και γυναικεία παρουσία αντάμα

Δύο σημαντικά σημεία στην ταινία είναι:

• Η Παρουσία της "Αγίας", μιας μοναχής αιωνόβιας γυναίκας που αποκτά το ρόλο της μεταφυσικής παρουσίας για αναζήτηση ερωτημάτων και ψυχικής λύτρωσης.

Προσέξτε το διάλογο τους και το μήνυμα:

-Μοναχή: Γιατί δεν ξαναγράψατε ποτέ άλλο βιβλίο ;

-JEP: έψαχνα για τη «ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΟΡΦΙΑ», Όμως δεν την βρήκα.....

-Μοναχή: και ξέρετε γιατί ; εγώ τρώω μονάχα ρίζες

-JEP: Όχι....! μα γιατί ;

-Μοναχή: γιατί οι ρίζες είναι σημαντικές.....!

Αυτή η τελική απάντηση είναι "όλα τα λεφτά" στην ψυχική αναζήτηση του συγγραφέα, γεγονός που τον πάει άμεσα στο πάντρεμα των χρόνων με τη στιγμή της πρώτης του ερωτικής επαφής, που του δίνει το έναυσμα να ΞΑΝΑΒΡΕΘΕΙ ΕΚΕΙ ΠΑΡΩΝ....για να ξεκινήσει το γράψιμο του Βιβλίου του.

και.....δεύτερη

• Η Σημαντική αναδρομή που κάνει ο συγγραφέας ο JEP GAMBARDELLA στην πρώτη ερωτική ρομαντική εμπειρία στη ζωή του. Στην πρώτη του αγάπη και ερωτική στιγμή του. Μια εικόνα που του είναι σημαντική, μια εικόνα που με μοναδικό σκηνικό τρόπο μας δίνεται από τον σκηνοθέτη. Εικόνα που επανέρχεται και στο κλείσιμο της ταινίας καθόλου τυχαία σε σύνδεση με την αμέσως προηγούμενη

Εκεί, σε μια σκηνή πραγματικά κορύφωση του ρομαντισμού και της "ΑΠΕΡΑΝΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ", μια σκηνή μοναδικής τέχνης και χρωμάτων, μέσα στην αναλαμπή του φάρου στο ακρωτήρι των κυμάτων, εκεί ακριβώς ο JEP GAMBARDELLA καταλήγει:

"...Τελειώνει πάντα έτσι....! με το Θάνατο.....

πρώτα όμως υπήρξε η Ζωή....!

κρυμμένη πίσω από τα μπλά....μπλά...μπλά....

όλα έχουνε κατακαθίσει κάτω απ τη φλυαρία και το θόρυβο...

Η Σιωπή και το συναίσθημα, η συγκίνηση και ο φόβος

οι ισχνές, ασταθείς αναλαμπές ομορφιάς

κι ύστερα η αξιοθρήνητη δυστυχία, κι ο αξιολύπητος άνθρωπος.

Όλα θαμένα κάτω απ τη κουβέρτα του άγχους, για να είσαι κάποιος στο κόσμο.

Μπλα......μπλα.....μπλα.....

κάπου αλλού υπάρχει το αλλού..!

εγώ δεν νοιάζομαι για το αλλού

Επομένως......ας ξεκινήσει αυτό το μυθιστόρημα....!

αφού κατά βάθος είναι απλά ένα τέχνασμα. Ναι....! είναι απλά ένα τέχνασμα....!

ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ

Η Ταινία έτυχε πολύ μεγάλης υποδοχής από τα Κινηματογραφικά φεστιβάλ, λέγοντας ότι πραγματικά επανέφερε τον λαμπερό ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ στο επίκεντρο εκ νέου του ενδιαφέροντος.

Μια άποψη που δεν απέχει από την πραγματικότητα αν αναλογιστεί κανείς ότι η ταινία έχει στον 1,5 χρόνο προβολής της:

22 ΔΙΕΘΝΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ και ακόμα 24 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

Να μιλήσουμε για το προ ημερών OSCAR ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ 2014, για τη ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ 2014 ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, για ΒΡΑΒΕΙΟ BAFTA 2014 ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, EUROPEAN FILM AWARDS 2013 Καλύτερο φιλμ, ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ ΙΤΑΛΙΑΣ για καλύτερη Κινηματογράφιση, SAN JORDI FESTIVAL 2014 ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ και ΒΡΑΒΕΙΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (2).

Ένα πέρασμα δηλαδή πολύ σημαντικό και εκφραστικό.....!

Λίγα λόγια πάνω στους προβληματισμούς της Ταινίας:

Kάτι συμβαίνει στο 65α γενέθλιά του GEP. Σαράντα χρόνια κομμάτια αρχίζουν να αισθάνονται σαν μια χαμένη ζωή και εκεί κάπου ξεκινάει η σουρεαλιστική του οδύσσεια μέσα από τα νυχτερινά κέντρα και τα σοκάκια και τα στριπτιζάδικα και τα παλάτια και τα αρχαία ερείπια της Ρώμης. Αυτός δεν είναι ακριβώς ο λόγος για να ψάχνει για το νόημα;

Μια αγωνιώδης προσπάθεια στην αυτογνωσία, ένα τυπικό ταξίδι στη λύτρωση.

Ο JEP αναζητεί την Ομορφιά, προφανώς το δέσιμο της φυσικής ομορφιάς με αυτή της ψυχής και του συναισθήματος. Ο Διάλογος με την Μοναχή αυτό ακριβώς υπηρετεί. Αυτή η συνομιλία γίνεται στη βεράντα με μια θέα μαγική με την παρουσία των πουλιών, δείγμα φυσικής ομορφιάς. Στο βάθος το Κολοσσαίο. Αν δεν μπορείτε να δείτε εδώ την ομορφιά σε αυτήν ακριβώς τη Πόλη τότε που ; Η Ομορφιά είναι όλα γύρω του.

Όμως η Φυσική ομορφιά δεν είναι αυτοσκοπός....! έτσι και αλλιώς η ΡΩΜΗ την έχει και την διδάσκει. Η Ομορφιά είναι παντού αλλά τι συμβαίνει όταν αυτός ο χώρος κατοικείται από "ΠΛΑΣΤΙΚΟΥΣ" ανθρώπους ; από ανθρώπους που δεν καταλαβαίνωουν και δεν νοιάζονται για τίποτα άλλο παρά για τη δική τους απόλαυση και ανέλιξη ;

Τότε αν δεν είναι η Φυσική ομορφιά τότε τι είναι ; στα 65 του ο JEP σε ένα σημείο καταρρέει και κλαίει σε μια Κηδεία αλλά εκεί αντιλαμβανόμαστε ότι τα δάκρυα δεν είναι τόσο για τη χαμένη ζωή του ανθρώπου που έφυγε αλλα για την αμέτρητη ποσότητα ΧΑΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ που βλέπει ολόγυρά του.

Ως ένα σημείο ο SORRENTINO δια μέσω του JEP λέει ότι οι πιο ενδιαφέροντες άνθρωποι στη ΡΩΜΗ είναι οι επισκέπτες της καθώς είναι όλοι έξω από αυτό το αδιέξοδο και το κενό.

Το φινάλε είναι δικαιωματικά ασαφές στην ερμηνεία. Εμείς αφηνόμαστε να καθορίσουμε αν τελικά το ταξίδι έχει κάποιο νόημα.

Η Τέχνη και η Ζωή είναι τόσο σημαντικές όσο πράγματι πιστεύουμε....έτσι μπορεί να ξεκινήσει να γράφει το βιβλίο του, το 2ο βιβλίο του....

Φίλες και Φίλοι.....

η "ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ" σε μια πρώτη ματιά δεν μοιάζει με την ταινία που θα σε προβληματίσει έντονα με το σενάριό της.

Αν σταθείς επιφανειακά στα δρώμενα και στα πλάνα της ίσως να αναρωτηθείς βάσιμα, "τι θέλω εγώ εκεί" ;, "τι δουλειά έχω εγώ με την ξοφλημένη γκλαμουριά ενός κύκλου που παρασιτοζεί" ;

Ναι....από πρώτη άποψη, αν σταθείς κοινωνικά θα απαντήσεις στο ερώτημα αυτό "δεν έχω καμιά δουλειά εκεί μέσα".....!

Λάθος.....! η ακτινογραφία ενός κόσμου, η ψυχογράφηση αυτού του συγκεκριμένου κόσμου, του τρόπου ζωής του και σκέψης του, των αξιών του και των προτύπων του, ο τρόπος που διασκεδάζει, που ζει, που δουλεύει, που ερωτεύεται και η ένταξη αλληλεπίδραση εκεί ενός ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ είναι κάτι σοβαρό και σημαντικό.

Πόσο μάλλον όταν αυτό καταπιάνεται με την υπαρξιακή αγωνία της σάρωσης μια "χαμένης άδειας ζωής" και το πως επιδρά επάνω της η "Απέραντη ομορφιά" που πλανιέται ολόγυρα με τρόπο φυσικό η συναισθηματικό......

Για τους "εραστές" της υπέροχης Ιταλικής κουλτούρας, σας δίνω την τελευταία ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΗΝΗ του "GRANDE BELLEZZA".

Μια σκηνή λουσμένη στο νυχτερινό φως, στο απαύγασμα του ερωτισμού, στο δέσιμο της Νιότης και της Ωριμότητας, στη τελική διαπίστωση.

Ο Μονόλογος του JEP GAMBARDELLA, δοσμένος με ένα τρόπο Αναγεννησιακά Ποιητικό από τον TONI SERVILLO 

έχει γίνει σημείο αναφοράς σε άπειρες καλλιτεχνικές φόρμες....

Για τους τυχερούς ....Ιταλομαθείς απολαύστε έναν συγκλονιστικό μονόλογο κλεισίματος φιλοσοφικής θεώρησης της ζωής....