ΕΡΡΙΚΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ-ΚΩΣΤΑ ΜΟΥΡΣΕΛΑ: **ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΤΑΓΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ**

ΕΡΡΙΚΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ
ΚΩΣΤΑ ΜΟΥΡΣΕΛΑ

"ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΤΑΓΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ"

«Τα λόγια ήτανε καλά, καλά και τιμημένα ...
Μαλαματένιος ο σταυρός, χωρίς καδένα.

Άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάη..
Εμείς για αλλού κινήσαμε γι' άλλού, κι αλλού η ζωή μας πάει ...»


Ίσως ότι καλύτερο έχει αναδείξει ο σύγχρονος ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ στις καλούμενες ταινίες ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ.
Μια Συγκλονιστική δημιουργία έκπληξη-σοκ του ΕΡΡΙΚΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ βασισμένη στο ΣΕΝΑΡΙΟ του ΚΩΣΤΑ ΜΟΥΡΣΕΛΑ με ένα επιτελείο ΗΘΟΠΟΙΩΝ που δίνουν ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ και ΨΥΧΗΣ.

ΠΡΕΜΙΕΡΑ:  12 Σεπτέμβρη 1974
σε μια εποχή που ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΣΜΟΣ στο χώρο της Τέχνης και της Κοινωνίας έδινε τρομερή ώθηση σε αναζητήσεις πάνω στα κοινωνικά δρώμενα και στη θέση του ανθρώπου μέσα στο Συλλογικό γίγνεσθαι.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  ΕΡΡΙΚΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
ΣΕΝΑΡΙΟ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΡΣΕΛΑΣ
Δ/ΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ:  ΜΑΡΚΟΣ ΖΕΡΒΑΣ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ:  FINOS FILM
MONTAZ: ΠΕΤΡΟΣ ΛΥΚΑΣ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ:  ΝΙΚΟΣ ΓΑΡΔΕΛΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ:  ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ
Παρατηρούμε δηλαδή μια Γενική "επιστράτευση" όλου του ...βαρέως πυροβολικού του Ελληνικού BACK OFFICE του Ελληνικού Κινηματογράφου εκείνη την εποχή σε θέματα δημιουργίας

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ στο ρόλο του Κεντρικού Ήρωα
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ στο ρόλο του Θείου
ΝΟΡΑ ΚΑΤΣΕΛΗ στο ρόλο της κοπέλας
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝ στο ρόλο του Φίλου
ΛΟΥΪΖΑ ΠΟΔΗΜΑΤΑ στο ρόλο της Θείας
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ στο ρόλο του Ψυχίατρου
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ στο ρόλο του Γενικού Δ/ντή
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΦΙΑΣ
ΑΝΝΑ ΑΔΡΙΑΝΟΥ στο ρόλο της αδελφής
ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΥ στο ρόλο της Μητέρας

Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ, για μένα, στην ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ της μεγάλης του καριέρας.

Στο ρόλο του νέου ανθρώπου, με τα ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΑ, ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ, με τα ΟΡΑΜΑΤΑ του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Ενός κόσμου με ΠΑΝΑΘΡΩΠΙΝΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, χωρίς ΑΦΕΝΤΙΚΑ, με την ΑΜΟΙΒΗ του ΚΟΠΟΥ του, με ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΡΩΤΑ, ΑΓΑΠΗ. Ενός κόσμου που δεν στηρίζεται σε ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ και ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ και ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ.
Ενός κόσμου που ο Σκηνοθέτης δεν τον ονομάζει αλλά το «φωνάζει» σε κάθε καρέ της ταινίας. Ενός κόσμου που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ: Εκφραστικός, τραγικός, πονεμένος, προδομένος, εγκαταλειμένος, «ΤΡΕΛΟΣ», όπως ακριβώς δηλαδή τον οδηγεί η άμυνα του συστήματος και στο τέλος ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ και ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ.

Δίπλα του ένα ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΣΤ ΗΘΟΠΟΙΩΝ με εκπληκτικές ερμηνείες:

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΟΡΑ ΚΑΤΣΕΛΗ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝ, ΡΕΝΑ ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΥ, ΑΝΝΑ ΑΔΡΙΑΝΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ, ΛΟΥΪΖΑ ΠΟΔΗΜΑΤΑ

Πραγματικά συγκλονιστικοί
Η Σκηνοθεσία του ΕΡΡΙΚΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ πραγματικά σε πανύψηλα standards ταινιών μεγάλων προδιαγραφών, έρχεται να θυμηθεί τη μεγάλη NOIR δημιουργία του στο "Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ"
Μια ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ πάνω στους ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ και ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ του ΜΕΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ πάνω στα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΚΑΤ.

Πραγματικά μια συγκλονιστική προσέγγιση, ίσως μοναδική για τον Ελληνικό Κινηματογράφο, της διαδικασίας μέσω της οποίας ένας απλός άνθρωπος, μια ΟΝΤΟΤΗΤΑ, μια ξεχωριστή ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, καλείται να ΠΙΕΣΘΕΙ, και στο τέλος να δώσει την ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΧΗ.

Εκεί ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης δεν τολμούν να φτάσουν στο παραπάνω:
Το ΜΗΝΥΜΑ είναι ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟ. ΑΡΝΗΤΙΚΟ. Η «ΤΡΕΛΑ» και η τελική ΗΤΤΑ και συμβιβασμός του κεντρικού ήρωα Προσωπικού επαναστάτη τον οδηγεί να χάσει τα πάντα:
ΦΙΛΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΑΔΕΛΦΗ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ, «ΛΟΓΙΚΗ».

Τα χάνει όμως αφού στην κυριολεξία «ΞΕΒΡΑΚΩΝΕΙ» ηθικά, κοινωνιολογικά και επιστημονικά ολάκερη τη ΔΟΜΗ του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ αναδεικνύοντας το σαθρό και σάπιο των αξιών του, των δομών του, των μεθόδων του και των ανθρώπων που το υπηρετούν.

Ένα πραγματικό «ΧΑΣΤΟΥΚΙ» στην ιδεοληψία του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ σαν δομή και σύνολο αρχών.

Η ταινία θα μπορούσε άνετα να χαρακτηρισθεί ως «ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ» της αντίστοιχης κοινωνιολογικής προσέγγισης του «THE WALL» των PINK FLOYD.

Έτσι βλέπουμε αναλυτικά να παρελαύνουν οι μηχανισμοί-ΡΟΛΟΙ που θα μετατρέψουν τον άνθρωπο σε καλό υπηρέτη γρανάζι του συστήματος:

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ-ΥΣΤΕΡΙΚΟ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ ΣΟΪ-ΝΕΥΡΩΤΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ βουτηγμένος στη ΣΑΠΙΛΑ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΒΡΩΜΙΚΟΣ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ που ταλαντεύεται, ΦΙΛΟΣ που ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ.

Προσοχή στα λόγια του ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ), όλα τα λεφτά πραγματικά. Μια προσέγγιση όμως εντελώς ΗΤΤΟΠΑΘΗΣ και ΜΑΥΡΗ:

---

"Όταν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και δεν μπορούμε .....τρελαινόμαστε...
κατι τέτοιο συνέβη και στο Γιό σας.
-Γιατί να αλλάξει τρόπο ζωής, τι είχε η ζωή του ;;
-Γιατί μαντάμ αν κάποια στιγμή αντιληφθούμε όλοι μας πόσο αντιφατικός, πόσο αστείος είναι ο κόσμος μας,
...............................
Ελπίζω μετά από μια καλή θεραπεία ο Γιός σας να βρει τη ...ΜΕΣΗ ΟΔΟ όπως τη βρήκαμε όλοι μας....!
Ενοώ Κύριέ μου ότι θα καταλάβει σιγά-σιγά ότι:
θα πρέπει να σιχαινόμαστε τους άλλους αλλά και να τους βγάζουμε το καπέλο....!
και να τους αρνούμεθα και να υποτασόμεθα σε αυτούς....!
να θέλουμε το καλό και να κάνουμε το κακό...!
Να αγαπάμε την Ουρανία και να παίρνουμε τη Κούλα....!
να πιστεύουμε στους φίλους και να προδίδουμε τους φίλους....!
Αυτό ενοώ.....! (με στόμφο ο Γιατρός....)
Διαφορετικά δεν πρόκειται να επιβιώσει κανείς.....!
Θα τρελαθούμε όλοι.....!
.........................
Ηρεμείστε......! ο Γιός σας θα συνέλθει.....!
.............................
Θα προσαρμοσθεί όπως ΕΣΕΙΣ....!
Θα μεγαλώσει τα παιδία του όπως ΕΣΕΙΣ...! όπως ΕΜΕΙΣ....! όπως ΟΛΟΙ...!!!
Εκτός...................."

---

Αυτό το "ΕΚΤΟΣ" του ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ είναι η ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ....! η ΑΝΑΤΡΟΠΗ....! η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.....!
Η ΛΥΣΗ που δεν την δίνει ο Συγγραφέας αλλά την υπονοεί σαφέστατα....!
Να υποθέσουμε ότι ο ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ-ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ θέλει πλάγια να μας αναδείξει το ΑΔΙΕΞΟΔΟ της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ έναντι της ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ;
Να υποθέσουμε ότι μας βάζει βαθιά σε σκέψεις ότι οι προσωπικοί δρόμοι είναι αδιέξοδοι και οδηγούν στην ήττα ;
ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ, δεν μας το δείχνει. Ίσως εκεί να είναι το ατελές της ταινίας κοινωνιολογικά.

Ο Θεατής σε πρώτο επίπεδο,  εισπράττει την ΑΠΟΓΝΩΣΗ, την ΗΤΤΑ, περνάει μέσα από τη γνώση ότι το ΣΥΣΤΗΜΑ είναι ΣΑΠΙΟ και ΚΤΗΝΩΔΕΣ αλλά στο τέλος μένει με τη πίκρα της ΣΥΜΠΟΝΟΙΑΣ στο πρόσωπο του «εκτός λογικής» κεντρικού προσώπου.

Τι του απομένει ; μονάχα η αγαπημένου του, η οποία είναι εκεί, να τον παραλάβει να τον οδηγήσει ΗΤΤΗΜΕΝΟ και ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟ στην κοινωνική ένταξη εκ νέου.

Σε ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τον  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ Σκηνοθέτη ΘΟΔΩΡΟ ΜΑΡΑΓΚΟ, (θα μιλήσουμε για τις ταινίες του εδώ στο CINEFIL), o ΜΟΥΡΣΕΛΑΣ  δεν θέλει, δεν τολμά, να πάει το πράγμα παρακάτω. Μένει στο "Εκτός..." του γιατρού.

Αυτό όμως ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ όσα προηγούμενα είπαμε για την ταινία και τη θεματολογία της.

Μακάρι πραγματικά τέτοια ΣΤΟΛΙΔΙΑ, ΕΡΓΑ ΖΩΗΣ, να είχαν την ΠΡΟΒΟΛΗ και ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ που τους αρμόζει από τους φορείς του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ.







Η Μουσική του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΥ και η ερμηνεία του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ στο τραγούδι είναι απλά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ.
Στη σημειολογία του έργου να προσέξουμε:

• Το ΧΙΤΛΕΡΙΚΟ μουστάκι του Θείου και τι εκποσωπεί
• Το ότι ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ αλλάζοντας ρόλο με τα ίδια ρούχα του ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΥ ΑΝΗΘΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ του ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ και τον ίδιο ρόλο.  "ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ....ΗΛΙΘΙΕ..."

Μια ΤΑΙΝΙΑ που στοιχειωδώς οι φορείς του Ελληνικού Κινηματογράφου, δυστυχώς έπεσε σε μια εποχή μετά τη χούντα με τους φεστιβαλικούς θεσμούς διαλυμένους, όφειλαν να ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΝ με κάθε τρόπο και προώθηση.

Απολαύστε την όλη στα βίντεο που ακολουθούν η μέρη αντιπροσωπευτικά, ειδικότερα το συγκλονιστικό φινάλε της ταινίας....

Εδώ ο συγκλονιστικός λόγος εκφώνηση του ΣΩΤΗΡΗ ΜΟΥΣΤΑΚΑ στην Γ.Σ. της εταιρείας.....!!! Μοναδικό....!

 

 

 Και εδώ το συγκλονιστικό Φινάλε.......πραγματικά μοναδικό