ENNIO MORRICONE: Ένας Μουσικός Θρύλος στον Κινηματογράφο

ENNIO MORRICONE

Κινηματογράφος σημαίνει και Μουσική...

Μουσική σημαίνει και Κινηματογράφος...

Ennio Morricone σημαίνει ΜΟΥΣΙΚΗ...

Μια διαλεκτική σχέση ενός τεράστιου ΜΟΥΣΟΥΡΓΟΥ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ-ΣΥΝΘΕΤΗ με την Τέχνη τηςΜΟΥΣΙΚΗΣ αλλά και του ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Μια σχέση που ξεκινάει στο λυκαυγές της δεκαετίας του 1960 και φτάνει ως τις μέρες μας.

43 ολάκερα χρόνια, 4 ολάκερες δεκαετίες γεμάτες ΜΟΥΣΙΚΗ, ΕΜΠΝΕΥΣΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΛΥΡΙΣΜΟ, ΜΕΛΩΔΙΑ, ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ.

4 Ολάκερες δεκαετίες ενός ΜΟΥΣΟΥΡΓΟΥ ΜΟΡΦΗΣ που σχεδόν πλέον ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ έργω και λόγω με την 7η Τέχνη.

Ίσως ο πολυγραφότατος Μουσουργός στην Ιστορία του Παγκόσμιου Κινηματογράφου, δεν υπάρχει ταινία για ταινία από αυτές που άφησαν τη δική τους ιστορία, που αποτύπωσαν το δικό τους ίχνος στον Κινηματογράφο, που κάτω από τα καρέ της και τα χρώματά της να μην βρισκόταν το υπέροχο ΜΟΥΣΙΚΟ Χαλί του ENNIO MORRICONE.

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι

το να στοχεύσει ή να αποπειραθεί κανείς να κάνει ένα στοιχειώδες αφιέρωμα στον μεγάλο αυτό Συνθέτη θα πρέπει να αφιερώσει ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΧΩΡΟ, ΧΡΟΝΟ, ΣΕΒΑΣΜΟ, ΓΝΩΣΕΙΣ και φυσικά να καταθέσει ψυχή.

Την ψυχή που αναδεικνύει η Μουσική δύναμη του ENNIO.

Εδώ, στο CINEFIL, θα προσπαθήσουμε με κάθε σεβασμό και λιτότητα να δώσουμε ένα γενικό περίγραμμα της μεγάλης αλλά συνάμα και θαυμαστής αυτής προσωπικότητας για να έχουν οι αναγνώστες μας μια γενική ιδέα για το έργο, τη δουλειά και τη ζωή του.

Ο Ennio Morricone γεννήθηκε στης 10 Νοεμβρίου του 1928 στη Ρώμη.

Ο πατέρας του ήταν τρομπετίστας σε μια συνοικιακή ορχήστρα σε κλαμπ και μοιραία ο γιος Έννιο έμαθε το ίδιο όργανο. Το 1945 πήρε τα σκήπτρα του από το πατέρα του σαντρομπετίστας στην ορχήστρα του Κονσταντίνο Φέρι.

Όμως ταυτόχρονα σπούδαζε σύνθεση, ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας στο Conservatorio (Ωδείο) di Santa Cecilia, από το οποίο αποφοίτησε το 1956.

Τα πρώτα βήματα στο χώρο, αλλά και τις πρώτες του απολαβές, ο MORRICONE τις απέκτησε με μικρές χαρακτηριστικές συνθέσεις για ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές του δικτύουRAI.

Αυτό ήταν και το έναυσμα για τη συνεργασία του με τη δισκογραφική εταιρεία RCA, για λογαριασμό της οποίας κατάφερε μέσα σε 8 χρόνια (1956-1967) να διασκευάσει 500 (!!!) τραγούδια.

Συνεργάτες του εκείνη την εποχή έτυχε να είναι Μεγάλες μορφές στο τραγούδι όπως οι Mario Lanza, Paul Anka, Peggy March και Gianni Morandi. 

Ο Ennio Morricone μπήκε στο χώρο του κινηματογράφου για καθαρά βιοποριστικούς σκοπούς:

Έπρεπε να δουλέψει για να ζήσει, κάτι που δεν του εξασφάλιζε η σοβαρή (κλασικής υφής) σύνθεση αλλά ούτε και το μεροκάματό του ως τρομπετίστα στα κλαμπ της Ρώμης.

Μπαίνοντας λοιπόν σε ένα περιορισμένης δράσης αλλά αρκετά επικερδές μουσικό πεδίο, ο Morricone φρόντισε να κινηθεί με βάση τα δικά του ήδη υψηλά καλλιτεχνικά στάνταρντ.

Στα 1959, γίνεται η ΑΡΧΗ για τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ: ο ENNIO MORRICONE, στα 31 του χρόνια, ήταν ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ στο ΙΤΑΛΙΚΟ ΔΡΑΜΑ του FRANCO ROSSI  "MORTE DI UN AMICO" και την ίδια χρονιά γράφει τη μουσική για το ΘΕΑΤΡΙΚΟ SHOW "IL LIETO FINE" του LUCIANO SALCE.

To 1961 γράφει τη μουσική για την ταινία του LUCIANO SALCE  "IL FEDERALE (THE FASCIST)" 

Η Δουλειά αυτή τον φέρνει σε μια μακροχρόνια συνεργασία με τον παραπάνω Σκηνοθέτη και το 1962 ξεκινάει νέες ακόμα συνεργασίες.

Με τη συνεργασία του (η αρχή έγινε με το «A Fistful of Dollars» το 1964) στα κλασικά φιλμ τουSergio Leone αρχίζει να γίνεται ευρύτερα γνωστή η καινοτομική φύση της μουσικής του.

Από το 1964 μέχρι το 1984 όπου και διαλύεται, ο ίδιος γίνεται μέλος του

GRUPPO DI IMPROVVISAZIONE DI NUOVA CONSONANZA (G.I.N.C.)

μιας ομάδας συνθετών που δούλεψαν πάνω στο AVANT GARDE της ελεύθερης διασκευής. Το ΝΕΟ ΚΥΜΑ αυτό των συνθετών δούλεψε πάνω σε όλες τις μουσικές φόρμες και αφιέρωσε τη δουλειά του πάνω σε αυτή την προώθηση. 

Οι ΜΕΙΩΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΝΤΟΧΕΣ της παραγωγής του SPAGHETTI WESTERN σε αντίθεση με τον Αμερικάνικο γιγαντισμό, τον οδήγησαν αναγκαστικά να χρησιμοποιήσει μινιμαλιστικές ενορχηστρώσεις με έντονες όμως αντιθέσεις.

  Και φυσικά, πανίσχυρες μελωδίες που μένουν στο μυαλό μας ως αναπόσπαστο μέρος του έργου. Αν και πρακτικά δεν έχει μεγάλη σχέση με την τζαζ (παρόλο το πέρασμά του ως τρομπετίστα από το χώρο της)η μουσική του εμφορείται από μια «τζαζ ιδεολογία» - πράγμα που την κάνει κλασική και σύγχρονη για πάντα

Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ του SERGIO LEONE  "A FISTFUL OF DOLLARS"

κάτω από την μοναδική μουσική έμπνευση και καθοδήγηση του ENNIO MORRICONE μένει για πάντα στην παγκόσμια ιστορία της Κινηματογραφικής μουσικής.

Η Συνεργασία του με τον παιδικό του φίλο ALESSANDRO ALESSANDRONI πάνω σε αυτές τις Κινηματογραφικές μουσικές φόρμες κρατάει για 20 ολάκερα χρόνια. 

Γράφει μια μοναδική όπως είπαμε μουσική για τις ταινίες:

"A FISTFUL OF DOLLARS",  "FOR A FEW DOLLARS MORE" 1965,  "THE GOOD THA BAD AND THE UGLY"  1966

Η Επιτυχία είναι ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ...!!!

Η Μουσική του ENNIO MORRICONE καταξιώνεται παγκόσμια, γίνεται ανάρπαστη, και πουλά πάνω από 3.000.000 κόπιες σε ολάκερο το κόσμο, κατακτώντας κάθε ρεκόρ πωλήσεων και αποδοχής.

Όμως τα SPAGHETTI WESTERN είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό της δουλειάς του Ennio Morricone που, πέραν του Sergio Leone, συνεργάστηκε με σκηνοθέτες-τεράστια ονόματα όπως οι:

Gillo Pontecorvo, Pier-Paolo Pasolini, Bernardo Bertolucci, Sergio Cobucci, Giuliano Montaldo, Roberto Faenza, Marco Bellocchio κ.ά. δίνοντας χαρακτηριστικό ύφος (και ήχο) σε ταινίες ερωτικές, κωμικές, πολιτικές κ.ο.κ.

Λίγο αργότερα, συνεργαζόμενος με τον Dario Argento, έδωσε μια συγκεκριμένη ηχητική ταυτότητα στο θρίλερ, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά το χαρακτηριστικό GIALLO (ιταλικό θρίλερ).

Όπως έχει πει και ο Bertolucci, «στο γύρισμα της δεκαετίας του '70, ήταν πολύ δύσκολο να βρεις αξιόλογη ιταλική ταινία την μουσική της οποίας να ΜΗΝ έχει γράψει ο Ennio Morricone»! 

Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ του 1970

Η δεκαετία του '70 ήταν εξίσου δημιουργική για τον Morricone,  που δούλευε πια σε διεθνές (ευρωπαϊκό και αμερικάνικο) επίπεδο.

Τα 110 SOUNDTRACKS του 1960-70 είχαν γίνει περίπου 250 στα τέλη του 1970-80 και κανένα από αυτά δεν είναι ούτε καν μέτριο !

Έγραψε τη ΜΟΥΣΙΚΗ για 515 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ

αριθμός απλησιάστος για τον οποιοδήποτε Μουσικό δημιουργό κάθε είδους, γεγονός που προκαλεί ίλλιγγο πραγματικά για τον πλούτο, το βάθος και την ποικιλία της έμπνευσής του.

Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικές δουλειές του για τον κινηματογράφο:

  «Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου»

«1900», του Bernardo Bertolucci

«Ο επαγγελματίας» του Georges Lautner

«The Thing» του John Carpenter

«Το κλουβί με τις τρελές Νο 3" του Lautner επίσης

«Η Βενετσιάνα» του Mauro Bolognini

«Κάποτε στην Αμερική» του Sergio Leone

«Η Αποστολή» του Roland Joffe

«Απώλειες Πολέμου»

«Οι Αδιάφθοροι» του Brian De Palma

«Frantic» του Roman Polanski

«Σινεμά ο Παράδεισος»

«Μαλένα»

«Ο Θρύλος του 1900» του Giuseppe Tornatore

  «Bugsy» και «Disclosure» του Barry Levinson

«Wolf» του Mike Nichols

«Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος» SERGIO LEONE 

«Κάποτε στη Δύση» του Sergio Leone

«Allonsanfan»  και «Il prato » των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι

«Η Εργατική Τάξη πάει στον Παράδεισο»

«Η Συμμορία των Σικελών»

«Μάρκο Πόλο» και  «Απώλειες Πολέμου»

«Η Αποστολή»

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ

Τι να πει και τι να απαριθμήσει κανείς για τις βραβεύσεις του μεγάλου μουσουργού.

48 ΔΙΕΘΝΗ ΒΡΑΒΕΙΑ και ακόμα 32 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ κοσμούν το παλμαρέ του.

Ο ENNIO MORRICONE έχει τιμηθεί πέντε φορές με το βραβείο BAFTA

έχει πάρει δύο Χρυσές Σφαίρες

Έχει βραβευθεί με το ΒΡΑΒΕΙΟ  Γκράμι για την ταινία «Οι αδιάφθοροι» του Μράιαν ντε Πάλμα και , βέβαια το:

Χρυσό Λιοντάρι του Φεστιβάλ Βενετίας για τη συνολική του προσφορά το 1995.

Η Γαλλία του έχει απονείμει το παράσημο του Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών το1992

ενώ το Ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών τον τίμησε το 2003 με το Χρυσό Βραβείο του, ως πρέσβη του Ιταλικού πολιτισμού.

Να προσθέσουμε ότι ο μεγάλος μαέστρος δεν έχει τιμηθεί με το βραβείο Όσκαρ αν και ήτανυποψήφιος πέντε φορές για τις ταινίες:

[ «Days of Heaven» (1978), «Η αποστολή» (1986), «Οι αδιάφθοροι» (1987), «Μπάγκσι» (1991), «Μαλένα» (2000) ] αλλά η ακαδημία του έδωσε ένα τιμητικό Όσκαρ για την μέχρι τώρα δουλειά του στον κινηματογράφο, αναδεικνύοντας προφανώς τι να πει κανεις, την ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ των ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ πραγματικά για την προσφορά του θρυλικού συνθέτη. 

Σημασία έχει, πάνω απ' όλα, ότι ο Ennio Morricone, στα 80 του, παραμένει το ίδιο δημιουργικός και εργατικός όπως πάντα.

Ξυπνάει κάθε πρωί στις 5, συνθέτει στο γραφείο του - στην παρτιτούρα και όχι στο πιάνο! - ως το μεσημέρι, πηγαίνει στο στούντιο όπου τον περιμένουν οι φίλοι του από τη Roma Sinfonietta, ηχογραφεί ότι έχει συνθέσει και, αργά το απόγευμα, επιστρέφει στο σπίτι του και στην αγαπημένη του οικογένεια.

Αφήνοντας εμάς να μετράμε τα αναρίθμητα αριστουργήματά του...

(Πηγές αναφορας: Melwdos.com)

Ας κάνουμε τώρα και εμείς εδώ Αγαπημένοι Φίλες και Φίλοι μια Μουσική Βόλτα σε επιλεγμένες στιγμές του μεγάλου δημιουργού για να τις απολαύστε χαλαρά όπως και όποτε θέλετε: